در تب و تاب معرفی فاز چهارم سینمایی مارول بودم که بازی Marvel Ultimate Alliance 3 را تجربه کردم؛ احتمالا خیلی از گیمرها در سراسر دنیا در همین حس و حال من بودند و این سیاست‌های کلی مارول که همه چیز را هایپ شده تحویل مخاطب می‌دهد، واقعا ستودنی است. سالیان سال از عرضه نسخه دوم این سری می‌گذرد و در این سال‌ها دنیای سینمایی مارول حرف اول و آخر را برای این کمپانی بزرگ آمریکایی می‌زند.
نسخه سوم Marvel Ultimate Alliance بعد از معرفی این دنیاهای سینمایی و محبوب شدن یک سری کاراکترها عرضه شده که شاید تا پیش از به جریان افتادن فازهای سینمایی مارول، چندان محبوبیتی نداشتند. بازی همچنین به طور انحصاری برای کنسول نینتندو سوییچ منتشر شده و مارول با این کار ریسک بزرگی را به جان خریده، ریسکی که البته با تجربه بازی می‌توان علت آن را تا حد زیادی درک کرد.
اول از همه دیدن لوگوی تیم نینجا و Koei Tecmo برق از فاز گیمر می‌پراند، البته با اینکه می‌دانستم بازی توسط این کمپانی ساخته می‌شود ولی تا لحظه دیدن لوگوی این تیم در ابتدای بازی نمی‌توانستم باور کنم که سری سوم مارول التیمیت به دستان تیم بازیسازان ژاپنی ساخته می‌شود و نه مثل سابق به دست اکتویویژن.
بازی با قهرمانان فضایی، یعنی نگهبانان کهکشان شروع می‌شود، کاراکترهایی که به یمن جهان سینمایی مارول محبوبیتشان فزونی یافته و حالا جزو محبوب‌ترین تیم‌های ابرقهرمانی محسوب می‌شوند. بیراه نیست بگویم که گرافیک بازی نسبت به نسخه‌های قبلی خود چندان پیشرفت خاصی نداشته، البته منظورم این نیست که با یک بازی با گرافیک تاریخ مصرف گذشته مواجه هستیم اما گرافیک بازی چنگی به دل نمی‌زند. این موضوع در ابتدای امر باعث شد که ذوقم کور شود اما با پیشروی در بازی نظرم کمی تا قسمتی عوض شد و همچنین با کمی نگاه منطقی‌تر، گرافیک بازی برای کنسول سوییچ را مناسب قلمداد کردم.
ضرباهنگ ابتدایی بازی چندان سریع نیست ولی سربزنگاه همه‌چیز همانی می‌شود که باید بشود. کمی کمتر از یک ساعت را با محافظین کهکشان در جهان بازی پیمودم تا سازندگان به طور مسلسل‌وار ابرقهرمانان محبوب را وارد جو بازی کردند. طراحی چهره تمامی ابرقهرمانان بر اساس کمیک‌بوک‌هایشان بوده و برخلاف بازی Marvel’s Avengers اسکوئر انیکس کاملا به دل می‌نشیند. این موضوع باعث شد که اطمینان داشته باشم با یک بازی برخاسته از دل کمیک‌بوک‌ها طرف هستیم که برای عاشقان و دنبال‌کنندگان کمیک‌ها ساخته شده، نه صرفاً برای طرفداران فرنچایز سینمایی مارول.
البته اینکه بازی تا حد زیادی وابسته به فیلم‌ها هم شده را نمی‌توان منکر شد؛ از همان شروع بازی که تمرکز روی ابرقهرمانانی است که در دنیای سینمایی معروف‌تر از دنیای کاغذی هستند گرفته تا صدای برخی دوبلورها که واضحا سعی در تقلید صدای کاراکترها در فیلم‌ها دارند. حتی اینکه داستان حول سنگ‌های ابدیت برمی‌گردد هم تا حد زیادی وابسته به سری فیلم‌ها است؛ البته خوشبختانه با یک داستان کاملا اصیل روبرو هستیم که به نظر می‌آید بازی با صبر و حوصله پرورشش می‌دهد.
مبارزات بازی دقیقا همان حال و هوای بازی‌های قدیمی این سری را دارد، شلوغ و پر زد و خورد و همچنان مشکلات دوربین در وانفسای میدان نبرد روی مخ می‌رود. قهرمانان با یک اشاره عوض می‌شوند و هر چهار مبارز در صحنه نبرد حاضر هستند، همین مساله هم جذابیت بازی را بیشتر می‌کند و هم اینکه لذت دونفره بازی کردن آن را مضاعف می‌کند؛ کاری که من در همان تجربه اول امتحانش کردم و بعدش برایم سخت و بی‌مزه بود که گیم‌پلی را تک‌نفره ادامه دهم!
به نظر می‌رسد با لیست کاملی از ابرقهرمانان و ابرشرورها دنیای مارول روبرو هستیم و بازی از همه لحاظ تکمیل‌تر از باقی نسخ بازی‌های مارولی است (البته شک دارم از نظر تعدد کاراکتر بازی به گرد پای لگو مارول هیروز برسد). آنطور که در خبرها هم خواندیم، قرار است کاراکترهای مختلفی با بسته‌های الحاقی به بازی اضافه شود و می‌توان ادعا کرد که بازی Marvel Ultimate Alliance 3 رسما یک یونیورس گیمی ساخته که می‌توان هر از گاهی آن را آپدیت و گسترش داد.
مبارزات اکشن بازی و کنترل نرم و روان و از همه مهم‌تر، سبک مبارزات منحصر به فرد و حس انجام یک نبرد تیمی در دنیایی که با قهرمانان و تک تک عناصر آن آشنا هستیم (چه به واسطه فیلم‌ها، چه انیمیشن‌ها یا کمیک‌ها) حس خیلی خیلی شگفت‌انگیزی دارد. Marvel Ultimate Alliance 3 بعد از سال‌ها عرضه شده و هواداران بعد عمری می‌توانند یک دل سیر با ابرقهرمانان دوست‌داشتنی‌شان یک بازی اکشن را تجربه کنند.
در نهایت باید بگویم که مدت‌ها بود در دنیای گیم، بازی خوب و قابل توجهی از مارول ندیده بودم به جز اسپایدرمن که سال پیش عرضه شد و توانست رخی نشان دهد. مارول رسما قافله را در صنعت گیم نسبت به بازی‌های DC (به یمن سری بتمن) باخته بود و حالا به نظرم با این کلکسیون کاراکترها می‌تواند جانی تازه به جهان خود بدمد. سیاست جذاب مارولی در جای جای بازی به چشم می‌خورد و زمان‌بندی خیلی دقیق و هیجان‌انگیزی برای روایت داستان آن انتخاب شده که سربزنگاه گیمر را مجاب به ادامه بازی می‌کند؛ به طوری که برای Stop کردن آن و نوشتن این مطلب، کلی با خودم کلنجار رفتم!