نقد سریال Resident Evil – زامبی های کپکام در نتفلیکس

شما را نمی‌دانم، اما با سال عجیب و غریبی که سپری کردیم، مطمئناً به تفریح نیاز داریم و چه تفریحی بهتر از سریال دیدن؟ اگر موافقید، پس با ما همراه شوید و اقتباس نتفلیکس از رزیدنت اویل را تماشا کنید تا هشت ساعت تمام سرگرم شوید و روی صندلی میخکوب شوید.

این سریال بر اساس بازی ویدیویی مشهور با همین نام ساخته شده است و مانند اقتباس‌های سینمایی پل دبلیو. اس. اندرسون (و برخلاف سری انیمیشن نتفلیکس مثل Resident Evil: Infinite Darkness) لایو اکشن است. اما کاملاً به ریشه‌های ترسناک بازی وفادار باقی مانده، چرا که این سریال قطعاً در ژانر وحشت قرار می‌گیرد.

داستان در New Raccoon City می‌گذرد. در سال ۲۰۲۲ ما پستی و بلندی‌های زندگی دوقلوهای نوجوان، بیلی و جید را دنبال می‌کنیم که از طریق یک تخمک جایگزین و رحم اجاره‌ای به دنیا آمدند. این نکته را به شما می‌گوییم چون سریال این را به ما گفته و سریال رزیدنت ایول تنها نکاتی را به ما می‌گوید که قرار است بعداً‌ در داستان به آن‌ها نیاز پیدا کنیم.

پدر آن‌ها، دکتر آلبرت وسکر، دانشمند برتر شرکت آمبرلا است، شرکتی که کل شهر را اداره می‌کند و مالک آن است. آلبرت وسکر رازهای زیادی دارد و برای دوستداران بازی این سری نامی آشناست.

در دیگر بخش‌های سریال، ما در سال ۲۰۳۶ به مناطق مختلف و ویران‌شده انگلستان و فرانسه پرتاب می‌شویم، زیرا سلاح بیولوژیک فوق خطرناک - ویروس T - جمعیت انسان را به ۱۵ میلیون شخص ناامید کاهش داده است. آن‌ها باید روزهای خود را صرف مبارزه با ۶ میلیارد از (زامبی‌ها!) کنند که به این بیماری آلوده شده‌اند و البته انواع گوناگونی هم هستند، از جهش یافته‌های آدمخوار دیگر! چون ویروس T جدید تکامل پیدا می‌کند، وارد جانوران دیگر نیز می‌شود و موجودات غول پیکر و وحشتناکی به وجود می‌آورد.

در سال ۲۰۳۶، بیلی یک محقق است که تکامل ویروس‌ها را مطالعه می‌کند. یغنی او روی صفرهای متعددی تحقیق می‌کند و گهگاه کارهای احمقانه‌ای انجام می‌دهد، مثلا اشتباهی به یک میخ زنگ زده برخورد می‌کند که باعث می‌شود اوباشی تشنه به خون به دنبال او بیفتند و حالا بیلی باید خود را به مقر اصلی که پر از تله است برساند... البته اگر تا قبل از آن منفجر نشود.

متأسفانه، به محض اینکه از دست زامبی‌ها فرار می‌کند متوجه می‌شود که توسط شرکت قدرتمند آمبرلا نیز شکار می‌شود! او چیزی دارد که آن‌ها می‌خواهند (عجب!). شاید ربطی به شرایط اسرارآمیز تولدش و یا آمپول‌هایی که پدرش در طول دوران کودکی به او تزریق می‌کرد داشته باشد؟ شاید هیچوقت خبر دار نشویم...البته، همه ما می‌دانیم (به پاراگراف سوم مراجعه شود).

بیلی پس از فرار از یک مخمصه خونین وارد مخمصه خونین بعدی می‌شود. همانطور که انگار دیگر هیچ امیدی به نجات وجود ندارد، یک باند جدید از افراد به شدت مسلح برای نجات او یا حمله به مهاجمان او ظاهر می‌شوند. قبل از اینکه بتوانید بگویید: «دشمن دشمن من دوست من است!» بیلی دوباره آزاد می‌شود.خون همه جا را قرمز می‌کند، گوشت‌ها له می‌شوند، اره برقی استخوان‌ها را تکه تکه می‌کند. قول می‌دهم، یک ساعت کامل به هیچ چیزی فکر نخواهید کرد.

برمی‌گردیم به سال ۲۰۲۲،‌ هنگامی که دوقلوها وارد دفتر مرکزی آمبرلا می‌شوند تا به دنیا نشان دهند که این شرکت شیطان صفت در حال آزمایش روی حیوانات است، در همین حین جید توسط سگی کاملاً هار گاز گرفته می‌شود. این اتفاقی بسیار ناخوشایند است. چقدر ناخوشایند؟ فقط زمان نشان خواهد داد - در واقع حدوداً پس از ۷۲ ساعت. پس از آن شمارش معکوس برای تبدیل شدن جید به یکی از اسمش-را-نبرها آغاز خواهد شد.

اگر شعار زندگی شما «کمتر، بیشتر است» باشد، تماشای رزیدنت اویل را توصیه نمی‌کنم. اتفاق‌های زیادی می‌افتد. و منظورم از این حرف واقعا «خیلی زیاد» است. بیشتر این اتفاقات برای این رخ می‌دهد که سازندگان می‌خواهند به در و دیوار خون بپاشند. اما - و نکته دقیقاً همین است، نکته مبارک و ارزشمند - هیچ کدام از این اتفاقات اهمیت چندانی ندارد.

اگر تلاش بکنید باز هم نمی‌توانید نتایج اتفاقات این سریال را حدس بزنید. اصلاً فرآیندهای پیچیده مغزی برای دیدن این سریال مورد نیاز نیستند. اگر می‌توانید فکر کنید: «حالا چه جوری قراره از این مخمصه بیاد بیرون؟» در حالی که یک چیپس دیگر را در دهان خود می‌گذارید، می‌توانید به راحتی تمام چیزی که رزیدنت اویل ارائه می‌کند را درک کنید و بدانید که قرار است سرگرم شوید.

هر صحنه از این سریال دارای پایانی نفس گیر است. در انتهای هر قسمت پایان نفس گیر بزرگتری در انتظار شماست! شما این سریال را در یک روز تمام خواهید کرد!‌ اگر تمام کردن سریال‌ها در یک روز کاری است که زیاد انجام می‌دهید (و اگر اینطور نیست، باز هم پیشنهاد می‌کنم به رزیدنت اویل سر بزنید) از این اثر لذت خواهید برد. مواقعی در زندگی وجود دارد که فقط قتل عام‌های مکرر و بی‌معنی زامبی‌ها حال آدم را خوب می‌کند و قرار نیست شاهکاری پیش رویمان باشد؛ این از آن مواقع است