نقد فیلم The Invitation | معشوقه دراکولا

عمارت گوتیک، لباس‌های زیبا، و جمعیتی که به طرز وحشتناکی برای قربانی شدن در کنار هم قرار گرفته‌اند؛ «دعوت» هر آنچه از یک فیلم خون‌آشامی انتظار دارید در خود دارد. تنها بر اساس تریلر و پیش‌فرض، می‌توان شباهت‌هایی را بین این فیلم و دیگر داستان‌های ترسناک مانند دراکولا و فیلم «Ready or Not» ترسیم کرد. اما آیا این اثر خون‌آشامی می‌تواند دندان‌های نیش خود را در میان موفقیت‌های پیشینیانش فرو ببرد؟ برای یافتن پاسخ در ادامه با نقد فیلم The Invitation همراه ویجیاتو باشید.

داستان فیلم از چه قرار است:

دختری به نام ایوی (ناتالی امانوئل) پس از مرگ مادرش و نداشتن اقوام شناخته شده دیگری، آزمایش DNA می‌گیرد و پسر عموی گمشده‌ای را پیدا می‌کند که هرگز نمی‌دانست شخصی چون او وجود دارد. بنابراین، در ادامه ایوی که توسط خانواده جدیدش به یک عروسی مجلل در حومه انگلیس دعوت شده است، ابتدا توسط صحنه‌گردان اشرافی این مهمانی اغوا می‌شود، اما به زودی در کابوسی برای زنده ماندن قرار می‌گیرد؛ زیرا رفته رفته رازهای پیچیده در تاریخ خانواده‌اش و اهداف ناراحت‌کننده پشت سخاوت گناه آلود آنها را کشف می‌کند.

بازگشت آشکار به سینمای گوتیک قدیمی

پس از فروپاشی اسطوره‌های قدیمی سینمای کلاسیک، کمتر و کمتر می‌توان محصولاتی یافت که مدرنیته را دور می‌زنند و مدعی آن میراث قدرتمند هستند. این یعنی ما برای سال‌ها، شاهد روایت‌های پست مدرن در سینمای روز جهان بوده‌ایم؛ و پیامد آن این بوده است که کلیشه‌های قدیمی یا همان کهن الگوهای عصر طلایی هالیوود، توسط فیلمنامه‌نویسان این روز‌های سینما به دست فراموشی سپرده شده‌اند. البته این موضوع باعث تولید فیلم‌های خوب هم شده است، اما آدم قدردانی می‌کند که هر از چند گاهی، ما دوباره برمی‌گردیم تا فرمول‌های کلاسیک را جدی و با احترام بپذیریم.

این نکات بالا را بیان کردم تا بگویم «دعوت» فیلمی ترسناک و گوتیک به سبک همان آثار کلاسیک و سنتی این ژانر است که عمدتاً دختران نوجوان را هدف قرار می‌دهد؛ و البته برای خودنمایی بیشتر لباس آثار فمینیستی را بر تن کرده و ظرافت آن را فراموش می‌کند. در واقع «جسیکا ام. تامپسون» کارگردان استرالیایی الاصل این فیلم یک اثر تجاری ناامیدکننده ارائه می‌دهد که تنها انسجام ظاهری آن تکرار برخی نشانه‌های سینمایی در چنین پروژه‌هایی است. و در غیر این صورت فیلمی است که چه در محتوا و چه در فرم حرف جدیدی برای گفتن ندارد.

این یعنی هالیوود بار دیگر با فیلم «The Invitation» کلیشه‌های دوتایی (مرد/زن، سفید/سیاه، جلاد/قربانی) را با هم ترکیب می‌کند تا بتواند به گفتمان خام انتقام زنان جوان مدرن از مردان همیشه غالب در چینین سینمایی مشروعیت ببخشد. بنابراین، جسیکا ام. تامپسون با ارائه فیلمی که نه در چارچوب ژانری مؤثر است و نه اثری است که از نظر موضوعی پیچیده باشد، از همه نظر شکست می‌خورد، زیرا مقاصد آن به طرز وحشتناکی قابل پیش‌بینی و سطحی است.

مخاطب آثار ترسناک باید از فیلم «دعوت» چه انتظاری داشته باشد؟!

مخاطب پیش از دیدن این اثر باید بداند که فیلم دارای یک چیدمان سنتی به سبک آثار ترسناک کلاسیک است که قهرمان داستان را از منطقه آسایش خود به مکانی جدید و خلوت می‌‌آورد که از قرار در دوران مدرن نیز بدون خدمات تلفن همراه و راه‌های فرار است. از سوی دیگر طراحی صحنه در The Invitation عالی است. داستان فیلم در یک عمارت بزرگ و ترسناک می‌گذرد که چون شمش طلایی برای یک فیلم ترسناک مانند این است. درون این اثر سینمایی چند صحنه جامپ اسکر وجود دارد که برخی از آنها تقریباً مؤثر هستند در حالی که برخی دیگر کاملاً رقت‌انگیز از کار در آمده‌اند.

در ابتدا گفته شد که The Invitation یک فیلم ترسناک گوتیک است زیرا شامل مدرنیزه کردن بسیاری از موضوعات این ژانر است. از این رو دارای عناصری از قبیل صحنه پردازی در یک قلعه قدیمی، وجود نوعی پیشگویی اجدادی یا فضای بی چون و چرای تعلیق‌وار است که صحنه‌ها به ویژه سکانس‌های شبانه را به گونه‌ای خاص برای مخاطب تداعی می‌کند.

با این حال، قابل توجه ترین نکته آن ترکیب فرم عاشقانه پرشور با یک فضای گوتیک است؛ این یعنی کشیدن یک نسخه به روز شده از پارادایم دوشیزه یا همان معشوقه دراکولا. در نتیجه لحظات عاشقانه یکی از نقاط قوت اصلی فیلم است، به ویژه با توجه به شیمی نسبتا گرم بین شخصیت‌های ایوی (ناتالی امانوئل) و والت (توماس دوهرتی). به طور کلی اروتیسمی که از تعاملات آن‌ها به وجود می‌آید، به همان اندازه که تاریک است، حسی است و می‌تواند مخاطبان جوان به خصوص دختران را به فیلم جذب کند.

آیا فیلم «The Invitation» انتخاب مناسبی برای تماشا است؟

اگر کسی برای شما دعوت نامه‌ای برای تماشای این فیلم ارسال کرد، آن را نپذیرید. اما چرا؟ چون The Invitation یک فیلم ترسناک شبه استاندارد اما ناسازگار به شیوه‌ای منحصر به فرد است. همه فیلم‌های ترسناک عالی و البته فیلم‌های ترسناک خیلی بد را دیده‌اند. اما فیلم دعوت از اساس در هیچکدام از این توصیفات نیست؛ چون در میان این دایره قرار می‌گیرد. جایی که می‌توان تماشای آن را برای مخاطب تجربه‌ای فراموش شدنی و «پوچ» دانست. این فیلم هرگز سرگرمی‌هایی را که می‌توانست به واسطه فرم خود نمایش دهد را ارائه نمی‌کند، و همه چیز درون آن به نظر ایده‌های بازیافتی‌ای را به شما می‌دهد که قبلاً بهترش را دیده‌اید.

همچنین فیلم «دعوت» کاری برای تبدیل محتوای کلاسیک خود به یک جنایت سینمایی در فرم خوب انجام نمی‌دهد. در نتیجه هیچ چیزی وجود ندارد که آن را تبدیل به فیلمی کند که ارزش توصیه کردن داشته باشد. خوشبختانه برای برخی، تریلر The Invitation کل داستان را نشان می‌دهد. اگر به دنبال تماشای کامل فیلم به صورت رایگان در ۲ دقیقه و ۳۸ ثانیه هستید، می‌توانید تریلر را تماشا کنید.

کلام پایانی:

در مجموع باید گفت: «دعوت» یک اثر خون‌آشامی متوسط است که مطابق با الهامات مورد نظرش نیست. این یک فیلم ترسناک با کارگردانی سطحی است که بیشتر زمان آن از منظر فرم استاندارد است. اما پس از پخش تیتراژ، هیچ یک از لحظات ترسناک در حافظه شما باقی نمی‌ماند، و اینجاست که می‌توان گفت هدایت شخص «جسیکا ام. تامپسون» به عنوان کارگردان منجر به ساخت فیلمی با چند صحنه ترسناک و بدون حس ترس و وحشت شده است.

اگر خون‌آشام‌های درون فیلم واقعاً مانند خون‌آشام‌ها رفتار می‌کردند، این اثر می‌توانست یک تلنگر خون‌آشامی عاشقانه باشد. ولی این ساختار تنها نکته‌ای است که در داستان گم شده است. بنابراین، فرنچایز معلوم الحال «گرگ و میش» از کل این فیلم انسجام بهتری دارد.