آینده E3 بعد از فاجعه‌ افشای اطلاعات شخصی خبرنگاران چیست؟

مدتی پیش خبر افشای اطلاعات شخصی بالغ بر ۲۰۰۰ خبرنگاری که در نمایشگاه E3 2019 شرکت داشتند، سر و صدا به پا کرد و حتی خبرنگاران رسانه‌های ایرانی هم درگیر این اتفاق وحشتناک شدند. از آن زمان، بسیاری از خبرنگاران درباره مزاحمت‌هایی که برایشان پیش آمده و حتی تهدید‌هایی که به مرگ شده‌اند زبان گشوده‌اند و تمام این ماجرا، ما را به فکر وا می‌دارد که پس از این اتفاق، چه سرنوشتی در انتظار E3 و اتحادیه سرگرمی‌های نرم‌افزاری (ESA) خواهد بود؟ پاول تسی از فوربز تحلیل کوتاه و خواندنی بر این ماجرا دارد که ترجمه آن را با یکدیگر می‌خوانیم.

رسانه‌های گیمینگ و سازندگان محتوا در پی نقض سهمگین حریم شخصی توسط ESA که برای مدت زمان نامعلومی لینک دانلودی در وبسایتش قرار داده بود، بسیار عصبانی هستند. این لینک حاوی اسامی، ایمیل‌ها، شماره‌های موبایل، آدرس خانه و محل کار بیش از ۲۰۰۰ نفر بود که برای شرکت در همایش E3 اخیر ثبت نام کرده بودند.

این لینک کمی قبل از انتشار ویدیویی در یوتیوب درباره این افشاگری از کار افتاد. متاسفانه به دلیل مسائل مرتبط با ذخیره اطلاعات در حافظه نهان، لیست همچنان در دسترس بود و تا الان به شکل اجتناب‌ناپذیری در سراسر اینترنت پخش شده است. خبرنگاران و سازندگان تماس‌های تلفنی مزاحمت‌آمیز یا تهدیدآمیز دریافت کرده‌اند؛ از خانه‌هایشان برایشان عکس فرستاده شده و خیلی‌ها مجبور شدند علاوه بر اقدامات دیگر، شماره موبایل‌هایشان را کاملا تغییر دهند. کابوسی تمام عیار است.

به همان اندازه ناامید کننده، پاسخ ESA به تمام این ماجراست. ESA این موضوع را یک «آسیب‌پذیری وبسایت» می‌نامد که به هیچ وجه آن چیزی نیست که اینجا اتفاق افتاده زیرا آن فقط... یک لینک بود که می‌توانستید رویش کلیک کنید تا تمام اطلاعات را ببینید. معلوم نیست چه اقداماتی در جریان قرار دارند تا به نحوی این ماجرا برطرف شود. نظر ESA را درباره مسائل مختلف مربوط به این افشاگری پرسیدم، اما یکی از آن‌ها بیشتر از بقیه به چشم می‌آید.

چرا کسی باید دوباره برای E3 ثبت نام کند؟

این یک افشاگری فاجعه‌بار است که خبرنگارانی را به خطر می‌اندازد که پیش از این هم برای سال‌ها طی موضوع جنجال‌برانگیز GamerGate مورد هدف قرار گرفته بودند. حال آن‌که استریمرهای یوتیوب و توییچ باید با تعرض به حریم خصوصیشان از طرف هواداران و افراد خرابکار دست و پنجه نرم کنند. جای تعجب نیست که از الان حرف یک شکایت گروهی از ESA از جانب کسانی که تحت تاثیر این موضوع قرار گرفتند، سر زبان‌ها افتاده است. (جهت اطلاع: من در لیست نبودم.)

E3 مدتی است به چشم خیلی‌ها در بی‌ثباتی به سر می‌برد. خصوصا سال ۲۰۱۸ که با در نظر گرفتن اینکه سونی، بزرگ‌ترین فروشنده کنسول‌ها آن را کاملا نادیده گرفت، زمانی عجیب برای این نمایشگاه بود.

در حال حاضر، تصور کردن اینکه شرکت‌کننده یا خبرنگاری بخواهد بعد از این موضوع، دوباره اطلاعات شخصی‌اش را با ESA بسپارد بسیار سخت است. این افشاگری می‌تواند میزان حضوریابی و پوشش رسانه‌ای در سال بعد را کاهش دهد، اگر سال بعدی در کار باشد.

علاوه بر این، ترند‌های بزرگ‌تری علیه این نمایشگاه که برای مدتی طولانی مشغول بوده در جریان هستند.. از جمله این‌که به لطف عصر لایو استریم، ما شرکت‌های بیشتر و بیشتری را می‌بینیم که بزرگ‌ترین اعلامیه‌هایشان را... صرفا هر وقت که بخواهند از طریق تریلر یا استریم منتشر می‌کنند یا در مورد مایکروسافت و سونی، از طریق رویدادهای مخصوص به کنسول‌های خودشان که چندین سال پیش دیدیم جدیدترین نسل کنسول‌ها در آن‌ها معرفی شدند.

رقیب‌های زیادی نیز برای E3 وجود دارند که می‌توانند به راحتی جای آن را به عنوان بزرگ‌ترین نمایش «زنده» صنعت گیمینگ بگیرند. PAX وجود دارد، گیمزکام وجود دارد، رویداد مورد علاقه خودم، DestinyCon که به GuardianCon و سپس (Gaming Community Expo) تبدیل شد، وجود دارد و در چند سال اخیر بسیار بزرگ‌تر شده است. خلاصه این که، E3 حتما نباید مهم‌ترین چیز باشد و اگر ناشران به نادیده گرفتن آن ادامه دهند و خبرنگاران و سازندگان کم‌تری راضی به شرکت در آن شوند، سیر نزولی که شاهدش هستیم را سرعت خواهند بخشید.

این‌که چطور ESA به تمام این موضوعات رسیدگی می‌کند شاید سرنوشت نمایشگاه را تعیین کند. اما در حال حاضر، این حقیقت که تمام ماجرا تقصیر آن‌ها و واکنش آهسته و حتی گمراه‌کننده‌شان، هردو نشان می‌دهند که روی این موضوعات کنترلی ندارند. اگر E3 وجود نداشت، اخبار گیمینگ همچنان در مکان‌های دیگر، با طرح‌های دیگر اتفاق می‌افتادند و وقتی یک سازمان این قدر بد دچار خطا می‌شود، سوال بعدی شاید این باشد که آیا اصلا نیاز به ادامه پیدا کردن دارد؟