بررسی بازی High on Life

صحبت کردن در مورد داستان High on Life کمی سخت است. کارکتر شما اسم ندارد و همه (حتی خواهرتان) شما را به اسم Bounty Hunter (جایزه بگیر) صدا می‌زنند. در جریان حمله یک گروه خلافکار از آدم‌ فضایی‌ها به زمین شما با نسلی از سلاح‌های سخنگو به اسم Gatlianها آشنا می‌شوید. یکی از آن‌ها را برمی‌دارید و با راهنمایی او خانه‌تان را به سیاره‌ای دیگه تلپورت می‌کنید. اینجا در امان هستید و می‌توانید از فاصله‌ای دور به نجات انسان‌ها کمک کنید. این باند خلافکار از آدم فضایی‌ها تلاش می‌کنند تا تمام انسان‌های کره زمین را دستگیر و سپس به عنوان مواد مخدر به فروش برسانند.

چطور انسان‌ها تبدیل به مواد مخدر می‌شوند؟ آدم فضایی‌ها تکنولوژی‌اش را دارند و در انجام آن لحظه‌ای شک و تردید به دلشان راه نمی‌دهند. وظیفه شما این است که تک تک اعضای این باند مخدر را از طریق سیستم جایزه‌بگیرهای سیاره ردیابی کنید و از بین ببرید. در این بین پا به مناطق متفاوتی می‌گذارید و با شخصیت‌ها و Gatlianهای بیشتری آشنا می‌شوید. شاید الان متوجه شده باشید که چرا تعریف کردن داستان High on Life کمی سخت است. البته اگر Rick and Morty را تماشا کرده باشید دیدن این حجم از اتفاقات عجیب و غریب یا تخیلی برایتان عجیب نیست.

بازی High on Life مملو از شوخی‌هایی است که تابحال نمونه‌هایشان را کمتر دیده‌اید. دقیقا همین مسئله‌ است که تفاوت را میان High on Life و سایر بازی‌هایی که سبک مشابه دارند رقم می‌زند. برای خیلی از مخاطبان شوخی‌های بازی قابل فهم نیست، مخصوصا اگر این افراد خیلی به زبان انگلیسی تسلط نداشته باشند. حتی با وجود گذراندن این مرحله شاید شوخی‌های High on Life برای شما خنده‌دار تلقی نشود. بهرحال این قماری است که سازندگان بازی یعنی استودیو Squanch Games کرده‌اند و تاحدودی در انجام کارشان هم موفق بوده‌اند.

وقتی بیشتر از نیمی از شوخی‌های بازی برای من جذاب و خنده‌دار بوده‌اند حس می‌کنم می‌توانم از سازنده‌های بازی در این بخش رضایت داشته باشم. توجه داشته باشید این یک مسئله کاملا شخصی محسوب می‌شود و ممکن یک نفر با تمام شوخی‌ها و یک نفر با هیچکدام از آن‌ها ارتباط برقرار نکند. اما حتی برای من هم شوخی‌های زیادی وجود داشت که به نظر آنقدرها خنده‌دار و بامزه نبودند.

یکی از بخش‌هایی که High on Life به هیچ عنوان نتوانسته در اجرایش موفق ظاهر شود مبارزات و طراحی مراحل آن بوده. هوش مصنوعی دشمنانتان فوق‌العاده ضعیف طراحی شده و این مسئله باعث می‌شود در درگیری‌ها هیچوقت احساس خطر نکنید. بیشتر مواقع خودم را حین نزدیک شدن به دشمنان و کشتنشان با شاتگان یا چاقو پیدا می‌کردم. این مسئله آسیب بدی به تجربه High on Life وارد می‌کند و باعث می‌شود به مرور زمان طی کردن مراحل بازی برایتان سخت و کند جلوه کند. برخی مواقع تعداد موج‌های دشمنان که به سمتتان حمله می‌کنند آنقدر زیاد می‌شود که از کشتن مداومشان خسته می‌شوید. باس‌فایت‌های بازی که درواقع همان اعضای کارتل مواد مخدر محسوب می‌شوند هم چالش خاصی برای شما محسوب نمی‌شوند. هر کدام تکنیک‌های خاص خود را دارند اما حضورشان باعث نمی‌شود به High on Life تگ «یک بازی خیلی راحت» را نزنیم. بازی به شما اجازه می‌دهد سلاح‌هایتان را ارتقاء دهید، به مرور زمان تکنولوژی‌های جدیدتری به دست بیاورید و فرصت گشتن دوباره محیط‌های پیشین را داشته باشید. اما متاسفانه هیچکدام از این موارد برای High on Life معجزه تلقی نمی‌شوند.