از یک بیوه جوان تا یک جاسوس روسی، فیلم‌شناسی جنیفر لارنس مملو از بازی‌های قوی و شخصیت‌های به یاد ماندنی است؛ رسیدن جنیفر لارنس به سوپراستار شدن یکی از خیرهکننده ترین و به یاد ماندنی ترین صعودهای حرفه‌ای در تاریخ مدرن هالیوود است. حدود یک دهه پیش، این دختر بومی کنتاکی پس از تحسین منتقدان، توجه جوایز و شاید مهم‌تر از همه، نقش اصلی او در فرانچایز اکشن دیستوپیایی بسیار محبوب «The Hunger Games»، به عنوان قهرمان اکشن کتنیس اوردین، به یک نام آشنا تبدیل شد. لارنس با استعداد بسیار متنوع، توانایی بدنی، و استعداد شوخ طبعی، به علاوه حضور آرام و خودآگاهانه‌اش در مصاحبه‌ها فوراً مورد توجه همه قرار گرفت.
جنیفر لارنس رزومه‌ای فوق‌العاده را گردآوری کرده است که از نظر دامنه و موفقیت‌هایش به همان اندازه چشمگیر است. او که با موفقیت خود در فیلم «Winter’s Bone» بهتر به جشم فیلم‌سازان آمد، تاکنون در مجموعه‌ای از آثار هنری تحسین‌برانگیز حضور داشته و چهار نامزدی اسکار را در این راه به دست آورد. جنیفر لارنس بازیگر آمریکایی برنده جایزه اسکار که یکی از موفق ترین و تاثیرگذارترین سوپراستارهای هالیوود محسوب می‌شود، با بازی در فیلم «Silver Linings Playbook» اولین و آخرین اسکار خود تاکنون را به ارمغان آورد. به نظر می‌رسد بهترین فیلم‌های او بر روی همان طول موج غیرقابل پیش بینی و بی واسطه‌ای که او دوست دارد روی آن عمل کند، ارتعاش می‌کنند. در ادامه با معرفی بهترین فیلم های جنیفر لارنس همراه ویجیاتو باشید.
«House at the End of the Street»
| کارگردان | مارک تاندرای |
| بازیگران | جنیفر لارنس، الیزابت شو، مکس تیریوت، اوا لینک، گیل بیلاز، الی مک‌دانلد |
| سال انتشار | ۲۰۱۲ |
| امتیاز IMDb | ۵.۵ |
دهه‌ها شواهد در تاریخ سینما نشان می‌دهد که یک قانون نانوشته در هالیوود وجود دارد که هر ستاره بزرگی که در حال رشد است باید در یک فیلم ترسناک کسل‌کننده یا حتی معمولی در طول صعودش به بالای اوج هنری خود ظاهر شود. کارنامه جنیفر لارنس نیز از این دایره کلیشه‌ای خارج نیست. «خانه‌ای در پایان جاده» فیلمی ترسناک است که یا احتمالاً آن را کاملاً فراموش کرده‌اید یا تا کنون نام آن را نشنیده‌اید. لارنس و الیزابت شو همیشه قابل اعتماد، هر کاری را که می‌توانند با یک فیلمنامه وانیلی ویژه یک فیلم ترسناک معمولی انجام می‌دهند، اما این در نهایت همان فیلمی است که در حین تماشای شما را سرگرم می‌کند و سپس فراموش می‌شود.
جنیفر لارنس یک عنصر بسیار خوب در مورد این فیلم است و هوش و زمینه‌ای را برای شخصیتی فراهم می‌کند که هیچ کدام در فیلمنامه وجود ندارند. این یک نوع اثر هیجان انگیز روانشناختی است که ما دیگر شبیه به آن را نمی‌بینیم. همچنین بسیار سرگرم کننده است. لارنس به عنوان الیسا نوجوانی که حقیقت قتل‌هایی را که در همسایگی او رخ داده است کشف می‌کند کاملاً به نقش متعهد. او علاوه بر به تصویر کشیدن یک پویایی باورپذیر، همچنین یک کار جالب را انجام می‌دهد که عدم اطمینان و وحشت فزاینده الیسا ناشی از اکتشافات تاریک او در طول فیلم را متقاعدکننده نشان می‌دهد.
نقش او در نیمه دوم فیلم کاملاً فیزیکی می‌شود، به طوری که لارنس به عنوان یک مبارز به جای انتخاب نقش یک دختر درمانده در پریشانی و وحشت، هم معتبر و هم قانع‌کننده است. اما اگر دوست دارید لارنس را در نقشی با یک ژانر متفاوت چون فیلم ترسناک تماشا کنید این اثر بهترین گزینه است.
«Passengers»
| کارگردان | مورتن تیلدام |
| بازیگران | جنیفر لارنس، کریس پرت، مایکل شین، لارنس فیشبرن، جان اسپیتز، اندی گارسیا |
| سال انتشار | ۲۰۱۶ |
| امتیاز IMDb | ۷ |
دو چیز واقعاً خوب در مورد فیلم «مسافران» در ژانر علمی تخیلی با بودجه کلان وجود دارد: یک فرض تاریک وسوسه‌انگیز که تریلرها به طرز معروفی درباره آن دروغ می‌گفتند؛ و دو خود بازی جنیفر لارنس که به عنوان یک ستاره سینما به همه استوانه‌های دراماتیک یک بازیگر در این اثر حمله می‌کند. در نهایت، فیلمی که از لحاظ بصری نامشخص و بی‌معنی است، به دلیل همین دو مورد به اثری قابل برای تماشا بدل می‌شود. هرچند در نهایت مقدمه عالی با پایانی بسیار ضعیف به اثری معمولی تبدیل می‌شود که حتی گاهی خنده دار است.
اما من هنوز ادعا می‌کنم که یک درام عاشقانه عالی، عصبی و تاریک در قلب مسافران نهفته است، البته اگر کسی که در تولید فیلم دخیل است جرات کشف آن را می‌داشت. درعوض، تماشاگران داستان علمی تخیلی ناامیدکننده‌ای از جیم (کریس پرت) را دریافت کردند، مهندسی که به‌طور تصادفی در طول سفری بین ستاره‌ای به سیاره‌ای دور، تقریباً یک قرن زود از خواب بیدار می‌شود و شیفته نویسنده‌ای زیبا به نام آرورا (لارنس) می‌شود که هنوز در خواب زمستانی است. او که از تنهایی خسته شده، او را بیدار و ادعا می‌کند که غلاف او مانند جیم خراب شده است. آن دو بدون اینکه آرورا از کار وحشتناکی که جیم با او کرده است آگاه شود، عاشق هم می‌شوند.
«The Burning Plain»
| کارگردان | گی‌یرمو آریاگا |
| بازیگران | جنیفر لارنس، شارلیز ترون، کیم بیسینگر، ژواکیم دی آلمیدا، جان کوربت |
| سال انتشار | ۲۰۰۸ |
| امتیاز IMDb | ۶.۸ |
سال‌ها قبل از رسیدن به ستاره شدن، جنیفر لارنس در مقابل برندگان اسکار «شارلیز ترون» و «کیم بیسینگر» در قالبی غیرخطی و سنگین در فیلم «دشت سوزان» ظاهر شد که سه داستان به رهبری زنان را در هم آمیخت. بازی‌های خوب از سه بازیگر زن درجه یک فقط تا آنجا پیش می‌رود که توجه چندین فستیوال را به خود جلب کند. دشت سوزان برای اولین بار در مدار جشنواره ونیز به سمت توجه جوایز ظاهر شد، اما نتوانست آتش بگیرد (جناسی در نظر گرفته شده).
اولین کارگردانی فیلمنامه نویس آثار الخاندرو ایناریتو از جمله فیلم موفق «Amores Perros»، یعنی گیرمو آریاگا، در فیلم دست سوزان ساختار پرپیچ و خم و چند داستانی آن فیلم (و بابل، که او نیز نوشته است) را دارد، اما هیچ یک از روش‌های قصه گویی او، آن چیزی که می‌توانست یک داستان متحرک باشد را ندارد. اما جنیفر لارنس در نقشی کوچکتر به عنوان یک نسخه فلاش بک از شخصیت اصلی که توسط شارلیز ترون بازی اجرا می‌شود، می‌درخشد! آیا جهانی وجود دارد که جنیفر لارنس در آن بزرگ شود و به شارلیز ترون تبدیل شود؟ در این فیلم چنین چیزی وجود دارد.
«Serena»
| کارگردان | سوزان بیر |
| بازیگران | جنیفر لارنس، بردلی کوپر، توبی جونز، ریس ایفانز، آنا اولارو، سم رید |
| سال انتشار | ۲۰۱۴ |
| امتیاز IMDb | ۵.۴ |
درباره شیمی اغلب دیده شده و شاخص بین جنیفر لارنس و بردلی کوپر بسیار گفته شده است. اما یکی از جذاب‌ترین آثاری که می‌تواند همکاری تماشایی آنها را برای مخاطب فراهم کند، این درام عاشقانه غم‌انگیز است که در میان پس‌زمینه صنعت چوب دهه در 1930 روایت می‌شود. بنابراین درامی همانند این اثر به همان اندازه که به نظر می‌رسد هیجان انگیز است. این فیلم از کارگردان برنده اسکار سوزان بیر، ویژگی نادر اما واقعی از لارنس را درون خود دارد: آن چیزی نیست جز اجرای خاص جنیفر لارنس که در آن او عمیقاً ناراحت و افسرده به نظر می‌رسد.
یکی از تاثیرگذارترین ویژگی‌های بازیگری چون لارنس این است که او می‌تواند بدون زحمت توجه شما را به خود جلب کند، و طوری به نظر برسد که انگار بازی در یک فیلم طبیعی ترین و عادی ترین کاری است که یک فرد می‌تواند انجام دهد. در اینجا و در این اثر، در کنار بردلی کوپر، او به عنوان یک زن در دوران افسردگی که پس از از دست دادن یک فرزند دیوانه می‌شود و خشم خود را متوجه دیگران می‌کند، کاملاً عالی است.
«X-Men»
| کارگردان | متیو وان |
| بازیگران | جنیفر لارنس، جیمز مک‌آووی، مایکل فاسبندر، کوین بیکن، نیکلاس هولت، جنیوری جونز |
| سال انتشار | ۲۰۱۱ |
| امتیاز IMDb | ۷.۷ |
- X-Men: First Class
- X-Men: Days of Future Past
- X-Men: Apocalypse
- Dark Phoenix
شخصیت «میستیک» در پیش درآمدهای سینمایی «X-Men» یکی از برترین آثار جنیفر لارنس در طول دوران حرفه‌ای او را شامل می‌شود. وقتی نام لارنس برای بازی در نقش جهش‌یافته معروف میستیک، سر زبان‌ها افتاد (شخصیتی که ربکا رومین در فیلم‌های اصلی X-Men به تصویر کشیده بود) تصور اینکه او در فیلم‌های پرفروش در کنار یک یا چند بازیگر بسیار سرشناس دیگر شامل مایکل فاسبندر و جیمز مک‌آوی حاضر می‌شد، بسیار هیجان‌انگیز بود. اما پس از حضور در چند فیلم این فرنچایز، اعتراف می‌کنیم که هنوز کاملاً مطمئن نیستیم که لورنس چه چیزی را جز جاذبه جنسی برای این فرنچایز به ارمغان می‌آورد.
هرچند نباید این‌گونه برداشت شود که اجرای او در این سری فیلم‌ها جذابیت ندارد یا در قامت این شخصیت کم‌کاری کرده؛ نکته اینجاست که در داستان کلی، شخصیت جنیفر لارنس در میان یک منظره بزرگ، کمی منفعل به نظر می‌رسد. شاید به این دلیل است که او معمولاً حضور پررنگی روی صفحه دارد که قرار دادن او در وسط یک خط داستانی شلوغ کاملاً با مجموعه مهارت‌های او سازگار نیست؟ دلیلش هرچه باشد، اگر او دیگر هرگز آرایش آبی رنگ نکند، ما ناراحت نمی‌شویم. این فیلم‌ها احتمالاً برای حساب بانکی او شگفت‌انگیز بوده‌اند، اما به عنوان اثبات قدرت چندگانه‌اش، در مقایسه با کتنیس اوردین چیزی نداشتند.
«The Beaver»
| کارگردان | جودی فاستر |
| بازیگران | جنیفر لارنس، جودی فاستر، مل گیبسون، آنتون یلچین، چری جونز، جان استوارت |
| سال انتشار | ۲۰۱۱ |
| امتیاز IMDb | ۶.۶ |
جودی فاستر در این اثر مل گیبسون را در کنار خودش، آنتون یلچین و جنیفر لارنس (یک سال قبل از اینکه به صدر فهرست ستاره‌های تاپ صعود کند) کارگردانی کرد. این درام غم انگیز درباره یک مدیر افسرده و شکست خورده است که پس از رسیدن به کف زندگی، دوباره باید با چالش‌هایی دشوار روبرو شود. اما بازیگری عالی و کارگردانی مطمئن راه درازی را برای رساندن اعتبار به طرحی که اساساً پوچ است، انجام می‌دهد. داستان این فیلم بدین شرح است: والتر بلک مدیر عامل افسرده شرکت جری، یک شرکت اسباب بازی در حال ورشکستگی است. والتر زندگی خوبی ندارد و توسط همسرش طرد شده است. بنابراین او به هتلی رفته و پس از چندین اقدام به خودکشی به شخصیت متناوبی می‌رسد که توسط یک عروسک سگ آبی موجود در سطل آشغال نشان داده می‌شود.
جنیفر لارنس در این اثر حکم یک بازیگر خیلی خیلی مکمل را دارد که در مدت زمان خودش به شدت جذاب است. لارنس نقش عشق آنتون یلچین را بازی می‌کند، «سگ آبی» او را با نقش نورا، همکلاسی یلچین که اتفاقاً تشویق‌کننده و هنرمند و عمیقاً حساس است، معرفی می‌کند. به عبارت دیگر، این تصور یک فیلمنامه‌نویس از علاقه‌مندی ایده‌آل دبیرستانی است، که از لارنس می‌خواهد این نقش دختر رویایی را باورپذیر کند، کاری که او به طرز جذابی انجام می‌دهد. اما شخصیت لاغری مانند این اندکی از استعداد او است، و بنابراین سخت است که کمی بی تاب نباشید تا او لحظه‌ای را داشته باشد که در آن واقعاً بدرخشد.
تماشای جنیفر لارنی در «The Beaver» شبیه به این است که از مسی بخواهیم فقط دریبل بزند یا از دنیل دی لوئیس بخواهیم فقط دفترچه تلفن را بخواند. مطمئنا، ما می‌دانیم که آنها می‌توانند این کار عالی را انجام دهند، اما این بهترین استفاده از زمان آنها نیست.
«Joy»
| کارگردان | دیوید او. راسل |
| بازیگران | جنیفر لارنس، رابرت دنیرو، بردلی کوپر، ادگار رامیرس، ایزابلا روسلینی |
| سال انتشار | ۲۰۱۵ |
| امتیاز IMDb | ۶.۶ |
جنیفر لارنس برای بازی در این فیلم به کارگردانی دیوید اُ راسل برای چهارمین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. به گفته خیلی از منتقدان سومین همکاری لارنس با این کارگردان به راحتی ضعیف ترین همکاری او است. این پرتره تخیلی از جوی مانگانو، مغز متفکر و یک میلیونر خود ساخته، از شکوفایی احساسی برخوردار است، اما فاقد داستان‌سرایی جذابی است که Silver Linings Playbook و American Hustle را بسیار رضایت‌بخش‌تر کرده است.
تا زمان اکران جوی، لارنس به لطف فیلم‌های Hunger Games و X-Men یک سوپراستار بود، اما ارتباط مشترکی را که به آثار قبلی او اصالت می‌داد، از دست نداده بود. این بازیگر از خاکی بودن خود استفاده می‌کند تا جوی را به یک شخص ضعیف تبدیل کند که دوست داشتنش بسیار آسان است. اما از آنجایی که فیلم درهم و برهم است؛ پر از شخصیت‌های «رنگارنگ» زیادی که به طرز لذت‌بخشی عجیب و غریب هستند که می‌خواهید با آجر به آنها ضربه بزنید. پس مطمئناً لارنس پشت فرمان باید بجنگد تا همه چیز به آرامی پیش برود. او چهارمین نامزدی اسکار خود را در شش سال برای Joy دریافت کرد.
«The Poker House»
| کارگردان | |
| بازیگران | جنیفر لارنس، لوری پتی، کلویی مورتز، سوفیا بیرلی، سلما بلر، بوکیم وودبین |
| سال انتشار | ۲۰۰۸ |
| امتیاز IMDb | ۶.۳ |
درام مستقل نیمه اتوبیوگرافیک «خانه پوکر» به کارگردانی لوری پتی با بازی جنیفر لارنس در مقابل سلما بلر و کلوئی گریس مورتز، یکی دیگر از آثار شاخص این لیست است. لارنس در نقش یک زن جوان که در تلاش برای بزرگ کردن دو خواهر کوچکترش در فاحشه خانه مادرشان است، در مرکز داستان این فیلم لحظات پر تنشی را تجربه می‌کند. نکته اصلی این درام کوجک در واقع لارنس بود که تذکرات مثبت منتقدان و جایزه عملکرد برجسته جشنواره فیلم لس آنجلس را دریافت کرد. اینفیلم و این نقش لارنس احتمالاً عاملی در تغییر شغل از یک بازیگر ناشناخته به یک بازیگر زیر رادار بود و همچنین در انتخاب او در نقش اصلی فیلم Winter’s Bone تاثیر مثبتی داشت.
این فیلم آنقدر عمیق احساس می‌شود که گاهی اوقات اصل موضوع را از دست می‌دهد. و این احساس را دارد که انگار خودتان در حال تجربه این تراژدی سرد و تیره هستید. اما شور و شوق مشروعی در پشت آن نهفته است و لارنس در نقشی فوق العاده چالش برانگیز تماشایی است. دو سال قبل از موفقیت خود در اسکار، او جایزه هیئت داوران جشنواره فیلم لس آنجلس 2008 را برای این فیلم دریافت کرد.
«The Hunger Games»
| کارگردان | گری راس |
| بازیگران | جنیفر لارنس، جاش هاچرسون، لیام همسورث، الیزابت بنکس، وودی هارلسون، استنلی توچی |
| سال انتشار | ۲۰۱۲ |
| امتیاز IMDb | ۷.۲ |
- The Hunger Games
- The Hunger Games: Catching Fire
- The Hunger Games: Mockingjay – Part 1
- The Hunger Games: Mockingjay – Part 2
شخصیت کتنیس اوردین در فیلم‌های «بازی‌های گرسنگی» یا همان «The Hunger Games» بدون شک مهم‌ترین نقش دوران حرفه‌ای جنیفر لارنس است که به او شهرت مافوق تصور داده است. هنگامی که لارنس برای اولین بار به عنوان نقش اصلی در اقتباس از رمان‌های دیستوپیایی معروف اثر سوزان کالینز انتخاب شد، نگرانی این بود که این بازیگر جوان و با استعداد ممکن است آماده نباشد که کانون توجه بزرگی که قرار است روی او متمرکز شود را روی دوش خود تحمل کند.
اما با شروع شدن این مجموعه فیلم چهار قسمتی معلوم شد که جنیفر لارنس خود فردی هویت‌بخش برای این فرانچایز است. او در آخرین فیلم به همان اندازه قدرتمند و بی امان و قهرمان و قابل ارتباط است که در فیلم اول بود. این یک عملکرد کاملاً تحقق یافته در طول چهار سال است؛ و برای آنچه ارزش دارد: او یک ستاره اکشن بهتر از اکثر انتقام جویان است.
شخصیت کتنیس اوردین در میان صفحات پرفروش‌ترین سری بازی‌های گرسنگی سوزان کالینز، شخصیتی جذاب است و لارنس او را به زندگی کامل و سه بعدی در اقتباس‌های فیلم می‌آورد. او تمام ذره ذره خود را در نقش می ریزد تا از یک شخصیت جوان فراتر رود و به شخصیتی تبدیل شود که به اندازه شخصیت‌های بزرگسالی که او را احاطه کرده‌اند احساساتی و توسعه یافته باشد. همچنین تماشای عمیق کردن شخصیت کتنیس با بازی او در طول چهار فیلم این مجموعه، لذت بخش است. نقش تکرارشونده به لارنس اجازه می‌دهد تا دامنه کامل خود را نشان دهد و شخصیت را با چاهی از اصالت احساسی القا کند.
کتنیس چه در محافظت و اراده شدیدش در بازی‌های گرسنگی، خشم جوشانش در فیلم «Catching Fire»، یا عصبانیت و افسردگی او در هر دو قسمت «Mockingjay»، به لطف تعهد لارنس به انجام جزئیات روابط، تصمیم‌گیری‌ها و روابط کتنیس روی پرده می‌چرخد. اقدامات درست به صدا در می‌آیند و همچنین به این کمک می‌کنند که لارنس چهره‌ای فوق‌العاده رسا داشته باشد (و مسلماً یکی از بزرگ‌ترین و تلخ‌ترین فریادهای تمام دوران است)، که باعث می‌شود هر یک از موفقیت‌ها و از دست دادن‌های کتنیس از نظر احساسی بسیار تأثیرگذارتر باشد.
«Don’t Look Up»
| کارگردان | آدام مک‌کی |
| بازیگران | جنیفر لارنس، لئوناردو دی‌کاپریو، کیت بلانشت، تیموتی شالامی، مریل استریپ |
| سال انتشار | ۲۰۲۱ |
| امتیاز IMDb | ۷.۲ |
این طنز با تمرکز بر روی گروهی از شخصیت‌های رنگارنگ از آدام مک کی دارای جاه طلبی، اجراهای خوب در سراسر فیلم و برخی لحظات شیرین است. با این حال، با توجه به استعدادهای نجومی که در آن وجود دارند، سخت است که آن را اثری ضعیف ندانیم. فیلم یک کمدی است، ما به شدت سیاه و تاریک است. البته زمانی که کمدی تاریک به درستی اجرا شود، پتانسیل زیادی دارد، اما دفاع کامل از تجربه تماشایی اغلب کاملاً ناخوشایند و تکان دهنده در این ژانر دشوار است. این اثر فیلمی است که یادآور فساد حاکمان و البته تهاجم تکنولوژی در بافت اجتماعی بشر است.
با این تفاسیر جنیفر لارنس به‌طور مشخصی درخشان و دلسوز است که هیچ‌کس باورش نمی‌شود، اما برای بازیگری که توانایی‌هایش نامحدود به نظر می‌رسد، این نقش به‌طور عجیبی خاموش است (نقش دی کاپریو در این فیلم پر دامنه‌تر است). بسیاری می‌گویند دیدن استعدادهای درجه یکی که در این فیلم با یکدیگر روبرو می‌شوند، ارزش پذیرش را دارد. اما با چنین بازیگرانی خیرهکننده، «به بالا نگاه نکن» باید اثری بهتر می‌بود که نه نیست؛ اما این فیلم در کارنامه هنری لارنس جایگاه مناسبی دارد.
«Like Crazy»
| کارگردان | دریک دورمس |
| بازیگران | جنیفر لارنس، فلیسیتی جونز، آنتون یلچین، الکس کینگستون، چارلی بولی، اولیور مویرهید |
| سال انتشار | ۲۰۱۱ |
| امتیاز IMDb | ۶.۶ |
این برنده جایزه ساندنس به قدری تحت سلطه روابط طوفانی و غیرممکن شخصیت‌های اصلی خود با بازی آنتون یلچین و فلیسیتی جونز است که به راحتی می‌توان فراموش کرد که جنیفر لارنس نیز به عنوان چرخ سوم شخصیتی فیلم عمل می‌کند. او سامانتا است، یک همکار که درست زمانی که اوضاع بین او و آنا (جونز) به هم می‌خورد، نسبت به شخصیت آنتون یلچین احساساتی را بروز می‌دهد. سامانتا و جیکوب شروع به قرار گذاشتن می‌کنند، اما او هرگز واقعاً فرصتی ندارد برای در این عشق ندارد. چرا که آن پسر به طرز ناامیدانه‌ای کماکان ته وجودش آنا را می‌خواهد، حتی اگر او در آن سوی اقیانوس اطلس باشد.
در این موقعیت بازی و شخصیت جنیفر لارنس باعث می‌شود که شما درد دوست داشتن کسی را احساس کنید که نمی‌تواند کاملاً متقابل باشد. به طور کلی «Like Crazy» فیلمی است درباره اینکه یک رابطه وسواسی چقدر مخرب است و از آنجایی که سامانتا عاقل این گروه است، محکوم به فناست. ایفای نقش «دختر خوب» شخصیت شیرین و خوبی که قرار است همه جا او را زیر پا بگذارند، می‌تواند دشوار باشد، اما لارنس هرگز باعث نمی‌شود که سامانتا را به عنوان یک آدم بی پروا ببینید. کاملا برعکس: هر کس در بین تماشاگران حدس می‌زند که شخصیت او به مراتب بیشتر از آنا استوارتر و بخشنده‌تر است. این فقط بدشانسی اوست که به مردی که بیش از حد درگیر یک رابطه عاشقانه عجیب بود دل بسته است.
«Mother»
| کارگردان | دارن آرونوفسکی |
| بازیگران | جنیفر لارنس، خاویر باردم، اد هریس، میشل فایفر، دامنل گلیسون، کریستن ویگ |
| سال انتشار | ۲۰۱۷ |
| امتیاز IMDb | ۶.۶ |
در فیلم آهسته و مغز سوزان دارن آرونوفسکی، جنیفر لارنس به مدت دو ساعت در یک خانه مزرعه‌ای بزرگ قدم می‌زند، و این استعاره‌ای از زمین مادر و کتاب پیدایش است. این همچنین یک بمب باکس آفیس و مسلماً تفرقه انگیزترین فیلم سال ۲۰۱۷ بود. مادر! اکثراً نقدهای مثبتی دریافت کرد و برخی از منتقدان آن را شاهکار خواندند و برخی دیگر از آن متنفر بودند. اکثراً همه موافق بودند که عمیقاً ناراحت کننده است، اما همه تیم بازیگری این فیلم را مورد ستایش قرار دادند.
مادر! آنقدرها هم که فکر می‌کند عمیق نیست، اما آرنوفسکی می‌تواند بهتر از هر کسی که امروز کار می‌کند، مجموعه‌های فزاینده‌ای را روی صحنه ببرد، و شما به سادگی باید آن را به او بسپارید. تعداد کمی از نویسندگان معاصر، اگر وجود داشته باشند، می‌توانند چنین چیزی همه جانبه را به مخاطب خود ارائه دهند. بنابراین، تفرقه انگیزترین فیلم کارنامه لارنس، مادر است که تفسیرهای متعددی را روانه مخاطب می‌کند، اما آنچه واضح است این است که فیلم اوج همه چیزهایی است که او تا اینجا انجام داده است. لارنس با بازی شخصیت گریس، همسر جوان و دوست‌داشتنی شاعری خلاق (خاویر باردم)، اجرای شجاعانه‌ای را ارائه می‌دهد که با تنش شروع می‌شود و فقط دیوانه‌تر و وحشی‌تر می‌شود.
گریس فقط می‌خواهد خانه زرق و برق دار و ویران خود را بازسازی کند و تشکیل خانواده دهد، اما تعداد نگران کننده‌ای از غریبه‌ها شروع به آمدن به خانه او می‌کنند و سپس از ترک آن امتناع می‌کنند. استعاره ای از باغ عدن؟ تفسیری در مورد آلودگی زمین؟ رساله‌ای در مورد مبارزات همسری که باید شوهر هنرمندش را با دنیا در میان بگذارد؟ هر چقدر هم که به معنای واقعی «مادر» برسید، لارنس باعث می‌شود که ترس را کم کم از موقعیت شخصیت او احساس کنیم، به خصوص زمانی که او باردار شده و متوجه می‌شود که او به تنهایی باید از کودک متولد نشده خود محافظت کند. اما این نوع فیلم جسورانه‌ای است که به شجاعت و متانت یک ستاره واقعی سینما نیاز دارد. لارنس به طرز خیره کننده‌ای آن را ارائه می‌دهد.
«Red Sparrow»
| کارگردان | فرانسیس لارنس |
| بازیگران | جنیفر لارنس، جوئل اجرتون، ماتیاس خونارتس، شارلوت رمپلینگ، جرمی آیرونز |
| سال انتشار | ۲۰۱۸ |
| امتیاز IMDb | ۶.۶ |
این تریلر جاسوسی غیرقابل انکار ناقص اما اغلب بسیار سرگرم‌کننده که پس از اکران کمتر مورد توجه قرار گرفت (و احتمالاً نادیده‌گرفته شده ترین فیلم در این فهرست است)، قلمروی از لحاظ مضمونی مبهم را با شکوه بررسی می‌کند. این فیلم که از نظر گرافیکی، مسلماً به‌طور سادیستی خشونت‌آمیز است، یک فیلم استثماری صیقلی است که توسط یک ستاره سینما به معنای کلاسیک او که دقیقاً می‌داند دارد چه می‌کند، ساخته و رهبری شده است. اثری مانند این فیلم فقط با کنترل کامل یک ستاره کار می‌کند؛ و «گنجشک قرمز» به دلیل وجود جنیفر لارنس کار می‌کند.
از آنجایی که لارنس در نقش دومینیکا اگورووا که تبدیل به جاسوس بالرین شده است، او را ملزم می‌کند که لباس هایش را در بیاورد تا شخصیتش اطرافیانش را اغوا کند، اجتناب ناپذیر است که درباره این تصمیم از او سؤالات زیادی بپرسند؛ به ویژه پس از اینکه قربانی یک هک خصوصی در سال 2014 شد که عکس‌های برهنه او را در سراسر وب ارسال کرد. او در در برنامه‌ای پیرامون این حوادث و در مورد نقشش در فیلم گنجشک سرخ گفت: «احساس می‌کنم چیزی را از من گرفته‌اند، پس گرفتم و در هنرم استفاده می‌کنم.»
گشاده رویی لارنس همیشه یکی از قوی ترین ویژگی‌های او بوده است، اما در اینجا او تقریباً به طور کامل خاموش می‌شود و مخاطب را به چالش می‌کشد تا رمزگشایی کند که دومینیکا در هر نقطه از این فیلم اکشن پرپیچ و خم به چه چیزی فکر می‌کند. این رمز و راز نقطه برجسته این فیلم است که در دل اجرای جسورانه او قرار می‌گیرد.
«Causeway»
| کارگردان | لیلا نوگباور |
| بازیگران | جنیفر لارنس، برایان تایری هنری، جین هادیشل، لیندا ایمند، فرد ولر |
| سال انتشار | ۲۰۲۲ |
| امتیاز IMDb | ۶.۶ |
لارنس خیلی جوان است و واقعاً هنوز به اندازه کافی فیلم نساخته است تا بتواند یک فیلم ریشه‌ای ماندگار یا کالت داشته باشد، اما این نزدیکترین چیزی است که او به بازگشت به ریشه‌های خود در ابتدای شروع دروران حرفه‌ای رسیده است. او در این فیلم نقش لینزی را بازی می‌کند، کهنه سربازی که پس از آسیب مغزی ناشی از انفجار بمب دست ساز در افغانستان به زادگاهش نیواورلئان بازگشت. لینزی نه تنها با توانبخشی خود، بلکه با بازگشت به زندگی‌ای که به دلایل خصوصی خود سعی در ترک آن داشت، دست و پنجه نرم می‌کند.
لارنس برای بازی در نقش لینزی تا جایی که می‌تواند درخشش ستاره‌های سوپراستار سینما را به گونه‌ای کنار می‌زند تا یک اجرای ساده اما باور پذیر داشته باشد. این یک تصویر ساده و بسیار مؤثر است، به ویژه زمانی که او با یک برایان تایری هنری برجسته به عنوان مکانیکی که هنوز از ضربه روحی خود در حال فروپاشی است، جفت می‌شود. این یک بازی عمداً متواضعانه در یک فیلم عمداً متواضع است، اما لارنس هنوز هم در آن عالی است، و این یادآوری آن نکته است که به همان اندازه که یک ستاره بزرگ است، هرگز تأثیرگذارتر از زمانی که در نقش یک آدم بداخلاق معمولی است، نیست.
«American Hustle»
| کارگردان | دیوید او. راسل |
| بازیگران | جنیفر لارنس، کریستین بیل، بردلی کوپر، جرمی رنر، لوئی سی کی، مایکل پنیا |
| سال انتشار | ۲۰۱۳ |
| امتیاز IMDb | ۷.۲ |
پس از اینکه «Silver Linings Playbook» یک فیلم شگفت‌انگیز در گیشه و اثری موفق در فصل جوایز بود، همه نگاه‌ها به فیلم جنایی نیمه تخیلی و پر زرق و برق آقای راسل معطوف شد، جایی که جنیفر لارنس و بردلی کوپر در کنار کریستین بیل و امی آدامز یک تیم بازیگری جذاب را تکمیل کردند. این فیلم اثری درگیرکننده، خنده دار، گسترده و عمیقا عاشقانه است. این یک جانشین مدرن کلاسیک برای ژانری است که بوی آثار کلاسیک را می‌دهد، کمدی‌های درخشانی که جرات می‌کرد خوب را در بد و بد را در خوب ترکیب کند و به مخاطب نشان دهد.
جنیفر لارنس با بازی در این فیلم برای سومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. فیلم American Hustle یکی از معدود فیلم‌هایی در تاریخ است که در هر چهار رشته بازیگری اسکار نامزد شده است. فراموش نکنید گاهی اوقات بازیگر بودن فقط به معنای پوشیدن کلاه گیس‌های بلند و لباس‌های شیک است و البته باید در این فرم اجرا زشت ترین لهجه‌ای را که می‌توانید به کار ببرید. لارنس در این فیلم چنین اجرای خفنی را هدف خود قرار داده است.
«Silver Linings Playbook»
| کارگردان | دیوید او. راسل |
| بازیگران | جنیفر لارنس، بردلی کوپر، رابرت دنیرو، کریس تاکر، جولیا استایلز |
| سال انتشار | ۲۰۱۲ |
| امتیاز IMDb | ۷.۷ |
این اثر ماندگار آقای دیوید او. راسل درباره دو آشفتگی داغ است که در حین بهبودی از ضربه‌های شدید روحی به هم دیگر پیوند می‌خورند، ترکیبی شگفت‌انگیز از خنده، اصالت دردناک و داستان عشقی تکان‌دهنده که مخاطب را با خود همراه می‌کند. «دفترچه امیدبخش» روی طناب پرخطری از نظر موضوعی راه می‌رود و هرگز پا به اشتباه نمی‌گذارد؛ در نتیجه این فیلم برای هر کسی که آن را تماشا می‌کند بسیار خوشحال‌کننده و لذت‌بخش است. جالب است بدانید این اولین فیلمی بود که پس از 31 سال در آکادمی اسکار، در هر چهار بخش بازیگری (برای ستارگان لارنس، کوپر، رابرت دنیرو و جکی ویور) نامزد اسکار شد.
جنیفر لارنس به‌عنوان شخصیت چندلایه و دائماً غافلگیرکننده تیفانی ماکسول، یک معتاد به روابط خارج از چارچوب با بال شکسته است که زمان‌بندی کمیک او باعث جذب مخاطب به این شخصیت می‌شود. صادقانه بگویم، هرگز چنین شخصیتی وجود نداشته است، و این چیزی است که شما هرگز فراموش نمی‌کنید. او برای ایفای این نقش برنده اسکار شد؛ بقیه‌اش تاریخ است. لارنس و کوپر، به عنوان زوجی که در مرکز فیلم قرار دارند، شیمی گرمی دارند که هم قابل احتراق است و هم عمیقاً درگیرکننده. در نتیجه باید گفت فیلم دفترچه امید بخش نمونه دیگری از یک فیلم خوب است که با بازی لارنس به شدت ارتقا یافته است.
«Winter’s Bone»
| کارگردان | دبرا گرانیک |
| بازیگران | جنیفر لارنس، جان هاکس، دیل دیکی، ایسایا استون، گرت دیلاهانت |
| سال انتشار | ۲۰۱۰ |
| امتیاز IMDb | ۷.۱ |
این فیلم را می‌توان یکی از بهترین و غنی‌ترین فیلم‌های هیجان‌انگیز آمریکایی دوران مدرن نامید. این اثر فیلمی است که از بسیاری جهات، همه چیز را آغاز کرد. پس از تمجیدهای بی حد و حصر جشنواره‌ها و نقدهای درخشان راجر ایبرت و دیگران، جنیفر لارنس اولین نامزدی جایزه اسکار خود را برای یک چرخش قدرتمند در فیلم مستقل دبرا گرانیک در مورد دختری سرسخت دریافت کرد که در جستجوی پدر فروشنده مواد مخدر خود بود. نامزدی لارنس منجر به یک حرکت روابط عمومی درخشان شد. اگرچه او در آن سال علاقه‌ای به برنده شدن نداشت، اما این بازیگر تازه شناخته شده خیلی زود به فرش قرمز اسکار ظاهر شد و شبیه یک فرشته در یک لباس قرمز رنگارنگ، نمادین و جاودانه به نظر می‌رسید. او تمام آن چیزی بود که همه می‌توانستند در مورد بقیه شب صحبت کنند.
یک بازیگر جوان آرزوی یک نقش برجسته را دارد؛ آن قطعه کاملی از مواد که می‌تواند بهتر از هر کسی انجام دهد، که نشان می‌دهد او چه چیزی را می‌تواند به دست آورد. مادر جنیفر لارنس رمان سال 2006 دنیل وودرل را خوانده بود که درباره زن جوانی است که برای نجات خانه و خانواده خود می‌جنگد، در حوالی زمان پیش تولید فیلم، او به دخترش که در لوئیزویل بزرگ شده بود، گفته بود که باید نقش این شخصیت را در یک فیلم بازی کند. تنها چند سال بعد، لارنس برای این نقش تست بازیگری داد. او بعداً در مورد شباهت‌های بین لوئیزویل و محیط روستایی ناهموار Winter’s Bone گفت: «سبک زندگی متفاوت است، اما برخی از گفته‌ها یکسان بود. من در لهجه راحت بودم.»
این فیلم نه تنها یکی از برترین آثار جشنواره ساندنس در سالیان اخیر بود، بلکه توانست نامزد بهترین فیلم اسکار شود. از سوی دیگر این فیلم به افکار عمومی کمک کرد که این بازیگر زن جذاب هالیوود به نقطه‌ای اکنون در آن ایستاده برسد. این برداشت گواهی بر این است که او در نقش ری، یک نوجوان غیرمعقول غرب میانه که مجبور بود برای مدت طولانی بزرگسال خانواده‌اش باشد، چقدر قابل باور است. (مادرش مشکلات روحی و روانی دارد و پدرش ناپدید شده است.) در اجرای او حتی یک ذره تظاهر وجود ندارد، ما فکر می‌کنیم که او خودش را برای بازی در نقش این زن فقیر قلع و قمع می‌کند. سفر دلخراش ری قانع‌کننده می‌شود، زیرا به نظر می‌رسد فاصله بسیار کمی بین بازیگر زن و شخصیت وجود دارد.
این نکته را به خاطر داشته باشید که جنیفر لارنس اولین نامزدی اسکار خود را برای Winter’s Bone زمانی دریافت کرد که او فقط 20 سال داشت؛ اما وقار بیش از حد طبیعی او در اجرای این نقش سنگین شکی باقی نمی‌گذاشت که ما چیزهای بیشتری از او خواهیم شنید.