نقد فیلم You People | کمدی با طعم کنایه نژادی

فیلم «شما مردم» یک اثر کمدی رمانتیک است؛ فیلمی به کارگردانی کنیا باریس درباره یک زوج با تفاوت نژادی. در این فیلم یک پسر یهودی و یک دختر مسلمان باید با شوک فرهنگی و خانواده‌های بسیار متفاوت خود روبرو شوند. اما، آیا چنین ایده‌ای برای یک کمدی مناسب است؟! برای یافتن پاسخ در ادامه با نقد فیلم You People همراه ویجیاتو باشید.

کمدی رمانتیک «شما مردم» دومین پروژه کارگردان لس آنجلسی «کنیا باریس» با نتفلیکس است. فیلمی که پس از امضای قراردادی میلیون دلاری توسط کارگردان با این پلتفرم و پس از شکست در اولین پروژه‌اش فیلم «Shaft» ساخته می‌شود. در این مورد کنیا باریس که با جونا هیل فیلمنامه را به صورت مشترک نوشته، از یک اثر کلاسیک سینما الهام گرفته است. ما در مورد فیلم «حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید» صحبت می‌کنیم، فیلم فوق‌العاده استنلی کرامر درباره یک خواستگاری بین نژادی. فیلمی که انگشت مهربانی بر زخم نژادپرستی ساختاری گذاشت و با بازی عالی کاترین هپبورن، اسپنسر تریسی یا سیدنی پواتیه برجسته شد.

بنابراین، با یک ایده کاملا تکراری، ما در فیلم «شما مردم» بار دیگر با دو جوان روبرو هستیم که در حال شروع یک رابطه هستند. دو جوان کاملا متفاوت که باید با تعصبات و سنت‌های یک جامعه راکد روبرو شوند. در یک طرف ازرا (جونا هیل)، یک پسر یهودی که در ۳۵ سالگی شغلی دارد که از آن متنفر است و همچنین میزبان یک پادکست با بهترین دوست آفریقایی-آمریکایی‌اش درباره مسائل نژادپرستی اجتماعی است؛ و از سوی دیگر، امیرا (لورن لندن)، یک دختر مسلمان سیاه پوست که از پدر سفت و سخت خود خسته شده است. هر دو به طور تصادفی باهم ملاقات می‌کنند، مانند بسیاری از کمدی‌های عاشقانه، و در پیشرفت رابطه خود به عنوان یک زوج باید با خانواده مربوطه نیز ارتباط برقرار کنند.

این خلاصه‌ای از هسته داستانی این فیلم است؛ اما سوال مهم در همین ابتدا این است که آیا در این دوران و با این مردم می‌توان به چنین سناریو نخ‌نما شده‌ای تکیه و اتکا کرد یا خیر؟! جواب من به این پرسش منفی است. اما چرا؟ چون مشکل اثری مانند «You People» این است که برای توسعه استدلال خود به یک درگیری فرضی چسبیده است، که تکان دهنده نیست. شاید شما من و از اساس نگاه من را آشکارا تهاجمی می‌دانید و من این را می‌پذیرم، اما صادقانه بگویم، این فیلم و ایده‌اش شدنی نیست.

توجه داشته باشید، آیا در اوایل سال ۲۰۲۳ هنوز آنقدر چشمگیر است که یک زن جوان در ظاهر مسلمان سیاه پوست و یک مرد جوان یهودی عاشق یکدیگر شوند؟! آیا همه پدر و مادرها به خصوص با نگاه فرهنگ ارتباطی میان مسلمانان، با دوست دختر یا دوست پسر بچه هایشان اینطور رفتار می‌کنند؟! تمام این پرسش‌ها یعنی بدیهی است که تعارض مفروض در اینجا تا حد فرسودگی اغراق آمیز است، و اساساً منسوخ شده است. شاید اجرای چنین ایده‌ای در سال ۱۹۶۷ در فیلم استنلی کرامر برای آن زمان جواب داده است، اما من حداقل تا به امروز برایم دشوار است که با ایده فرضی هر دو فیلم ارتباط برقرار کنم.

اما فراتر از خود ایده، کمدی درون این فیلم نیز در چشم هر مخاطبی خوب نیست. بنابراین، عدم ثبات زمانی که طرح شروع به از دست دادن طنز و به دست آوردن رمانتیسم می‌کند برجسته می‌شود. چون به طرز خسته کننده‌ای آشنا و تکراری است. اگرچه دقایق ابتدایی آن شاید بتواند برای گروهی از افراد خنده دار باشد، اما به لطف طنز بسیار هولیگانی و جنسی‌ کاملا به سمت انحراف حرکت می‌کند. برای مثال در سکانسی چنین مضمونی را می‌توان دید که در آن شخصیت ازرا با بازی جونا هیل در کنیسه در حال مبارزه با یکی از اعضای آن مکان است که برای بررسی آلت تناسلی او خم شده بود. در نتیجه هرچه بیشتر درگیر ماجرا می‌شویم، هر سکانسی که می‌آید خسته‌کننده‌تر از سکانس قبل می‌شود.

ممکن است این فیلم برای کسی که از فرهنگ اسلامی چیزی نمی‌داند، جالب به نظر برسد. اما در عمل فیلمنامه‌ای که توسط جونا هیل و کارگردان فیلم، کنیا باریس نوشته شده است، غیرقابل قبول است. پس از نیم ساعت اول، فیلم به یک کمدی بیش از حد گرافیکی با چند شوخی بد و دیالوگ‌های نه چندان خوب تبدیل می‌شود. چیزی که به عنوان یک داستان عاشقانه دوست‌داشتنی شروع می‌شود، تبدیل به یک تقلید ضعیف از «حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید» می‌شود. در نهایت، You People حتی از نظر موضوعاتی که می‌خواهد به آنها دست بزند کاملاً توهین‌آمیز است.

اما چرا؟ چون نه درست فرهنگ یک خانواده مسلمان را می‌شناسد و نه حتی آداب ارتباطی بین دو نژاد متفاوت در این دوران خاص را؛ این عدم شناخت اجازه می‌دهد فرصت‌های تفسیر اجتماعی به هدر برود، و کمدی کاملاً نامتعارف آن به کل تلف شود. با توجه به موارد فوق، اگر فیلم بتواند برای چیزی متمایز شود، به خاطر بازیگرانی است که دارد. من فکر می‌کنم جولیا لوئیس دریفوس شایسته ذکر است، همیشه بسیار خنده دار و دیوانه. در آن نقش مادری که سعی می‌کند از نظر سیاسی رفتار درستی داشته باشد، اما همیشه به خرابکاری می‌پردازد.

همچنین جونا هیل که در نقش خود بسیار راحت به نظر می‌رسد، به دلایلی در نگارش فیلمنامه شرکت کرده است. و اینکه او با شریک زندگی خود به مقداری شیمی دست می‌یابد. اما دیگر بازیگران به خصوص ادی مورفی، از اساس نمونه یک اسم تلف شده در تیم بازیگری این فیلم هستند. ابزاری برای پر کردن یک پس‌زمینه‌ای داستانی که هیچ‌گونه کاربرد قابل ذکری برای این اثر سینمایی ندارند.

به طور خلاصه، من نمی‌توانم فیلم «You People» را به هر کسی که واقعاً برای زمان خود ارزش قائل است توصیه کنم. زیرا به ساده ترین و اصلی ترین هدفی که هر کمدی رمانتیکی به دنبال آن است نمی‌رسد. از یک فرض منسوخ شده شروع می‌شود، اما با واقعیتی مفروض پر شده شده است که از اساس در دنیای واقعی چنین نیست. این فیلم در طول زمان دو ساعته‌اش پراکنده می‌شود. این یعنی نمی‌تواند به طور کامل به دنبال طنز احمقانه ابتدایش باشد، مخصوص زمانی که در مورد عاشقانه بودن گام برمی‌دارد به طور خسته کننده‌ای معمولی می‌شود. البته چهره‌های شناخته شده‌ای هم دارد که ذره‌ای لبخند به آن می‌بخشد.