نقد فیلم A Man Called Otto | فارست گامپ تندخو

«مردی به نام اتو» یک بازسازی هالیوودی از فیلم موفق سوئدی به نام «A Man Called Ove» است که بر اساس کتاب پرفروش فردریک بکمن ساخته شده؛ این اثر تراژیک و کمدی زندگی مردی به نام اتو (تام هنکس) را روایت می‌کند، یک انسان بدخلق که به لطف آمدن همسایگان جدید در زندگی خود هدف پیدا می‌کند. من دوست دارم این اثر را فارست گامپ تندخو خطاب کنم؛ اما شاید بگویید چرا؟ برای یافتن جواب در ادامه با نقد فیلم A Man Called Otto همراه ویجیاتو باشید.

آشنایی با داستان و فضای فیلم

مردی به نام اتو؛ فیلمی کمدی درام و بازسازی آمریکایی از فیلم سوئدی «مردی به نام اوه» به کارگردانی مارک فورستر و نقش آفرینی تام هنکس است. داستان ماجراهای مردی بدخلق و منزوی با نام اتو را دنبال می‌کند که دارای اصول اخلاقی غیرقابل تغییر، عادات روزمره خاص و شخصیتی زودرنج است. اتو که اخیرا همسرش را از دست داده با همه ساکنین محله مشکل دارد و با تیزبینی همه را زیر نظر می‌گیرد؛ اما به نظر او به آخر خط رسیده و با گرفتن یک طناب قصد خودکشی و پیوستن به همسرش را دارد.

اما تماشاگری که به طور اتفاقی با سینمای خانوادگی آشنا باشد متوجه می‌شود که اکنون زمان آن نیست که قهرمان ما از طناب نصب شده در اتاق نشیمن خانه‌اش آویزان شود. هنوز کاری برای انجام دادن باقی مانده است. «مردی به نام اتو» یک فیلم انگیزشی است، نه یک فیلم سیاه برای حال و روز نالان انسان امروزی. هرچند فیلم با لحن‌های مایل به افسردگی شروع می‌شود، اما هر ربع ساعت که پیش می‌رود گرم‌تر و گرم‌تر می‌شود و شکل شیرین زندگی را به خود می‌گیرد. این یک چشم انداز امیدوارانه است که نیاز به کمی نمک دارد.

بنابراین، همان‌قدر که سینمای امن هالیوود می‌تواند قانع کننده باشد؛ «مردی به نام اتو» نیز این مسیر را تکرار می‌کند. این یک فیلم جذاب و قطعا بیش از حد شیرین است. یک کمدی درام بالینی که روحیه بخش است و شارژ باتری‌های حیاتی ما را پر از امید می‌کند و با یادآوری لذت بردن از چیزهای کوچک ما را به سمت یک زندگی بهتر سوق می‌دهد. حکمت چنین آثاری ممکن است خیلی پیچیده نباشد، اما نمی‌توانیم شمارش کنیم که آن‌ها تاکنون توانسته‌اند چند زندگی سینمایی و غیر سینمایی را نجات دهند. اما چه «مردی به نام اتو» و چه فیلم «فارست گامپ» که چینین ساختاری را دنبال می‌کند، آثاری حیات بخش و مفید برای زندگی انسان امروزی هستند.

در واقع چه فارست گامپ و مهربانی‌هایش و چه اتو بداخلاق هردو یک نکته اشتراک دارند و آن قلب بزرگ‌ آن‌ها است. این فیلم مارک فورستر با تمرکز بر همین قلب بزرگ، انسانی را کاوش می‌کند که دیدن زندگی او ارزش خاصی برای مخاطب خواهد داشت. اما باید بدانید نقد فقط بر اساس این فیلم است، من نه کتاب را خوانده‌ام و نه فیلم سوئدی کارگردان هانس هولم را دیده‌ام. بنابراین من تحت تأثیر این موضوع نیستم و نمی‌توانم مقایسه‌ای انجام دهم.

یک درام خوب با اجرا‌های دوست داشتنی

شاید برای تام هنکس غیرعادی باشد که نقش یک مرد بداخلاق را بازی کند؛ چرا که او معمولاً نقش افراد دلسوز را بازی می‌کند. اما تام هنکس با شخصیت اتو نیز کار بزرگی انجام می‌دهد. با این حال، جذابیت طبیعی آن همچنان از طریق خود شخصیت است که می‌درخشد. البته در این فیلم خاص، عمدتاً نقش‌های فرعی نیز هستند. و این نکته‌ای است که مردی به نام اتو را سرپا نگه می‌دارد.

برای مثال: اجرای ماریانا تروینو، بازیگر نقش دوست‌داشتنی «ماریسول»، خنده‌دار و در عین حال تاثیرگذار است و او به نوعی سرمایه واقعی و معنوی فیلم است. اما مانوئل گارسیا رولفو (تامی)، کامرون بریتون (همسایه جیمی)، مک بایدا و بهترین دوستان اتو، روبن (پیتر لاوسون جونز) و آنیتا (جوانیتا جنینگز) نیز از واقعی بودن پیام مثبت فیلم به مخاطب اطمینان می‌دهند.

اینجا زمانی است که باید بگویم «مردی به نام اتو» در درجه اول یک فیلم درام احساسی است. در طول داستان این فیلم سرسختی و بد خلقی شخصیت اتو به تدریج محو می‌شود و حتی زمانی که ناخودآگاه جان کسی را نجات می‌دهد، به یک قهرمان محلی نیز تبدیل می‌شود. در این بین دوستی پایدار او با همسایگانش احساس واقعی می‌دهد و یک خط داستانی گرم و دل‌نشین در یک قصه انسانی نسبتاً قابل پیش بینی است.

برای من این فیلم چیزی شبیه به یک کمدی شیرین با بازیگران عالی است. کارگردان مارک فورستر می‌داند که چگونه بیننده را با این فیلم دارای حس خوب، سرگرم کند. اما او احساسات تلخ و شیرین را به شکلی مدیریت می‌کند که جنبه‌های بی‌پروای داستان چون سیاهی اقدامات اتو از بین نمی‌رود. قرار دادن تام هنکس در نقش اصلی این موضوع را بیشتر تایید می‌کند. هنکس یک انتخاب مطمئن و خوب است: او هرگز یک بازی تند و تیز انجام نمی‌دهد و به عنوان یک بیننده نگران اقدامات اتو نیستید. در واقع مردی به نام اتو دلگرم‌کننده است، لحظات خنده‌داری زیادی دارد و بر اهمیت دوستی‌های خوب تاکید می‌کند.

آیا تولید چنین اثری آسان است؟

شما به عنوان یک مخاطب باید توجه داشته باشید که: ساخت یک کمدی تراژیک واقعا آسان نیست. اغلب این آثار از شما انتظار دارد که به بدبختی دیگران بخندید. بنابراین یافتن یک تعادل خوب بین درام و کمدی بسیار ضروری است. و این چیزی ایت که «مردی به نام اتو» در نمایش آن موفق می‌شود. این اثر تا آنجا که به مضامینش مربوط می‌شود کاملاً جدی است، اما از آنجا که اغلب می‌خواهد در عین حال سبک‌دل باقی بماند، واقعاً گاهی به عمق نکات داستانی خودش نمی‌رود.

فیلم با رویکردش سرگرمی خوبی ارائه می‌کند، و این چیزی است که در سینمای تلخ امروزی، یک برتری است که خیلی آزاردهنده نیست، اما به طور کلی تضمین می‌کند که فیلم در نهایت حال خوبی برای ارائه به مخاطب دارد. البته، «مردی به نام اتو» فیلمی نیست که شما را به شدت شگفت زده کند. این واقعیت که دقیقاً همانطور که انتظار دارید پیش می‌رود همچنین تضمین می‌کند که فیلم به سرعت مقدار زیادی از قدرت اولیه خود را از دست بدهد و همچنین برخی خطوط داستانی را به شکلی سطحی و غیرقابل باور رها کند.

درام موجود در این فیلم عمدتاً تضمین می‌کند که داستان به خوبی پیش می‌رود. اما مسیرهای فرعی که در اینجا انتخاب می‌شوند اغلب کمی کوچک و ساده به نظر می‌رسند. بنابراین، این یک فیلم کوچک و شخصی‌تر به نظر می‌رسد که به دلایلی همچون حضور تام هنکس یک ژاکت «بزرگ» هالیوودی به آن داده شده است. اما، با وجود این سادگی و محتوا، داستان و رویکرد آن همیشه با یکدیگر ارتباط خوبی دارند.

«مردی به نام اتو» مصداق یک میان وعده عالی

«مردی به نام اتو» اشکالاتی در داستان‌های فرعی و البته قابل پیش‌بینی بودن ساختمان کلی سناریو خود دارد؛ ولی واقعاً فیلمی باقی می‌ماند که در عین حال می‌داند چگونه یک مخاطب را در یک روز دلگیر سرگرم کند، به خصوص به دلیل مفهوم عالی‌اش.

بنابراین، این فیلمی است که احساس می‌کنید میان‌وعده‌ای عالی برای شما خواهد بود، مخصوص زمانی که در خلق و خویی تلخ قرار دارید که می‌خواهید با سینما از سیاهی و خستگی جهان اطراف خود فرار کنید. در این موقعیت‌ها معمولاً هضم چنین آثاری آسان است. مردی به نام اتو با سرگرمی خوب و بدون درام بیش از حد پیچیده، اثری است که پس از تماشا شما را دچار دل‌گرمی می‌کند. در نهایت، من فیلم را یک اثر ضد افسردگی خطاب می‌کنم؛ فیلمی که می‌داند چگونه زندگی را جشن بگیرد، بدون استفاده از زواید زیاد.

مردی به نام اتو یکی از آن فیلم‌های آسان، ساده و مردم‌پسندی است که در همه جای جهان و به همه نوع انسانی «حالت خوب» می‌دهد و در اصل و بدون اینکه تقریباً کسی را ناراضی کند، این احساس را به جا می‌گذارد که جهان هنوز هم می‌تواند مکانی خوب با محله‌ای جذاب و پر از آدم‌های مهربان باشد.

در پایان باید بگویم اگر اثری خنده دار و تاثیرگذار می‌خواهید که البته داستانش کمی قابل پیش بینی، ساده و قابل درک باشد؛ «مردی به نام اتو» بهترین گزینه برای شماست. جذاب، لطیف، ساده و به طرز وحشتناکی شیرین. (نکته: ماریانا تروینو در نقش ماریسول یک اتفاق نیکو در دل داستان این فیلم است که آرزو می‌کنم در این روز‌های خاص یکی مثل او در اطراف شما وجود داشته باشد.)