نقد فیلم Mafia Mamma | مادر مافیا
اگر فکر می‌کنید که هیچ فیلمساز هالیوودی نمی‌تواند بیشتر از ریدلی اسکات در «خاندان گوچی» کلیشه‌های شاخص مافیای ایتالیا را در یک فیلم جمع و با آن شوخی کند، در اشتباه هستید. چرا که کاترین ...
اگر فکر می‌کنید که هیچ فیلمساز هالیوودی نمی‌تواند بیشتر از ریدلی اسکات در «خاندان گوچی» کلیشه‌های شاخص مافیای ایتالیا را در یک فیلم جمع و با آن شوخی کند، در اشتباه هستید. چرا که کاترین هاردویک (کارگردان فرنچایز گرگ و میش)، با همان شور «مادر مافیا» را برای ما به ارمغان آورده است؛ یک کمدی اکشن کلیشه‌ای با بازی تونی کولت و مونیکا بلوچی. در ادامه با نقد فیلم Mafia Mamma همراه ویجیاتو باشید.
خلاصه داستان فیلم: یک مادر آمریکایی (تونی کولت) که رگ و ریشه ایتالیایی دارد، وارث امپراتوری مافیای پدربزرگش در ایتالیا می‌شود. او به‌عنوان سرپرست جدید کسب‌وکار خانوادگی، با هدایت مشاور شرکت (مونیکا بلوچی)، به طرز خنده‌داری انتظارات همه را زیر پا می‌گذارد.
وقتی بلد کار نیستی نکن!
از همان ابتدا در نمای شروع اثر، عنوان فیلم «Mafia Mamma» با فونت افسانه‌ای «پدرخوانده» نوشته می‌شود و پس از آن مونیکا بلوچی در صحنه آغازین در میان جمعیت اوباش مثله شده راه می‌رود و اعلام می‌کند «این جنگ است!» و با عصبانیت به زمین تف می‌کند. کارگردان «مادر مافیا» کاترین هاردویک با این شروع، آشکارا اعلام می‌کند که ما منتظر یک کمدی مافیایی دیگر با ارجاعات اجتناب ناپذیر به یک کلاسیک اجتناب ناپذیر هستیم.
باید بدانید: کمدی‌هایی که حول زنانی ساخته می‌شود که از زندگی تکرای خود فاصله می‌گیرند، همچنان زیرژانر قابل اعتماد فیلمسازان هالیوودی هستند. این داستان‌ها در ترکیب با ژانر‌های مختلف، مانند جنایی یا اکشن ماجرا را جذب کرده و آن را به یک داستان جدید هیجان‌انگیز تبدیل می‌کنند. با آثار موفقی مانند «Under the Tuscan Sun» یا «Eat, Pray, Love» استودیوها تا به امروز به ساخت آثار کلاسیک ادامه می‌دهند. اکنون مادر مافیا کمدی را با داستان خاندان‌های آشوب‌گر مافیایی ترکیب کرده است.
با این حال، علیرغم عملکرد عالی تونی کولت، فیلم Mafia Mamma کمی بیش از حد به کمدی موقعیت و جنسی با رویکرد فمینیستی متمایل می‌شود. در حالی که این باعث خلق چند لحظه خوب می‌شود، ولی در مجموع «مادر مافیا» در جمع دیگر کمدی‌های استودیویی متوسط قرار می‌گیرد. این یعنی: «مادر مافیا» یک شخصیت زن از کمدی‌های عاشقانه مبتنی بر سفر را وارد فیلمی مانند «پدرخوانده» می‌کند و به بهترین‌ها امیدوار است، اما از محدوده «تماشا کن و فراموش کن» فراتر نمی‌رود.
کارگردانی که فیلمسازی را به پوچی رسانده
آیا برای شما اتفاق افتاده است که حکایتی وجود داشته باشد که فکر می‌کنید خنده دار است اما وقتی آن را می‌گویید کسی نمی‌خندد؟ در این حالت شما نمی‌دانید چه چیزی باعث شد که بقیه شوخی را نفهمند، آیا ارجاعات عجیب زیادی داشت یا شاید جزئیاتی را از دست داده‌اید؟ آیا در مورد ریتم است یا شاید مخاطبان شما فقط در حال و هوای خوبی نیستند؟ تماشای مادر مافیا به کارگردانی کاترین هاردویک اینگونه احساس می‌شود، کمدی با تمام عناصر برای موفقیت اما به دلیل اجرای پر از هرج و مرج فیلمسازش، در نهایت به کندن قبر خود ختم می‌شود.
کاترین هاردویک کارگردان این فیلم است. کارگردانی که با جاه‌طلبی‌های زیبایی‌شناختی و مضمونی در هالیوود مدرن شروع به کار کرد تا خیلی سریع به محصولات پیش پا افتاده‌تر و سطحی‌تر وارد شود، محصولاتی که او آنها را بدون هویت و دقت تولید می‌کند. با این حال، این عنوان باید بدترین فیلم در تمام دوران حرفه‌ای او باشد. اما چرا؟ چون فیلم فاقد هویت بصری روشنی است که حداقل از فضای آن نهایت استفاده را ببرد. تلاش‌هایی در نورپردازی و طراحی صحنه برای اشاره به فیلمهای هیجان‌انگیز مافیایی وجود دارد، اما همه اینها شبیه تقلیدی مبهم از فیلمهای بهتر دیگر است.
آیا این یک کمدی است؟ بله. برای همه؟ احتمالاً نه، زیرا صحنه‌‌هایی در آن وجود دارد که به نظر می‌رسد این فیلم برای مخاطبان زن ساخته شده است. زیرا چندین شخصیت مرد حاضر در فیلم، کاریکاتورهای تک بعدی از جنون‌های جنسیتی هستند. حتی در سکانسی در شروع فیلم همکاران مرد کریستین در یک شرکت آمریکایی در مقابل او به گونه‌ای صحبت می‌کنند که می‌توانستند در همان روز در زندگی واقعی آنها را به دادگاه بکشانند و اخراج کنند.
مافیا ماما متأسفانه خنده دار نیست؛ و سکانس‌های اکشن در آن آماتوری هستند. این ضعف به خاطر کارگردانی کاترین هاردویک است. آیا او اجازه نداشت فیلمنامه اولیه کار را خودش نقد کند یا فکر می‌کرد به اندازه کافی خوب است؟! تونی کولت با بازی خود کمی مخاطب را آرام نگاه می‌دارد، اما فیلمنامه ضعیف و انتخاب اشتباه کارگردان فقط تا حدی قابل جبران است.
ایتالیای آمریکایی، یک کلیشه هالیوودی
فیلم «Mafia Mamma» ایتالیایی را نقاشی می‌کند که فقط در تخیل آمریکایی‌ها وجود دارد. همه چیز شبیه به گذشته آثار هالیوودی از ایتالیا به نظر می‌رسد. این یعنی یک ایتالیایی در هر گوشه خیابان برایت دست تکان می‌دهد، همه همیشه پاستا می‌خورند و در واقع همه در یک خانواده مافیایی عضو هستند. بنابراین کل مجموعه فیلم نسبتاً اغراق آمیز است و به طور خاص بیننده آمریکایی را هدف قرار داده است. اگر همه اینها را نادیده بگیرید، با یک فیلم کمدی معمولی روبرو می‌شوید که با وجود قابل پیش بینی بودن، هم خسته کننده می‌شود و هم از شدت بد بودن شما را عصبی می‌کند.
متأسفانه، بعد از کارگردانی و شاید پیش از آن فیلمنامه مشکل اصلی است. فیلم «مادر مافیا» با یک پیش‌فرض جالب و ایده‌های خوب شروع می‌شود، اما سعی می‌کند گستره بزرگی که در توانایی او نیست را پوشش دهد. این فیلمساز شخصیت‌های زیادی را معرفی می‌کند، و با پیشروی داستان به شوخی‌های زیادی می‌‌پردازد. اما به مخاطب خود فرصتی برای برقراری ارتباط با کسی غیر از شخصیت کریستین با بازی تونی کولت را نمی‌دهد، که آن هم فقط به دلیل استعداد کولت کار می‌کند.
اما بدترین چیز این است که جالب ترین طرح، یعنی جنگ قدرت بین خانواده‌های مافیایی، از پرده دوم فروکش می‌کند زیرا همه موضوعات دیگری که قبلاً ذکر شد تحت الشعاع قرار می‌گیرد. سازندگان به جای ساده نگه داشتن فرضیه خود، تصمیم می‌گیرند در مورد آنچه که نیاز دارند زیاده روی کنند و در نهایت این خطای عجیب همه چیز را به نابودی کامل می‌کشاند.
تونی کولت و دیگر هیچ
اگر کسی را نتوان به خاطر هرج و مرج در این فیلم سرزنش کرد، آن تونی کولت است که همیشه تماشای او روی صفحه نمایش شگفت انگیز است، به خصوص وقتی که او به اندازه این نقش خود در این داستان سرگرم کننده باشد. او قادر است ناگهانی ترین تغییرات لحن یا اجباری ترین چرخش‌های تاریخ را تقریباً معتبر کند. او با اجرای خوی خود با اطمینان بین کمدی و اکشن تحقیر کننده حرکت می‌کند؛ و حتی با وجود متن عجولانه توانسته است تکامل خود را طبیعی جلوه دهد.
من از زمانی که تونی کولت در آثار کوچک سینمایی حضور داشت، طرفدار بازی و اجرای او بودم. پس از انجام نقش‌های سخت و متفاوت در این همه فیلم ترسناک و سریال‌ها تلویزیونی درام، شاید مخاطبان فراموش کرده‌اند که او یک بازیگر کمدی فوق العاده است. اما اکنون مردم این فرصت را پیدا کردند که قسمتی از آن را در طول فیلم «Knives Out» ببینند. اما، خیلی وقت است که واقعاً به او اجازه داده نشده تا بال هایش را به این بزرگی باز کند و به همه نشان دهد که چه چیزی در اجرای کمدی دارد. اما Mafia Mamma این اجازه را به او می‌دهد.
مونیکا بلوچی و ادواردو اسکارپتا به عنوان بازیگران ایتالیایی کار نیز بدون آسیب از این ساختار افتضاح فیلم بیرون می‌آیند، زیرا می‌دانند چگونه از شخصیت‌های تک بعدی خود بهترین استفاده را ببرند و مکمل خوبی برای داستان اغراق آمیز مافیایی کار باشند. در واقع، اگر فیلم روی آن دو و کولت تمرکز می‌کرد، می‌توانست یک کمدی پر از دسیسه و یک پویایی قدرت بسیار جالب باشد.
فیلم را تماشا کنیم یا نه؟
به طور کلی، فیلم «Mafia Mamma» کاملاً احمقانه است و تأثیر زیادی روی تماشاگران نمی‌گذارد. این یعنی من آن را پیشنهاد نمی‌کنم. اما گاهی اوقات وقتی لازم است ذهن خود را از زندگی روزمره دور کنید، یک کمدی کاملا مسخره بد نیست.
باید بدانید داستان از همان ابتدا بسیار کلیشه‌ای و کاملاً واضح است، اما کولت جذابیت‌های کمدی خود را زمانی به ارمغان می‌آورد که در میانه یک صحنه مضحک به یک خنده خوب نیاز دارید. مطمئناً این بهترین نمایش استعدادهای او نیست، اما هر فیلمی که کولت را درگیر کمدی کند، به این بازیگر کمک کرده است.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
یه فیلم فمینیستی به شدت مسخره دیگه
یعنی فقط می شه فیلمهای مردونه مسخره باشن؟