۱۰ اقتباس از دی‌سی که از یادها رفته‌اند

در سال‌های گذشته اقتباس از کمیک بوک‌ها به نقطه‌ی اوج خود در تاریخ رسیده‌اند. هر چند خیلی‌ها باور دارند که دی‌سی به خوبی مارول عمل نکرده است ولی می‌توان از بین ساخته‌های اقتباس شده‌ی این انتشارات آثار کم و بیش موفقی همچون تریلوژی شوالیه‌ی تاریکی نولان، فیلم‌های اسنایدرورس و ساخته‌های اروورس را نام برد. با این وجود، همه‌ی آثار اقتباس شده از دی‌سی در یادها نمانده‌اند.

در تلاش‌های فراوان دی‌سی برای ساخت اقتباس‌های نمایشی، آثاری دیده می‌شوند که هیچ اثری روی مخاطبان نگذاشتند. در کنار امثال The Dark Knight و Man of Steel، اقتباس‌هایی از شخصیت‌های کمیک‌های دی‌سی وجود دارند که این انتشارات ترجیح می‌دهد کسی آن‌ها را به یاد نیاورد. دلایل فراموش شدن این آثار متفاوت است؛ از فیلم‌نامه‌های بد تا استفاده از شخصیت‌های نامحبوب و حتی لباس‌های مضحک. در این نوشتار به سراغ ۱۰ مورد از این اقتباس‌های دی‌سی می‌رویم که از یادها رفته‌اند و همان بهتر که کسی برخی از آن‌ها را به خاطر نمی‌آورد!

---

Supergirl سال ۱۹۸۴

فیلم‌های سوپرمن کریستوفر ریو جزو بزرگ‌ترین ساخته‌های زمان خود به شمار می‌آمدند. این آثار اما تعدادی اسپین‌آف فراموشی‌شدنی نیز پدید آوردند. در سال ۱۹۸۴، ترایستار پیکچرز تصمیم گرفت تا از سوپرگرل یک فیلم بسازد. فیلم Supergirl هلن اسلیتر را در نقش دختر پولادین در خود جای داده بود و مارک مک‌کلور نیز دوباره نقش جیمی اولسن را بازی می‌کرد.

هر چند این سوپرگرل در همان راستینگی سوپرمن کریستوفر ریو حضور داشت ولی این دو شخصیت هیچگاه با یکدیگر دیدار نداشتند. با این که Supergirl سال ۱۹۸۴ نتوانست در جلب نظر تماشاگران موفق باشد ولی ایفای نقش اسلیتر مورد تحسین قرار گرفت.

The Batman vs. Dracula سال ۲۰۰۵

The Batman vs. Dracula سال ۲۰۰۵ یک کراس‌اوور بین سریال انیمیشنی The Batman و رمان Dracula سال ۱۸۹۷ محسوب می‌شد. این فیلم دنباله‌روی بتمنی است که مجبور می‌شود با ارباب خون‌آشام‌ها و پادوهای تازه‌اش، پنگوئن و جوکر، مبارزه کند.

این فیلم انیمیشنی نخستین باری نبود که بتمن و دراکولا در برابر هم قرار می‌گیرند. یک رویارویی مشابهی نیز در یک داستان الس‌ورد و کمیک Batman and Dracula: Red Rain رقم خورده بود. با این وجود، به خاطر این که Batman: The Animated Series تبدیل به به‌یادماندنی‌ترین اثر انیمیشنی از شوالیه‌ی تاریکی شده است، خیلی‌ها هر آن چه که به سریال انیمیشنی The Batman مربوط می‌شود را از یاد برده‌اند.

Jonah Hex سال ۲۰۱۰

در سال ۲۰۱۰، برادران وارنر و لجندری پیکچرز از جونا هکس، کابوی و جایزه بگیر دی‌سی، برای یک فیلم سینمایی استفاده کردند. ستارگان فراوانی در این فیلم ایفای نقش داشتند؛ از جاش برولین به عنوان شخصیت بنیادین تا جان مالکوویچ در نقش ویلن. در پایان اما Jonah Hex فروش بدی در باکس آفیس به ثبت رساند و توسط منتقدان و هواداران مورد انتقاد قرار گرفت.

بیش‌تر گفته می‌شد که Jonah Hex حوصله‌سربر و نامتمرکز است. داستانش از هم پاشیده بود و باعث جذب تماشاچیان نمی‌شد. با همه‌ی این اوصاف بازی برولین در نقش هکس مورد تحسین قرار گرفت. خوشبختانه این فیلم پایانی بر ساخت اقتباس‌های نمایشی از جونا هکس دی‌سی نبود؛ چرا که این شخصیت در برخی آثار انیمیشنی و سریال DC's Legends of Tomorrow حضور پیدا کرد.

Birds of Prey سال ۲۰۰۲

سریال Birds of Prey ساخت برادران وارنر به طور ناوفادارانه‌ای از روی کمیک‌هایی با همین نام ساخته شده بود. در ماجرای این ساخته، باربارا گوردون در گاتهامی که توسط بتمن رها شده هویت اوراکل را به خود گرفته است. او در کنار دختر بتمن و کتوومن، هانترس/هلنا کایل، و یک نسخه‌ی متفاوت از دینا لنس، گروه بردز آو پری پرآوازه را تشکیل می‌دهند.

با این که Birds of Prey در ابتدا دیدگاه‌های مثبت را به خود جلب کرده بود ولی خیلی زود سقوط کرد؛ به طوری که از این سریال تنها یک سیزن ۱۳ اپیزودی ساخته شد. هر چند سریال Birds of Prey سرگرم کننده به نظر می‌رسید ولی آن قدر از منبع اقتباس فاصله گرفته بود تا باعث شد کمیک‌خوان‌ها نتوانند با آن پیوند برقرار کنند.

Catwoman سال ۲۰۰۴

ابتدای هزاره‌ی نوی میلادی دوران عجیبی برای فیلم‌های کمیک بوکی بود. پیش از دنیای سینمایی مارول، ایده‌ی یک جهان به هم پیوندخورده تنها ایده‌ای تازه و صدالبته گران‌بها به شمار می‌آمد. برای همین دی‌سی تصمیم گرفت تا Catwoman را به عنوان یک فیلم اختصاصی بسازد و در آن هلی بری در نقش کتوومن قرار بگیرد. خیلی طول نکشید تا فرمولی که ظاهراً به موفقیت ختم می‌شد شکست بخورد.

فیلم Catwoman کم و بیش هیچ کدام از المان‌های مورد پسند کمیک‌خوان‌ها را در خود نگنجانده بود. شخصیت بنیادین این ساخته نه یک دزد دل‌ربا بلکه یک آواتار گربه‌ی نامیرا بود. همچنین هیچ اشاره‌ای به بتمن و علاقه‌ی آتشین بین این دو شخصیت نیز در این فیلم نشد. نبود پیوندهای کمیک بوکی و یک فیلم‌نامه‌ی ضعیف نتوانستند تماشاچیان را به خود جلب کنند.

Swamp Thing سال ۱۹۸۲

حتی دهه‌ی ۸۰ میلادی نیز دوران عجیبی برای اقتباس‌های کمیک بوکی به حساب می‌آمد. این عجیب بودن به قدری پیش رفت که وس کریون، کارگردان افسانه‌ای ژانر وحشت، یک اقتباس از سوامپ تینگ را در کارنامه‌ی خود ثبت کرد که حالا کم و بیش هیچکس آن را به یاد ندارد. در فیلم Swamp Thing، سوامپ تینگ با ایفای نقش ری وایز و دیک دوراک در برابر آنتون آرکین قرار می‌گیرد.

باید گفت که Swamp Thing فیلم ارزان‌بهایی به شمار می‌آمد؛ به طوری که تنها با بودجه‌ای ۲.۵ دلاری ساخته شد و این بودجه‌ی کم در سراسر فیلم مشهود بود. سوامپ تینگ در فیلم خود بیش‌تر شبیه یک اسباب‌بازی پلاستیکی بود تا آواتاری برای گیاهان. ولی به طرز عجیبی برای Swamp Thing سال ۱۹۸۲ یک دنباله نیز ساخته شد که در سال ۱۹۸۹ و با نام The Return of Swamp Thing به اکران درآمد.

Human Target سال ۲۰۱۰

هیومن تارگت همیشه یک شخصیت درجه چند دی‌سی به شمار می‌آمد ولی به طرز باورنکردنی دو بار اقتباس سریالی از او انجام شده است؛ یک بار در سال ۱۹۹۲ و شبکه‌ی اِی‌بی‌سی و بار دیگر در سال ۲۰۱۰ و شبکه‌ی فاکس. سریال سال ۲۰۱۰ روی کریستوفر چنس متمرکز بود؛ یک آدمکش پیشین که تبدیل به بادیگارد شده است و از مهارت‌های خود برای نگه‌داری از مشتریانش استفاده می‌کند.

سیزن نخست Human Target تحسین فراوانی را در پی داشت ولی خیلی زود همه‌چیز در سیزن ۲ از هم پاشید. فاکس تلاش کرد که سریال را حفظ کند ولی در پایانِ فصل دوم آن را کنسل کرد. حالا خود هیومن تارگت نیز حضورهای کمی را در کمیک‌های دی‌سی تجربه می‌کند.

Powerless سال ۲۰۱۷

سریال Powerless شبکه‌ی اِن‌بی‌سی به عنوان نخستین کمدی دی‌سی معرفی شد. این سریال یک سیتکام در دنیای دی‌سی بود که ونسا هاجنز و دنی پودی در آن ایفای نقش می‌کردند. در حالی که Powerless در ابتدا خوشایند به نظر می‌رسید ولی به زور یک سیزن از آن ساخته شد. شبکه‌ی ان‌بی‌سی حتی سه اپیزود پایانی آن را نیز پخش نکرد. البته در پایان این اپیزودها به شکل استریم در دسترس قرار گرفتند ولی آشکار بود که خبری از دنباله‌ی ماجرا نیست.

دیدگاه‌ها نسبت به Powerless ناسازگار بودند. در حالی که برخی از تماشاگران از ریشه‌های کمیک بوکی و شوخی‌های سریال لذت برده بودند ولی دیگر تماشاگران باور داشتند که Powerless یک تجربه‌ی کامل نبود. خیلی‌ها احساس می‌کردند که این سریال ابتکاری نداشت و به سمت مشخصی پیش نمی‌رفت. ساخت یک سیتکام اورجینال در دنیای دی‌سی حرکت متفاوتی بود ولی به خوبی به مرحله‌ی اجرا نرسید.

Steel سال ۱۹۹۷

Steel از آن دسته فیلم‌های کمیک بوکی است که دیگر ساخته نمی‌شوند. در این ساخته شکیل اونیل، اسطوره‌ی بسکتبال، در نقش جان هنری آیرونز/استیل بازی کرد. البته فیلم Steel، این شخصیت را از اوریجین سنتی و پیوندش با سوپرمن نیز فاصله داد. به جایش، آیرونز حالا یک مهندس جنگ‌افزار بود که تبدیل به استیل می‌شود تا جلوی استفاده از تکنولوژی‌اش برای اهداف شرورانه را بگیرد.

شک در نقش استیل جذاب به نظر می‌رسید ولی نمی‌توانست به درستی در لحظات احساسی فیلم قرار بگیرد. از طرف دیگر، لباس استیل بیش‌تر شبیه به یک لباس شوالیه‌ی هالووین با سایز اشتباه به نظر می‌آمد تا یک زره جنگی های-تک. بنابراین، باورکردنی‌ست که Steel سال ۱۹۹۷ شکست خورد.

Justice League of America سال ۱۹۹۷

در سال ۱۹۹۷، شبکه‌ی سی‌بی‌اِس یک اپیزود پایلوت را برای سریالی تلویزیونی از جاستیس لیگ ساخت. این ایده بیش از این پیش نرفت و تنها یک پایلوت که زمان پخشش به اندازه‌ی یک فیلم است باقی ماند. این سریال شخصیت‌های کم‌تر محبوب همچون فایر، آیس، اتم و گرین لنترن گای گاردنر را در خود جای داده بود. همچنین فلش بری آلن و مارشن منهانتر نیز در Justice League of America سال ۱۹۹۷ حضور دارند ولی هیچ کدام از این قهرمانان در بهترین حالت ممکن خود قرار نداشتند.

Justice League of America سال ۱۹۹۷ قصد داشت تا شبیه به سیتکام Friends در قالب ابرقهرمانان باشد. در حرکتی که تنها می‌توان برچسب گیج‌کننده به آن زد، این فیلم با مصاحبه‌های ساختگی از اعضای جاستیس لیگ اینترکات داشت. Justice League of America تلاش داشت تا حال و هوای کمدی را در خود بگنجاند که خیلی با این دست شخصیت‌ها جور درنیامد.