سخت یا آسان بودن یک بازی همیشه از آن بحث‌های داغ بین گیمرها بوده است. اینکه یک بازی چقدر باید سخت یا آسان باشد و استاندارد دقیق آن چیست را هنوز کسی نمی‌داند. چون هر بازی متفاوت است و نمی‌توان یک فرمول مشخص برای همه‌ی آن‌ها تعریف کرد.
اما آیا سخت بودن یک بازی مهارت گیمر را تعیین می‌کند؟ آیا فقط کسانی که بازی‌های سخت را تجربه می‌کنند می‌توانند خود را گیمر بنامند؟ اصلا تاریخچه‌ی این سختی از کجا آمده؟
این‌ها سوالاتی هستند که در ویجی کست امروز همراه با «محسن وفانژاد»، «آرش پارساپور» و «مریم خواجوی» می‌خواهیم به آن‌ها پاسخ بدهیم.
برای یک خرید مطمئن با قیمتی مناسب و بدون واسطه، می‌توانید از فروشگاه ام آی تی خریدتان را انجام دهید. همچنین با دنبال کردن صفحه‌ی اینستاگرام ام آی تی شاپ در قرعه‌کشی پلی استیشن ۵، لپ تاپ گیمینگ، ایکس باکس سری اس و سخت افزارهای دیگر شرکت کنید.
قسمت‌های قبلی ویجی کست را از دست ندهید:
مشخصا یه جور باشه که اگه یه جا گیر کردی با نیم ساعت تلاش بتونی ردش کنی نه اینکه سه روز جونت بالا بیاد اخرشم نشه و بازیرو دیگه ادامه ندی
به نظرم بازی نه باید بیاد لقمه رو بزاره تو دهنت نه بیاد لقمه رو فرو کنه داخلت. باید سختیش بالانس باشه که نیاز به تنظیم درجه توسط پلیر هم نداشته باشه.
این روزا بازیسازها میترسن ریسک کنن و میان بازی هاشون رو آسون میسازن چون باید همه پسند باشه و همه بتونن بازی کنن که فروش بره و این تنها چیزیه که براشون اهمیت داره
دیفیکالیتی خب هست ولی در کل به نظرم بازی ها باید سخت لذت بخش باشن نه سخت منزجر کننده.مثلا الدن رینگ که درجه سختی نداره واقعا سختی بازی ایده آله. از طرفی هر چی سخت تر باشه لذت رد کردن مرحله بیشتره ولی خب گیمرا به مرور لوس شدن و بازیسازا هم برای راحتیشون خیلی سخت نمیکنن بازیو یعنی استاروارز بازی میکنی ۱۰۰۰ تا تیر میاد سمتت با کلی جلوه ویژه ولی کلا ۲ تاش بهت میخوره اینجوری به گیمر حس خفن بودن میده وسط میدون جنگ ولی در واقع بازی اسونه برای همین شوتر های اول شخص اذیت نمیکنن ولی وارزون که دشمناش پلیرن ادم رو فشاری میکنن. بازی سازا هم در نتیجه بازیو اسون میکنن به جاش سروصدا و جلوه میدن هی بهش.
خب اینکه معلومه
درجه بندی سختی داشته باشن تا هرکس خواست آسون بازی کنه ، هر کس هم خواست بره سراغ سختش 😁