میازاکی با الدن رینگ جدید طوفان به پا کرده است
چگونه می‌توان با یک عکس ساده به تیتر اول رسانه‌های ویدیو گیم تبدیل شد؟ این حرکت شاید از عهده هر استودیو و یا هر ناشری برنیاید اما سال گذشته میلادی این اتفاق برای بسته گسترش ...
چگونه می‌توان با یک عکس ساده به تیتر اول رسانه‌های ویدیو گیم تبدیل شد؟ این حرکت شاید از عهده هر استودیو و یا هر ناشری برنیاید اما سال گذشته میلادی این اتفاق برای بسته گسترش دهنده الدن رینگ رخ داد. فرام سافتور و باندای نامکو در حالی از این بسته رونمایی کردند که کسی انتظارش را نداشت ولی همان یک عکس کار خودش را کرد. تحلیل‌های بی‌شمار پیرامون شخصیتی که سوار بر موجودی شبیه به اسب (تورنت) به سمت یک درخت بزرگ در حرکت بود، به سرعت در فضای مجازی پخش شد. این قدرت الدن رینگ است که می‌تواند پس از گذشت دو سال از عرضه بازی اصلی، مخاطبانش را تا سر حد جنون ببرد، اما بگذارید کمی عقب‌تر برویم و ببینیم چگونه Shadow of the Erdtree به یکی از مورد انتظارترین بازیهای سال ۲۰۲۴ بدل شده است؟
سال ۲۰۱۹ بود که اولین تریلر از الدن رینگ منتشر شد و توانست از همان ابتدا سر و صدای زیادی را ایجاد کند. همکاری هیدتاکا میازاکی و جورج آر.آر. مارتین را شاید کمتر کسی تصور می‌کرد و اگر اسم این دو در کنار یکدیگر به هنگام نمایش تریلر نقش نمی‌بست، به دروغ ۱۳ شباهت داشت. با این حال پس از نمایش کمتر از دو دقیقه‌ای این عنوان، ناگهان بازی در یک سکوت خبری عمیق فرو رفت. در این دوره بسیاری فکر می‌کردند که شاید الدن رینگ لغو شده است و باید در حسرت عرضه آن باقی ماند اما ناگهان همه چیز تغییر کرد و تریلر بعدی از راه رسید. باندای نامکو در این دو سال به خوبی هایپ و میزان هیجان بازیکنان را درک کرد و به آن جهت داد و در نهایت هنگام عرضه، دیدیم که چه اتفاقی افتاد و الدن رینگ چه لرزه‌ای به دنیای ویدیو گیم انداخت.
میازاکی و تیمش در این سال‌ها نشان داده‌اند که اهل مصاحبه‌های بی‌دلیل امیدوار کننده و وعده‌های تو خالی نیستند. او به عنوان کارگردان، زمانی مصاحبه می‌کند که بازی‌هایش به مراحل قابل قبولی رسیده‌اند و می‌توان درباره ویژگی‌های آن‌ها بیشتر صحبت کرد. در واقع او یک باور بزرگ دارد و آن هم عرضه یک بازی در زمانی که آماده باشد. شاید این تفکر در سال‌های آغاز فعالیت او تعریف نشده بود و کمتر کسی به او و تیم آینده دارش اعتقاد داشت. میازاکی امروز محصولی را درو می‌کند که بیش از یک دهه قبل بذرش را با دیمنز سولز کاشته بود؛ همان زمانی که مطبوعات و رسانه‌های ژاپنی به شدت از آن انتقاد کردند اما دیمنز سولز یک سال بعد غرب را نوردید. شاید اگر دیمنز سولز به یک محصول برای عرضه صرفا در ژاپن تبدیل می‌شد، دنیای ویدیو گیم امروز به شکل دیگری بود. حالا فرامسافتور به جایگاهی رسیده که بیش از ۲۳ میلیون نفر فقط یکی از محصولاتش را می‌خرند و برای عرضه نسخه جدید آن سر از پا نمی‌شناسند و روز شماری میکنند.
بیایید کمی به عقب برگردیم و اخبار دو سه ماه اخیر را مروز کنیم تا ببینیم چه اتفاق‌هایی برای الدن رینگ افتاده است. در این بازه زمانی، تقریبا هر هفته یک خبر و یا شایعه از بازی منتشر می‌شد و الدن رینگ به پای ثابت اخبار تبدیل شده بود. یک روز خبر از عرضه نسخه موبایلی و پس از آن به‌روزرسانی پلی‌لیست بازی در یوتوب شعبه اروای باندای نامکو. شایعه عرضه شدن Shadow of the Erdtree از یک سو و هم‌چنین تغییر امتیاز حق بازی به فرامسافتور از سوی دیگر، نمی‌توانست عطش یک نمایش تمام و کمال را در بازیکنان فرو بنشاند. این‌جا بود که ناشر در یک فرصت مناسب، از تریلر گیم‌پلی رونمایی کرد. حالا دیگر همه توجهشان به نمایش بسته گسترش دهنده الدن رینگ جلب شده بود و چه چیز بهتر از اینکه تمامی اخبار روز تحت تاثیر هیجان عرضه تریلر قرار بگیرند. این تمام آن چیزی بود که ناشر بازی می‌خواست و به آن هم رسید؛ توجه!
حالا علاوه بر اهالی رسانه، محتواسازان هم سعی دارند تا از ترند جذاب الدن رینگ غافل نشوند و هرکدام به نحوی به آن واکنش نشان می‌دهند. با این حال در بین تمامی اخبار منتشر شده، یک موضوع بیش از هر چیز مورد بحث قرار گرفته و بین بازیکنان و طرفداران این عنوان، دو دستگی ایجاد کرده است. قیمت ۴۰ دلاری Shadow of the Erdtree موردی نیست که بخواهیم به سادگی از کنارش عبور کنیم و بحث‌های زیادی پیرامون آن شکل گرفته. معمولا محتواهای DLC بیشتر از ۲۰ دلار قیمت گذاری نمی‌شوند و اگر اعداد بالاتری ببینیم، بیشتر به Expansion دلالت دارند. به عنوان مثال Phantom Liberty که سال قبل عرضه شد، ۳۰ دلار قیمت داشت و حجم زیادی از محتوا را هم به خودش اختصاص داده بود. داستان مفصل، ویژگی‌های جدید و ساعت‌ها محتوا برای دوست‌داران بازی سایبرپانک تدارک دیده شده بود. پس الدن رینگ چه ویژگی خاصی دارد که بیشتر از فنتوم لیبرتی قیمت گذاری شده؟ میازاکی در مصاحبه با یوروگیمر پس از نمایش تریلر می‌گوید: «این بزرگترین بسته گسترش دهنده‌ای است که تا به امروز توسط فرامسافتور توسعه داده شده و حجم نقشه آن بیشتر از منطقه Limgrave در بازی اصلی است». این صحبت‌ها زمانی معنی پیدا می‌کند که بدانیم قیمت هر کدام از DLCهای نسخه دوم دارک سولز، ۱۵ دلار بود و بازیکنان در نهایت ۴۵ دلار برای آن خرج می‌کردند. با این حال آیا باز هم قیمت گذاری ۴۰ دلاری توجیه پذیر است؟ جواب به این سوال به این راحتی نیست و هرکس می‌تواند به شکلی این عدد را توجیه کند یا به آن خرده بگیرد. در هر صورت این سفر بزرگی است که فعلا تمام نخواهد شد و میازاکی هم توقف ناپذیر در مسیر موفقیت گام برمی‌دارد. او نابغه‌ای است که این صنعت به آن نیاز دارد.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
بازم میگم کار فرام سافتور اشتباه بود که اومد بخاطر دیده شدن،فرمول سختی و قشر خاصی که طرفدارش بودن رو گذاشت کنار و یه محصول عامه پسند داد تو بازار
دارک یک و دیمن از الدن راحت ترن
الدن فقط اوایلش به خاطر جذب مخاطب خیلی راحته
هر چقدر میره جلوتر با شدت زیادی سخت تر میشه
بحث،بحث متاست! (متاکریتیک نه،اون یکی متا)
الدن رینگ از هر لحاظ آسونترین بازی سولزبورنه،اواخرش هم طبیعتا سخته ولی نسبی حساب کنیم خیلی کمتر.
یارو الدن رو تموم کرده ولی وقتی میاد قبلیا رو تجربه کنه نمیتونه و شکست میخوره
سختی الدن رینگ به بیلده کسی که میخواد سختی بکشه میتونه با ی بلید op بازی نکنه ، میتونه خودش رو اور لول نکنه. Build های op و امکان اور لول شدن تو همه بازی های فرامسافتور (بجز سکیرو) وجود داره . تو ds1 با black knight halberd+۵ تک تک باس ها با حداکثر ۱۰ ضربه می‌کشی تو ds3 با twinblade میتونی دهن باس ها رو سرویس کنی درست این قضیه تو الدن رینگ شدید تره ولی به نظرم چیز خوبیه در نهایت بازی برای لذت بردنه اینکه بازی کن حق انتخاب داشته باشه که هرجور دلش میخواد از بازی لذت ببره به نظرم خیلی خوبه ( به شرطی که در نهایت چالش بازی رو از بین نبره) مخصوصا تو ی بازی جهان باز
یه مسئله،خود ash of war ها هستن که بازی رو با op بودن خراب میکنن.
و آزادی عمل سر بیلد توی هیچکدوم از بازیهای فرام سافتور نبوده،غیر از دارک سولز ۲ و تا حدودی بلادبورن؛
توی دارک سولز ۱ حتما باید بیلد اصلی str داشته باشی وگرنه بازی غیرممکن میشه چون dex پویز دمیج و دی پی اس خیلی پایینی داره و راحت کشته میشی.
توی دارک سولز ۳ چون پویز نداره بیلد str بی فایده میشه و فقط باید dex ببندی.
توی sekiro هم که کلا ولش کن فقط یه سلاح داری.
میرسیم به الدن رینگ! جایی که یا باید بیلد بلاد داشته باشی و با دوتا کاتانا و میمیک تیر L2 رو اسپم کنی یا باید int داشته باشی و comet azur اسپم کنی یا باید str داشته باشی و با دوتا از بزرگترین سلاح های دو دستی بری charged R2 و JumpATK اسپم کنی یا باید بیلد Dex داشته باشی و dual curved swords یا dual spears برداری و L1 و L2 اسپم کنی یا serpent hunter برداری و chainsaw بزنی. تازه هیچکدوم از پلیرها هم vigor رو زیاد نمیکنن و بیلد همشون Glass Cannon میشه و با یه تف میمیرن و بعدش میان میگن بازی سخته!
آره خوب مثلا نسبت به بلادبورن ساده تره ولی بیشتر بسته به نوع بازی طرف داره، می تونی سخت بازی کنی می تونی ساده بازی کنی. بعد به خاطر open world بودن راحت تر میشه یه سری جاها رو همون اول بازی فارم کرد و over-level شد.
بابا باریکلا به اقای ایمانی
بعد از مدت ها یه متن جمع و جور و قشتگ خوندم.🫡
فقط یه نکته، اولین جایی که اسم باندای نامکو رو اوردی به اشتباه «باندای نامکو اروای» تایپ شده و «پ» جا افتاده
فرام سافت ور و راکستار
شرکت هایی هستند که وقتی اسمشان میاید همه بازی ساز احساس ترس میکنند
با از این دوتا شرکت
و به ویژه میازاکی متشکر باشیم که بازی های شاهکاری مثل سه گانه دارک سولز
سری جی تی ای
الدن رینگ
و ردد رو خلق کردن که امروز بتونیم ازشون لذت ببریم
متاسفم که فرام سافتور رو با راکستار کنار هم قرار میدی
مطلب عالی و سرگرم کننده،خسته نباشد.