اپل قصد ورود به دنیای گیمینگ را دارد؟

در میان دهه ۱۹۹۰، در میان تکامل سریع فناوری و افزایش محبوبیت کنسول‌های بازی، شرکت اپل تصمیمی جسورانه گرفت و اولین و آخرین تلاش خود را برای ورود به دنیای گیمینگ با همکاری کمپانی معروف ژاپنی «باندای نامکو» انجام داد. 

نتیجه این تصمیم کنسول گیمینگ پیپین اپل بود، یک کنسول چندرسانه‌ای که هدف اصلی آن تغییر نحوه تعامل افراد با فناوری بود. در ادامه این مقاله از ویجیاتو به تاریخچه این کنسول بازی اپل می‌پردازیم.

کنسول گیمینگ پیپین اپل

در میانهٔ دههٔ ۱۹۹۰، اپل یک شرکت در حال تغییر بود. پس از موفقیت‌هایی مانند مکینتاش (Macintosh) و پاوربوک (PowerBook)، عملاً شرکت فناوری بزرگی محسوب می‌شد و به دنبال ایجاد تنوع و گسترش محصولات خود بود.

اپل اولین تلاش خود برای ورود به دنیای گیمینگ با همکاری کمپانی معروف ژاپنی باندای نامکو (Bandai Namco Studios Inc) در سال ۱۹۹۶ انجام داد و کنسول گیمینگ خود را تحت نام پیپین (PiPP!N) روانه بازار کرد.

این کنسول گیمینگ بر پایه مکینتاش شکست‌خورده‌ای به نام «Platforma 5200» به بازار عرضه شد. اپل برای کنسول گیمینگ خود که تعداد بازی‌های بسیاری محدودی داشت، قیمت ۶۵۰ دلار را اعلام کرد.

همین قیمت‌گذاری نادرست باعث شد این کمپانی در مقابل رقبایی مانند پلی‌ استیشن (PlayStation) و نینتندو ۶۴ (Nintendo 64) محبوب نباشد. اپل ایده و هدف از تولید کنسول گیمینگ خود را خیلی زود به دست فراموشی سپرد و تنها ۹ ماه بعد از معرفی پیپین، یعنی در سال ۱۹۹۷ آن را از بازار جمع کرد. ا

کوپرتینویی‌ها با معرفی آیفون در سال ۲۰۰۷ و اپ استور در سال ۲۰۰۸، ورق را برگردانده و با انحصاری کردن فروش اپلیکیشن‌ها و بازی‌ها در پلتفرم اپ استور، درآمد‌های نجموی کسب کردند.

اپل توانست در سال ۲۰۱۹ از فروش بازی‌های موجود در اپ استور، از مجوع سود سونی (Sony)، مایکروسافت (Microsoft Corporation)، نینتندو (Nintendo) و اکتیویژن بلیزارد (Activision Blizzard) نزدیک به دو میلیارد دلار بیشتر درآمدزایی کند. این امر به کمک فروش ۱.۸ میلیارد دیوایس اپل میسر شده است.

پیدایش کنسول گیمینگ پیپین اپل

در سال ۱۹۹۴، کمپانی اپل پیپین را به عنوان یک سیستم عامل متن باز مبتنی بر مک با قیمت مناسب معرفی کرد و کاربران را به استفاده از آن تشویق می‌کرد. سیاست‌های اپل در آن زمان متفاوت بود و اجازه استفاده از سیستم‌ عامل پیپین را به سازندگان مختلف می‌داد و حتی شرکت‌های تولید کننده‌ی سخت‌افزار را به ساخت قطعات سازگار با پیپین ترغیب می‌کرد.

شرکت بازی‌سازی باندای نامکو که در آن زمان به دلیل ساخت بازی پاور رنجرز (Power Rangers) شهرت زیادی داشت، از این فرصت استفاده کرد و به اپل پیشنهاد داد تا با استفاده از سیستم‌عامل پیپین یک کنسول بازی تولید کند و وعده داد که از این کنسول پشتیبانی خواهد کرد.

این پیشنهاد باعث معرفی کنسول اپل باندای پیپین (Apple Bandai Pippin) یا PiPP!N شد. مشخصات سخت‌افزاری این کنسول در زمان خود بسیار قدرتمند و جالب توجه بود شامل سی‌دی رام (CD-ROM)، حافظه قابل ارتقا، و پشتیبانی از رنگ‌های ۸ و ۱۶ بیتی بود و از تجهیزات جانبی مثل ماوس و صفحه کلید نیز پشتیبانی می‌کرد.

همچنین، اپل از یک مودم داخلی در کنسول پیپین استفاده کرده بود که به این کنسول امکان استفاده از اینترنت را می‌داد، این ویژگی کنسول پیپین را از دیگر کنسول‌های بازار کاملا متمایز می‌کرد. کنترلر‌های بی‌سیم این کنسول با نام اپل جک و با ظاهر بومرنگ مانندی عرضه شده بودند.

خلاقیت‌های اپل در این قسمت به پایان نمی‌رسد و پیپین یکی از اولین کنسول‌هایی بود که قابلیت بک‌وارد کامپتیبل (Backward Compatibilty) را معرفی کرد و قرار بود نسل‌های آینده این کنسول بتوانند بازی‌های قدیمی را اجرا کنند.

بالاخره در اواخر سال ۱۹۹۵ و طی کنفرانسی کنسول پیپین به شکل رسمی در ۲ نسخه معرفی شد، نسخه اول برای کشور ژاپن و نسخه دوم در مناطق دیگر جهان عرضه شد.

اما یکی از اقدامات مثبت اپل این بود که این نسخه‌ها را محدود نکرد، بنابراین کاربران قادر بودند بازی‌های عرضه شده برای هر منطقه را بدون هیچ محدودیتی روی کنسول خود اجرا کنند. اپل و کمپانی نامکو (Namco) به آینده این کنسول امید بسیار زیادی داشتند. 

ویژگی‌ها و مشخصات کنسول گیمینگ پیپین اپل چه بود؟

در اصل، اپل Pipp!n بیشتر از یک کنسول بازی بود؛ و نقش یک پلتفرم چندرسانه‌ای را داشت. این کنسول دارای یک پردازنده PowerPC بود، مشابه به کامپیوترهای مکینتاش آن دوران، که قدرت پردازش لازم برای ارائه یک مجموعه چندرسانه‌ای را ارائه می‌داد.

پردازندهٔ PowerPC با سرعت ۶۶ مگاهرتز همراه با یک نسخهٔ اصلاح‌ شده از سیستم عامل مکینتاش، باعث شد کنسول Pipp!n قابلیت‌هایی را ارائه دهد که از کنسول‌های بازی سنتی آن زمان بیشتر بود. یکی از ویژگی‌های برجسته کنسول پیپین مودم ۱۴.۴ کیلوبیت بر ثانیه‌ای آن بود که به کاربران اجازه می‌داد به اینترنت متصل شوند و به محتوای آنلاین دسترسی پیدا کنند.

این ویژگی در زمانی که بیشتر کنسول‌ها فقط به کارتریج‌ها یا CD‌ها برای ارائه محتوا متوسل بودند، واقعاً یک ویژگی نوآورانه محسوب می‌شد. به علاوه این کنسول، مجهز به درایو CD-ROM بود و برای زمان خودش در زمینهٔ اتصالات پیشرو بود.

همچنین کنسول پیپین دارای خروجی‌های صوتی و تصویری استاندارد بود که به کاربران این امکان را می‌داد تا بازی‌ها و محتواهای چندرسانه‌ای خود بر روی تلویزیون‌هایشان لذت ببرند.

اگرچه پیپین به عنوان یک کنسول بازی اختصاصی معرفی نشده بود، اما مجموعه‌ای محدود از بازی‌ها را برای جذب مخاطب ارائه می‌داد. از عناوین آموزشی که برای جذب دانش آموزان جوان طراحی شده بودند، تا بازی‌های سبک آرکید که مورد علاقه‌ی همه بودند.

چرا کنسول گیمینگ پیپین اپل شکست خورد؟

اگرچه پیپن اپل دارای ویژگی‌ها و قابلیت‌های نوآورانه بود، اما با چندین چالش مواجه شد که موفقیت آن را در بازار مختل می‌کرد. عواملی شامل قیمت بالای آن، کتابخانه‌ی محدود و رقابت با کنسول‌های بازی سرشناس و قدیمی‌تر، از موانع مهمی بودند که کنسول پیپین با آن‌ها مواجه بود.

پیدا نکردن یک جایگاه خوب در این بازار شلوغ در نهایت باعث شد اپل پیپین را در سال ۱۹۹۷، یعنی فقط چند وقت پس از عرضه، تولید را متوقف کند. گرچه اپل پیپین موفق به دستیابی به آرمان‌های بلند مدت خود نشد، اما هنوز یک فصل جذاب در تاریخ اپل و صنعت بازی است. 

کلام آخر 

حال و با گذشت ۲۰ سال از این اتفاقات، اپل که در سایه بازی‌های iOS درآمد بسیار خوبی کسب کرده، سعی دارد تا دوباره وارد دنیای بازی‌های ویدیوی شود.

این تصمیم می‌تواند ۲ نتیجه در پی داشته باشد، یا اپل از اشتباهات گذشته درس گرفته و با استفاده از تجربیات موفقی که در سالیان اخیر داشته، در صورت تحقق یافتن شایعات، کنسولی خواهد ساخت که می‌تواند رقیبی بسیار جدی برای کنسول‌های ایکس‌ باکس و پلی‌ استیشن باشد، یا احتمالا اتفاقات ۲۰ سال گذشته تکرار می‌شود.