بررسی کمیک Batman: Dark Patterns | آرک The Child of Fire

آرک The Child of Fire پایان بخش سری کمیک Batman: Dark Patterns به شمار می‌آید که بتمن را به جای یک ابرقهرمان کمیک بوکی بیش‌تر در جایگاه یک کارآگاه با پرونده‌هایی جنایی به چالش کشید. پرونده‌هایی که پر بودند از معماهای پیچیده، احساس تنش و ترس، و کاراکترهای خوب و بد تازه‌ای که به فرانچایز شوالیه تاریکی افزوده شدند.

بدین گونه، آرک نهایی این اثر وظیفه کم و بیش سنگینی روی دوش خود حس می‌کند تا بتواند یک پایان درخور را برای عنوان Batman: Dark Patterns ارائه دهد. ولی آیا موفق می‌شود یک خدانگهداری مناسب برای این اثر باشد؟

شاید پیش از آغاز به انتشار سری Batman: Dark Patterns کم‌تر کسی انتظار یک موفقیت چشم‌گیر را از این اثر داشت. ولی این سری کمیک توانست در طی یک سال و فقط با ۱۲ شماره و ۴ آرک روایی، در بین اکثر کمیک‌های این روزهای دی‌سی بدرخشد. اکنون که به شماره دوازدهم و انتهایی خط روایی The Child of Fire رسیدیم، دست‌کم فعلا باید به این نگارش از بتمن بدرود بگوییم و امیدوار باشیم تا در آینده باز هم سر و کله او پیدا شود.

با این حال، طبیعتا انتظار از آرک The Child of Fire کمیک Batman: Dark Patterns بیش‌تر است؛ هم به خاطر این که خطوط داستانی پیشین سقف خواسته‌ها را بسیار بالاتر برده‌اند و هم این که بخش نهایی این اثر قلمداد می‌شود.

ماجرای The Child of Fire تلاش دارد تا حدودی پیونددهنده‌ای برای خطوط داستانی پیشین باشد و پرده از یک مغز متفکر و تأثیرگذار فراگیر روی همه رویدادهای پیشین بردارد. در همین حال نیز می‌خواهد تا به تعدادی از شخصیت‌هایی که در قسمت‌های قبلی کم‌تر مورد استفاده قرار گرفته بودند توجه بیش‌تری داشته باشد.

با همه این اوصاف، در هر دوی این موارد تقریبا شکست می‌خورد. کاراکتری که به عنوان مرتبط‌کننده جنایات پیشین در آرک The Child of Fire مورد استفاده قرار می‌گیرد نه آن قدر فلسفه و هدفی منطقی از خود بروز می‌دهد، نه کاریزماتیک و تهدیدآمیز به نظر می‌رسد و حتی حضور چنین فردی در شماره‌های پیشین هم چندان حس نشد تا باعث شود ویلن این ماجرا قانع‌کننده نباشد. برای همین، شیوه پیوند پرونده‌های پیشین با خط روایی کنونی نه تنها جذاب نیست بلکه هیچ به چشم نمی‌آید.

کاراکترهایی به مانند دکتر سریکا و آلفرد پنی‌ورث در این بخش کمیک Batman: Dark Patterns فرصت مانور بیش‌تری پیدا می‌کنند. با این که آلفرد به خوبی از این پنجره بهره می‌برد و بدون این که حس شود جای شخصیت دیگری را اشغال کرده است، به ایفای نقش خود می‌پردازد اما استفاده از دکتر سریکا کمی عجیب و غیرمنطقی به چشم می‌آید. روی هم رفته شاید این گونه به نظر برسد که استفاده از دکتر سریکا صرفا به خاطر بهره بردن از المان‌های وحشتی‌ست که می‌شد درباره گذشته او به کار برد. وگرنه، این کاراکتر نقش اثرگذاری در روایت بازی نمی‌کند و ممکن است این طور برداشت شود که حتی فرصت پرداخت بیش‌تر به دیگر کاراکترها را از بین برده است.

البته با وجود این نکات منفی باید اشاره کرد که آرک The Child of Fire کمیک Batman: Dark Patterns «بد» و »ناامیدکننده» نیست. هنوز هم در داستان شاهد المان‌های تنش‌زا، ترسناک و مبهم در مقادیر متفاوت هستیم که با توجه به آرک پایانی بودن، میزان آن‌ها از خطوط داستانی پیشین نیز بالاتر است. این ماجرا عناصر رویا و کابوس، واقعیت و رخدادهای تاریخی را با یکدیگر در هم می‌آمیزد تا به هدف خود در تحریک احساسات خوانندگان برسد.

تصویرسازی‌ها هم به خوبی این مسیر را همراهی می‌کنند. المان بنیادین The Child of Fire آتش است و بنابراین عمدتا پنل‌های این آرک با رنگ‌های گرم و سوزان شعله‌ها پر شده‌اند. با این حال، بخش‌های تاریخی و رویاها با پالت‌های رنگی متفاوت کمک می‌کنند تا جلوی تکراری شدن قسمت مصور گرفته شود.

همانند کم و بیش همه شماره‌های پیشین کمیک Batman: Dark Patterns، سه شماره آرک The Child of Fire در پنل‌بندی چیزی کم نمی‌گذارند. با این که به طور کلی سری Batman: Dark Patterns هم داستان‌های جذاب ارائه می‌کند، هم کاراکترهای خلاقانه را به جهان دی‌سی می‌افزاید، هم روی احساسات مخاطبان اثر می‌گذارد و هم تصویرسازی‌های به یادماندنی را به نمایش می‌کشد ولی هیچ کدام از آن‌ها به پای پنل‌سازی‌های این عنوان نمی‌رسند.

پنل‌های Batman: Dark Patterns در این آرک نیز نه فقط مسیری برای شریان یافتن داستان هستند بلکه با شکل‌های گوناگون و نوآوری‌های شگفت‌انگیزشان حتی می‌توانند بخشی از خود روایت باشند و در کنار تصویرسازی، در فضاسازی برای خوانندگان این کمیک ایفای نقش برجسته‌ای کنند.

سخن پایانی درباره‌ آرک The Child of Fire کمیک Batman: Dark Patterns

سری Batman: Dark Patterns در طول ۳ آرک قبلی به اندازه‌ای خوب و موفق بود که انتظارها را از خود بالا و بالاتر بود. برای همین، شاید آرک The Child of Fire با این که تنها کمی نسبت به شماره‌های پیشین کمیک Batman: Dark Patterns ضعیف‌تر است اما بسیار به چشم آید. چیزی که The Child of Fire را نسبت به خطوط روایی We Are the Wounded و The Voice of the Tower و Pareidolia پایین‌تر قرار می‌دهد، آنتاگونیست ماجرا، شیوه استفاده از کاراکترهای مکمل و کم بودن معما و پیچش داستانی‌ست. با این وجود، دیگر بخش‌های آرک The Child of Fire هم سطح با باقی سری Batman: Dark Patterns قرار دارد. برای همین این سه شماره چندان از یک خدانگهداری درخور برای این کمیک دور نیست.