تیم ویجیاتو: بازی‌هایی که فرنچایز محبوب‌مون رو نابود کردن

گاهی اوقات سری و فرنچایز محبوب‌مون توی دنیای بازی وضعیت خوبی رو سپری می‌کنه و ناگهان در یک چشم به هم زدن، در مسیر نابودی قرار می‌گیره. حالا یا به خاطر انتشار یک بازی رقیب این اتفاق رخ می‌ده یا به خاطر انتشار یک بازی از همان فرنچایز. در طول یک دهه گذشته، فرنچایزهای زیادی رو دیدیم که به این وضعیت دچار شدن و همین باعث شد تا در تیم ویجیاتو این هفته، سراغ تیم تحریریه بریم و بپرسیم که کدوم بازی باعث شد تا فرنچایزی که دوست داشتید رو نابود کنه و مسیر اون سری رو برای همیشه عوض کنه. با ما همراه باشید.

وقتی کوجیما راهش رو از کونامی جدا کرد، کمتر کسی فکر می‌کرد که بدون اسم بزرگی مثل کوجیما، کونامی همچنان بخواد متال گیر رو ادامه بده. با این حال کونامی ثابت کرد که کله‌شق‌تر از این حرفاست و بازی متال گیر سروایو دقیقا همچین بازی‌ایه. همون‌قدر که فکر می‌کردیم بدون فکر، بدون ایده جدید و حتی بدون ذره‌ای فان و لذت. یعنی انگار بازی رو داده باشن دست یه سری آدم مازوخیست که براتون طراحیش کنن و نتیجه، یه اثر بدون هدف با کلی نقد منفی بود که کونامی کلا یه مدت قید متال گیر ساختن تو فرمت سابق رو زد. بیاید امیدوار باشیم متال گیر سالید دلتا حداقل کوجیما آبروی بازی‌های قدیمی رو حفظ کنه!

انتخاب من قطعا ریبوت Saints Row هست که یکی دو سال پیش اومد. سینتس رو قطعا جزو ده فرنچایز محبوب من هست و کلی خاطره خوش از بازی‌های دوران نسل هفتمش دارم. ولی یهو بنا به هر دلیلی که من نمیدونم، یهو Volition تصمیم گرفت یه چیزی بسازه که سینتس رو نیست، ولی سینتس رو هست (؟!) و نتیجه‌اش هم شد Agents of Mayhem. اون بازی رو احتمالا حتی Volition هم یادش نمیاد‌.

بعدش بالاخره فهمیدیم که یه سینتس رو جدید و درست حسابی داره ساخته میشه و حسابی هیجان‌زده شدیم. ولی خب… این بازی از همه لحاظ همه‌مون رو ناامید کرد. من هنوز نتونستم این نسخه جدید رو بازی کنم و حدس میزنم در نهایت یه بازی معمولی رو به خوب باشه، اما بازی‌های سینتس رو خیلی بیشتر از معمولی رو به خوب بودن.

در نهایت هم که Volition کاملا مرد تا احتمالا رویای دیدن دوباره شخصیت‌های محبوبمون مثل رئیس، جانی گت، پیرس، شاندی و… به باد بره.

متاسفانه برای من بتلفیلد وی بود که ۲۰۴۲ هم پشت سرش اومد و قشنگ زد فرنچایز رو نابود کرد. من همه‌ی نسخه‌های بتلفیلد رو به شدت دوست دارم و مخصوصا ۱. ساعت‌های خیلی زیادی رو سال ۲۰۱۷ بازیش کردم و اصلا دلیل اینکه کوچ کردم به پلی استیشن این بود که پی‌سیم نمی‌کشید بتلفیلد رو ران کنه و من واقعا دلم می‌خواست بازیش کنم پس پلی استیشن گرفتم. چقدر اون اوایل سختی کشیدم چون به شورتز بازی کردن با دسته عادت نداشتم. آخه کیه که یاد اون خر تو خر‌هایی که توی بتلفیلد ۱ می‌شد بیفته و دلش تنگ نشه؟ ولی بعد بتلفیلد وی اومد و .. گان پلی، طراحی نقشه‌ها و خیلی چیزای دیگه بهم نچسبید. و بعد از اون بود که با ناراحتی بتلفیلد رو گذاشتم کنار و رفتم سراغ ایپکس. هنوزم بعضی وقت‌ها می‌زنه به سرم برگردم سراغ بتلفیلد ۱. ولی خب دیگه مثل قبلا شلوغ نیست و می‌دونم که یه دوره طلایی بوده که برای همون دوره هم می‌مونه

این شاید مثل هفته قبل یک نظر نامحبوب تلقی بشه و چندان فرنچایز محبوبم رو به نابودی نبرده ولی باعث شده تا من نسبت به نسخه‌های اخیر ناامید باشم. بله نظرم اینه که بازی Assassins Creed Origins باعث شد تا فرنچایز مسیری رو پیش بگیره که از ریشه‌های سری خیلی دوره. بازی‌های اخیر اساسینز کرید (به جز میراژ) واقعا هیچ شباهتی با بازی‌های اولیه و حتی نسخه‌های یونیتی و سیندیکت ندارن. من اساسینی رو دوست داشتم که توی یک شهر زنده و مشهور تاریخی جریان داشته باشه نه توی یک سرزمین تقریبا پوچ و بیهوده بزرگ. من اساسینی رو دوست داشتم که یک بازی اکشن ادونچر و مخفی‌کاری بود، نه یک بازی که اصول نقش‌آفرینی داشته باشه و این ساختار کل تجربه رو تحت تاثیر قرار بده. من اساسینی رو دوست داشتم که درباره اساسین‌ها و فرقه مخوف‌شون بود، نه یک بازی با محوریت اسپارتان‌ها و وایکینگ‌ها که فقط اسم اساسینز کرید رو یدک می‌کشه. به نظرم اوریجینز باعث شد تا فرنچایز به اینجا کشیده بشه و فکر نکنم طرفدارهای قدیمی سری دل خوشی از این بازی داشته باشن.

بعضی از نسخه‌های سری «نید فور اسپید» مثل Undercover یا Payback اون قدر بد بودن که آدم با خودش بگه دیگه نید فور اسپید مثل قبل نمی‌شه. اما از هیچکدوم‌شون اندازه نسخه Most Wanted که سال ۲۰۱۲ عرضه شد متنفر نیستم. برای منی که نسخه اصلی «موست وانتد» یکی از بهترین بازی‌های عمرمه، واقعا ناراحت‌کننده بود که از اسمش برای بازی‌ای استفاده بشه که کمترین شباهت رو به یه نید فور اسپید داشت. استودیوی کرایتریون بدون شک تو ساخت عناوین ریسینگ ماهره، اما وقتی اسم بازی نید فور اسپیده، انتظار نداری چیزی جلوت قرار بگیره که بیشتر به Burnout نزدیکه تا NFS. بعد از اون دیگه هیچ‌وقت مثل قبل پیگیر نسخه‌های جدید این سری نشدم. اما بارها سراغ نسخه مورد علاقه‌ام رفتم تا یادم باشه الکترونیک آرتز چجوری این سری رو از دوران اوجش دور کرد.

شما کدوم فرنچایز رو دوست داشتید که توسط یک بازی رو به نابودی رفت؟ حتما نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید!

بیشتر بخوانید:

• تیم ویجیاتو: نظرهای نامحبوب‌مون توی دنیای بازی چیه؟
• تیم ویجیاتو: ترجیح می‌دیم توی کدوم دنیای آخرالزمانی زندگی کنیم؟