تیم ویجیاتو: بازی‌های داستانی که بیشترین زمان رو براشون گذاشتیم!

بازی داستانی که من بیشتر از هر چیزی براش وقت گذاشتم قطعا رد دد ردمپشن ۲ بوده. اولین بار بعد از تقریبا ۷-۸ ماه از عرضه روی PS4 بازیش کردم و سعی کردم بازی رو صد درصد کنم و این کارو هم کردم. دفعه بعدی بازی رو روی پی‌سی تموم کردم و این بار باز هم ۲-۳ ماهی درگیرش بودم با این که می‌خواستم اندازه دفعه‌ی قبل برای سایدکوئست‌ها وقت نذارم اما باز هم همه چی رو تجربه کردم. مطمئنم تا قبل از GTA 6 یه بار دیگه هم بهش برمی‌گردم و یه ۱۲۰-۱۳۰ ساعت دیگه براش وقت میذارم. یعنی حتی اگه حوصله رد دد ردمپشن ۲ رو هم نداشته باشم، برای رد دد ۱ هنوز جای یه ریپلی دیگه هست 👀

اصلا لازمه چیزی بنویسم؟

یه نکته‌ای که در مورد تجربه بازی‌ها هست اینه که وقتی سنت کم‌تره دسترسیت به بازی‌ها کمتره و واسه همین مدام یه بازی رو بارها تموم می‌کنی و دیگه گوشه به گوشه‌ش رو حفظ می‌کنی و می‌دونی هر ثانیه چه اتفاقی قراره بیفته. ولی توی بزرگسالی با اینکه دیگه می‌تونی بازی‌های بیشتری رو بخری ولی نه اون وقت قبلی رو داری نه حوصله‌ش رو. برای همین جواب من به این سوال کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ هست که وقتی اومد من برای یه سال مدام بازیش می‌کردم و فکر کنم بیشتر از سی بار کمپینش و مرحله‌های Spec Ops رو تموم کردم و بعد این همه سال هنوزم یکی از بازی‌های مورد علاقمه. ولی اگه بخوام از تجربه‌های طولانی مدت سال‌های اخر بگم صد در صد رد دد ردمپشن ۲ بوده.

شاید باورتون ولی اگه بخوام به صورت گسسته تایمی که روی یه بازی ویدیویی داستانی گذاشتم رو جمع بزنم، احتمالا کال آو دیوتی مدرن وارفیر ۳ اورجینال بیشترین وقت من رو گرفته! یعنی شاید یه ۱۰ باری حالت داستانیش رو تموم کردم و بعد از اون هم ساعت‌ها وقتم رو پای حالت سروایولش گذاشتم که به نظرم بی‌نظیره. راستش مدرن وارفیر ۳ اولین گیم این سری بود که بازی کردم و از اون جا که ۱۲, ۱۳ سالم بیشتر نبود، واقعا بهم چسبید و برام خاطره شد.

من هیچ وقت نمی‌تونم بالدورز گیت رو فراموش کنم. همیشه شنیده بودم یا جاهای مختلف خونده بودم که فلان بازی باعث میشه که توی دنیا یا داستان بازی غرق شید، ولی خودم تا حالا همچین چیزی رو تجربه نکرده بودم. بازی با داستان خوب بازی کرده بودما، ولی اینکه توش غرق بشم رو تا قبل از Baldur's Gate 3 حس نکرده بودم. توی این بازی من واقعا داشتم به عنوان کارکتر خودم بازی می‌کردم. احساساتش رو تجربه می‌کردم و تاثیر تصمیماتم رو به صورت مستقیم می‌دیدم. داستان بازی پر از هیجان و احساسات بود و به هیچ شکلی نمی‌تونستم حدس بزنم که قراره بعدش چه اتفاقی بیوفته. شاید خود داستان بازی تقریبا ۱۰۰ ساعت طول کشیده باشه، ولی الان که چند ماهه از تموم شدنش میگذره هنوزم درگیر داستان زیبا و ناب این این بازی‌ام.

من Red Dead Redemption 2 رو بیشتر از 280 ساعت بازیش کردم. تقریبا سه بار تمومش کردم و توی یکی از پلی‌تروهام تا مرز صد در صد کردن هم پیش رفتم و از تمام دقایقی که پای این بازی گذاشتم لذت بردم. اخیرا من درگیر بازی‌هایی شدم که از قضا نیاز دارن تا زمان زیادی رو براشون صرف کنم. الدن رینگ و سایبرپانک 2077. تا الان کارم با الدن رینگ با بیش از 90 ساعت بازی تموم نشده اما سایبرپانک رو بیش از 100 ساعت بازیش کردم. دو بار با جنسیت‌های مختلف بازی رو تموم کردم و راستش رو بخواید در حال حاضر دلم برای ماجراهای نایت سیتی یه ذره شده! خیلی دوست دارم در فرصت اول دوباره به سایبرپانک برگردم و احتمالا یک پنجاه ساعت دیگه براش زمان بذارم!