یک اشتباه می‌تواند فیلم جدید Street Fighter را نابود کند!

در چند سال اخیر، در دنیای سینما، اقتباس از بازی‌های ویدیویی بسیار مورد توجه مخاطبان و البته عوامل سینمایی قرار گرفته است. هر سال یک فیلم با عنوانی آشنا از بازی‌های ویدیویی اکران می‌شود و عموما این عنوان با شکست مواجه می‌شوند. به تازگی اخباری در مورد انتشار یک فیلم جدید بر اساس فرانچایز Street Fighter به گوش رسیده است. چنین چیزی با اینکه یک خبر خوب برای طرفداران این بازی است، اما در عین حال می‌تواند ناامید کننده‌ترین خبر در دنیای اقتباس بازی‌های ویدیویی باشد. با ویجیاتو همراه باشید تا احتمال موفقیت و جزئیات فیلم جدید Street Fighter را بررسی کنیم.

از ابتدا فیلم‌های اقتباسی از بازی‌های ویدیویی همواره چالش‌هایی زیادی را برای توسعه دهندگان داشته و معمولا اصل بر این است که این فیلم‌ها نمی‌توانند نیاز مخاطبان سینما و گیم را بر آورده کنند، زیرا فضای بازی هیچ موقع با فضای فیلم قابل مقایسه نیست. این موضوع در مورد بازی‌های مبارزه‌ای بیشتر دیده می‌شود. در بازی‌های مبارزه‌ای گیم پلی هیجان انگیز مبارزه است که هیجان گیمر را انگیخته می‌کند و فیلم سینمایی یا لایو اکشن نمی‌تواند به خوبی این نیاز را بر آورده کند.

پس از چند تلاش ناموفق در دهه‌های 1990 و 2000 فیلم‌های بر اساس بازی‌های مبارزه‌ای تقریبا از پرده سینما ناپدید شدند. تا اینکه در سال 2021 فیلم Mortal Kombat اکران شد و نقد‌های ضد و نقیضی گرفت. اما به طور کلی با فروش خوبی مواجه شد و باعث شد ساخت دنباله آن تضمین شود. اکنون کپکام و سونی می‌خواهند شانس خود را روی پدر بازی‌های مبارزه‌ای یعنی عنوان Street Fighter امتحان کنند. این کمپانی‌های با همکاری Legendary Entertainment درحال ساخت یک لایو اکشن از این سری هستند. جز اینکه اعلام شد این فیلم در سال 2026 قرار است منتشر شود، جزئیات دیگری نیز منتشر شده است.

این پروژه اولین تلاش برای ساختن یک فیلم سینمایی از عنوان Street Fighter نیست. در سال 1994 اولین بار فیلمی بر اساس این بازی ساخته شد که با شکست بزرگی هم از نظر تجاری و هم از نظر نقد‌ها مواجه شد. با این حال چند نقطه قوت مانند لحن دیالوگ‌ها و بازی اغراق آمیز رائول جولیا در نقش M Bison باعث شد این فیلم چند طرفدار منحصر به فرد برای خودش داشته باشد. به همین دلیل اسپین آفی از این فیلم در سال 2009 با عنوان The legend of Chun Li ساخته شد که عملکردی ضعیف‌تر از فیلم اصلی داشت.

با وجود همه این شکست‌ها طرفدارن مشتاق دیدن عملکرد Street Fighter جدید هستند. بسیاری بر این باور هستند که این فیلم بر اساس بازی Street Fighter 2 خواهد بود. چنین فرضیه‌ای کاملا منطقی است، زیرا این نسخه محبوب‌ترین و موفق‌ترین نسخه این سری بوده و همچنان جایگاه خاصی دارد. اما یک نظریه نامحبوب وجود دارد؛ آن هم اینکه بازی اصلی Street Fighter می‌تواند الگوی بهتری برای اقتباس سینمایی باشد.

فیلم Street Fighter باید با داستانی کوچک و مقیاس محدود آغاز شود

بازی Street Fighter 2 بیشتر به دلیل داشتن فهرست گسترده‌ای از شخصیت‌ها شناخته می‌شود. این درحالی است بازی اصلی شامل هشت مبارز قابل بازی و چهار باس غیر قابل بازی است و به مرور چند شخصیت فرعی دیگر نیز به بازی اضافه شد. ویژگی‌های بازی Street Fighter 2 برای یک بازی مبارزه‌ای عالی و متنوع است اما نمی‌توان یک اقتباس سینمایی موفق داشت؛ زیرا در یک فیلم 120 دقیقه‌ای نمی‌توان به تک تک شخصیت‌ها به خوبی پرداخت و آن‌ها را باورپذیر‌ جلوه داد. فیلم 1994 چنین هدفی را داشت اما به دلیل تعدد شخصیت‌ها چنین چیزی به درستی صورت نگرفت. بسیاری از شخصیت‌های فیلم با شخصیت‌های داخل بازی متفاوت و ضعیف‌تر بودند. به عنوان مثال، فیلم به‌طرز عجیبی Dee Jay را به طور کلی تغییر داد و ویژگی‌های شخصیت داخل بازی را نداشت.

به همین دلیل اقتباس از بازی Street Fighter می‌تواند منطقی‌تر باشد زیرا مقیاس محدود‌تر و کوچک‌تری در پرده سینما دارد. در این بازی تنها چهار شخصیت قابل بازی وجود داشتند مانند Ryu و Ken. سایر شخصیت‌ها همگی دشمنان غیرقابل‌بازی بودند و به جز رئیس نهایی Sagat، هیچ‌کدام از آن‌ها به اندازه شخصیت‌های Street Fighter II نمادین یا مهم نشدند. بنابراین، طرفداران مشکلی نخواهند داشت اگر شخصیت‌هایی مانند Joe یا Mike زمان کمتری روی پرده داشته باشند؛ زیرا داخل بازی هم آنچنان محبوبیتی نداشتند.

فیلم جدید Street Fighter باید تمرکز خود را بر روی Ryu و Ken به عنوان قهرمانان داستان و Sagat به عنوان ضدقهرمان اصلی قرار دهد، به جای اینکه تلاش کند تمامی مبارزان محبوب تاریخ این سری را در فیلم جای دهد. البته، فیلم لازم نیست کاملاً به فهرست شخصیت‌های نسخه اول محدود بماند؛ می‌تواند با کمی تغییر در داستان، برخی شخصیت‌های محبوب از نسخه‌های بعدی، مانند Chun-Li، را نیز اضافه کند.

فیلم Street Fighter می‌تواند داستان عمیقی را روایت کند!

هر چند عنوان بازی ویدیویی Street Fighter داستان جذاب و قدرتمندی ندارد و بیشتر گیم پلی آن است که محبوب است؛ اما می‌توان با کمی خلاقیت، روایت‌ها و شخصیت‌های پیچیده‌ای از درون آن بیرون کشید. اگر فیلم جدید، به جای تمرکز روی گروهی از شخصیت‌های متنوع، صرفا روی چند شخصیت محدود تمرکز کند، می‌تواند زمان بیشتری را به شخصیت پردازی ارائه دهد و این گونه عمق شخصیت‌ها به نمایش گذاشته می‌شود و قوس شخصیتی آن‌ها در دل روایت به مخاطب ارائه داده می‌شود.

بر اساس داستان بازی، ریو یتیمی بود که توسط استاد هنرهای رزمی گوکن بزرگ شد و شخصیت کن نیز کودکی ثروتمند بود که والدین آن، او را برای یادگیری پیش این استاد فرستاده بودند. همین تضاد بین دو شخصیت و ارتباط آن‌ها، درامی نهفته درون خود دارد که با کمی داستان پردازی و ساختاربندی سناریو، می‌تواند ستون احساسی قدرتمندی برای فیلم ایجاد کند. زیرا این دو شخصیت به عنوان رقیب بزرگ شدند اما همدیگر را خیلی دوست دارند و مثل برادر تنی یکدیگر می‌مانند.

اگر فیلم بر اساس نسخه اول بازی ساخته شود، می‌تواند عمق درونی بیشتری به شخصیت منفی آن بدهد. در فیلم سال 1994، شخصیت شرور یک دیوانه بود که هیچ عنصر همدلی برای مخاطب نداشت؛ چنین چیزی درام را از بین می‌برد و مخاطب ارزشی برای روایت فیلم قائل نمی‌شود. اما شخصیت ساگات می‌تواند نوع متفاوت و باورپذیرتری از ضد قهرمان را به مخاطب ارائه دهد. در بازی‌ها، ساگات یک شخصیت مبارز بسیار مغرور بود که عطش انتقام او را به سمت مسیری تاریک و سیاه کشانده بود. عاقبت در نسخه بعدی او متوجه راه درست شد و توانست خشم خود را کنترل کند.

یک گروه بازیگران کوچک و محدود نیز می‌تواند فضای بیشتری را برای ساخت یک دنیای محدود اما باورپذیر در اختیار عوامل بگذارد. فیلم 1994 با وجود کلی حذفیات ناامید کننده از نسخه دوم بازی، بازهم شلوغ بود. به طوری که یک مخاطب معمولی که هیچ پیش زمینه‌ای از عنوان Street Fighter را در پس ذهن خود نداشت، نمی‌توانست به خوبی داستان را دنبال کند. حتی طرفداران بازی هم در آن زمان، هیچ داستان ثابت و ساختارمندی را نمی‌توانستند از دل فیلم دریافت کنند؛ زیرا سکانس ‌ها از شخصیت‌های پرداخت نشده اشباع شده بودند.

اما فیلم جدید می‌تواند از نسخه 1994 درس بگیرد و از بازیگران کمتر و شخصیت‌های کمتری در فیلم خود استفاده کنند. همچنین می‌تواند به عنصر «ساتسوی نو هادو» که یک نیروی شیطانی است که ریو در طول بازی با آن مبارزه می‌کند بپردازد. زیرا درام مبارزه‌ای جذابی را دارد. حتی شاید فیلم بتواند بخش‌هایی از داستان Street Fighter Alpha را که بین نسخه اول و دوم بازی‌ها بود درون خود جا دهد. به عنوان مثال مرگ ظاهری گوکن به دست برادرش آکوما که تسلیم ساتسوی نو هادو شد، خود درام جذابی است که بودنش در فیلم به قدرت داستانی کمک بسیار زیادی می‌کند.

فیلم Street Fighter می‌تواند آغازگر یک دنیای سینمایی باشد

یکی دیگر از مزایای اقتباس فیلم از روی نسخه اورجینال بازی Street Fighter، لحن داستان آن و ایده اصلی جذابی که دارد است. داستان بازی در مورد یک تورنمنت مبارزه‌ای ساده است که آن را در ژانر هنرهای رزمی قرار می‌دهد. چنین چیزی فیلم را به سمت واقع‌گرایی سوق می‌دهد و آن را از دیگر عنواین فیلم‌هایی که بر اساس بازی‌های مبارزه‌ای ساخته شدند جدا می‌کند. زیرا دیگر داستانی در مورد فتح میان‌بعدی یا جنگ داخلی نیست. بلکه یک مسابقه مبارزه‌ای ساده و سینمایی است.

اقتباس جدید سینمایی استریت فایتر، می‌تواند نوعی ادای احترام به عنواین کلاسیک در سبک مبارزه‌ای، کاراته و کونگ‌فو باشد. چنین رویکردی می‌تواند فضای بیشتری را درون خود جا دهد و در آینده نسخه‌های دیگری از این عنوان ساخته شود و به مرور یک دنیای سینمایی مبارزه‌ای خلق شود. اگر چنین اتفاقی بی افتد، عوامل می‌توانند به مرور عناصر داستانی را گسترش دهند و روایت‌های بیشتری از این دنیا ارائه دهند. درست مانند رویکرد استودیو مارول پس از فیلم آدم‌آهنی.

اگر در نسخه جدید فیلم اشاره‌ای کوتاه به بایسون و شکل گیری سازمان شرور او یعنی شادالو شود، داستان راه خود را به نسخه‌های بعدی به خصوص Street Fighter 2 پیدا می‌کند و تبدیل به پیش زمینه‌ای جالب برای خلق یک دنیای سینمایی می‌شود. با معرفی ریو و کن در فیلم اول، قسمت‌های بعدی وقت بیشتری برای معرفی دیگر شخصیت‌ها دارند که در یک فیلم جا نمی‌شدند. از طرفی شرکت لجندری انترتینمنت حق پخش تلویزیونی استریت فایتر همراه با حقوق سینمایی آن را بدست آورده است؛ بنابراین شاید بتواند در فاصله بین اکران فیلم‌ها، سریال اسپین آفی از اعضای دیگر Street Fighter 2 بسازد.

هر چند روی کاغذ اقتباس از محبوب‌ترین بازی استریت فایتر در ابتدا انتخاب خوب و هیجان انگیزی است؛ اما اجتناب از اینکار می‌تواند سلامت بلند مدت این فرانچایز را در سینما تضمین کند. اگر شخصیت‌های محبوب و نمادین در فیلم اول حضور نداشته باشند، بعدا می‌توان با پیش زمینه‌ای قدرتمند آن‌ها را معرفی کرد تا مخاطبان بیشتری جذب این عنوان شوند.

منطقی‌تر این است که بعد از در اختیار داشتن نزدیک به 40 سال داستان Street Fighter عوامل عاقلانه‌تر عمل کنند و از ابتدا شروع کرده و به مرور در یک مسیر خطی قدرتمند برای خلق یک عنوان سینمایی رزمی قرار بگیرند و رو به جلو بروند. آن‌ها حتی با نوشتن یک فیلمنامه قوی می‌توانند باگ‌ها داستانی و خط زمانی گیج کننده بازی‌ها را اصلاح کنند. کمپانی لجندری این فرصت را دارد که داستان را به ترتیب خط زمانی روایت کند و آن را برای مخاطبان جدید و امروزی، قابل فهم‌تر و منسجم‌تر ارائه دهد. امیدواریم فیلم جدید Street Fighter از اشتباهات سی ساله نسخه‌ قبلی خود درس بگیرد.

بیشتر بخوانید:

۲۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴ از نگاه ویجیاتو

معرفی ۱۰ سریال جدید و برتر سال ۲۰۲۴

اگر سریال Squid Game را دوست دارید، این بازی ها را از دست ندهید!