تیم ویجیاتو: دووم یا ولفنشتاین؛ کدوم سری بازی رو بیشتر دوست داریم؟
پدران شوتر اول شخص
دووم و ولفنشتاین از همون اول مسیر مدام جزو برترین بازی‌های شوتر اول شخص شناخته می‌شدن و استودیوی Id Software رو باید بابت این موضوع ستایش کرد. اما این دو سری با اینکه فضاهای به شدت متفاوتی دارن و اخیرا توسط استودیوهای بازی‌سازی متفاوتی هم ساخته میشن، خیلی با هم مقایسه میشن. از اونجا که امشب ساعت 21:30، مراسم Developer Direct ایکس باکس برگزار می‌شه و بازی DOOM The Dark Ages یک نمایش مفصل داره و احتمالا تاریخ انتشار هم دریافت کنه، فرصت مناسبی دیدیم تا از اعضای تحریریه بپرسیم که کدوم سری دووم یا ولفنشتاین رو بیشتر از دیگری دوست دارن. با تیم ویجیاتو این هفته همراه باشید.
راستش قبول دارم که ولفنشتاین به عنوان اولین گیمی که بازی‌های شوتر اول‌شخص سه بعدی رو به تصویر کشید سری خیلی ارزشمندیه، ولی تیکه تیکه کردن شیاطین جهنم لذتیه که فقط توی دووم تونستم تجربه کنم و مهم نیست که در رابطه با کدوم نسخش صحبت میکنیم، چه نسخه‌های کلاسیک و چه مدرنش همگی شاهکارن!
محمدرضا نوروزی
به شخصه و با توجه به این که خیلی به فضاهای پساآخرالزمانی علاقه داشتم و دارم، سری بازی‌های Doom رو خیلی بیشتر از Wolfenstein دوس داشتم و همیشه با فضاسازی و محیط تاریکش ارتباط برقرار می‌کردم، حتی گذشته از تموم اینا، به معنای واقعی کلمه عاشق Soundtrackهای دووم بودم و هنوزم توو پلی‌لیست‌هام هست.
اما نمی‌تونم بگم که ولفنشتاین رو اصلاً دوس نداشتم، بلاخره این دوتا بازی یه جورایی برای سن من خیلی خاطرات قشنگی رو یادآوری میکنه. اون فضای جنگ جهانی دومش و … حتی با وجود اینکه ولفنشتاین اون اولا گرافیک ضعیف‌تری نسبت به دووم داشت ولی باعث نشد که دوسش نداشته باشم و کامل برم سراغ دووم.
هر دو سری خدمت بزرگی به ژانر مورد علاقه‌ی من کردن و هر دو ویژگی‌های منحصر به فردی دارن که انتخاب رو بسیار سخت میکنه. تیر زدن به شیاطین در حالی که موسیقی راک تو گوشت مدام پخش می‌شه یک طرف، کشتن سربازای نازی با خشم فراوان هم یک طرف. از اونجایی که اولین نسخه‌ی ولفنشتاین یک سال قدمت بیشتری نسبت به اولین نسخه‌ی دووم داره و یجورایی پدربزرگ شوترای اول شخص به حساب میاد، من این سری رو انتخاب می‌کنم. البته درجه سختی‌های خلاقانه‌ی بازی به نظر من یکی از جالب‌ترین ایده‌های صنعت به حساب میان و این عامل هم کفه‌ی ترازوی ولفنشتاین رو مقداری سنگین‌تر میکنه.
بهراد قلندرزادهتوی پست هفته گذشته، کاربر SoroushEs84 نوشت:
هر کدوم از فرانچایز های دوم یا ولفنشتاین سبک خاص خودشونو دارن و به طور خاص خودشون جذابن ولی من همیشه اون خشونت و اکشن دیوانه وار دوم برام جالب بوده
گیم پلی سرعتیش در کنار موسیقی دیوانه وارش دقیقا همونجاییه که همه حرصمونو سر دیمن های بازی خالی میکنیم و حسابی بازی کردنش میچسبه
شما کدوم سری رو بیشتر دوست داشتین؟ حتما نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید.
موضوع تیم ویجیاتو هفته بعد «بازی‌هایی که ما رو به فکر فرو بردن» هستش. گاهی اوقات بازی‌هایی هستن که با داستان‌گویی یا فضاسازیشون ما رو به فکر فرو می‌برن و تا مدت‌ها ذهنمون رو درگیر می‌کنن. زیر همین پست، نظرتون رو درباره موضوع مطرح شده بنویسید تا بهترین کامنت‌ها در پست هفته بعد کنار نظر اعضای تحریریه قرار داده بشه.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مجموع نظرات ثبت شده (3 مورد)
مطالب پیشنهادی
مطالب مرتبط از نگاه دیجیاتو
شاید خیلیا قبول نداشته باشن حرفمو، اما خدای جنگ رگناروک برای من داستان خیلی جذابی داشت که منو به فکر فروبرد. داستان نحوه‌ی تفکر کریتوس و آترئوس رو به خوبی نشون می‌داد. از یک طرف آترئوس بود که نمیخواست بذاره پدرش بمیره و از اون طرف هم کریتوس که فقط آینده پسرش براش مهم بود. اولش ما طرف کریتوس رو میگرفتیم ولی وقتی با آترئوس به ماجراجویی می‌پرداختیم تازه اونو درک میکردیم. در آخر هم دی ال سی والهالا یک فلش بک جالب به کریتوس میزد و به کمک تیر باعث می‌شد تا کریتوس با گناهانش کنار بیاد
فکت جالب: کامپوزر دووم و ولفنشتاین هر دو یک نفرن جناب آقای Mick Gordon
خب برای من به شخصه بازی های زیادی با داستان گویی و فضاسازیشون ذهنمو درگیر کردن و به فکر فرو بردن.
ولی از همشون بیشتر سری بازی THE WALKING DEAD بود به خصوص سیزن اولش که به زیبایی هر چه تمام تر داستان لی و کلمنتاین رو بازگو میکرد و با انتخاب های مهممون روی داستان بازی تاثیر میذاشت و با صحنه های دردناک و گاهی وقتا مرموز،دیالوگ های به یاد ماندنی و شگفت انگیزش یک فضا و داستان مرموز درست کرد که تا مدتی به نسبت طولانی فکرتون رو درگیر خودش میکنه.