نقد فیلم Hustlers – پرداخت تخیلی و بی‌هدف به یک داستان دردناک

کارگران جنسی از مظلوم‌ترین مردان و زنان تاریخ هستند. آن‌ها به هیچ نژاد، جنسیت و تفکری محدود نمی‌شوند. یک مورد نادر در تاریخ جامعه‌شناسی که هرگز درک درستی از آن وجود ندارد. تصورهای غلطی درباره افراد شاغل در این حوزه مطرح می‌شود. بسیاری فکر می‌کنند کارگران جنسی خودشان تصمیم گرفته‌اند در این بازار بی‌ارزش فعالیت کنند. اما رفتارهای بی‌نهایت تحقیرکننده، آن‌ها را درگیر مشکلات بسیاری می‌کند. آن‌چه لورنا اسکافاریا در Hustlers به نمایش می‌گذارد، تقریبا هیچ ارتباطی با ریشه‌های ترسناک زندگی کارگران جنسی ندارد. با ویجیاتو همراه باشید.

ژورنالیستی به نام جسیکا پریسلر در سال 2015 مقاله‌ای نوشت که جنجال بسیاری به همراه داشت؛ در روزهایی که اقتصاد ایالات متحده آمریکا دچار بحران‌هایی پیچیده شده بود، زنانی که از پس هزینه‌های زندگیشان برنیامده بودند، تصمیم گرفتند شغل‌های جدیدی را انتخاب کنند. داستان فیلم Hustlers هم که براساس این مقاله نوشته شده، درباره مادری تنها است که رقاصه می‌شود. دستینی (کنستانس وو) از رامونا (جنیفر لوپز) که رقاصه‌ای مشهور و حرفه‌ای است، درخواست می‌کند تا به او کمک کند در این شغل جایگاه خوبی پیدا کند. اما بحران اقتصادی کار را پیچیده کرده است. بنابراین رقاصه‌ها تصمیم مهم اما خطرناکی می‌گیرند.

فیلم‌نامه غیرواقعی براساس یک داستان واقعی

اگرچه در ابتدای فیلم نوشته می‌شود که Hustlers براساس داستانی واقعی است، اما نباید به این عبارت اعتماد کرد. برخلاف اسکافاریا که برای جذب مخاطب هر کاری انجام داده، جسیکا پریسلر در مقاله‌اش جزییات زیادی را روایت نکرده است. بنابراین بخش عظیمی از فیلم‌نامه تقریبا دو ساعته فیلم زاده ذهن نویسنده (باز هم لورنا اسکافاریا!) است. در حقیقت، فقط ایده کلی فیلم واقعیت دارد و جزییاتی که جنیفر لوپز، کاردی بی و جولیا استایلز در فیلم نمایش می‌دهند، اصلا قابل استناد نیست.

اما فیلم‌نامه Hustlers فقط غیرواقعی نیست. بلکه هیچ جذابیتی ندارد. معرفی شخصیت‌ها از یک مرحله‌ای بالاتر نمی‌رود و داستان هم نمی‌تواند از جذابیت‌هایش استفاده کند. این سطحی‌نگری فیلم دو دلیل بسیار بزرگ دارد؛ نخست آن که اسکافاریا تصور کرده اتکا به ستاره‌های مشهوری که در فیلم دارد کافی است. اما دلیل دوم اهمیت بیشتری دارد؛ کارگردان و نویسنده خوبی برای این فیلم انتخاب نشده که بتواند از ظرفیت‌‌های داستان و شخصیت‌ها استفاده کند. لورنا اسکافاریا 41 ساله تا سال 2009 بیشتر به بازیگری مشغول بود اما نخستین فیلم سینمایی‌اش (Seeking a Friend for the End of the World) ثابت کرد او استعداد بیشتری در کارگردانی دارد. این فیلم که سومین تجربه کارگردانی و نویسندگی اوست، از نگاه منتقدان بهترین فیلم او هم لقب گرفت.

نور، صدا، تصویر و بدون داستان؛ حرکت!

عمده تحسین‌هایی که Hustlers دریافت کرده ارتباطی با فیلم‌نامه آن ندارد. تدوین فوق‌العاده، فیلم‌برداری تحسین‌برانگیز، نورپردازی اغواکننده و بازیگرانی که می‌دانند چگونه در فیلم از وزنه ستاره‌بودنشان استفاده کنند باعث شده Hustlers یکی از بهترین فیلم‌های سال باشد. و در میان همه نکات مثبت آن، فیلم‌نامه واقعا جایگاهی ندارد. فیلمی که می‌توانست یک درام اجتماعی منتقد به وضعیت زنان کارگر جنسی باشد در بهترین حالت شبیه یک موزیک ویدیو دو ساعته است. در میان صحنه‌های بزرگسالانه‌ فیلم، تلاش نصفه و نیمه بازیگران برای نشان‌دادن روزگار تلخ کارگران جنسی اصلا به چشم نمی‌آید.

به نظر می‌رسد اسکافاریا فهمیده بود جمع‌کردن این همه ستاره در فیلمی که رویکردی تقریبا فمینیستی دارد، به تنهایی برای موفقیت آن کافی است. بسیاری از منتقدان جسارت او برای ساختن چنین فیلمی را تحسین کرده‌اند. و تحسین همین جسارت برای اسکافاریا رضایت‌بخش بوده و دلیلی ندیده که فیلمش را بیشتر توسعه بدهد. فیلم با مجموعه‌ای بی‌پایان از صحنه‌های جنسی ستاره‌های موسیقی و سینما برای تماشاگرش هم جذابیت‌های بی‌نظیری دارد. جذابیت‌هایی ساختارشکن که پیش‌تر در هیچ فیلمی آن را ندیده بودیم. اما برای مخاطبی که امیدوار به تماشای یک اثر منتقد است، Hustlers بیش از حد ناامیدکننده ظاهر می‌شود.

آیا جنیفر لوپز کافی است؟

پیش از پرداختن به کارگران جنسی و موضوع نیمه جنایی فیلم، Hustlers بیشتر از هر شخص دیگری متعلق به جنیفر لوپز است. او تلاش کرده یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های تاریخ سینما را به نمایش بگذارد و به خوبی از پس آن برمی‌آید. رقاصه‌ای اغواگر که از رفتارهای مردان ثروتمند با زنان همکارش به ستوه آمده و به دنبال یک انتقام شیرین است. جنیفر لوپز فیلم‌های خوب و بد بسیاری در کارنامه‌اش دارد اما این فیلم با اختلاف بهترین هنرنمایی او را عرضه می‌کند. در سطحی که او حالا نامزد جایزه بهترین بازیگر مکمل زن برای گلدن گلوب است. اما وزنه جنیفر لوپز آنقدر سنگین نیست که سطحی‌نگری فیلم را پوشش دهد.

واقعیت این است که Hustlers بیشتر شبیه یک نسخه برهنه و البته ضعیف از Ocean’s 8 است. فیلم به حدی درگیر ظواهر می‌شود که کم کم فراموش می‌کند اصلا برای چه ساخته شده و اصلا به دغدغه‌اش نمی‌پردازد. 110 دقیقه صحنه‌های جنسی، رقص‌های برهنه، درگیری با پلیس و موسیقی‌های پر سروصدا نمی‌تواند عنوان شایسته‌ای برای پرداختن به زندگی دشوار کارگران جنسی باشد.

اسکافاریا دغدغه‌های اجتماعی فیلمش را قربانی ستاره‌هایی کرده که انگار برای لذت‌بردن از صحنه‌های جنسی فیلم پیشنهاد حضور در آن را پذیرفته‌اند! مشخص نیست داستان Hustlers قرار است چه پیامی داشته باشد. اما هر پیامی دارد، توانسته ضعف‌های بزرگش را پشت ستاره‌های بزرگترش پنهان کند. برای منتقدان تحسین‌برانگیز است و برای تماشاگر عام سرشار از صحنه‌های تکرارنشدنی؛ این دستاوردها برای فیلمی که ستاره‌هایش جنیفر لوپز و کاردی بی هستند، بیش از حد قابل قبول است!

بیشتر بخوانید:

• نامزدهای گلدن گلوب 2020 اعلام شدند