تیم ویجیاتو: بازی‌های بدی که ایده خیلی خوبی داشتند

قطعا Biomutant یکی از این بازی‌هاست. سرتاسر این بازی تشکیل شده از ایده‌های طلایی. یه بازی ماجراجویی-اکشن نقش‌آفرینی جهان باز، که شما توش نقش یه جانور جهش‌یافته رو بازی می‌کنین و باید توی دنیای جانورهای جهش‌یافته، بین گروه‌های مختلف جهت‌گیری کنین و سرنوشت دنیا رو مشخص کنین. تازه سبک مبارزه بازی الهام‌گرفته از Gun Fu هست و هم با سلاح گرم و هم با هنرهای رزمی با دشمناتون می‌جنگین. تازه بازی کلاس‌های مختلف و یه سیستم لوت گسترده داره که امکان شخصی‌سازی زیادی بهتون می‌ده‌. عالیه، نه؟

متاسفانه بازی در نهایت نتونست هیچ کدوم از ایده‌هاش رو اونقدر خوب اجرا کنه و همین باعث شد که بازی نتونه جای چندانی توی دل گیمرها پیدا کنه. البته بازی در نهایت بازی واقعا بدی نیست، اما در بهترین حالت معمولیه و شاید فقط بشه به حساب ایده واقعا منحصر بفردش ازش یاد کرد.

بازی‌های خون‌آشامی اونقدرها تعدادشون زیاد نیست و عنوان اسم و رسم دار این فضا که کسلوانیا باشه، سال‌هاست که توی اتاق‌های کونامی داره خاک می‌خوره و معلوم نیست کی قراره بیاد. بازی ردفال، می‌تونست همون تجربه خون‌آشامی باشه که بتونه شرایط رو کمی عوض کنه. این بازی واقعا پتانسیلش رو داشت. یک شهر کاملا خون‌آشامی که شب‌هاش می‌تونه کابوس‌وار باشه و باید با تیم‌تون بقا رو به معنای واقعی کلمه احساسش کنید. اما مثل اینکه تیم آرکین آستین، واقعا فقط ایده خوبی داشت و هیچ منابعی برای ساخت همچین ایده خوبی نداشت. جدای از اینکه بازی به شکل کاملا ناقص منتشر شد، انگار ایده کلی یک شهر خون‌آشامی هم خوب به بار نشسته بود و بازی از پایه مشکل داشت. مشکلاتی که آخرش یقه خود سازنده رو هم گرفت و باعث تعطیلی‌شون شد.

راستش من خیلی ایده سری بازی‌های Homefront و خصوصا دنباله این بازی رو دوست داشتم. این که در نقش نیروهای مقاومت مردمی قرار بگیریم و با تکنیک چیریکی و استفاده از موتور و غیره به نیروهای کره شمالی که کشورمون رو فتح کردن حمله کنیم و یه گیم‌پلی فارکرای طور رو این بار در محیط‌های شهری و مدرن تجربه کنیم واقعا جذابه!

در کل مگه چندتا بازی هست که شما رو در یک شهر جنگ‌زده رها کنه تا خودتون ارتش مقاومت خودتون رو تشکیل بدید و سوار بر موتور به سمت نیروهای اشغال‌گر مولوتو پرت کنید؟ هوم فرانت واقعا قصد داشت چنین چیزی رو در اختیارمون قرار بده.

یک سری از المان‌های بازی مثل ساخت سلاح‌ هم تو زمان خودش واقعا خلاقانه بود، اما متاسفانه به دلیل مشکلات تولید و باگ‌های شدید و عملا غیرقابل تجربه بودن بازی از نظر فنی، تو تاریخ محو شد.

از اونجایی که هوادار پروپاقرص تمامی ساخته‌های استاد سم لیک هستم، شاید نظرم یکم طرفدارانه به نظر برسه، ولی من واقعا خیلی با کوانتوم بریک حال کردم. در حالی که بازی تقریبا تو همه‌ی زمینه‌ها شکست خورد، گیم‌پلی و داستان به شدت جذابی داشت. خفن‌ترین ایده‌ی کوانتوم بریک که تاثیرشو تو ساخته‌های بعدی رمدی هم می‌شه دید، همراه بودنش با یک مینی سریال بود. یعنی شما حتی با خرید عادی‌ترین نسخه، برای فهمیدن کامل داستان، می‌تونستید سریالش رو هم از فروشگاه مایکروسافت دانلود کنید. کاری که اون موقع بخاطر حجم بالای دانلود (نزدیک به ۷۵ گیگ) اصلا مورد استقبال قرار نگرفت. رمدی حتی به کوانتوم بریک لقب یک بازی/سریال هیبریدی رو داده بود.

برای من بازی Forspoken دقیقا همون بازی‌ای بود که همیشه منتظرش بودم. استفاده جادو در این بازی اصلا شبیه عناوین دیگر نبود. انگار که جادو و مهارت‌های فراطبیعی این بازی بخشی از واقعیت بودن و به خوبی با محیط بازی ترکیب می‌شدند. سرعت مبارزه‌ها ‌و نرمی استفاده از قابلیت‌های بازی هم فوق‌العاده بود. به معنا واقعی کلمه Forspoken بهترین سیستم جادویی تا امروز رو داشت. ولی بازی انگار خالی بود. دنیا بازی بزرگ بود ولی انگار هیچی نداشت. خیلی جای تأسف داشت که این بازی به همین سرعت رها شد، واقعا یکی از بهترین ایده‌های استفاده از جادو در گیم‌پلی رو داشت.

سونیک کالرز التیمیت بازی افتضاحی بود ولی ایده جالبی داشت یکی از بهترین بازی های سه بعدی سونیک رو که چون انحصاری کنسول نینتندو wii بود همه فرصت تجربش رو نداشتن و روی کنسول های جدید و کامپیوتر با کلی تغییر گرافیکی و آیتم جدید و جون بی نهایت و.... بدیم بیرون و یه ریمیستر تمام عیار باشه چرا که نه؟ ولی وقتی اومد بیرون ...ام..یکسری باگ های ماور الطبیعه و عجیب داشت رنگ های بازی یهو بهم می‌ریخت و اینا و همینطور خراب کردن قطعه اینترو بازی که در نسخه اصلی باعث می‌شد از جات بلند شی که الان یه آهنگ گوش خراش که فقط میخوای تموم شه در کل این بازی ایده خیلی خوبی داشت اما بازی بدی شد