
تیم ویجیاتو: بازیهای بدی که ایده خیلی خوبی داشتند
ایدههایی که حیف و میل شدند
گاهی اوقات بازیهای بد، ایدههای خیلی خوبی دارند. ایدههایی که شاید اگر زمان بیشتری برای توسعهش در نظر گرفته میشد یا حتی دست یک تیم بازیسازی قوی و باهوش میافتاد، میتونست نتایج خیلی بهتری داشته باشه. با این حال در طول چند سال گذشته، تعداد این بازیها خیلی بیشتر شده. بازیهایی که ایدههای خوبی دارن اما به خاطر خواست ناشر و فشار ناشی از انتشار، به شکلی ناقص به دستمون میرسن و اون ایده رو به بدترین شکل ممکن اجرا میکنن. توی تیم ویجیاتو این هفته از اعضای تحریریه درباره این موضوع پرسیدیم. با ویجیاتو همراه باشید.

قطعا Biomutant یکی از این بازیهاست. سرتاسر این بازی تشکیل شده از ایدههای طلایی. یه بازی ماجراجویی-اکشن نقشآفرینی جهان باز، که شما توش نقش یه جانور جهشیافته رو بازی میکنین و باید توی دنیای جانورهای جهشیافته، بین گروههای مختلف جهتگیری کنین و سرنوشت دنیا رو مشخص کنین. تازه سبک مبارزه بازی الهامگرفته از Gun Fu هست و هم با سلاح گرم و هم با هنرهای رزمی با دشمناتون میجنگین. تازه بازی کلاسهای مختلف و یه سیستم لوت گسترده داره که امکان شخصیسازی زیادی بهتون میده. عالیه، نه؟
متاسفانه بازی در نهایت نتونست هیچ کدوم از ایدههاش رو اونقدر خوب اجرا کنه و همین باعث شد که بازی نتونه جای چندانی توی دل گیمرها پیدا کنه. البته بازی در نهایت بازی واقعا بدی نیست، اما در بهترین حالت معمولیه و شاید فقط بشه به حساب ایده واقعا منحصر بفردش ازش یاد کرد.
رایان زجاجی
بازیهای خونآشامی اونقدرها تعدادشون زیاد نیست و عنوان اسم و رسم دار این فضا که کسلوانیا باشه، سالهاست که توی اتاقهای کونامی داره خاک میخوره و معلوم نیست کی قراره بیاد. بازی ردفال، میتونست همون تجربه خونآشامی باشه که بتونه شرایط رو کمی عوض کنه. این بازی واقعا پتانسیلش رو داشت. یک شهر کاملا خونآشامی که شبهاش میتونه کابوسوار باشه و باید با تیمتون بقا رو به معنای واقعی کلمه احساسش کنید. اما مثل اینکه تیم آرکین آستین، واقعا فقط ایده خوبی داشت و هیچ منابعی برای ساخت همچین ایده خوبی نداشت. جدای از اینکه بازی به شکل کاملا ناقص منتشر شد، انگار ایده کلی یک شهر خونآشامی هم خوب به بار نشسته بود و بازی از پایه مشکل داشت. مشکلاتی که آخرش یقه خود سازنده رو هم گرفت و باعث تعطیلیشون شد.
علیرضا طالقانی
راستش من خیلی ایده سری بازیهای Homefront و خصوصا دنباله این بازی رو دوست داشتم. این که در نقش نیروهای مقاومت مردمی قرار بگیریم و با تکنیک چیریکی و استفاده از موتور و غیره به نیروهای کره شمالی که کشورمون رو فتح کردن حمله کنیم و یه گیمپلی فارکرای طور رو این بار در محیطهای شهری و مدرن تجربه کنیم واقعا جذابه!
در کل مگه چندتا بازی هست که شما رو در یک شهر جنگزده رها کنه تا خودتون ارتش مقاومت خودتون رو تشکیل بدید و سوار بر موتور به سمت نیروهای اشغالگر مولوتو پرت کنید؟ هوم فرانت واقعا قصد داشت چنین چیزی رو در اختیارمون قرار بده.
یک سری از المانهای بازی مثل ساخت سلاح هم تو زمان خودش واقعا خلاقانه بود، اما متاسفانه به دلیل مشکلات تولید و باگهای شدید و عملا غیرقابل تجربه بودن بازی از نظر فنی، تو تاریخ محو شد.
محمدرضا نوروزی
از اونجایی که هوادار پروپاقرص تمامی ساختههای استاد سم لیک هستم، شاید نظرم یکم طرفدارانه به نظر برسه، ولی من واقعا خیلی با کوانتوم بریک حال کردم. در حالی که بازی تقریبا تو همهی زمینهها شکست خورد، گیمپلی و داستان به شدت جذابی داشت. خفنترین ایدهی کوانتوم بریک که تاثیرشو تو ساختههای بعدی رمدی هم میشه دید، همراه بودنش با یک مینی سریال بود. یعنی شما حتی با خرید عادیترین نسخه، برای فهمیدن کامل داستان، میتونستید سریالش رو هم از فروشگاه مایکروسافت دانلود کنید. کاری که اون موقع بخاطر حجم بالای دانلود (نزدیک به ۷۵ گیگ) اصلا مورد استقبال قرار نگرفت. رمدی حتی به کوانتوم بریک لقب یک بازی/سریال هیبریدی رو داده بود.
بهراد قلندرزاده
برای من بازی Forspoken دقیقا همون بازیای بود که همیشه منتظرش بودم. استفاده جادو در این بازی اصلا شبیه عناوین دیگر نبود. انگار که جادو و مهارتهای فراطبیعی این بازی بخشی از واقعیت بودن و به خوبی با محیط بازی ترکیب میشدند. سرعت مبارزهها و نرمی استفاده از قابلیتهای بازی هم فوقالعاده بود. به معنا واقعی کلمه Forspoken بهترین سیستم جادویی تا امروز رو داشت. ولی بازی انگار خالی بود. دنیا بازی بزرگ بود ولی انگار هیچی نداشت. خیلی جای تأسف داشت که این بازی به همین سرعت رها شد، واقعا یکی از بهترین ایدههای استفاده از جادو در گیمپلی رو داشت.
نظر کاربر Mmgamer درباره این موضوع چی بوده؟
سونیک کالرز التیمیت بازی افتضاحی بود ولی ایده جالبی داشت یکی از بهترین بازی های سه بعدی سونیک رو که چون انحصاری کنسول نینتندو wii بود همه فرصت تجربش رو نداشتن و روی کنسول های جدید و کامپیوتر با کلی تغییر گرافیکی و آیتم جدید و جون بی نهایت و.... بدیم بیرون و یه ریمیستر تمام عیار باشه چرا که نه؟ ولی وقتی اومد بیرون ...ام..یکسری باگ های ماور الطبیعه و عجیب داشت رنگ های بازی یهو بهم میریخت و اینا و همینطور خراب کردن قطعه اینترو بازی که در نسخه اصلی باعث میشد از جات بلند شی که الان یه آهنگ گوش خراش که فقط میخوای تموم شه در کل این بازی ایده خیلی خوبی داشت اما بازی بدی شد
Mmgamerدیگه چه بازی دیگهای که ایده خوبی داشته اما به شکل بدی اجرا شده به ذهن شما میرسه؟ حتما نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید.
موضوع تیم ویجیاتو هفته بعد درباره «وقتی عصبانی هستیم چی بازی میکنیم؟» هستش. این موضوع شاید کمی عجیب به نظر برسه اما گاهی اوقات بازیها محل خوبی برای خالی کردن خشم و ناراحتیهامون محسوب میشه اما اعضای تحریریه چه نظری در این مورد دارن؟ شما هم نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید تا در پست هفته بعد، بهترین کامنتها در کنار نظرات بچهها قرار بگیره.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مگه میشه وقت عصبانیت چیزی جز مورتال کمبت بازی کرد...
همه فشار و خشمی که تو آدم هست، تو همون مشت و لگدای اولی تخلیه میشه!!
پوستال ۴ و ۳ ایده خوبی داشتن ولی سازنده ها گند زدن توش
داشتم نظرات رو میخوندم که نظر بگیرم الان فک میکنم وقتی عصبی میشم معمولا میر پرنس اف پرشیا لاست کروم رو پلی میدم
درسته گیم سختیه ولی برا من ارامش بخشه بخصوص که درباره خوده ایرانه و دوبله فارسی و موسیقی متن عالیش
من وقتی عصبانی یا ناراحتم فقط فیفا و قدیم ترpes ، انقدر که ذهنم درگیر پیروزی و عملکرد خوب میشه اون مدت فقط تمرکز و هیجانو استرس اون بازیه که بهم غالبه
این نظر واقعا خنده داره ولی معمولا وقتی توی دوتا یا سی اس عصبی میشم سریع بازی رو میبندم و سکیرو یا یه سولزلایک دیگه رو باز میکنم تا عصبانیتم کمتر بشه
Biomutant نه ضعیف نه قوی کیفیت بازی متوسطه و البته بازی از لحاظ تیراندازی و طراحی انمی مشکل داره ولی از لحاظ گرافیکی و گیم پلی خوبه.
Biomutant نه ضعیف نه قوی کیفیت بازی متوسطه و البته بازی از لحاظ تیراندازی و طراحی انمی مشکل داره ولی از لحاظ گرافیکی و گیم پلی خوبه
من وقتی عصبانی میشم (مخصوصا موقعی که سونیک پلی میدم میبازم) بلافاصله بازی فشاری کن رو میبندم میرم سراغ ماینکرفت این بازی اصلا یه چیز حقی هست اگه تا حالا بازی نکردید برید (بعید میدونم کسی بازی نکرده باشه)سراغش پشیمون نمیشید این بازی به خاطر دنیای پیکسلی که داره خیلی آدم آروم میشه و اینکه میتونی هر کاری دوست داشته باشی بکنی آروم کننده ترین کار ساخت یه بیلد جدید که ورلد هاردکوردت رو خوشگل کنی و من اونایی که میگن این گیم بچه گونس رو نمیفهمم من پیر مرد ۶۰ ساله دیدم ماینکرفت پلی میده در کل بگم که همه ی گیم های دنیا کالاف و فورتنایت و... نیست بازی های دیگه ای هستن که میتونن آدم رو آروم و خوشحال کنن.تمام
به نظرم سری جدید پرنس آف پرشیا مناسب ترین گزینه برا منه .
وقتی که من عصبانی میشم بیشتر سعی می کنم حواس خودم رو از موضوعی که باعث عصبانیتم شده پرت کنم.
پرنس آف پرشیا نسخه لاست کراون دقیقا میتونه این کار رو انجام بده.
فضای ماجراجویی و کمی پازل تور این بازی باعث میشه که آدم تو فضای این بازی غرق سه.
از طرفی سیستم کامبت متفاوت و سرگرم کننده اش کلا حواس آدم رو از اینکه از چی عصبانی شده پرت میکنه.
ولی بزرگترین نکته از نظر من داستان پردازی جذاب و دوبله فارسی بودن این بازیه ، تعداد بازی های خوبی که دوبله فارسی دارن هر روز داره کمتر و کمتر میشه و وقتی که پرنس آف پررشیا بازی میکنی ، عشق میکنی که بالاخره یک بازی دوبله فارسی با کیفیت پیدا شد.
وقتی عصبانی هستم به شخصه سعی میکنم سمت سیستم نرم ، چون احتمال این که بعدش مجبور بشم یه سیستم دیگه بگیرم بالاست .
اما اگه توی این شرایط بخوام بازی کنم ، میرم سراغ گاد آف وار ( معمولا نسخهی سوم ) یا سری Manhunt . کشت و کشتار و خونریزی بیرحمانه اصلی ترین دلیل برای انتخاب این بازی هاست . آزادی که بکشی و زمین رو با خون دشمن ها آبیاری کنی که اون لحظه واقعا دوای خشم منه . اصلا مگه میشه کریتوس وقتی داره سر یکی رو میکنه ، خودت رو جاش نذاری ؟ و اونی که داره جون میده هم میشه اونی که ازش بدت میاد . اصل لذت همینه اصلا .
من همیشه همیشه همیشه وقتی دارم FC25 بازی میکنم فشار میخورم دلیلش هم سادس شما توقع داری یه تیم ضعیف نتونه بهت گل بزنه ولی در عین ناباوری میزنه و تو میبازی و واسه اینجور مواقع من همیشه حواسم هست رو سیستمم یه بازی خوب و آرامش بخش داشته باشم به شخصه میگم یکی از بازی هایی که خیلی باهاش آرامش میگیرم DIVE THE DIVER هست که خیلی دوست داشتنیه المان های بازی جوری هست که تو با موزیک گرافیک یا هرچیزی حال میکنی
*Dave The Diver
انگار نیل دراکمن the last of us part II رو ساخته که فقط وقتی عصبانی میشی بازیو باز کنی دو نفره با بمب منفجر کنی بعد بری دست و پاشون رو که افتاده اینور اونور نگاه کنی بری. حالا شاید الان فکر کنید من سادیسم دارم ولی امتحان کنید واقعا حال میده.
خداوکیلی خودتون بگید.
چه بازی بهتر از بازی Teardown برای عصبانیت
فرض کحید شما در حدی عصبانی اید که می تونید یه شهرو نابود کنید. خب Teardown به شما این اجازه رو میده.
حتی تو این بازی می تونید برج های دو قلو هم دوباره نابود کنید + کلی اسلحه های خفن جذاب D:
فقط خیلی نباید درگیر سلاح های مخرب و استفاده زیاد از اونها بشید که ممکنه مجبور باشید CPU تون رو بندازید دور D:
هوم فرانت من بازی کردم .
برای اون سوال هم من سعی میکنم عصبانی نشم کلا.خیلیش بستگی به خود ادم داره و جهانبینیش.دیگه سر هرچیزی از بقیه ناراحت و عصبانی نمیشیم با فکر درست
من به شخصه موقع عصبانیت ماینکرفت بازی می کنم اون دنیای پیکسلی جذاب می تونه خیلی آدمو آروم کنه البته قبل از اینکه که پا
به سرور های آنلاین اون بزارید،
در واقع نه تنها آروم نمیشم بلکه بشدت عصبانی تر و ناراحت تر از قبل برمیگردم.
اما چه کنم اعتیاده دیگه😁
یه لحظه گفتم ام ام گیمر اینجا چیکار میکنه 😂
بیشتر مردم وفتی عصبانی میشن دنبال یه بازی خشن که شخصیت اول قدرت های زیادی داره میگردن ولی من میرم سراغ NFS most wanted به یاد سکانس عصبانی شدن جان ویک تو قسمت اول که فورد موستانگش رو با نهایت سرعت به سمت افق رها میکنه و وقتی پلیس ها دنبالتون هستند اونارو در نقش استاد، کارمند اداره یا رئیستون تصور کنید :)
شاید واسه اینکه بازی های دیگه اینقدر لودینگ دارن یه اعصاب خوردی دیگه بهتون اضافه میشه.
داداش اسمم رو مخفف نوشتم دیگه همین جوری یچی زدم xd
چی بهتر از postal? مخصوصا brain damaged یه بومر شوتر جذاب که یکی از بهترین گزینه ها برای خالی کردن خشم که پیشنهاد میشه تنهایی بازی کنیدش چون اصلا دیالوگ ها و صحنه های مناسب جمع خانوادگی نشان نمیده و همزمان که دارین خشمتون رو روی npc های بدبخت خالی میکنید میتونید از دیالوگ های خیلی سم و طنز و در عین حال +18 رو از دهن postal dude بشنوید
درباره بازیHomefront واقعا میشه گفت گند زدن به ی ایده بکر، بازی پر از نوآوری و ایدههای خوب بود که مکانیزم بد و باگهای عجیب غریب گند زده بود بهشون