۱۰ ایده عجیب که از بازی‌های مختلف حذف شدند

در یک دنیای ایده‌آل، هر نوع خلاقیت، جاه‌طلبی و نیت داخل محصول نهایی بازی ویدیویی می‌گنجد. اما متاسفانه ما داخل یک دنیای ایده‌آل زندگی نمی‌کنیم. ددلاین‌های پرفشار، محدودیت‌های تکنیکال، مشکلات همکاری و خیلی موارد دیگر باعث می‌شوند ایده‌های بسیار جذابی از بازی‌های ویدیویی خط بخورند. وقتی شما یک اثر را تجربه می‌کنید و متوجه می‌شوید که ایده‌های به خصوصی از آن حذف شده، با خودتان می‌گویید کاش می‌توانستم این مورد را هم به چشم ببینم.

ترس از موفق نشدن این دسته ایده‌ها دلیل اصلی عدم حضور آن‌ها داخل عناوین‌شان است. اما در نظر داشته باشید برخی ایده‌های حذف شده هم می‌توانستند دلیلی بر کاهش کیفیت آثار خودشان بشوند. بسیاری از اوقات ما با ایده‌های روبرو می‌شویم که اگر توسعه‌دهندگان به آن‌ها جامه عمل می‌پوشاندند شاید چیزی جز ضرر با خودشان نمی‌آوردند. به همین دلیل در این متن از ویجیاتو قصد داریم تا به ۱۰ ایده عجیب را که از بازی‌های مختلف حذف شدند بپردازیم. با ما همراه باشید.

قلاب ماهی تعقیب‌کننده – بازی The Outer Wilds

اگر بازی The Outer Wilds را تجربه کرده باشید می‌دانید که یک ماجراجویی فضایی آرامش‌بخش است. اما در سیاره Dark Bramble، اشخاص مشابهی با مکان‌های دیگر را می‌بینید که از ترس به خود می‌لرزند. دلیل این ترس چیزی نیست جز قلاب ماهی‌های خوفناک بازی. این فضایی‌های تهدیدآمیز و ترسناک هر کاوشگری را که ببینند می‌بلعند. خوشبختانه این موجودات فقط در باقی‌مانده‌های سیاره Dark Bramble پیدا می‌شوند و تا به آن جا نروید نیازی به نگرانی در مورد قلاب ماهی‌ها ندارید.

اما سازندگان در مراحل اولیه توسعه چنین قصدی را برای قلاب ماهی‌ها نداشتند. Dark Bramble طی دوره نمونه اولیه یک مکان کاملا متفاوت با محصول نهایی بازی بود. تفاوت بزرگ جایی رقم می‌خورد که قلاب ماهی‌ها قابلیت این را داشتند تا از صفحه خارج شوند و بازیکنان را در هر مکانی تعقیب کنند. مشخصا هیچ بازیکنی دوست ندارد چنین موجودات استرس‌زایی مدام تعقیبش کند و خوب خوشبختانه در نهایت آن‌ها را محدود به یک مکان تحویل گرفتیم.

مادر غول‌آسا – بازی Alice: Madness Returns

عنوان Alice: Madness Returns، دنباله‌ی American McGee’s Alice، یک سوال خیلی عجیب از بازیکنان می‌پرسد: چی می‌شد اگر آلیس در سرزمین عجایب سر و وضعی وحشتناک‌تر داشت؟ مسئله این است که خود بازی به اندازه کافی ترسناک است، ولی می‌توانست خیلی بدتر از محصول نهایی باشد. در حقیقت، یک مورد حذف شده‌ی عجیب داخل بازی وجود دارد که تا حد فوق‌العاده زیادی ترس و وحشت داستان را افزایش می‌داد. حین نگاه کردن به آرت‌بوک Alice Madness Returns، شما با چیزی روبرو می‌شوید که داخل بازی مورد استفاده قرار نگرفت.

زشت‌ترین و عجیب‌ترین ایده‌ی گمشده‌ی بازی یک NPC کابوس‌وار است، پرنسسی که به اجبار چندین کودک وحشتناک را به دنیا آورده بود. اگر این موجود خوفناک داخل بازی قرار می‌گرفت بدون شک چیزی کمتر از یک فیلم ترسناک به مخاطبین تحویل داده نمی‌شد. کارگردان هنری بازی یعنی Ken Wong اذعان داشت که این کانسپت آرت هنرمندان آرام و خوب پشت این اثر را خیلی تاریک‌تر از قبل کرد.

حمام اسید جیمی – بازی Bully

خانواده‌ها نباید نگران تجربه این اثر راکستار توسط کودکان خود باشند. این عنوان دلخراش نمایشی بی‌خطر از شوخی‌های دوره نوجوانی، هرج و مرج‌های کنترل شده و فانتزی‌های زمین بازی است و چیزی در حد خشونت‌های سری GTA داخل آن وجود ندارد. اما نوعی مرگ پیچیده به خصوص بود که راهش را به بازی خیلی مخفیانه باز کرد. وقتی داخل منابع استفاده نشده بازی به گشت و گذار می‌پردازید، یک سری دیالوگ ضبط شده‌ی پیدا می‌کنید که به سرنوشتی تلخ برای پروتاگونیست داستان اشاره دارند.

آیا او قرار بود از یک ساختمان به پایین پرت شود یا تصادفی سنگین با ماشین داشته باشد؟ خیر، چون مرگ او توسط حمام اسید صورت می‌گرفت. این در اصل یک پایان مشروع بود که حین ماموریت Showdown at the Plant مقابل باس فایت Edgar می‌توانست رخ بدهد. قطعا ما فقط با یک انیمیشن مرگ مواجه می‌شدیم چون در غیر این صورت بازی بامزه راکستار به مکانی مملو از ترس و وحشت تغییر هویت می‌داد.

مرحله Stormy Ascent – بازی Crash Bandicoot

بعید است که کسی خواهان ماندن این مرحله داخل اولین نسخه کرش بندیکوت باشد. یکی از افسانه‌ای‌ترین مراحل کابوس‌وار کرش بندیکوت با اختلاف همین Stormy Ascent است. ابتدا قرار بود در نسخه اورجینال بازی این مرحله را مشاهده کنیم، اما در نهایت توسعه‌دهندگان آن را حذف کردند. دلیل این کار هم به طور واضح سختی بی‌حد و اندازه‌ی مسیر بود. کسانی که این مرحله را تجربه کردند می‌دانند که بدون شک Stormy Ascent جزو چالش‌برانگیزترین لول‌های سری به حساب می‌آید.

کل مرحله نیازمند دقت میلی‌متری در پلتفرمینگ است و قرار دادن دشمنان در جای خود به طرزی بی‌رحمانه عملا هیچ گونه اشتباهی را نمی‌پذیرد (همچنین مسیر به شدت طولانی این لول عملا چیزی جز خستگی برای بازیکنان نمی‌گذارد). کسانی که می‌خواستند این مرحله را تجربه کنند یا باید از طریق دستگاه چیت Gameshark وارد بازی می‌شدند یا داخل DLC نسخه N. Sane Trilogy به آن دسترسی پیدا می‌کردند.

گریه‌ی نوزاد – بازی Silent Hill ۳

وقتی می‌شنوید چیزی از یک بازی سایلنت هیل به علت بیش از حد آزاردهنده بودن حذف شده قطعا تعجب می‌کنید. چه چیزی می‌تواند برای داخل این فرانچایز ترسناک بیش از حد آزاردهنده باشد؟ شاید باورتان نشود ولی این مورد فقط صدای گریه‌ی یک نوزاد کوچک است که خوب واقعا روح بازیکنان را عذاب می‌دهد. اگر شما سایلنت هیل ۳ را بازی کرده و باس فایت آخر را شکست داده باشید، شاید این سوال را بپرسید که چرا پروتاگونیست داستان Heather Mason قبل از سیاه شدن دوربین طوری واکنش نشان می‌دهد که انگار اتفاقی رخ داده است.

در حقیقت کات‌سین اصلی شامل صدای گریه‌ی مضطربانه‌ی یک نوزاد کوچک است. این گریه دلالت بر این دارد که باس فایت آخر به شکل نوزاد دوباره متولد می‌شود و به همین مسئله در سایلنت هیل ۱ اشاره می‌کند. چیزی که باعث آزاردهندگی کات‌سین می‌شود در اصل بی‌توجهی و تنها گذاشتن کودک توسط Heather است. در کل این‌که پروتاگونیست داستان نوزادی گریان را تنها بگذارد و برود چیزی نیست که مخاطبین بخواهند.

هیولای Host – بازی Evolve

با وجود شکست خوردن بازی Evolve، ساعت‌های سرگرم‌کننده زیادی برای بسیاری از مخاطبین آن ایجاد شد. قسمتی از همین تجربه سرگرم‌کننده دست باز بازیکنان برای انتخاب هیولای مدنظر خودشان بود. دنبال قدرت می‌گردید؟ Behemoth گزینه مناسبی است. سرعت و سلامتی در اولویت قرار دارد؟ Wraith را بردارید. نفس آتشین و قدرت می‌خواهید؟ چه کسی بهتر از Goliath وجود دارد. اما در حالی که همه‌ی این هیولاها منطقی بودند، پرت کردن مینیون‌های هوش مصنوعی برای انجام همه‌ی کارها واقعا مسخره به نظر می‌آید. این اتفاق اما در شرف رخ دادن بود.

Host یک هیولای کنسل شده است که رویکردی خاص در مبارزات داشت. به جای پا گذاشتن در میدان مسابقه، این هیولا انواع و اقسام انگل‌ها را برای نابودی دشمنان راهی زمین نبرد می‌کرد. در ظاهر شاید این ایده خفن و جذاب باشد، ولی عملا شما هیچ‌کاره محسوب می‌شدید. با این نوع طراحی تمام کار شما صبر کردن برای مینیون‌های NPC مانندتان بود تا دشمنان را از لب تیغ بگذرانند. به نوعی می‌توان گفت هیچ مبارزه‌ای توسط شما شکل نمی‌گرفت و صرفا باید می‌ایستادید و نظاره‌گر منظره می‌شدید.

جنبه شخصیتی خبیث Kim Kitsuragi – بازی Disco Elysium

یکی از مهم‌ترین موفقیت‌های عنوان بی‌نظیر Disco Elysium بدون شک ارتباط پروتاگونیست داستان Harry Du Bois با همکارش Kim Kitsuragi است. هری یک فرد وحشی است که بسته به نحوه پیشروی شما می‌تواند بمب آشوب باشد، ولی کیم شخصیتی آرام و منطقی‌تر دارد. این توازن جالب، پویایی داستان را به بهترین شکل ممکن نشان می‌دهد ولی در ابتدا قرار نبود چنین باشد.

طی اولین مراحل طراحی، کیم قرار نبود پلیس مهربان و آرام داخل محصول نهایی باشد. در حقیقت، کیم شخصیتی شدیدا هجومی‌تر و خشن‌تر داشت، طوری که رفتارهایی خبیثانه و متفاوت از استایل کتاب به دست خودش نشان می‌داد. این مورد را می‌توانیم از طرز صحبت ایرادگیرانه‌ی کیم نسبت به هری برداشت کنیم و چیزهایی را می‌بینیم که هرگز از او انتظار نداریم (مانند مصرف نوشیدنی‌های الکلی حین کار یا دروغ در گزارشات خود). این عوض شدن شخصیت کیم توانست به نوعی بازی را کامل نجات بدهد و داستانی تمیزتر دریافت کنیم.

سگ خانگی کریتوس – بازی God of War

حتی سرسخت‌ترین و ترسناک‌ترین افراد هم به یک رفیق و دوست صمیمی نیاز دارند. حالا چه حیوانی بهتر از سگ برای ایفای نقش همراه همیشگی شخصیت داستان وجود دارد. اما باید گفت که پروتاگونیست افسانه‌ای سری گاد آو وار یعنی کریتوس، در روزهای ابتدایی فرانچایز شخصیتی مسئولیت‌پذیر در قبال سگ‌ها نبود. اگر به کانسپت آرت‌های قدیمی کریتوس نگاه بی‌اندازیم، متوجه می‌شویم که سانتا مونیکا ابتدا قصد داشت یک سگ خانگی را همراه این کاراکتر قرار بدهد.

این ایده ابتدا بامزه به نظر می‌رسد، ولی همان بهتر که عملی نشد. همه می‌دانیم کریتوس مدام در جنگ است و همین مورد سگ همراهش را با خطر و تهدیدهای دائمی مواجه می‌کند. شانس زنده بیرون آمدن از مبارزات برای یک سگ خانگی آن هم داخل مبارزات سنگین و خونین کریتوس واقعا ناچیز است. کریتوس با سگ‌ها (به طور دقیق‌تر گرگ‌ها) رابطه خوبی دارد و می‌شود به ارتباط او با Speki، Svanna و Fenrir اشاره کرد. اما قطعا این کریتوس با شخصیت قدیمی خودش تفاوت‌های عظیم و قابل توجهی دارد.

محققان نوجوان سخنگو – بازی Elden Ring

آیا شما از دشمنان حال بهم زن و چندش‌آور متنفرید؟ اگر جوابتان مثبت است، هرگز سمت الدن رینگ نروید، چون این شاهکار فرام‌سافتور دشمنان چندش‌آور زیادی دارد. یکی از بهترین و پیچیده‌ترین نمونه‌های این دشمنان محققان نوجوان‌اند (Juvenile Scholars) که فرزندان بدشکل ملکه Rennala به شمار می‌روند. شما این موجودات غم‌انگیز را فقط در فاز اول مشاهده می‌کنید که شعرهای کودکانه می‌خوانند و با پرتاب کتاب به سوی شما حمله‌ور می‌شوند.

اما در منابع دیالوگ‌های حذف شده، متوجه می‌شویم این محققان ابتدا صحبت می‌کردند. اما دیالوگ‌های آن‌ها شامل چه چیزهایی می‌شد؟ همان طور که مشخص است، این شخصیت‌ها مانند کودکان (حتی نوزادان) صحبت می‌کنند و می‌خواهند که با آن‌ها مشغول بازی بشویم. دیدن این کاراکترها به اندازه کافی چندش‌آور بود و تصور صحبت‌های بچه‌گانه آن‌ها داستان را چندین برابر حال بهم زن‌تر می‌کند. همین مسئله حذف شدن دیالوگ‌های این شخصیت را به شدت قابل درک و تاثیرگذار نشان می‌دهد.  

حاملگی Minthara – بازی Baldur’s Gate ۳

وقتی مسئله روابط رمانتیک و عاطفی در بالدرز گیت ۳ وسط می‌آید، همه می‌دانیم که دست ما برای انتخاب شریک باز است. فرقی ندارد که چه شخصی یا موجودی را انتخاب کنیم، چون داشتن رابطه عاطفی با همه‌ی کاراکترها شدنی است. البته که اگر دنبال شریکی خونسرد و خفن می‌گردید، Minthara بهترین گزینه به حساب می‌آید. این جن تیره‌پوست گزینه‌های محدودتری نسبت به بقیه‌ی شخصیت‌ها جلوی ما می‌گذارد، ولی در اصل هدف سازندگان در رابطه با آن کاملا متفاوت بود.

Minthara قرار بود داستان فرعی کاملا متفاوتی با توجه به رابطه‌اش با بازیکن داشته باشد. این داستان جانبی می‌توانست همراه با حاملگی Minthara باشد که در نهایت سناریوهای نه چندان راحتی برای بازیکنان رقم می‌زد. شکی نیست که استودیو Larian بهترین راه را برای کنترل داستان این شخصیت در نظر گرفت. با توجه به خطرهای دنیا، شخصیت‌پردازی حول این کاراکتر، تفاوت‌های ظریف داستان‌های جانبی و موارد بسیار دیگر، متوجه می‌شویم چرا چنین چیزی در نهایت از بازی حذف شد.

خب دوستان نظر شما چیست؟ شما چه نظری در مورد حذف این ایده‌ها از عناوین‌شان دارید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.

بیشتر بخوانید:

• برترین بازی‌هایی که شما را به دوران جنگ سرد می‌برند
• ۱۱ بازی که شما را در نقش یک باس فایت قرار می‌دهند
• ۱۰ بازی که به شما اجازه می‌دهد دیگران را آزار دهید