آیا سریال Duster ارزش دنبال کردن دارد؟

در روزهای اخیر شاهد آغاز شدن سریالی جدید به نام Duster در سرویس استریم Max بودیم. سریالی به کارگردانی جی. جی. آبرامز و نویسندگی لاتویا مورگان با بازیگری جاش هالووی، کیث دیوید، ریچل هیلسون و… . داستان درباره‌ی راننده‌ای حرفه‌ای به نام جیم الیس است که برای گروه خلافکاری با ریاست ازرا سکستون کار می‌کند.

حالا با تماشای دو قسمت ابتدایی آن، و شش قسمت پخش نشده‌ی دیگر در هفته‌های آتی، شاید سوال طرفداران دنیای سریال این باشد که آیا Duster ارزش تماشا و دنبال کردن دارد؟ هرچند نهایتاً خود بینندگان و سلیقه‌ی شخصی‌ آن‌هاست که می‌تواند بهترین داور برای دیدن آثاری باشد که دنبال می‌کنند، اما شاید بیان توضیحاتی برای تصمیم‌شان کمک‌حال باشد. با ویجیاتو همراه باشید تا این سوال را جواب بدهیم.

«مشخصات: کارگردان | جی. جی. آبرامز || نویسنده | لاتویا مورگان || بازیگران اصلی | جاش هالووی، کیث دیوید، ریچل هیلسون || ژانر | درام جنایی، اکشن || تعداد قسمت‌ها | ۸ قسمت (۲ قسمت پخش شده) || سرویس پخش | HBO Max || سال تولید | ۲۰۲۴»

جنوب‌غربی آمریکا، دهه‌ی ۷۰ میلادی، سینمای ماشین‌بازی!

آیا به دهه‌ی ۱۹۷۰ آمریکا و روحیه‌ی آن علاقه‌مند هستید؟ به سینمای آن و خصوصاً فیلم‌هایی که با محوریت رانندگی ساخته می‌شدند، چطور؟ منظورم بیابان‌ها، خودروهای سریع، جرائم خرد و کلان، گروه‌های مافیا و گنگستری، موسیقی‌های راک و سول و فانک است؛ منظورم تغییرات عظیمی‌ست که آمریکا داشت به خودش می‌دید و همه‌چیز در آستانه‌ی تکامل بود.

اقلیت‌ها توان ابراز خودشان را کم کم پیدا کرده می‌کردند، زنان در عرصه‌های اجتماعی ظاهر می‌شدند و جرائم سازمان یافته از میان خیابان‌ها تا ساختمان کاخ سفید بهم مربوط می‌شد. اگر چنین اتمسفری را دوست دارید، سریال Duster در دو قسمت ابتدایی شما را غافلگیر خواهد کرد.

روایتی بی‌پروا

شاید در قسمت اول به‌نظر می‌رسید که همه‌چیز دارد سریع و بدون توضیحات کافی و قانع‌کننده پیش‌ می‌رود، ولی قسمت دوم با افزودن جنبه‌های دیگری به داستان نشان داد که چیزهای زیادی برای رو کردن در چنته دارد.

به عبارت دیگر، با داستانی روبرو هستیم که بی‌پروا و با اتفاقات متعدد پیش می‌رود و شاید فکر کنیم که آیا همین ویژگی باعث نمی‌شود یک‌سری جزئیات به اندازه‌ی کافی قانع‌کننده نباشند و به آن‌ها پرداخته نشود؟ که البته با قسمت دوم دیدیم داستان به جیم الیس و نینا هیز محدود نمی‌شود و شخصیت‌های دیگر در گنگ‌های دیگری هم هستند که به پیش‌زمینه و پس‌زمینه‌ی داستان اضافه می‌کنند تا جایی که خودِ کاخ سفید و جریانات سیاسی و اجتماعی بزرگ‌تر هم نقشی مهم ایفا خواهند کرد.

همین باعث می‌شود که لااقل تا قسمت دوم اطمینان کسب کنیم که شاید داستان بی‌پروا پیش برود، ولی پربار و چندلایه است. احتمال این هم وجود دارد که در قسمت‌های بعدی کمی تب و تاب داستان کاهش پیدا کند و بیشتر به جزئیات پرداخته شود.

شخصیت‌های بی‌پرواتر

جیم الیس تنها در طول دو قسمت و در طی چند روز، با مسائل و مصائبی روبرو شد که هر کدام می‌توانند موضوع یک فیلم کامل باشند؛ از ملاقات با مأمور اف‌بی‌آی گرفته تا دزدیدن کفش‌های الویس پریسلی و تا بستن قرارداد با خلافکاران مکزیکی جنوب! شخصیت‌ها قادر هستند گام‌های بزرگ بردارند و خطرات زیادی را به جان بخرند. همین مورد درباره‌ی نینا هیز هم صدق می‌کند.

مصائب و مسائلی که شخصیت‌های اصلی باید با آن روبرو شوند، ابعاد داستان را گسترده می‌کند؛ از یک‌سو شاهد راننده‌ای ضد-قهرمان که یادآور شخصیت‌های کاریزماتیک غالب در آثار مشابه دهه‌ی ۷۰ میلادی هستیم که ما را به آن‌سوی قانون می‌برد و از سوی دیگر با یک مأموری اف‌بی‌آی زن و کله‌شق طرف هستیم که با انگیزه‌های شخصی خود هم فساد حاضر در سازمان‌های پلیس را به نمایش می‌کشد و هم آسیب‌های اجتماعی و ذات جرائم را روشن می‌کند.

داستان خودش را جدی نمی‌گیرد

در طول دو قسمت ابتدایی Duster به سادگی می‌شد به مضمون کمدی تاریک و آسان‌گیر آن پی برد. هیچ اتفاقی آنقدرها دور از ذهن نیست و به بیننده یادآوری می‌شود که دارد یک درام سینمایی هیجان‌انگیز می‌بیند نه یک نمایش مستندوار از تاریخ مدرن جنوب‌ غربی آمریکا.

در واقع، این سریال بیش از هر چیز به هویت خودش از طریق داستان و لحنی که ارائه می‌کند وفادار می‌ماند و در میان تمام ارجاعاتش به دنیای بیرون، نسبت به خودش پایبند است. المان‌های دارک کمدی باعث شده‌اند شاهد اتفاقاتی باشیم که هم هیجان‌انگیز هستند و هم شوکه‌کننده. به شخصه امیدوارم که این جنبه‌ی سریال در قسمت‌های آتی ذره‌ای افت نکند!

موارد و مسائل فرهنگی

از همان ابتدا با دیدن شخصیت زن سیاه‌پوستی که در اف‌بی‌آی کار می‌کند می‌توان متوجه شد که رویکرد سیاسی-اجتماعی فیلم به سمت عقاید چپ‌گرایانه معطوف است، موردی که البته در اکثر آثار این روزهای سینمای هالیوود به چشم می‌خورد.

همچنین خانواده‌ی سکستون نیز جزو اقلیت‌های نژادی محسوب می‌شوند و جیم الیس به عنوان یک سفیدپوست عمیقاً خودش را مدیون به این خانواده می‌داند. گفتنی‌ست که موارد فمنیستی متعددی نیز به چشم می‌خورد. نهایتاً تصمیم با شماست که چطور این موارد را در Duster ارزیابی کنید، مسائلی که روی اعصاب‌تان می‌روند یا مثل من به چشم تنوعِ فرهنگی به آن نگاه می‌کنید؟

چشم‌انداز قسمت‌های بعدی

با وارد شدن گروه‌ها و گنگ‌های متفاوت دیگر و گسترده شدن پرونده‌ی جنایی تحت بررسی توسط نینا، و چشم‌انداز کاخ سفید در واشنگتن، مطمئن شدیم که داستان صرفاً به خلافکاران فینیکس منتهی نمی‌شود و قرار است که نقدها و نظرات بیشتری درباره‌ی وضعیت اجتماعی آمریکایی دهه‌ی ۷۰ در طول آن بشنویم.

علاوه بر این، اتفاقات بی‌محابای متعددی افتاد که انتظار برای دیدن قسمت‌های بعدی را بیشتر کرد. شخصاً از چند جهت دوست دارم که سریال Duster را ادامه بدهم؛ دیدن جنبه‌های بیشتری از روحیه‌ی آمریکای دهه‌ی ۷۰، ارجاعات به آثار هالیوودی آن زمان و بازتاب سکانس‌های اکشن فیزیکی موجود در آن‌ها، بیشتر دانستن درباره‌ی پرونده‌ی ازرا سکستون و همچنین سرنوشت جیم الیس با آن بلبشویی که به‌پا کرد.

جمع‌بندی

بطور کلی هر کسی طبق سلیقه‌اش به تماشای سریال‌ها می‌نشیند و تصمیم‌گیرنده‌ی نهایی شما هستید. با این حال، اگر دوست دارید که گذری به بیابان‌های فینیکس در سال ۱۹۷۲ بزنید، نبردهای مافیایی و گنگستری آن زمان را با حال و هوایی مفرح و شدیداً سینمایی ببینید و در عین حال، نقدهای اجتماعی ملموس به آن را در لا به لای سکانس‌ها مشاهده کنید، سریال Duster ارزش دیدن و دنبال کردن را صد در صد دارد.