بررسی بازی STALKER: Legends of the Zone Trilogy

وقتی صحبت از بازی‌سازی اروپای شرقی می‌شود، همه نگاه‌ها به سمت لهستان و تیم‌هایی مثل سی‌دی پراجکت رد و تک‌لند می‌رود. حق هم دارند. شکل مدرن ارائه محتوا و البته تسلط مثال‌زدنی این تیم‌ها در تعامل با مخاطب، در کنار ساخته‌هایی که برای مخاطب جهانی حرف دارند، دست به دست هم می‌دهند تا تجربه‌هایی به‌یادماندنی را رقم بزنند. در سوی دیگر اما توسعه‌دهندگانی هستند که دنیایشان متفاوت و تا حد زیادی وام‌دار فرهنگی است که در آن زیسته‌اند. اوکراینی‌ها و تیم GSC Game World را شاید بتوان آن روی مهجور و البته عجیب و دوست‌داشتنی بازی‌سازی اروپای شرقی دانست. بازی‌سازانی که شاید برای گیمر امروزی با «استاکر ۲» و پستی و بلندی‌های ساختش شناخته شوند؛ اما برای قدیمی‌ترها در طول دو سال سه‌گانه‌ ساختند که اگر با دنیا و ادبیاتش ارتباط برقرار کنید، ساعت‌ها وقت برای کشف رازها و اتفاقاتش خواهید گذاشت. با بررسی ریمستر سه‌گانه STALKER همراه ویجیاتو باشید.

به دنبال فاجعه اتمی چرنوبیل و با الهام از این فضا، کتاب‌ها، قصه‌ها، فیلم‌ها و بازی‌های زیادی روایت شدند. با این حال شاید بتوان سری «استاکر» را از امضادارترین‌ها در این زمینه دانست. مجموعه‌ای که زبان تعامل خود را نه تنها در قالب یک قصه تاثیرگذار در ذهن گیمرها به ثبت رسانده؛ بلکه با المان‌هایی که در ژانر اکشن اول شخص با درون‌مایه بقا به این سبک اضافه کرد، باعث تکامل این سبک شد. تکاملی که شاید در ظاهر چندان پیدا نباشد؛ اما اگر به عناوین این سبک علاقه‌مند باشید، احتمالا مثال‌های زیادی از آن خواهید یافت.

در هر صورت آن‌چه امروز سه‌گانه کلاسیک «استاکر» یا آن‌طور که سازندگان می‌گویند Legends of the Zone Trilogy نامیده می‌شود، نزدیک‌ترین چیز به تجربه یکی از سه‌گانه‌های پراهمیت صنعت بازی با بهترین کیفیت مطلوب است. اشتباه نکنید. این‌جا مثل دیگر بازی‌های ریمستر شده، خبری از رفع کامل باگ‌ها و مشکلات نیست. در واقع اگر بازی را تجربه کرده باشید، احتمالا شما هم معتقدید که برخی از این باگ‌ها (اگر به‌اصطلاح گیم‌بریکینگ نباشند)، بخشی از جادوی این دنیا هستند. درست چیزی شبیه به وضعیتی که بازی‌های جهان‌باز بتزدا دارند و هواداران هم با مشکلاتشان کنار آمده‌اند. موردی که درست مثل این عناوین، ساخت ماد و اهمیت جامعه مادسازان سری «استاکر» را هم بالا می‌برد.

سری شامل Shadow of Chornobyl, Clear Sky و البته Call of Prypiat حالا هر کدام با پرداختی مبلغ ۱۹.۹۹ دلار و یا پرداخت ۳۹.۹۹ دلار به شکل یک باندل سه‌گانه، در اختیار گیمرهای جدید است؛ اما اگر سراغ این بازی می‌رویم، منتظر چه باشیم؟

قبل از هرچیز، قصه و اتمسفر هم‌چنان حرف اول را می‌زنند. محیط و فضایی که قریب به دو دهه پیش توسط تیم GSC خلق شده، هم‌چنان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و با بهبودهای اندک گرافیکی، در بهترین شرایط خود تا به حال قرار دارد. علاوه بر این سازندگان هم‌چنان روی گسترش و استفاده بیش‌تر از ابزارهای مادسازی اصرار دارند و این مورد را حتی می‌توان در نسخه بازسازی هم دید. تغییرات برای کسی که این دنیا را دیده و سال‌ها با آن ارتباط گرفته، جذاب و در راستای بهبود کیفیت تجربه بازی هستند. با این حال، بازی هیچ‌وقت از یک ارتقا ساده فراتر نمی‌رود و کیفیت نه‌چندان مطلوب بصری خود را هم‌چنان پیش‌روی مخاطب می‌گذارد.

از طرفی از این‌که امروز می‌توان این سری محبوب را بار دیگر روی سیستم‌های مدرن تجربه کرد خوشحالیم و از طرف دیگر بهبودهای صورت گرفته اندک هستند. بهبودهایی که شخصا حس می‌کنم می‌توانستند ملموس‌تر باشند. اشتباه نکنید. منظورم تغییر المان‌ها و ماهیت بازی نیست. خیلی از موارد مثل چرخیدن در منوها می‌توانستند مدرن‌تر شوند و تجربه مطلوب‌تر و یک‌پارچه‌تری از سه‌گانه به مخاطب تحویل دهند؛ اما با این حال توسعه‌دهنده ترجیح داده تا بیش‌تر تمرکزش را روی پشتیبانی نسخه دوم بگذارد تا توجه به جزئیات بازی کنونی.

قرار گرفتن در نقش یک استاکر، قدم گذاشتن به محیط‌هایی که با الهام از فاجعه اتمی چرنوبیل خلق شدند و درگیری با داستان‌های عجیب و غریب NPCهای بازی، مواردی هستند که هم‌چنان بعد از سال‌ها تازه باقی ماندند و بار دیگر به مخاطب ارزش چنین برداشت‌هایی از استودیوهای کوچک‌تر مثل GSC را یادآور می‌شوند. علاوه بر این تماشای سیر تغییرات کوچک و بزرگ هر نسخه در طول این سال‌ها، خود می‌تواند تجربه‌ای جذاب و متفاوت باشد. با این حال از یاد نبرید که انتظارهایتان را تا حد امکان پایین بیاورید. شخصا معتقدم لفظ‌هایی چون Enhanced Edition که برای به‌روزرسانی بازی روی رایانه‌های شخصی استفاده می‌شود، بیش‌تر از واژه‌های چون ریمسترد یا شبیه به آن، با این نسخه هم‌خوانی دارد و البته که خود سازنده نیز به این موضوع تاکید دارد. با این حال، قبل از این‌که بخواهید چند ده ساعتی در این دنیا بگذرانید، نیم نگاهی به ویدئوهای سه‌گانه یا حتی تجربه بازی دوم روی گیم‌پس داشته باشید. احتمالا با این دو کار، دید بهتری نسبت به انتخاب خود خواهید داشت.

بررسی بازی STALKER: Legends of The Zone Trilogy براساس کد ارسالی ناشر (GSC Game World) برای ویجیاتو روی پلتفرم پی‌سی انجام شده است.

می‌خرمش...

احتمالا اگر «استاکر ۲» را دوست داشته‌اید، با در نظر گرفتن زمان عرضه و تکنولوژی‌های در دسترس، می‌توانید با این سه‌گانه هم ارتباط بگیرید. با این حال پیشنهاد می‌کنیم اگر با وضعیت اقتصادی کنونی دنبال یک خرید مطمئن‌تر هستید، ابتدا «استاکر ۲» را (با تمامی تفاوت‌ها و بهبودهایش)‌ روی گیم‌پس تجربه کنید و در ادامه اگر با این سری ارتباط برقرار کردید، سراغ بازسازی‌ها بروید.

نمی‌خرمش...

اگر سه‌گانه را قبلا تجربه کرده‌اید، تکرار خاطرات گذشته هم‌چنان خالی از لطف نیست. اگر هم برای بار اول می‌خواهید سراغ این مجموعه بروید، این سه‌گانه احتمالا یکی از بهترین دریچه‌های ورود است. شاید هم بعد از تجربه «استاکر ۲»، دوست داشته باشید بیش‌تر از تاریخ سری ببینید. با این حال در نظر بگیرید که با آثاری از اروپای شرقی میانه دهه ۲۰۰۰ طرف هستید که مشکلات و البته جادوی خاص خودشان را دارند.

75

امتیاز ویجیاتو

استاکر هنوز هم برای سرگرم کردن هواداران قدیم و جدید چیزهای جالبی در چنته دارد؛ البته اگر با اندک بودن میزان پیشرفت‌هایش و برخی از موارد تاریخ گذشته کنار بیایید.