تیم ویجیاتو: کدوم بازی رو با وجود نمره بالا اصلا دوست نداشتیم
نمره بالا هیچ تضمینی نداره!
یکی از بزرگترین بازیهای امسال یعنی بازی Death Stranding 2 به تازگی منتشر شده و با میانگین نمره 90 که توی وبسایت متاکریتیک به‌دست آورده، می‌تونه یکی از مدعی‌های بهترین بازی سال باشه. اما واکنش‌ها و نظرات اکثریت درباره این بازی توی فضای مجازی، آن‌چنان مثبت نیست و همچنان خیلی‌ها هستن که روند بازی و هسته اصلی یعنی جابه‌جایی بار و راه رفتن رو دوست ندارن و اون رو خسته‌کننده می‌دونن. همین اتفاق باعث شد تا توی تیم ویجیاتو این هفته از اعضای تحریریه بپرسیم که کدوم بازی که میانگین نمره بالایی داشت رو هیچوقت دوست نداشتن. با ما همراه باشید.
بازی The Last of Us Part 2 در کل اصلا اثر بدی نیست و از چند لحاظ واقعا عالیه، اما آیا اثر شاهکاری بود؟ نه. آیا داستان و روایتش بی‌نقص بود؟ به هیچ وجه. آیا ایراداتش اعصابم رو خرد میکرد؟ بله. پیشرفت مکانیک‌های گیم‌پلی، گرافیک بازی، مهارت کم‌نظیر بازیگرا و موسیقی تو این بازی جزو بهترین‌ها تو بخش خودشون محسوب می‌شن، اما چینش نادرست تو روایت داستان و کش دادن گیم‌پلی واقعا نمی‌ذاشتن مثل قسمت اول از تجربه بازی لذت ببرم. برای من The Last of Us Part 2 نه تنها در حد و اندازه نمره‌های بالاش نبود، بلکه Hades بیشتر برازنده لقب بهترین بازی سال بود.
مجتبی محمودی
طی هفته‌های اخیر رفتم سراغ Hollow Knight و فکر می‌کنم الان وسط‌های بازی باشم. راستش هنوز نمی‌خوام بگم که از این بازی خوشم نمیاد ولی واقعیت اینه که تا اینجا بازی بیشتر رو مخم بوده تا اینکه واقعا برام لذت‌بخش باشه. شاید یکی از دلایلش این باشه یه سری از دشمن‌ها و یک سری از چالش‌های پلتفرمینگ بازی واقعا فقط به قصد اینکه اعصاب آدم رو خرد کنن طراحی شدن، مخصوصا مواقعی که این دوتا با هم ترکیب می‌شن تا الکی الکی شما رو به کشتن بدن.
به‌غیر از اون، دلیل خیلی محکم و قاطعی نمیتونم بیارم که چرا این بازی اونقدر منو نگرفته. احتمالا Hollow Knight برای دوستداران این سبک بازی واقعا کم‌نقصی هست، ولی خب، برای من فعلا خیلی جذاب نبوده. شاید کلا از اساس با سبک و ژانر بازی مشکل داشته باشم که اون هم نیازمند اینه که چهارتا بازی هم سبک دیگه هم بازی کنم که به یه نتیجه قطعی برسم.
البته آدم که خبر نداره، شاید یهو نظرم راجع به هالو نایت عوض شد!
رایان زجاجی
درباره اینکه کدوم بازی با نمره بالا رو اصلا دوست نداشتم، تقریبا بارها صحبت کردم و از The Witcher 3 نام بردم. من سه بار تلاش کردم که ویچر رو شروع کنم و هربار به اواسط بازی که می‌رسم ولش می‌کنم چون هیچ چیزی جذابی توش نمی‌بینم. مبارزات بازی خشک و کنده، روند داستان توی مراحل فرعی بهتر از اصلی پیش میره و در کل بازی از یه جایی خسته‌کننده میشه. ماجرا جایی عجیب میشه که من ویچر دوم رو بازی کردم و دوستش داشتم ولی سر نسخه سوم سه بار که تلاش کردم بازی رو پیش ببرم و این نکته‌ها به چشمم خورد و ولش کردم و دیگه دفعه آخر کامل متوجه شدم هیچ چیزی توی این بازی وجود نداره که من دوستش داشته باشم.
علیرضا طالقانی
من یه اخلاقی دارم وقتی بازی‌هارو شروع می‌کنم و اون اینه که اگه نتونم با چیزی که رفتم سراغش باهاش ارتباط برقرار کنم احتمال خیلی زیاد دیگه بیخیالش می‌شم. بین بازی‌هایی که نمره خیلی بالایی دارن دو تا اثر همیشه میان توی ذهنم: ویچر 3 و GTA V. ویچر رو بهش ایراد نمی‌گیرم و بیشتر پیچیدگیش باعث شد ادامش ندم (البته شایدم دوره خوبی بازیش نکردم). اما GTA V هیچ جوره برای من جذابیتی رو نداشت که همیشه بقیه ازش تعریف می‌کردن. اصلا اهمیت نمی‌دادم که نمره متای بازی 97 شده یا چقدر طرفدار داره، وقتی رفتم سمتش نتونستم باهاش ارتباط بگیرم. البته بازی خیلی خوب و خفنیه و ارزش تکرار بالایی هم داره، ولی من با دنیاش ارتباط برقرار نکردم. هر وقت می‌خواستم برم و داستانش رو پیش ببرم به شکل عجیبی دلم رو می‌زد و همون اول مسیر بیخیالش شدم.
محمدعلی دهقانی آراسته
سری بازی‌ای که با وجود نسخه‌های فراوان با نمرات درخشان نتونستم اونجور که باید و شاید باهاش ارتباط برقرار کنم، سری پرسونائه. می‌دونم که بازی هوادارای متعصب زیادی داره و من خودم پرسونای ۵ رو تموم کردم ولی هیچوقت برام در حد نمرش یعنی ۹۳ نبود. داستان و گیم‌پلی بدون شک جذاب بودن ولی نه اونقدری که سال‌ها بعد از تجربه بهشون فکر کنم. البته که بعد از غرق شدن تو دنیای Expedition 33 دوباره دلم هوس مبارزات نوبتی کرده و شاید این بار با درک بهتر از این سیستم، ارتباط بهتری هم بتونم با پرسونا برقرار کنم.
بهراد قلندرزادهتوی پست هفته قبل موضوع رو مطرح کردیم و کاربر Amirali Muhammadi برای ما نوشت:
من تقریبا هیچوقت از یک بازی با متای بالا بدم نمیومد و تنها بازی که بدم اومد Sonic Mania با متای 86 بود که برای من تجربه ی خوبی بود ولی به مرور کسل کننده شد و درنهایت تصمیم گرفتم دیگه سمتش نرم، از یه سمت دیگه بازی New Super Mario با متای ۸۹ هم بود که به نظرم تا مراحل اول خوب بود ولی یک دفعه زد حال زد بهم و باعث شد ولش کنم ( منی که lost levels رو تموم کردم )
Amirali Muhammadiهمچنین کاربر adtvvwjvyxn هم نوشت:
امیدوارم به کسی بر نخوره. ولی بنده هیچوقت نتونستم با سری لست ارتباط بگیرم.... حتی با وجود نمرات بالا و جوایز زیاد این دو بازی .... داستان نسبتا مبهمی داشتن و گیم‌پلی عجیب و غریب بود ... هرچند توی زمینه‌هایی مثل گرافیک و بهینه سازی عالی عمل کردن.
adtvvwjvyxnشما با کدوم بازی با نمره بالا ارتباط برقرار نکردید و دوستش نداشتید؟ حتما نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مجموع نظرات ثبت شده (19 مورد)
مطالب پیشنهادی
مطالب مرتبط از نگاه دیجیاتو
خب بریم سراغ تیم ویجیاتو بعدی
منم از سری هیلو اصلا خوشم نمیاد هیلو 2رو بازی کردم ولی اصلا با بازیش حال نکردم
مثلا امروز مقاله‌ای خوندم که طرفدارها از گیم پلی شبح یوتی خوششون نیومده چون گیم پلی تکراری بوده در صورتی که واقعا فازشونو نمیفهمم این طرز کنترل و گیم پلی خیلیم مناسب بازی بود ، گیم پلیی بود که اگه یوبیسافت عرضه به خرج میداد و این گیم پلی رو روی اساسین پیاده میکرد کار سونی خیلی سخت تر میشد شاید اصلا شبحی بوجود نمیومد ، در کل گیم پلی یا باید مثل خدای جنگ تغییر کنه یا مثل سری‌های بتمن اگه گیم پلی مناسب و عالی بود باید آیتم‌ها اضافه بشن وگرنه اگه میخواستیم فاز نقد و اینا برداریم بازیهای شوتر اصلا دیگه وجود نداشت چون گیم پلی همش یکیه فقط کسی که میکشی فرق داره یا نید فور اسپید و ...
ببخشید، می گویی که تا وسط هالو نایت رفتی بعد جذبش نشدی؟ اصلا داستان رو خوندی؟ به دیالوگ ها توجه کردی؟ اگر کمی، حتی فقط به یک دیالوگ داستان گوش کنی دلت می خواهد تا اخرش رو پیدا کنی. قبول دارم سخته ولی اصلا به path of pain رسیدی؟ شرط می بندم وقتی به یک غول سخت رسیدی و بعد از ۴ بار تلاش کردی شکستش بدی و شکست خوردی بازی رو ول کردی! اگر فقط یکی از اندینگ هارو ببینی اشکت در میاد! من سر اندینگ چهارم گریه ام گرفت! حتی موسیقی اش هم جذبت می کنه. شما یا کلا بازی نکردی یا فقط الکی نظر میدی.
داداش قبولت دارم بعضی از حرف های دلمو زدی ول خب در مورد هالونایت اشتباه می کنی هالو نایت یه بازی خاصه همون طور که گفتی یه ژانر خاصی داره که قطعا هرکی که از هالو نایت خوشش اومده از بازی های دیگه مثل دارک سولز و الدررینگ هم خوشش میاد یه چیز همم که نظرمنه هم بگم باس تاوقتی رو مخ و اعصاب نباشه کشتنش حال نمی ده البته هم باید منصفانه باشه
مشتی اگه یه بازی پلتفرمینگ و باس های سختی داره دلیل نمیشه بیخیال داستانش شد
هالو نایت قبول دارم به عنوان یه مترویدونیا بازیه سختیه ولی در کنارش موسیقی متنش،دنیا سازی که داره و همچنین داستان زیبا و دارک بازیش نقطه منفیاشو جبران کرده
به نظر من صدای موسیقی رو زیاد کن و به دیالوگا توجه کن و جهانش با دقت نگاه کن تا بازی لذت واقعی رو برات بیاره
من کلا با بازیایی که غیرِ منطقی سخت باشن و روی اعصاب باشن نمیتونم کنار بیام... (البته گاهی میشه استثناء قائل شد)
یا تو بازی نکن یا نظر نده
اینکه شما از لست اف اس خوشت نیومده کاملا چیز شخصی هست و من به نظرتون احترام میزارم ولی وقتی مبحث تخصصی مثل بهینگی رو میکشی وسط و میگی بهینگی خوبی داشته اصلا برگام ریخته شما منتقد نیستی صرفا یه پلیر معمولی هستی و حتی سواد کافی برای نظر فنی دادن نداری! اصلا هیچکدوم از سری های لست اف اس بهینه نبودن مخصوصا نسخه اول !
یکی از بهینه ترین بازیا رو میشه ردد ۲ نام برد که جدا از سبک خاص و زیبای خودش در عین حال گرافیک فوق العاده خفن و بهینه شده ای داره!
هالو نایت که پلتفرمینگ سختی نداره اواسط بازی فقط یدونه بایوم کریستال پیک سخته بعدش تا آخر بازی پلتفرمینگ سختی نیست که می‌رسی با وایت پلس و path of pain که اونجا خیلی سخت
تیم ویجیاتو، مقاله جالبی بود ، و به نظرم میتونیم نتیجه بگیرم بازی کاملا سلیقه ای هستش، یادمه یکبار ps4 ام رو دادم دست فروشنده که بازی بریزه و ۳تا بازی گفتم بریزه و خب بازی هکی وقتی میریزی معمولا بازی های بیشتر میرزن واست فروشنده بهم گفت علاوه بر اون ۳تا گیم ۷و۸ تا گیم خفن و عالی ریخته و با خودم فکر میکردم بازی های معروف و بازی های سال رو ریخته ولی وقتی کنسول رسید دستم دیدم تمام بازی ها بازی های سبک بقا و زامبی بودن
من تازه هالو نایت رو تموم کردمو باید بگم امیدوارم آقای زجاجی path of pain رو پیدا نکنه... یک مسیر دو دقیقه ای برای من ۷ ساعت طول کشید
خب چرا وقتی که از یه سبک بازی خوشت نمیاد میری سراغش ؟؟؟؟
شای. به دلیل اینکه آدم با خودش میگه حتما یه چیز جذاب و گیرایی داره که انقدر همه ازش خوب میگن و ارزششو داره که امتحانش کنم
من بیشتر با کاراکتر های خاکستری ارتباط میگیرم چونکه به دنیای واقعی نزدیک تر میبینمشون. شخصیت هایی که گاهی سمت خیر و گاهی سمت شر ماجرا وامیستن و نمادین یا ثابت نیستند. جدا ازینکه غیر قابل پیشبینی عمل میکنن و دست نویسنده برای قوس های داستانی بازه، همین مورد باعث جذاب بودنشون هم میشه. شخصیت های مثل ایدا وانگ رزیدنت اویل، زن گربه ای سری آرکام.
نه، بنظر تو از زنای جذاب خوشت میاد...
آره الان عمیق تر سرچ و تفحص و تعقل کردم
البته زنای مرموز
از دانته و لیانم خوشم میاد.
به نظرم ویچر گزینه درستیه
واقعا خسته کننده میشه
بازی الدن رینگ هم جایش توی لیست خالیه
به نظر من مشکل اینه خیلیا اینروزا برای نقد و بررسی بازیها یا فیلما یا یه موزیکو گوش میدن و فلسفه الکی میچسبونن پشت اون هنر در صورتی که برای کسایی مثل من و امثال من که این هنرارو انجام میدیم بخاطر اینکه بهمون آرامش میده برای مثال ، لست ۱ و ۲ برامون زیاد فرق نداشت گیم پلی که یکی بود عالی بود استوری خفن بود فقط تنها مسئله که رو مخ بود وارد شدن ال جی بی تی به دنیای گیمینگ بود ، حالا یسریا میان میگن لست ۱ خفن بود یسری میگن لست ۲