نقد سریال Wednesday | فصل دوم؛ پارت اول

سریال Wednesday یکی از پر بیننده‌ترین سریال‌های پلتفرم نتفلیکس در فصل اول خود بوده و همین باعث شده فصل دوم این سریال نیز ساخته شود و بینندگان شاهد ادامه داستان شخصیت مرموز و عجیب ونزدی آدامز باشند. به تازگی بخش اول این سریال که شامل چهار قسمت است منتشر شده و ظاهرا طرفداران فصل اول حسابی در فضای مجازی سر و صدا کردند. اما آیا فصل دوم ونزدی مانند فصل قبلی توانسته با تکنیک‌های روایتی و شخصیت پردازی خود نظر مخاطبان را به سمت خود جلب کند؟ یا اینکه در نهایت با یک دنباله ضعیف از یک عنوان پر پتانسیل روبه رو شدیم؟ با نقد سریال Wednesday همراه ویجیاتو بمانید.

ظرفیت‌های سوخته خانواده آدامز

یکی از ویژگی‌های فصل دوم، اضافه شدن یکسری داستان‌های فرعی در کنار داستان اصلی برای خالی نبودن خط روایی قسمت‌ها است. به عنوان مثال، با وجود اینکه هنوز ونزدی در محوریت داستان قرار دارد، اما فصل دوم تلاش می‌کند تا اعضای خانواده آدامز را بیشتر درگیر ماجرا کند. پاگزلی برادر ونزدی که در فصل اول حضور چندانی نداشت، اکنون در فصل جدید آکادمی نورمور در کنار خواهرش تحصیل می‌کند. همچنین مورتیشیا و گومز، مادر و پدر ونزدی در یک پیچش داستانی، قرار شد در همان محوطه نورمور زندگی کنند.

بخوانید: سریال Wednesday برای فصل سوم تمدید شد

از یک دید خوب است که سریال تلاش می‌کند از پتانسیل‌های خانواده آدامز برای فصل دوم استفاده کند، اما از سوی دیگر برجسته شدن این خانواده در سریالی با محوریت ونزدی، باعث شده تا مسیر اصلی داستان کمی گم شود. اعضای خانواده آدامز خودشان در حد خودشان پر از داستان‌ها و شخصیت‌های جذاب هستند که پتانسیل بالایی دارند، اما حضور بیشترشان در این سریال، به نحوی این پتانسل‌ها را می‌سوزاند؛ چراکه مخاطب نسبت به شخصیت اصلی یک ذهنیتی دارد که هیچ وقت نمی‌تواند تمرکزش را از روی آن بردارد و روی دیگر اعضا تقسیم کند.

قرار دادن خانواده آدامز در این محیط تینیجری، خود ظرفیت‌های دراماتیک خانواده را تضعیف می‌کند و از جذابیت بالقوه آنها کم می‌کند. هرچند که این خانواده در بین دیگر شخصیت‌های نورمور از نظر بصری برجسته‌تر هستند، اما بیننده چنین چیزی را از طریق داستان حس نمی‌کند و هیچ کارکرد بزرگی که بتوانیم آن‌ها را به عنوان نقش‌های مکمل بپذیریم از خود نشان نمی‌دهند.

این خانواده در درون خود نوعی انرژی دراماتیک بر پایه ترس و کمدی دارند که اگر در یک موقعیت مناسب و داستانی قابل توجه قرار بگیرند، می‌توانند برای بیننده جذابیت زیادی داشته باشند. در‌ هر صورت، استفاده فصل دوم سریال از این خانواده به عنوان یکسری نقش‌های‌ فرعی و بدون داستان، نه تنها روایت را پیش نمی‌برد، بلکه این انرژی را هدر می‌دهد.

در نهایت خط‌های داستانی اعضای خانواده آدامز به گونه‌ای چیده شده که شما هیچ‌وقت نتوانید شخصیت ونزدی را از این خانواده بدانید یا به آن ربط بدهید؛ چراکه پیرنگ‌های آنان هیچ تناسبی با یکدیگر ندارند و صرفا همه حواس را از خط اصلی پرت می‌کنند؛ اما این صرفا استفاده بی جا از خانواده آدامز نیست که تمرکز مخاطب را از پیرنگ اصلی دور می‌کند.

ترکیب بی وزن ژانرها

به غیر از خانواده آدامز، تمرکز سریال روی عناصر ماورء طبیعی غیرمعمول باعث شده تا مخاطب نسبت به شخصیت ونزدی حواس پرت شود و نتواند خط داستانی او را دنبال کند. این فصل دائما با عناصر مختلف باعث انحراف سریال از یک داستان تینیجری رازآلود سرگرم کننده به یک کمدی درام آشفته می‌شود.

فصل دوم با یک معمای قتل جدید آغاز می‌شود؛ یک شخص محلی توسط یک نیرویی که کلاغ‌ها را کنترل می‌کند کشته می‌شود و همین یک گره مناسب ایجاد می‌کند. این عناصر معمای قتل، همچنان مانند فصل اول برجسته هستند و سکانس‌های معمایی موثری می‌سازند. سکانس‌های حمله کلاغ‌ها به قربانیان واقعا به بهترین شکل اجرا شده، طوری که واقعا احساس بدی به شما نسبت به گله کلاغ‌ها دست می‌دهد.

ونزدی در ژانر راز آلود و کمی ترسناک خود، توانست به یک تعادل نه چندان خوب اما مناسبی برسد؛ اما ژانر کمدی آن هنوز بلاتکلیفی فصل قبل را نیز دارد. البته از حق نگذریم، گاهی اوقات برخی دیالوگ‌های شخصیت‌های اصلی لبخند کوچکی بر لب میاورند اما در بیشتر اوقات، می‌توانست اصلا کمدی وجود نداشته باشد و داستان صرفا با همان وزن معمایی و فانتزی بودنش پیش می‌رفت. شوخی‌ها وقتی نگیرند، شخصیت‌ها نیز یواش یواش باعث کمرنگ شدن می‌شوند و دیگر مخاطبان آن‌ها را جدی نمی‌گیرند. سکانس‌هایی که تلاش می‌کنند کمدی باشند، در نهایت تبدیل می‌شوند به یک نمایش کودکانه که از سریال بیرون می‌زنند.

نمی‌دانم فیلم Addams Family Values محصول سال 1993 را دیدید یا نه، اگر از طرفداران سبک تیم برتون هستید حتما ببینید که خالی از لطف نیست. این فیلم توانست به بهترین شکل خط بین شوخی و ترس یا تاریکی را به گونه‌ای طی کند که کاملا باهم ترکیب شود و بیننده احساس ناهماهنگی در ژانر نکند. اما در فصل دوم سریال Wednesday نوسانات زیادی در لحن وجود دارد. چنین مشکلی مسلما تجربه شما را از این سریال خراب می‌کند.

ونزدی در چه حال است؟

خارج از تمام نکات بالا، هنوز مانند فصل اول، این سریال می‌درخشد، اما بیشتر این درخشش بارش بر دوش جنا اورتگا است. این بازیگر با اجرای خیره کننده‌اش به سریال کمک می‌کند تا بهتر از آنچه که هست باشد. لحن کنایه آمیز، هوشمندی و روحیه تاریک او هنوز جواب می‌دهد و جذاب‌ترین عنصر داستان است. این اجرای هدفمند و البته شخصیت پردازی درست، باعث شده تا با وجود تمام آشفتگی‌ها در روایت، همچنان حواس‌تان به این شخصیت و روایت شخصی او باشد.

از سوی دیگر، عناصر شخصیت پردازی او واقعا به بهترین شکل کنار یکدیگر قرار گرفتند. او به شدت عاشق تاریکی و خشونت است و این موضوع بازتاب بیرونی در شخصیتش دارد. در کنار این تاریکی، او یکسری ارزش‌های شخصی مهم دارد که نمی‌گذارد کسی از آن‌ها رد شود. همه این‌ها باعث شده تا شخصیت‌ ونزدی یک شخصیت باورپذیر در یک دنیای فانتزی باشد.

این شخصیت حتی نسبت به فصل اول، توانست نقاط ضعف خود را بپوشاند و شخصیت قدرتمندی از خودش ارائه دهد. با وجود اینکه ونزدی در فصل اول توانست از خودش یک کلیت قابل درک و منطقی ارائه دهد، اما هنوز در برخی درجات خیلی اغراق شده رفتار می‌کرد و لحن پایداری نداشت. چنین ضعفی مربوط به اجرای جنا اورتگا یا حتی شخصیت پردازی ونزدی آدامز نیست، بلکه به خاطر ناهمواری ژانر‌ها و عدم هماهنگی بار کمدی و درام است.

پیرنگ‌های فرعی

شورانر‌های سریال ونزدی به طرز عجیبی مصمم هستند که یک مثلث عشقی نوجوانانه در سریال قرار دهند؛ بنابراین شخصیت ایند با بازی اما مایر، مجبور است که این پیرنگ را به دوش بکشد. او در مورد اینکه هنوز به عشق فصل قبلی‌اش آژاکس وابسته بماند یا اینکه با برونو تازه وارد چیز جدیدی را شروع کند دو دل است. چنین پیرنگی در اوایل خسته کننده به نظر می‌رسید و هیچ کمکی به پیشرفت داستان و شخصیت‌ها نمی‌کرد؛ اما به مرور زمان مخاطب نکات جالبی را از این پیرنگ فرعی دریافت می‌کند که کم کم او را سرگرم می‌کند.

بخوانید: مورد انتظارترین سریال های تابستان 1404 | 29 سریال برتر 2025

از سوی دیگر ما در یک پیرنگ فرعی، پوگسلی با بازی اوردونز را داریم. با وجود اینکه این شخصیت پتانسیل بالایی دارد، اما اجرای اوردونز آنچنان چنگی به دل نمی‌زند و از دیگر بازیگران چندین لول پایین‌تر است. برخلاف این نکته، پیرنگ فرعی این شخصیت جذاب و سرگرم کننده ارائه شده است. او به طور اتفاقی باید از یک زامبی که برای او مانند یک حیوان خانگی است محافظت کند.

از سوی دیگر، بازگشت جودی ساندی در نقش بیانکا، چیز جدیدی وارد سریال می‌کند. این شخصیت به طرز غیرمنتظره‌ای وارد یک پیرنگ فرعی می‌شود که به نوعی به مورتیشیا، مادر ونزدی مربوط می‌شود. این پیرنگ کاملا متفاوت با دیگر پیرنگ‌های داستان است و اغلب به طرز عجیبی از بقیه سریال جدا به نظر می‌رسد. با این حال سرگرم کننده است و اوقات کند سریال را پر می‌کند.

امضای کار تیم برتون

تیم برتون در فصل اول نیمی از سریال را کارگردانی کرده بود؛ اکنون در فصل دوم، تا اینجای کار دو قسمت از این چهار قسمت را کارگردانی کرده است که همچنان این دو قسمت از جلوه‌های بصری عالی و خلاقانه تیم برتونی بهره می‌برند. یکی از این جلوه‌های بصری خلاقانه در قسمت اول به بهترین شکل اجرا شد. آژاکس در سکانسی داستانی تعریف می‌کند که به شکل یک انیمیشن سیاه و سفید مانند آثار کلاسیک تیم برتون به نمایش در می‌آید. این سکانس واقعا باعث می‌شود حضور فعالانه تیم برتون را در روند تولید حس کنید.

سبک بصری تیم برتون به بهترین شکل با مخاطب ارتباط می‌گیرد. برتون با استفاده از طنزی تیره و عناصر فانتزی، فضایی گوتیک و خیال انگیزی را خلق کرده که با وجود تمام ضعف‌های داستانی، اما هنوز هم برای شما پر از سرگرمی و هیجان است. این تصویری که تیم برتون از این دنیا ارائه داده، قطعا با چشمان شما بازی می‌کند و حسابی شما را جذب می‌کند.

با تمام این اوصاف، هنوز شورانر‌های سریال یعنی گاف و میلر، نتوانستند به درستی وظایف خود را انجام دهند. زیرا هنوز بعد از یک فصل نتوانستند ظرفیت‌های اجرا جنا اورتگا و یا عناصر جذاب خانواده آدامز را درک کنند. آنها مدام داستان‌هایی روایت می‌کنند که این ظرفیت‌ها را نادیده می‌گیرند. در صورتی که می‌توانستند با جدی گرفتن این پتانسیل‌ها، روایتی دقیق و عمیق را ارائه دهند.

با وجود اینکه تیم برتون تلاش می‌کند امضای کار خودش را در اثر حفظ کند، اما به خوبی مشخص است که این شورانر‌ها و همچنین کمپانی نتفلیکس تلاش می‌کنند در داستان چیز‌های جدیدی را امتحان کنند که در تضاد با سبک و سیاق تیم برتون است. آن‌ها تلاش می‌کنند جدید و منحصر به فرد باشند اما در نهایت صرفا باعث ناهمانگی و غیر منطقی جلوه دادن روایت کلی می‌شوند.

در نهایت...

سریال Wednesday عمدتا به لطف جلوه‌های بصری و بازیگرانش، به ویژه جنا اورتگا در نقش اصلی، همچنان مانند فصل اول سرگرم کننده است. اما همچنان حتی با بهبود یکسری نقاط ضعف از فصل اول، لحن سریال ناهموار است و لحظات کمدی اغلب ناموفق هستند. از سوی دیگر قرار دادن خانواده آدامز در یک محیطی مثل هواگراتز یا آکادمی ایکس من، باعث شد تا ظرفیت‌های این خانواده نادیده گرفته شود و نتوانند از قابلیت‌های داستانی منحصر به فرد خود استفاده کنند.

67

امتیاز ویجیاتو

بخش اول فصل دوم سریال Wednesday حتی با وجود حذف چند جنبه آشفته از فصل اول، همچنان در لحن و ژانر مشکل جدی دارد؛ اما هنوز سرگرم کننده است و به لطف جلوه‌های بصری و اجرا جنا اورتگا، مخاطبان می‌توانند لحظات خوبی را با ونزدی آدامز سپری کنند. باید ببینم آیا این روند در بخش دوم بهبود پیدا می‌کند یا خیر.