چرا باید به احیای موفق عناوین قدیمی سگا امیدوار باشیم؟

شرکت سگا شاید در حد غول‌هایی چون الکترونیک آرتز یا کپکام عملکرد تجاری چشم‌گیری نداشته باشد، اما حداقل در یک دهه اخیر می‌توان به عنوان شرکتی از آن یاد کرد که بازی‌های جذاب و همچنین ماندگاری عرضه کرده است. از گل سرسبد این شرکت یعنی «سونیک» گرفته تا فرنچایزهای نامدار «پرسونا» و «یاکوزا» و در ادامه، آثار دیگری چون Metaphor: ReFantazio و دو سری Football Manager و Total War که سال‌هاست مخاطبان خاص خود را دارند.

اما در این بین جای خالی فرنچایزهایی حس می‌شد که سال‌هاست از آنها خبری نمی‌شنیدیم؛ نام‌هایی از دورانی که سگا هنوز کنسول می‌ساخت و با نینتندو رقابت می‌کرد. سال ۲۰۲۰ میلادی وقتی که سری Streets of Rage بعد از نزدیک به سه دهه با قسمت چهارم بازگشت، کورسوی امیدی ایجاد شد تا به بازگشت فرنچایزهای بیشتری امیدوار باشیم. حالا که اتفاق مشابه برای «شینوبی» هم افتاده، امید به آینده از همیشه بیشتر است.

بازی Shinobi: Art of Vengeance که حدود دو هفته از انتشارش می‌گذرد و بررسی‌اش را هم می‌توانید در سایت ویجیاتو بخوانید، توسط یکی از استودیوهای سازنده SOR 4 ساخته شده است. خودم از وقتی این موضوع را فهمیدم، اطمینان داشتم که دوباره با یک اثر خوب طرف هستم و همین اتفاق هم افتاد؛ نتیجه یک اثر اکشن تر و تمیز است که ارزش تکرار بالایی هم دارد و علاوه بر آن، به‌شدت از لحاظ بصری زیباست. صد البته برعکس Ninja Gaiden: Ragebound که دقیقا حال و هوای نسخه‌های کلاسیک نینجا گایدن را هدف گرفته بود، شینوبی جدید خیلی مدرن‌تر است و بیشتر به یک اکشن هک اند اسلش امروزی شباهت دارد، اما این موضوع همان چیزی بود که سری برای احیا نیاز داشت.

خبر خوب برای طرفداران قدیمی این که تازه اول ماجراست. سگا در گیم اواردز ۲۰۲۳ با انتشار یک تیزر رسما تایید کرد که نه تنها شینوبی، بلکه نسخه جدید Streets of Rage با حال و هوای سه‌بعدی و همچنین نسخه جدید Jet Set Radio و Golden Axe و Crazi Taxi هم در دست ساخت قرار دارند. این ناشر ژاپنی دو قدم اول خود را محکم گذاشت و باید دید در ادامه چه اتفاقی خواهد افتاد، اما چه می‌شود که به احیای موفق این عناوین خوش‌بین باشیم؟

سگا ناشری نیست که بتواند در وضعیت کنونی صنعت ویدیوگیم دل به دریا بزند و ریسکی چون خلق یک آی‌پی کاملا متفاوت برای پورتفولیوی خود را به جان بخرد. اما در عوض کاتالوگ بازی‌هایش آن قدر وسیع هست که یک دوجین ریمیک و ریبوت از دل‌شان دربیاید. عرضه دوباره قسمت پنجم Virtua Fighter در کنار رونمایی از نسخه بعدی و همچنین ریمستر Sonic Generations با اضافه کردن شخصیت شدو، خود مهر تاییدی بر این موضوع هستند. تجربه موفق سپردن Streets of Rage 4 به افرادی که واقعا طرفدار و عاشق این بازی و عناوین دوران مگادرایو بودند، نشان داد سگا می‌تواند به تیم‌های کوچک‌تری اطمینان کند که هویت فرنچایزهای قدیمی خود را نگه دارند و همزمان، جان تازه‌ای به آنها ببخشند. این گونه حتی بودجه خیلی زیادی هم صرف آنها نمی‌کند و خروجی مطلوبی تحویل می‌گیرد.

سگا روزهای خوبی را به لطف موفقیت‌های سری یاکوزا یا همان Like A Dragon و همچنین فرنچایز سونیک (هم بازی و هم سری فیلم) طی می‌کند. احیای نام‌های قدیمی دوران مگادرایو و دریم‌کست می‌تواند قدم طلایی بعدی برای این شرکت باشد تا جان تازه‌ای به کاتالوگ محصولاتش ببخشد و همزمان بازیکن‌های قدیمی و جدید را به خود جذب کند. شما را نمی‌دانم، ولی من برای Crazy Taxi جدید لحظه‌شماری می‌کنم.