بررسی بازی Shinobi: Art of Vengeance

در سال‌های اخیر شاهد بازگشت دوباره‌ی برخی از فرنچایزهای قدیمی و نوستالژیک صنعت بازی بوده‌ایم؛ مجموعه‌هایی مانند Streets of Rage یا Shinobi که در دوران طلایی کنسول‌های سگا بخشی جدانشدنی از خاطرات گیمرها محسوب می‌شدند، بار دیگر با ظاهری تازه و رویکردی مدرن به میدان بازگشته‌اند. این روند نه تنها برای مخاطبان قدیمی که با این آثار بزرگ شده‌اند، بلکه برای نسل جدید بازیکنان نیز جذابیت خاصی دارد. استقبال گسترده‌ی بازیکنان از بازآفرینی‌هایی چون Streets of Rage 4 نشان می‌دهد که عطش بازگشت به ریشه‌ها همچنان زنده است و همین موفقیت می‌تواند انگیزه‌ای برای ناشران و استودیوها باشد تا دیگر آثار فراموش‌شده را نیز از دل تاریخ بیرون کشیده و دوباره به زندگی بازگردانند. با بررسی بازی Shinobi: Art of Vengeance همراه ویجیاتو باشید.

بررسی بازی Shinobi: Art of Vengeance

امتیاز متاکریتیک: 87 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 2

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: سگا

مدت زمان بازی:9 ساعت

سازنده بازی: Lizardcube, SEGA

کامل کردن بازی:16 ساعت

در این میان، کمپانی Dotemu نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری این موج ایفا کرده است. این شرکت طی سال‌های اخیر نشان داده که درک دقیقی از ماهیت آثار کلاسیک دارد و می‌تواند با حفظ اصالت آن‌ها، تجربه‌ای مدرن و سازگار با استانداردهای امروزی خلق کند. پروژه‌هایی مانند Wonder Boy: The Dragon’s Trap و Streets of Rage 4 نمونه‌های موفقی از این رویکرد هستند. اکنون نوبت به یکی دیگر از اسطوره‌های سبک اکشن پلتفرمر رسیده است: Shinobi، نینجای افسانه‌ای سگا.

توسعه‌ی نسخه‌ی جدید این مجموعه با عنوان Shinobi: Art of Vengeance بر عهده‌ی استودیوی Lizardcube قرار گرفته است؛ تیمی که پیش‌تر با مشارکت در ساخت نسخه چهارم Streets of Rage توانست توانایی‌های خود را در بازآفرینی آثار کلاسیک به نمایش بگذارد. شناخت درست از ریشه‌های بازی، توجه به جزئیات هنری و ترکیب آن با مکانیک‌های مدرن باعث شده تا این استودیو بار دیگر نشان دهد که کار خود را به‌خوبی بلد است. نتیجه، تجربه‌ای است که هم برای طرفداران قدیمی شینوبی ارزشمند خواهد بود و هم برای مخاطبانی که برای نخستین‌بار با این شخصیت آشنا می‌شوند.

داستان بازی همانند نسخه‌های کلاسیک مجموعه، بیش از آن‌که روایت‌محور و عمیق باشد، نقش یک پیش‌زمینه ساده برای آغاز ماجراجویی را ایفا می‌کند. محور اصلی روایت، حمله‌ی تشکیلات ENE به قبیله‌ی Oboro است؛ موضوعی که در گذشته نیز بارها بخشی از خط داستانی فرنچایز بوده و این بار صرفاً بهانه‌ای تازه برای بازگشت قهرمان همیشگی سری فراهم کرده است. در این نسخه، شخصیتی به نام Ruse به عنوان رئیس تشکیلات ENE معرفی می‌شود. او در کنار خود گروهی از همراهان و زیردستان دارد که هرکدام با انگیزه‌ها و پیشینه‌های متفاوت مقابل قهرمان داستان قرار می‌گیرند. برای نمونه، شخصیت Mandara یکی از باس‌فایت‌های قدیمی سری است که پیش‌تر توسط قهرمان شکست خورده بود و اکنون با انگیزه‌ی انتقام به میدان بازمی‌گردد.

چنین بازگشت‌هایی در نگاه اول می‌تواند برای طرفداران قدیمی جذاب باشد، اما در عمل عمق و پرداخت چندانی در داستان مشاهده نمی‌شود و انگیزه‌ها در همان سطح ابتدایی باقی می‌مانند. روایت بازی نه پیچیدگی خاصی دارد و نه تلاشی برای ایجاد کشمکش‌های دراماتیک می‌کند و صرفاً بهانه‌ای است برای آن‌که موساشی، قهرمان اصلی سری، بار دیگر صدها دشمن را از سر راه بردارد. این سادگی چندان هم دور از انتظار نیست، زیرا در ژانر اکشن کلاسیک و در سنت سری Shinobi، داستان هیچ‌گاه نقش پررنگی ایفا نکرده و همیشه در خدمت گیم‌پلی بوده است.

گرافیک Shinobi: Art of Vengeance در یک کلام چشم‌نواز و تحسین‌برانگیز است. استودیوی Lizardcube به‌وضوح درک کرده که موفقیت بصری Streets of Rage 4 تا چه اندازه در محبوبیت آن نقش داشته و به همین دلیل در این پروژه نیز همان رویکرد هنری را دنبال کرده است. تمامی شخصیت‌ها، محیط‌ها و پس‌زمینه‌ها با دست طراحی و نقاشی شده‌اند و در قالبی مدرن و پویا جان گرفته‌اند. سبک طراحی هنری بازی نه تنها به ریشه‌های کلاسیک سری وفادار مانده، بلکه جلوه‌ای تازه و استثنایی به آن بخشیده است. محیط‌ها تنوع بالایی دارند و هر مرحله حس و حال منحصربه‌فردی را منتقل می‌کند؛ از ماهی‌فروشی‌های سنتی گرفته تا تجهیزات پیشرفته‌ی تشکیلات ENE و حتی صحراهای سوزان، همگی با دقت و ظرافت بالایی طراحی شده‌اند و تجربه‌ی بصری غنی و متنوعی را شکل می‌دهند.

تنوع دشمنان نیز چشم‌گیر است. هر کدام طراحی منحصر به فردی دارند و به‌خوبی با فضای هنری بازی همخوانی پیدا می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود مبارزه با دشمنان یکنواخت به نظر نرسد. از منظر فنی نیز بازی عملکردی مثال‌زدنی دارد. فریم‌ریت در تمامی شرایط ثابت و روان باقی می‌ماند و در طول تجربه هیچ باگ یا ایراد جدی مشاهده نمی‌شود. این ثبات فنی، در کنار سبک بصری پرجزئیات، نشان می‌دهد که با اثری کاملاً پولیش‌شده و در سطح بالاترین استانداردهای روز طرف هستیم.

موسیقی بازی نیز یکی از نقاط قوت شاخص آن به شمار می‌آید. ساخت قطعات بر عهده‌ی Tee Lopes، دی‌جی و آهنگساز شناخته‌شده‌ی صنعت بازی‌های ویدیویی قرار داشته است؛ هنرمندی که پیش‌تر با آثاری مانند Sonic Mania جایگاه خود را تثبیت کرد. حضور Yuzo Koshiro، آهنگساز افسانه‌ای و خالق ملودی‌های ماندگار نسخه‌های کلاسیک، نیز به غنای بیشتر اثر کمک کرده است. نتیجه‌ی این همکاری، آلبومی شنیدنی و در عین حال وفادار به ریشه‌های مجموعه است که توانسته همان حس و حال نسخه‌های کلاسیک را بازآفرینی کند و با رنگ و بوی مدرن همراه شود. تنوع قطعات موسیقی چشمگیر است و هر مرحله با ترکیب منحصربه‌فردی از ملودی‌ها و ریتم‌ها همراه می‌شود. Lopes به‌خوبی توانسته فضای خاص Shinobi را درک کند و موسیقی‌ بیافریند که نه تنها با هویت این فرنچایز همخوانی دارد، بلکه تجربه‌ی کلی بازی را نیز ارتقا می‌بخشد. در زمینه‌ی صداگذاری نیز بازی عملکردی استاندارد و رضایت‌بخش دارد. افکت‌های صوتی ضربات شمشیر، برخورد سلاح‌ها و صداهای محیطی به‌خوبی طراحی شده‌اند و حس پویایی بیشتری به مبارزات می‌بخشند. هرچند صداگذاری شخصیت‌ها همچنان ساده باقی مانده، اما این موضوع با توجه به سبک بازی چندان دور از انتظار نیست.

گیم‌پلی اصلی‌ترین نقطه‌ی قوت Shinobi: Art of Vengeance است، هرچند در عین حال می‌تواند برای طرفداران متعصب مجموعه کمی ناامیدکننده باشد. سری شینوبی همواره به سرعت بالای مبارزات و از میان برداشتن دشمنان با یک ضربه شهرت داشت، اما نسخه‌ی جدید از این سنت فاصله گرفته و به‌وضوح رویکردی متفاوت در پیش گرفته است. اکنون با اثری روبه‌رو هستیم که بیش از هر چیز در قالب یک هک اند اسلش با المان‌های مترویدوینیا ظاهر می‌شود. این تغییر شاید برای برخی طرفداران کلاسیک خوشایند نباشد، اما تصمیمی ضروری برای حیات دوباره‌ی فرنچایز به شمار می‌آید و موجب می‌شود مخاطبان بیشتری به تجربه‌ی بازی علاقه‌مند شوند. دشمنان دیگر با یک ضربه از میان نمی‌روند و پیروزی در نبردها نیازمند استراتژی، دقت و استفاده‌ی هوشمندانه از کمبوهاست.

تنوع بالایی از فنون، نینپو و نینجوتسو در اختیار بازیکن قرار دارد و علاوه بر این، تجهیزات و حرکات ویژه‌ای نیز وجود دارد که به مرور و با پیشروی در مراحل آزاد می‌شوند. این روند تدریجی باعث می‌شود ارزش تکرار مراحل افزایش یابد، چرا که برای کامل کردن یک بخش و کشف تمامی رازهای آن، معمولاً باید چند بار به آن بازگشت. بخش پلتفرمینگ نیز نقش پررنگی در طراحی مراحل دارد و حتی بخش‌های ویژه‌ای به آن اختصاص داده شده که چالش‌هایی جدی ارائه می‌دهند.

با این حال، مبارزات خالی از مشکل نیستند. نبود انیمیشن کنسلینگ یکی از ضعف‌های مهم است؛ موضوعی که سبب می‌شود بازیکن نتواند در میانه‌ی اجرای کمبوها جاخالی دهد و در نتیجه بارها ناخواسته ضربه دریافت کند. افزون بر این، در محیط‌های شلوغ گاهی تشخیص تیرها یا حملات دشمن دشوار است و این موضوع نیز منجر به آسیب‌های غیرمنصفانه می‌شود.

پس از پایان داستان اصلی، دو حالت جدید برای بازیکنان آزاد می‌شود. نخست Boss Rush است که چالشی سخت و هیجان‌انگیز را با شکست پشت‌سرهم تمامی باس‌ها ارائه می‌دهد. دوم، حالت آرکید است که در آن بازیکن باید با بیشترین امتیاز ممکن مراحل را به پایان برساند تا در لیدربورد جهانی جایگاهی کسب کند. این بخش بیش از همه برای علاقه‌مندان به چالش‌های جدی طراحی شده است. در مجموع، گیم‌پلی Shinobi: Art of Vengeance تجربه‌ای کامل و سرگرم‌کننده ارائه می‌دهد. هرچند برخی تصمیمات طراحی ممکن است مخالفان خود را داشته باشد، اما تنوع مکانیک‌ها، طراحی مراحل و ارزش بالای تکرار بازی تضمین می‌کند که این نسخه بتواند طیف وسیعی از بازیکنان را راضی نگه دارد.

می‌خرمش...

اگر به دنبال یک بازی اکشن پر زد و خورد با موسیقی هیجان انگیز و گرافیک فوق‌العاده می‌گردید، در خرید این بازی کوچک‌ترین تردیدی به دل راه ندهید.

نمی‌خرمش...

اولین موردی که می‌تواند شما را از خرید منصرف سازد، قیمت ۳۰ دلاری آن است که شاید نتواند حجم محتوایی را که در اختیار قرار می‌دهد، توجیه کند. مورد بعد هم به طرفداران قدیمی برمی‌گردد که شاید از دیدن بازی با فرمت جدید، کمی ناامید شده باشند.

90

امتیاز ویجیاتو

بازی Shinobi: Art of Vengeance بازگشتی شکوهمندانه به عصری است که در آن کمپانی سگا حکمرانی می‌کرد و عناوین آرکید، حرف اول را می‌زدند. اثر جدید می‌تواند طرفداران بسیاری را برای خود دست و پا کند اما در عین حال، قدیمی‌های متعصب را تا حدودی از خود برنجاند. با این حال باید به تیم Lizardcube برای خلق چنین بازی کم‌نظیری، تبریک گفت.