سکانس های برتر فیلم های سال 2025

سال 2025، مملو از فیلم‌های سینمایی در طیف ژانری گسترده بود. از فیلم‌های تجاری موفق گرفته تا آثار مستقل، ترسناک و حتی کمدی. هاوارد هاکس، کارگردان آثار کلاسیک دوران طلایی هالیوود، مانند The Big، Bringing Up Baby Sleep و His Girl Friday یک گفته خیلی محبوبی دارد. او گفته بود که اگر یک فیلم حداقل سه سکانس خوب داشته باشد و هیچ سکانس بدی نداشته باشد، آن فیلم موفق خواهد بود.

صحنه‌های شاخصی مثل مقدمه پر کشش، پایان‌های احساسی یا حتی سکانس‌هایی از مبارزه و گاها آواز خواندن، همگی باعث می‌شوند تا یک فیلم، در خاطر مخاطب بماند. تجربه ثابت کرده که یک فیلم ناقص نیز می‌تواند با وجود یک صحنه عالی، خود را نجات دهد. به همین منظور، ما در این مقاله نگاهی داریم به سکانس های برتر فیلم‌های سال 2025، پس با ویجیاتو همراه باشید.

Sinners - قطعه I lied to You

به یادم ندارم در هیچ فیلمی در چند سال اخیر، انقدر تغییر نسبت تصویر (Aspect Ratio) درست اجرا شده باشد. این تغییر نسبت تصویر در میانه‌ی اجرای سمی با بازی مایلز کاتن اجرا شد. در این سکانس صفحه IMAX ناگهان باز می‌شود و فضای فیلم بزرگ‌تر و نفس‌گیرتر می‌شود.

کوگلر، کارگردان اینکار، وحشت گوتیک جنوبی را با نقد فرهنگی ترکیب کرده و نتیجه آن فیلمی است که چندین صحنه فراموش‌نشدنی دارد؛ اما این صحنه، درخشان‌ترین آنها است. ما در ابتدای این سکانس، از موسیقی لذت می‌بریم، چون در واقع پیام عصیان‌آمیز سمی به پدرش محسوب می‌شود. اما این اجرا به چیزی فراتر از یک اجرای موسیقی می‌رسد.

بخوانید: 10 مورد از بهترین سریال های نتفلیکس سال 2025

یکی از ایده‌های اصلی در داستان فیلم Sinners، این است که موسیقی‌دان‌های بسیار با استعداد قادرند ارواح نیاکان و نسل‌های آینده را احضار کنند. اجرای منحصر به فرد سمی، دقیقا چنین اتفاقی را رقم می‌زند. او دسته‌ای از نوازندگان آفریقایی، یک دی جی هیپ‌پاپ و یک گیتاریست الکتریکی به سبک جورج کلینتون را به صحنه می‌آورد تا به صورت نمادین در کنار او صحنه را به آتش بکشند.

تماشاگران باشگاه موسیقی با شور و حرارت همراه می‌شوند، این درحالی است که افراد نقاب‌دار قبیله‌ای، رقاص‌های تورک، رقصندگان کریپ واک، یک بالرین و حتی هنرمندان اپرای چینی مانند گریس و بو چو، در فضایی حیرت‌انگیز با هم رقص و هم‌نوایی می‌کنند.

The Life of Chuck - پرده دوم

مایک فلاناگان، با ساخت فیلم‌هایی مانند Gerald’s Game و دکتر اسلیپ Doctor Sleep و همچنین سریال موفق نتفلیکس یعنی The Haunting of Hill House به عنوان یکی از خالقان برجسته ژانر وحشت شناخته شد. اما جدیدترین فیلم او یعنی The Life Of Chuck نشان می‌دهد که استعدادش فراتر از ایجاد ترس و شوک‌های ناگهانی است.

این فیلم که پیش از اکران عمومی، جایزه محبوب تماشاگران را در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو 2024 به دست آورد، از سه بخش تشکیل شده که به ترتیب زمانی معکوس نمایش داده می‌شود.

بخش سوم با عنوان «چاک، تشکر» آغاز می‌شود. فضایی آخرالزمانی با حال و هوای علمی‌تخیلی و غم‌انگیز دارد. بخش اول نیز با عنوان Act One: I contain Multitudes، روایتی احساسی و صمیمی از دوران بلوغ و رشد شخصیت است.

بخش دوم، با عنوان Act Two: Buskers Forever کوتاه‌ترین بخش فیلم است و بیشتر به یک صحنه بلند شبیه است تا یک پرده کامل. اما این صحنه نقش اساسی در حفظ تعادل میان تاریکی و روشنایی داستان دارد و با مهارت بالا ساخته شده است.

اتفاق اصلی این بخش نه ماه پیش از مرگ چاک رخ می‌دهد. نوازنده‌ی خیابانی، تیلور فرانک، انتظار ندارد مردی شیک‌پوش و جدی به سراغش بیاید و حرکات رقص انجام دهد، اما چاک که از خاطره‌ای مشخص الهام می‌گیرد (که بعدا در فیلم به آن اشاره می‌شود)، تصمیم می‌گیرد برقصد؛ نتیجه آن فوق‌العاده است!

جمعیت زیادی دور او جمع می‌شوند و چاک از زنی به نام جینیس که در میان تماشاگران است، دعوت می‌کند تا او را همراهی کند. این سکانس توسط طراح رقص، مندی مور که پیش از این در فیلم La La Land نیز همکاری می‌کرد، طراحی شده که در نهایت پر از شادی ناب و سرگرمی تبدیل می‌شود.

این سکانس، نمایی درخشان از زنده بودن در برابر مرگ است. این صحنه یقینا بهترین بخش فیلم است و بدون شک یکی از بهترین سکانس‌های سینمایی سال 2025 محسوب می‌شود.

Superman - مصاحبه لوئیز با سوپرمن

فیلم جدید سوپرمن، به عنوان اولین فیلم بلند از دنیای سینمایی جدید DC، ساخته جیمز گان، اهمیت زیادی داشت. همه منتظر این بودند که ببینند آیا این فیلم آغاز خوبی خواهد داشت یا خیر.

خوشبختانه، هم برای تماشاگران و هم برای مدیران وارنر برادرز، گان بار دیگر نشان داد که در زمینه‌ی فیلم‌های ابرقهرمانی، کارگردانی قابل اعتماد و با درک درست از ژانر قهرمانی است. این کارگردان که پیش از این مجموعه‌ی نگهبانان کهکشان را در کارنامه خود ثبت کرده، این بار نسخه‌ای از سوپرمن را ارائه داد که هم سرگرم‌کننده است و هم عمق احساسی لازم را دارد. یک نسخه از قهرمان محبوب که هواداران DC مدت‌ها انتظارش را می‌کشیدند.

بخوانید: 12 مورد از بهترین انیمیشن ها در سال 2025

اما فارق از کیفیت این فیلم، بهترین سکانس فیلم کدوم است؟ 

فیلم Superman پر از صحنه‌های اکشن و پرواز‌های پر قدرت عالی است؛ اما شگفت‌انگیزترین لحظه‌ای که در فیلم وجود دارد، بدون هیچ جلوه ویژه‌ای است. این سکانس یک گفت و گوی پرتنش میان دو شخصیت فوق العاده لوئیز لین و کلارک کنت است. در این سکانس، سوپرمن، در لباس روزمره‌اش به عنوان کلارک کنت با لوئز مصاحبه می‌کند.

این گفت و گو هم عواطف و کشمکش‌های سوپرمن و هم توانایی‌اش را برای حفظ مرز میان زندگی شخصی و زندگی ابرقهرمانی خود را به چالش می‌کشد.

لوئیز به طرز بی رحمانه‌ای سوالات سختی درباره‌ی تصمیم سوپرمن برای دخالت در جنگ میان کشور‌های خیالی بوراویا و جرهانپور مطرح می‌کند. استدلال‌های او در مورد خطرات دخالت فردی در سیاست جهانی کاملا منطقی است؛ اما از سوی دیگر، همدردی انسان‌دوستانه‌ی سوپرمن با مردم جرهانپور و میلش برای استفاده از قدرت‌هایش در جهت خیر، تا حدودی قابل درک است.

این گفت و گو میان دو انسانی است که یکدیگر را دوست دارند، ولی در لحظه‌ی شک و خشم، حرف‌هایی دردناک و سخت به هم می‌زنند.

تماشاگر از هر دو سمت ماجرا حق را می‌بیند و همین موضوع باعث تعادل احساسی خوبی می‌شود و صحنه را به یکی از قوی‌ترین و تاثیرگذارترین لحظه‌های سینمایی سال 2025 تبدیل می‌کند.

KPop Demon Hunters - اشک‌های پاپ کورنی

تا کنون از بین سکانس‌های معرفی شده از فیلم‌های مختلف، شاهد چند سکانس مختلف از رقص و آواز بودیم؛ اما می‌توان گفت بهترین سکانس موزیکال که ترکیبی پر انرژی از موسیقی و رقص است، مربوط به صحنه‌ای از انیمیشن موفق نتفلیکس یعنی Kpop Demon Hunters است. 

جذابیت اصلی این انیمیشن، جاری بودن یک انرژی خاص از دختران گروه Hunter/x است که هم‌زمان در دو نقش زندگی می‌کنند. ستاره‌های موسیقی کی‌پاپ و شکارچیان اهریمن. آن‌ها در یک صحنه پرهیجان، همراه با ضرب‌آهنگ‌های تند و شاد کی‌پاپ، اهریمن را می‌کشند.

اما دلیل اصلی تبدیل شدن این اثر به پر بیننده‌ترین اثر تاریخ نتفلیکس صرفا موسیقی و اکشن آن نیست؛ شوخ‌طبیعی بی نظیر آن و نحوه انتقال طنز از طریق انیمیشن‌های چشم‌نواز و خلاقانه است. اکنون می‌خواهیم یکی از همین سکانس‌های خنده‌دار را به شما معرفی کنیم. سکانسی که به خاطر نحوه اجرای آن، قطعا خنده زیادی از بینندگان خواهد گرفت.

ماجرا از زمانی شروع می‌شود که دختران گروه HUNTR/X برای نخستین بار پسران Saja Boys را می‌بینند و زویی واکنش بسیار شدیدی نشان می‌دهد. ابتدا چشمانش به شکل قلب درمی‌آیند، سپس وقتی به عضلات شکم براق ابی ساجا نگاه می‌کند، قلب‌ها تبدیل به شکل شکم عضلانی می‌شوند. سپس این شکم‌ها تبدیل به ذرت خام می‌شوند. با ترکیدن دکمه‌های پیراهن ابی، چشمان ذرتی زویی به شکل کروی می‌شوند و زمانی که پیراهن کامل باز می‌شود، چشمان زویی به سیلابی از اشک پاپ کورن تبدیل می‌شود.

سپس میرا شروع به خوردن این پاپ کورن‌ها می‌کند، درحالی که تلاش می‌کند پشت عینکش پاپ کورن‌هایی که خودش تولید کرده را پنهان کند. این شوخی تصویری فقط حدود بیست ثانیه طول می‌کشد، اما بعدا در نقطه‌ی اوج فیلم به شکل هوشمندانه‌ای به آن اشاره می‌شود. با این حال، همان لحظه‌ی کوتاه نماینگر خلاقیت تصویری سازندگان آن است که هیچ وقت فراموش نمی‌شود.

The Naked Gun - آدم برفی

اوج جنون را می‌توان در سکانس مونتاژ عاشقانه بین زوج فرانک دربین جونیور (لیام نیسون) و پاملا اندرسون (بث داونپورت) در فیلم The Naked Gun اثر اکیوا شافر دید.

این سکانس با آهنگ Nothing’s Gonna Stop Us از گروه استارشیپ آغاز می‌شود. در ابتدا به نظر می‌رسد که این سکانس تقلیدی مستقیم از مونتاژ آهنگ «I’m Into Something Good» در نسخه‌ی اصلی سال 1988 باشد. اما به محض اینکه زوج داستان کتاب طلسم را باز می‌کنند تا به صورت جادویی یک آدم برفی را زنده کنند، این سکانس مسیری کاملا دیوانه‌واری را طی می‌کند.

شوخی با یک آدم برفی زنده شده با جادوی سیاه، به اندازه کافی خنده‌دار جلوه می‌کند. اما این سکانس آنجایی به اوج می‌رسد که آن‌ها آدم برفی را به اتاق خواب می‌آورند تا باهم لباس‌هایش را در بیاورند و دست‌هایش را بخورند! همین قدر جنون آمیز.

در نهایت سکانس به مسیری می‌رسد که آدم برفی با اسلحه زوج را تعقیب می‌کند و تلاش می‌کند با دزدیدن اسپری فرانک در حین حمله‌ی آسم، او را بکشد؛ بث با شمشیر سر او را قطع می‌کند. چنین سکانس دیوانه‌واری حاصل یک نبوغ است.

Weapons - سلاخی جادوگر

زک کرگر کارگردان فیلم Weapons پیش از این در سال 2022 با فیلم Barbarian توانست اسمی برای خود در سینمای وحشت ثبت کند. او سپس در سال 2025 با فیلم Weapons توانست بیش از پیش کارنامه هنری خود را در ژانر ترسناک به رخ بکشد.

این فیلم به طرز وحشیانه‌ای، یک روایت ترسناک و در عین حال کمدی سیاه را به مخاطب ارائه می‌دهد. این مسیر انتقالی از کمدی به وحشت به خوبی کار می‌کند؛ زیرا مرز بین ‌خنده و ترس، اغلب در قلمروی پوچی و پوچ‌گرایی بسیار باریک است. 

به یادماندنی‌ترین بخش این فیلم در اوج آن نمود پیدا می‌کند. ممکن است در وهله اول از تصویر نسبتا مضحک کودکان که توسط جادوگری شرور به بردگی گرفته شدند بخندید. اما حس انتقام‌جویی در وجودتان زنده می‌شود. در نهایت این حس انتقام‌جویی با یک سکانس کمدی و بسیار خشن به اوج می‌رسد. قربانی‌ها پس از یک تعقیب طولانی، جادوگر را می‌گیرند و او را زنده زنده می‌خورند و سلاخی می‌کنند.

ممکن از کمی از شدت خشونت و خونریزی این سکانس کمی آشفته و منزجر شوید یا حتی از اینکه ببینید این انتقام زندگی را به کودکان قربانی برنگردانده عصبانی شوید؛ اما صرف‌نظر از هر واکنشی، در نهایت پایان‌بندی فیلم نوعی تخلیه حس خشم یا همان کاتارسیس است. این سکانس، شاهکار نهایی فیلم است و با یک اجرای بصری خلاقانه به پایان می‌رسد.

Highest 2 Lowest - باج‌گیری در قطار

فیلم Highest 2 Lowest اثر اسپایک لی، یک بازسازی آزادانه از فیلم بالا و پایین مسحوب می‌شود. این فیلم کمی از نظر ساختار و یکدستی دچار نوسان و آشفتگی است. با این وجود این فیلم حاوی چند سکانس برجسته است. این تریلر جنایی که در نیویورک جریان دارد، درباره‌ی بنیان‌گذار یک شرکت موسیقی است که خانواده‌اش هدف آدم‌ربایان قرار می‌گیرند.

محور اصلی تعلیق فیلم، سکانس گروگان‌گیری است که در آن دیوید کینگ (دنزل واشنگتن)، غول صنعت موسیقی، باید برای پرداخت پول باج، سوار مترویی از ایستگاه «بورو هال» به سمت «یانکی استادیوم» شود؛ زیرا پسر راننده‌اش به اشتباه به جای پسر خودش ربوده شده است. این سکانس آنقدر لذت‌بخش و مهیج است که به تنهایی تصمیم لی برای ساختن این بازسازی را توجیه می‌کند.

سکانس باج‌گیری در قطار در فیلم اصلی به کارگردانی کوروساوا یک کلاس درس در زمینه‌ی ایجاد تنش بود، اما بازسازی لی ضمن حفظ شدت تنش، سطح آشوب و هرج و مرج را نیز به شدت افزایش می‌دهد. آدم‌ربا برای ایجاد حداکثر دردسر، ترتیب این تبادل را در روزی تنظیم می‌کند که تیم یانکیز در حال بازی با تیم رد ساکس است و همزمان رژه روز پورتوریکو خیابان‌ها را مسدود کرده است. 

این شرایط پوشش مناسبی برای افراد آدم‌ربا فراهم می‌کند تا از دست پلیس بالای زمین فرار کنند. اجرای یک ارکستر سالسای رژه روز پورتوریکو به رهبری ادی پالمری (که متاسفانه اندکی پیش از اکران فیلم درگذشت)، یک همراهی شاد، پرانرژی و در تضاد با اکشن فیلم است.

One Battle After Another - تعقیب و گریز نهایی

فیلم جدید One Battle After Another که هنوز کیفیت خوب آن منتشر نشده، پر از سکانس‌های جذاب و عالی است. به همین دلیل انتخاب بهترین بخش از جدیدترین اثر پل توماس اندرسون تا حدودی سلیقه‌ای است و به این بستگی دارد شما به عنوان مخاطب کدام جنبه از فیلم را بیشتر دوست داشتید.

این فیلم واقعا سزاوار تمام تمجیدهایی است که دریافت می‌کند، زیرا به ندرت پیش می‌آید که یک فیلم مدرن هالیوودی تقریبا از ابتدا تا انتها بی‌نقص باشد. زمانی که به پایان‌بندی فیلم می‌رسیم، کاملا محو تماشای آن می‌شویم‌؛ به همین دلیل است که ما سکانس تعقیب و گریز ماشین‌ها در اوج فیلم را به عنوان بهترین سکانس انتخاب کرده‌ایم.

در این صحنه‌ی فراموش‌نشدنی، ویلا فرگوسن در حالی که پدر بی‌دست و پایش، باب در تلاش است تا دوباره به او بپیوندد، از دست یک سفیدپوست نژادپرست به نام تیم اسمیت فرار می‌کند. آن نمای اول شخص پرسرعت با استفاده از تکنیک VistaVision که از تپه‌های غلتان عبور می‌کند، یک مدعی جدی برای بهترین نمای تکی سال است. در یک صفحه‌نمایش بزرگ، این حس به شما دست می‌دهد که درست در وسط تعقیب و گریز قرار دارید؛ این دقیقا همان چیزی است که اندرسون و فیلم‌بردار، مایکل باومن، می‌خواستند ارائه دهند.

این صحنه نه تنها عالی به نظر می‌رسد، بلکه هوشمندانه نیز هست. تعقیب و گریزهای ماشینی بارها و بارها در سینما به تصویر کشیده شده‌اند، اما روشی که ویلا از طریق آن اسمیت را شکست می‌دهد، متوقف کردن ماشین خود در نقطه‌ی کور بالای تپه است که خلاقانه و فوق‌العاده اجرا می‌شود. 

Sorry, Baby - ما زن هستیم!

متاسفانه تماشای فیلم Sorry, Baby در بعضی مقاطع بسیار دشوار است. این موضوع نباید برای کسانی که خلاصه‌ی داستان را خوانده‌اند غافلگیرکننده باشد؛ داستان درباره کسی است که تلاش می‌کند پس از تجاوز جنسی توسط یک استاد ادبیات، زندگی‌اش را بازسازی کند. با این حال، آنچه چندین بیننده را شگفت‌زده کرد این بود که در واقع فیلم یک نوع کمدی است. به نوعی، نویسنده و کارگردان تازه‌کار، اوا ویکتور، این اجرای دشوار را با فیلمی به سرانجام می‌رساند که هم غم‌انگیز و صادقانه است و هم به طرز طنز تاریکی خنده‌دار است، البته بدون اینکه توهین‌آمیز شود.

به یادماندنی‌ترین صحنه زمانی اتفاق می‌افتد که شخصیت اصلی، اَگنس با مدیران کالج ملاقات می‌کند. از آنجایی که استادی که به اگنس تجاوز کرده است قبلا به مرخصی فرستاده شده، کالج نمی‌تواند تحقیقاتی انجام دهد یا هیچ اقدامی علیه او صورت دهد، اما در میان این کابوس بوروکراتیک، مدیران همچنان سعی می‌کنند با تکرار عبارت «ما زن هستیم» به اگنس اطمینان دهند که همدلی می‌کنند. اگنس به طور قابل درکی از این عبارات توخالی و مضحک سردرگم می‌شود. در صحنه بعدی نشان می‌دهد اگنس کاملا خود را زن نمی‌داند. این نوعی واکنش طنز آمیز نسبت به این همدلی است که تا حدودی نیز تکان دهنده است.

سخن آخر

در این مقاله تلاش کردیم از بین تمام فیلم‌هایی که در سال 2025 منتشر شدند، بهترین سکانس‌ها را بیرون بکشیم و به شما معرفی کنیم. هر کدام از این سکانس‌ها، از نظر شیوه اجرایی، عناصر داستانی و شکل فیلمبرداری به بهترین شکل به تصویر کشیده شدند. به نظر شما جای کدام سکانس از بین فیلم های 2025 در این لیست خالی است؟