چه می‌شد اگر تمام هدست‌های واقعیت مجازی این شکلی بودند؟

قیمت تنها مانع خرید هدست‌های واقعیت مجازی نیست. بسیاری از افراد نمی‌توانند با قرار دادن این هدست‌های سنگین‌وزن روی سر خود کنار بیایند و از سوی دیگر، نمایشگر این هدست‌ها باعث ایجاد حس ناراحتی در افراد می‌شود. در کنار این‌ها، طراحی هدست‌های واقعیت مجازی طی سال‌های اخیر تغییرات چندانی به خود ندیده و همچنان همان شکل پاره آجری روزهای نخست حفظ شده.

این هدست‌ها بزرگ و سنگین‌اند و وقتی برای مدتی طولانی روی سر قرارشان می‌دهید، شدیداً گرم می‌شوند و عرق از سر و رویتان سرازیر خواهد شد. با چنین مشکلاتی، یا باید حسابی به استفاده از واقعیت مجازی متعهد باشید یا یک بازی شدیداً سرگرم‌کننده (مثل Beat Saber، روح‌نوازترین بازی سال ۲۰۱۹ ویجیاتو) را تجربه کنید تا تمام این مسائل از یادتان برود.

اما به نظر می‌رسد که داریم به دوران هدست‌های واقعیت مجازی بهینه‌تر نزدیک می‌شویم. شرکت پاناسونیک در جریان نمایشگاه CES از محصولی رونمایی کرد که بیشتر شبیه به یک عینک است و ابعاد به مراتب کوچک‌تری نسبت به هر هدست دیگری در بازار دارد. حقیقتش را هم بخواهید، این عینک اندکی شبیه به عینک‌های داستان‌های سایبرپانک است.

طراحی این هدست چیزیست که باید مدت‌ها درباره‌اش صحبت کنیم. فرم فاکتور جدید دستگاه، قرار دادن آن را روی چشم بسیار راحت می‌کند و مشخصاً دیگر خبری از وزن زیاد روی سر و گردن و تعرق پیشانی و موها نخواهد بود. از طرفی به جای یک نقاب سراسری، لنزهای هر چشم به صورت جداگانه روی بدنه تعبیه شده‌اند. ایربادها هم جایی در انتهای بازوی عینک قرار گرفته‌اند و بنابراین به راحتی وارد گوش می‌شوند.

قبل از اینکه بیشتر وارد جزییات این هدست شویم باید اشاره کرد که آنچه پاناسونیک ساخته لزوماً به محصولی واقعی برای مشتریان تبدیل نخواهد شد - مثل بسیاری از محصولات دیگری که در نمایشگاه CES معرفی می‌شوند و در حد کانسپت باقی می‌مانند. با این حال پاناسونیک می‌گوید که به توسعه این عینک‌های واقعیت مجازی ادامه خواهد داد و روی مسائلی مانند «تماشای محتویات ورزشی واقعیت مجازی» یا «تجارت سفرهای مجازی» با اتصال 5G متمرکز خواهد بود.

هدست وی‌آر پاناسونیک نخستین نمونه در نوع خود است که به پنل مایکرو اولد مجهز شده و گفته می‌شود این پنل، مشکل دیدن شدن مرز میان پیکسل‌ها (که ناشی از نزدیکی چشم و نمایشگر است) را از بین می‌برد. از سوی دیگر، برای نخستین بار از دامنه داینامیک بالا (HDR) هم پشتیبانی می‌شود که افرادی که قادر به تست هدست بوده‌اند، نتیجه‌اش را شدیداً تحسین‌برانگیز می‌دانند.

البته این پروتوتایپ یک مشکل عمده هم دارد. اینکه دو کابل به بخش جلویی عینک متصل می‌شوند و به نوعی روی صورت کاربر وزن می‌اندازند که شاید حتی آزاردهنده‌تر از وزن هدست‌های رایج باشد؛ چرا که حداقل در آن صورت، وزن به صورت مساوی روی تمام نقاط پیشانی و سر تقسیم می‌شود.

البته پاناسونیک یک پروتوتایپ دیگر هم از این هدست ساخته که هنوز به درستی کار نمی‌کند، اما در آن این دو کابل جای خود را به تنها یک کابل USB-C روی یکی از بازوهای عینک داده‌اند. این طراحی به مراتب بهتر به نظر می‌رسد و ممکن است آینده تکنولوژی واقعیت مجازی در گرو همین فرم فاکتور باشد.

در نهایت باید گفت که بعد از عرضه ده‌ها هدست واقعیت مجازی طی چندین سال اخیر، به نظر می‌رسد بالاخره یک شرکت بهترین راه حل ممکن را برای برطرف‌سازی برخی‌ از رایج‌ترین مشکلات یافته است. هدست پاناسونیک شاید صرفاً یک پروتوتایپ باشد، اما در عین حال می‌تواند خط مشی تازه‌ای برای امثال پلی استیشن و آکیلس و مایکروسافت باشد.