با ماجرای ماه‌های اخیر و قرنطینه دائمی خانگی، بالاخره این فرصت را یافتم که دوباره روزانه ساعت‌ها برای Red Dead Redemption 2 وقت بگذارم و برخلاف بار نخست که مبهوت از داستان‌سرایی، صرفاً کاری را انجام دادم که سازندگان می‌خواستند، این بار با آزادی عمل‌های نسخه پی‌سی و مادینگ، به دنبال تجربه‌ای خارج از چارچوب‌تر بودم.
نسخه پی‌سی Red Dead Redemption 2 در ذات پورت آنقدرها آبرومندانه‌ای نیست و به همین خاطر مشکلات بازی را بیشتر به چشم مخاطب می‌آورد. اما یک پتانسیل بزرگ در Red Dead 2 وجود داشته که ارتباطی مستقیم به نسخه پی‌سی ندارد، ولی وقتی هزار جور ماد مختلف نصب می‌کنید که می‌توانند تجربه بازی را به کل دگرگون کنند، از نبودش حسابی جا می‌خورید.
راکستار به هیچ‌وجه اجازه نمی‌دهد آدم نفرت‌انگیزی باشید.
بله، سکانس به دار آویختن کلیت توسط مارستون و سیدی را یادم هست، همینطور دوراهی‌های اخلاقی آرتور را در مواجهه با معشوقه‌اش و افرادی که بر زندگی‌شان تاثیر گذاشته بود. اما این‌ها همه دوراهی هستند. بازی در سکانس‌هایی مشخص به شما اجازه انتخاب میان خوب و بد می‌دهد و معمولاً هم تمام زورش را می‌زند که با تمرکز بر بعد عاطفی ماجرا، شما را به سمت درست و اخلاقی سوق دهد.
چیزی که من در این بازی به دنبالش می‌گردم و اتفاقا پس‌زمینه داستانی Red Dead Redemption 2 آن را به مراتب بیشتر از سری Grand Theft Auto توجیه می‌کند، نفرت‌انگیز بودن محض است. بتوانید در این جهان عظیم که زیر پایتان قرار گرفته قلدری کنید، مردم را به اشکال وحشتناک به قتل برسانید و نشان دهید اینجا رییس کیست.
شاید پاراگراف بالا باعث شود تصوری شبیه به یک سادیسمی از من در ذهن‌تان شکل بگیرد. اما موضوع خیلی ساده به ذات بازی‌های ویدیویی و همینطور پتانسیل از دست رفته RDR2 مربوط می‌شود. شاید هضم آنچه بالاتر گفتم سخت‌تر از تکه و پاره کردن شیاطین در دووم باشد، اما کلیت یک چیز است. بازی‌های ویدیویی به ما اجازه می‌دهند در جهان دیجیتالی شخصیتی متفاوت از خودمان باشیم و یکی از همین تفاوت‌ها در توانایی مردم‌آزاری بدون پیامد قانونی و نگرانی اخلاقی بروز می‌کند.
RDR2 به یک دلیل ساده از نمایش خشونت و هرج‌ومرج واقعی در قرن نوزدهم میلادی طفره رفته و این احتمالا بدترین نکته درباره شاهکاری باشد که راکستار گیمز تحویل‌مان داد. استفاده از «رستگاری – Redemption» در نام‌گذاری و همینطور مضامین کلی بازی، تقریباً مجال هر کار خشونت‌آمیز اندک افراطی را از گیمر می‌گیرد. بازی درباره رستگاری است و باید هرطور که شده رستگار شوید تا داستان‌سرایی بیشترین تاثیرش را بگذارد.
اشکالی هم ندارد و در واقع به همین خاطر است که RDR2 را بیشتر به عنوان یک بازی جهان‌بازِ خطی می‌شناسیم تا یک سندباکس واقعی. مکانیک‌های گیم‌پلی و توانایی‌های بازیکن به عنوان شخصیت اصلی کاملا در اختیار داستان‌سرایی است و این رویکرد به راکستار اجازه داده قادر به کنترل آن چیزی باشد که در جهان بی‌در و پیکر بازی‌اش می‌گذرد.
اما…
اما احتمالاً بزرگترین مشکل این باشد که هیچ تفاوتی میان بخش آنلاین و آفلاین بازی وجود ندارد و همان محدودیت‌ها بار دیگر در حالتی از بازی ظاهر می‌شوند که قرار است من را صدها ساعت درگیر نگه دارد. اگر من در تمام بخش داستانی از رفتارهای ناپسند از نگاه سازندگان خودداری کردم تا نوار اخلاقی بازی را بیشتر به سمت آدم خوبه بودن نگه دارم و بهترین تجربه را به دست آورم، این حق را دارم که در بخش آنلاین اندکی آزاد گذاشته شوم.
RDR2 گزینه‌های چندانی به شما نمی‌دهد. می‌توانید به مردم تیراندازی کنید، می‌توانید دست و پایشان را با طناب ببندید و تقریبا همین. خبری از دوئل‌های احمقانه به دلایل احمقانه نیست، خبری از گزینه‌های درست و حسابی برای سرقت از اماکن مختلف نیست (هرچند که برخی مادها اندکی مشکل را برطرف کرده) و خبری از واکنش‌های طبیعی نسبت به بلایی که سر مردم می‌آورید هم نیست.
RDR2 تماماً درباره رئالیسم است. دائماً می‌خواهد یادآوری کند که جرم و جنایت درآمد چندانی ندارد و همین را در بستر داستانی بازی هم دیده‌ایم. مکانیک‌های بازی هم نسبت به ساخته‌های قبلی راکستار کند و زمخت شده‌اند تا اهمیت هر کنش بیشتر لمس شود. خبری از سکانس‌هایی نیست که انگار از دل یک فیلم سینمایی اکشن هالیوودی درآمده باشند و گیمر در عوض به فکر کردن وادار می‌شود.
این موضوع به همان اندازه که رابطه میان گیمر و آرتور را تقویت کرده، تکرارپذیری بازی را از بین برده. آدم خوبه بودن در بازی نیازمند انگیزه است و درست در لحظه‌ای که داستان به پایان می‌رسد دیگر انگیزه‌ای هم وجود ندارد. از آن لحظه به بعد بازی باید اندکی انعطاف‌پذیری نشان داده و به خاطر تکرارپذیری و نگه داشتن بازیکنان پای بازی هم که شده، آزادی عمل بیشتری به گیمر بدهد. اهمیت این موضوع خصوصا زمانی بیشتر می‌شود که می‌بینیم پس‌زمینه بازی اجازه نمی‌دهد بخش آنلاین‌اش به اندازه GTA Online متنوع باشد. در جی‌تی‌ان آنلاین اگر ماموریت سرقت به پایان برسد، انگیزه جدیدتان می‌تواند اتومبیل‌های گران‌قیمت‌تر، خانه‌های بزرگ‌تر و مینی‌گیم‌های فراوان باشد.
اما Red Dead Online نه‌تنها به دلیل واقع‌گرایی‌اش نمی‌تواند به چنین محتویاتی روی بیاورد، بلکه از تنها مزیتی که نسبت به GTA دارد (و ورژن کوچک‌تر همان مزیت هم GTA را اینقدر افسانه‌ای کرده) طفره می‌رود. به همین دلیل ساده، Red Dead Redemption 2 هیچوقت حتی در خواب هم موفقیت GTA V را تکرار نخواهد کرد.
فقط امیدوارم دیگر تم رستگاری در قلب نسخه بعدی این فرنچایز نباشد. به این خاطر که انتخاب حقیقی را از بین برده و تنها توهم انتخاب می‌ماند. اکثر آدم‌ها خودشان را آدم خوبی می‌دانند و هدایت کردن‌شان در مسیر اخلاقی کار چندان سختی نیست. همانطور که اخیرا مشخص شد بیش از ۹۰ درصد از بازیکنان مس افکت ترجیح داده‌اند در نقش شپرد کاراکتری مثبت باشند. اما زمانی که انتخاب میان خوب و بد حقیقی باشد و بعد علی‌رغم تمام توانایی‌های گیمر، او را چنان تحت تاثیر قرار دهید که مسیر اخلاقی را در پیش بگیرد، آن موقع هم داستان به زیبایی مفاهیم مد نظر سازندگان را انتقال داده و هم سرگرم‌کنندگی و تکرارپذیری بازی فدای معصومیت مضامین نشده.
اه اه چرت ترین مطلب ویجیاتو.از خوندنش پشیمونم
انصافا اگه بخوایم منصفانه نگاه کنیم راکستار بازیه بد نمیسازه !
قطعا این بازیم نه کسل کننده است و نه بد
خب هر کسی دیده خودشو داره ممکنه از نگاه یکی این بازی بهترین بازیی باشه که بازی کرده و از نظر یکی دیگه این بازی اصلا ارزش وقت گذاشتنم نداره
ولی به من به شخصه نظرم اینه که رد دد ۲ یه سرو گردن از جی تی ای وی بالاتره
هم از لحاظ داستان سرایی ، هم از لحاظ گرافیک ، هم از لحاظ آزادی عمل ، هم بزرگی نقشه و…
تنها برتری gta v بخش آنلاینشه
خاله بازی به سبک وسترن اسپاگتی
من کاملاً با این مقاله موافقم
من سه بار بخش داستانی این بازی رو تجربه کرم و این قضیه ی محدودیت هایی که در red dead وجود داره رو قبول دارم
من اکثر اوقات رو تو شهر سید دنیس تجربه کردم و جیزی که اونجا بیشتر مشهوده اون محدودیت هاش هستش
داخل بازی قطعاً از قابلیت “استرنجر” استفاده کردیم
تو استرنجر سه گزینه وجود داشت یکی “rob” بود یکی دیگه این بود که “مثبت” باهشون هرف بزنیم و یکی دیگه این بود که “منفی” با npc ها حرف بزنیم و خوب اگر شما با یکی از npc منفی برخورد بکنید و برای بار دوم این کار را تکرار کنید اون شخص یا اطرافیان اون میره شما رو به پلیس لو بده و در واقع شما “وانتد” میشی که به نظرم خیلی مصخره است جون ما با اون شخص فقط حرف زدیم.
یا یه زمان دیگه بود که میخاستم یه درشکه رو بیارم و برم بالا اون تا بتونم برم بالای یه ساختمونی ولی زمانی که درشکه رو اوردم تو اون خیابون های تنگ و شلوغ بودم که یه لحظه خیلی خیلی کم به یه درشکه دیگه برخورد کدم و اون وقت اون زمان من “وانتد من سفید شد من اون وقت توقع داشتم اون npc حرکت کنه به سمت جلو ولی عمونجا وایساده بود و از یه طرفم نمی تونست به عقب حرکت کنم چون چن تا درشکه و npc دیگه اونجا موند و بعد از یه مدت من کاملاً وانتد شدم
یه جای دیگه تو شهر ولنتان بود که یک سگ رو با مشت و لگد شروع به زدن کدم و بعد پلیس من رو گرفت و جریمه کرد و هی باخودم میگفتم چرا تو تون زمان وسترن به خواطر زدن یه حیوون باید دستگیر شم و برم زندان
ولی در هر حال بازی بسیار عالی هستش ولی اگر یکم “وانتد” و “بنتی” رو شل میگرفتن و اینقدر سخت گیرانه نبود بهتر بود
این امکان هست که دستو پای طرفو با شاتگان قطع کنی ولی خب پا رو که زدی میمیره
من این مقاله رو قبول ندارم من نسل های مختلف جی تی ای رو بازی کردم ولی داستانش تقریبا شبیه همه به جز جی تی ای سن آندرس اصلا رددد یه چیزه دیگه هست و نمیشه در موردش قضاوت کرد
من یه چیز در باره ی حرف دوست عزیز Pershin gmes بگم که رد دد ۵ ماه طول نکشیده ۵ سال طول کشیده
به نظر من از نظر ساخت بازی داستانی بودن بازی وپر کیفت بودن بازی رد دد بهتر است و جی تی ای داستان جالبی ندارد و حال چننچ یا گنج هم ندارد ولی رد دد بهتر است به نظر من رد دد ریدیمینشن ۲ بهتر از جی تی ای وی فایو است و به نظر من خوشونت بار نیست
این شاید یه مسئله مهم توی بازی باشه ولی دیگه مشخصه که نمیتونن خوشنوت های اون زمان رو توی بازی بزارن . که البته خوب هم نیست . این بازی تا جایی که میتونست کاری کرد که رده سنی پاینتر بخوره . رده سنی پاینتر یعنی فروش بیشتر این چیزاشم باید دید .
رد دد داستان غنی تری از جی تی ای داشت
من شنیدم بازی رد دد۲ نسخه pc فقط آنلاینه و بخش داستانی بازی رد دد۲ فقط برای کنسولهاست آیا درسته؟
سلام،برخلاف خیلی دوستان بنده با نویسنده موافقم.درسته که رد دد بازی فوق العاده ای بود و شکی نیست،ولی از نظر خشونت و محتوای بزرگسالانه ای که جی تی ای داشت رد دد فاقد اونه
که البته اونقدرم از ارزش بازی کم نمیکنه و میشه گفت فدای داستان فوق العاده بازی شد
سلام این مقاله کمی ضعیف بود ، بازی Red Dead Redemption 2 فوق العادست شاهکاره و شما در این بازی هم مثل GTA V حق انتخاب داری که چیکار کنی مثلا به مردم حمله کنی یا به پلیس حمله کنی یا نکنی یا در بازی خوب باشی یا بد. هیچ عیب و ایرادی نداره این بازی و دلیلی نداره بازی به این خوبی رو دنبال نکات منفیش بگردی، شما بازی کن و لذت ببر از این بازی شاهکار تاریخی و زیبا ?
برداشتم از این متن که البته بنظرم بزرگترین نقطه ضعف رد دد هست بی فایده بودن پوله که هیچ انگیزه ای برای بدست آوردنش به ما نمیده. بازی اسکایریم چه اشکالی داره یه اسب خاص ۵۰ هزار دلاری در بازی باشه؟ یا چند خونه بزرگ گران قیمت و قابل ارتقا که برای بدست آوردنش نیازه خودتون رو به آب و آتیش بزنید. چند کالسکه مدرن و خرید چند بیزینس در شهر و ارتقا اونها و داشتن گروهی از خلافکارها یا مردان قانون و…
رد دد بی نهایت فوق العادس و سینگل پلیر بهتری نسبت به جی تی آ ولی بعد از اتمام داستان چی؟ از همه مهمتر در حالت آنلاین چقدر انگیزه برای بازی کردن و پیشرفت دارید؟ دقیقا این همون جایی هست که جی تی آ بعد از ۷ سال میتازه.
راستی چرا دیگه شایان کرمی و زهرا شیرازی دیگه فعالیت نمیکنن
راستی رد در بازی قشنگی بود و من فکر کنم بیشتر از ۵ ماه صرف گشتن توی نقشه بازی کردم راستی میگن وقتی که بازی تموم شد میتونی بری به گواروما(همون جزیره ای که داچ و آرتو وبقیه گنگشون بعد از مرگ هویزه توی سرقتی که از بانک شهر کردن و شکست خوردند)بری البته توی اپیلوگ که با جان مارستون هستید باید از طریق گلیچ برید به همون جنوبی ترین نقطه بازی برید توی اینترنت بزنید رفتن به جزیره گواروما درred dead redemption
سلام من بازی های watch dogs 2 و red dead redemption 2 وgtav و spider man وhitmanبازی کردم به نظر تون چه بازی جز این سه تا بازی که مورد نظرم بگیرم:Detroit become human و God of war 4
و ace combat combat 7 به نظر تون بازیwrc8و ace combat7خوب هستند اگه میشه سردبیر جواب بده راستی من علاقه ای به بازی death strandings ندارم نمیدونم چرا
اگه میشه بگید چه بازی های دیگه وجود دارن تا منم بازی کنم اینجا من زندگی میکنم امیدوارم مثل تهران قیمت بالا نرفته باشه
این واقع نگری و به اصطلاح محدودیت هایی که شما میگی که عمدتا به صورت غیر مستقیم ایجاد شدن اتفاقا به شدت عالی ان و باعث پیشرفت ان . راکستار تا جایی که میشد کاری کرده که ما خودمون تصمیم بگیریم ادم خوبه باشیم جای اینکه مجبور بشیم ، این خیلی سطح بالاست . اینکه یه بازی واقع گرایانه تر ، قابل درک تر و محسوس تر باشه خیلی خیلی بهتره
کل مقاله تون درست بود غیر از نتیجه گیریش :/ کل این مطالبو به عنوان ضعف بیان میکنین نسبتا که خیلی خنده داره ! این واقع نگری داخل بازی خیلی خیلی پیشرفته تر از مثلا جی تی ای که نزدیک یه ان پی سی میشی شروع میکنه به فرار کردن و جیغ زدن :/ اینکه تو جی تی ای بتونی هرکاری دلت میخواد بکنی جالبه، ولی اتفاقی که تو رد دد افتاده فوق العادست
بنظر من شما red dead با یک بازی نقش آفرینی اشتباه گرفتی.این یک بازی خطی است و شما در بدترین حالت ممکن که با آرتور مورگان بازی بکنی آخر داستان آرتور راه رستگاری پیش خواهد گرفت پس قرار نیست آرتور شخصیت بده بشه.و این عنوان از هر نظر که فکرش بکنی یک نسل از کل عنواین نسل ۸ جلوتره دقیقا مثل red dead 1 که شاهکاری بود که از هر نظر در نسل ۷ جلوتر بود.و یچیز دیگه gta v که از لحاظ داستانی در مقابل این بازی یک جوک خندار بیش نیست و آنلاین بدون مرز این بازی باعث موفقیت این بازی در تی این سالها شده و قرار نیست راک استار اصالت red dead بخاطر کسایی که مثل شما فکر میکنن تغییر بده و هر چیزی که دلش بخواد وارد جهان آنلاین بازی بکنه….
آقا چیزی که ذهنمو الان درگیر کرده اینه که دوست داشتی چیکار بکنی ؟
شما نفرت داری از red dead 2 … می کنی میای می کوبیش . یکی از ضعیف ترین مقاله های تاریخ ویجیاتو
به عنوان کسی که دو بار بازی و تموم کرد
یک بار با نوار آنر به شدتی منفی
و یک بار با نوار مثبت
باید بگم چیزی که رد دد و به یک تجربه احساسی و درگیر کننده میکنه و از انتهای اون ی تراژدی به شدت قوی میسازه
همین نبرد بین ادم خوب و بد بودنه
اصلا کاراکتر اصلی بازی یعنی ارتور هم در طول بازی مدام به این دو راهی میرسه که من ادم خوبی ام یا بد
و این هماهنگی که بین اتمسفر بازی و روحیات کاراکتر اصلی در جریانه در واقع باعث میشه این داستان پردازی خارق العاده رو شاهد باشیم
من شخصا فکر میکنم ردد دد ۲ بیشتر از ی بازیه
مثه یک تجربه غنی و بزرگ و یک پارچه میمونه و تو رو غرق در عمیق ترین احساساتت میکنه
ردد هیچوقت نیومد که جای جی تی آی را بگیره یا مثل اون باشه راکستار ردد رو ساخت که دور از منطق بودن جی تی آی رو با ردد بپوشونه و جی تی آی راه خودشو میره ردد راه خودشو راکستار نمیتونست با یه بازی فقط جی تی آی بمونه بخاطر همین ردد رو ساخت که واقع گرایانه تر باشه و هم جی تی آی تنها بازیش نباشه
سلام لطفا از تیترهاییکه اسپویل کننده هست استفاده نکنید.