اوایل نسل هفتم بود که ایکس باکس 360 خریدم؛ چون آن موقع‌ها هنوز پلی استیشن 3 هک نشده بود و بازی‌هایش گران بود، اما بازی‌های 360 را می‌توانستم با هزار یا دو هزار تومان بخرم. از طرفی فروش این کنسول در ایران هم بهتر به نظر می‌رسید و جامعه بهتری برای آنلاین بازی کردن داشت.
از اول هم با قصد آنلاین بازی کردن کنسولم را خریده بودم. خوشبختانه اینترنت ADSL فکسنی خانه (که فکر می‌کنم سرعت ۴ مگابیت داشت) برای تجربه چند بازی آنلاین کفایت می‌کرد. تا جایی که خاطرم است فیفا 08 و Battlefield Bad Company عناوینی بودند که برای اولین بار به صورت آنلاین تجربه‌شان کردم.
از آن لحظه به بعد دیگر تمایل چندانی به تجربه بازی‌ها به صورت آفلاین نداشتم. حتی وقتی که ماجرای برنرمکس و امثالهم به میان آمد و دیسک‌های 360 با قابلیت آنلاین شدن تا حدود ۱۰ هزار تومان گران شدند. اما همین اصرار من به آنلاین بازی کردن باعث شد خیلی تصادفی در برخی سرورهای بتلفیلد با چند ایرانی آشنا شوم.
رفته رفته با آنها دوست شدم و با یکدیگر وارد پارتی می‌شدیم، برنامه می‌ریختیم، شماره رد و بدل کردیم، و شاید حتی ۶ تا ۸ ساعت در روز با یکدیگر آنلاین بازی می‌کردیم. حدودا ۸۰ درصد از تایم‌مان هم صرف تجربه بتلفیلد می‌شد، و مابقی زمان هم به برخی دیگر عناوین مانند فیفا یا Left 4 Dead اختصاص داشت.
چرا طراحی ایکس باکس سری ایکس متفاوت است؟
این مسیر تا پایان نسل هفتم و نسخه‌های بعدی بتلفیلد ادامه پیدا کرد و به نسل هشتم هم کشیده شد. جمع دوستانه ما به قدری قوی شده بود که عملا با این دوستان مجازی بیشتر از دوستان فیزیکی‌ام در ارتباط بودم. با چند نفر از آنها که همشهری بودند ملاقات حضوری هم کرده بودم، اما با برخی که در شهر یا کشورهای دیگر زندگی می‌کردند صرفا فقط از طریق صدا و تصویر در تماس بودم.
به خاطر از دست ندادن این جامعه دوستان صمیمی (که حالا حدود ۱۲ سال است با هم رفاقت می‌کنیم و به هیچ عنوان ذره‌ای از دوستی ما کاسته نشده) همگی با هم بدون در نظر گرفتن حواشی تصمیم گرفتیم در سال ۲۰۱۳ ایکس باکس وان بخریم و نگاهی به پلی استیشن 4 نیندازیم.
چون رفاقت ما در شبکه ایکس باکس لایو شکل گرفته بود و می‌خواستیم این رفاقت را به همان شکل همیشگی دنبال کنیم. همه جا صحبت از موفقیت پلی استیشن 4 و انحصاری‌هایش بود، اما ما در سال‌های ابتدایی نسل هشتم از عناوین آنلاین، به خصوص بتلفیلد 4 نهایت لذت را می‌بردیم.
اما گذر زمان تارهایی از موهایمان را سفید کرد. دیگر من آن دانش‌آموز ۱۷ یا ۱۸ ساله نبودم؛ دوستانم یکی یکی از دنیای گیم خداحافظی کردند یا به قدری کم‌پیدا شدند که عملا با خداحافظی فرقی نداشت.
مدیر ایکس باکس نسل نهم کنسول‌ها را انقلابی می‌داند
خیلی چیز عجیبی نبود، برخی از آنها چندین سال از من بزرگ‌تر بودند و وقت آن شده بود ازدواج کنند. یکی دیگر از آنها هم که بچه‌دار شد و دیگر فرصت برای سر خاراندن هم نداشت. این بود که رفته رفته من ماندم و کویری به اسم ایکس باکس لایو که هر از چندگاهی فقط چراغ یکی دو تا از دوستانم در آن روشن می‌شد و بس.
در همین حین وقتی به مهمانی می‌رفتم یا در دورهمی‌های گیمرها قرار می‌گرفتم، متوجه شدم که دنیای بازیکنان پلی استیشن 4 همچنان زنده است. بنابراین تصمیم گرفتم کنسول نسل هشتمی سونی را هم در عین حفظ ایکس باکس وان بخرم.
حالا تقریبا هر شب در شبکه پلی استیشن آنلاین می‌شوم و بازی می‌کنم؛ دل سیری هم از عزای انحصاری‌های سونی درآورده‌ام. اما این وسط ایکس باکس بیچاره‌ام زیر تلویزیون افتاده و فایده‌ای بیشتر از یک DVD Player ندارد. از این کنسول برای پلی کردن فیلم‌ها و سریال‌ها استفاده می‌کنم و تنها بازی جدیدی هم که برایش خریده بودم (فیفا 20) را نیز کنار گذاشته‌ام.
اینجا است که به حرف شایان ضیایی در ابتدای نسل می‌رسم؛ ایکس باکس رسما همان ابتدای نسل گور خودش را کند. رقابت بسیار نزدیک سونی و مایکروسافت در نسل هفتم به شکست کامل ردموندی‌ها در نسل هشتم تبدیل شده. حالا دیگر برای ورود به نسل نهم نمی‌توانم با اطمینان خاطر کنسول جدیدم را انتخاب کنم.
گوگل درباره موفقیت پلی استیشن 5 و ایکس باکس سری ایکس چه می‌گوید؟
ایکس باکس سری ایکس و پلی استیشن 5 هر دو نوید پیشرفت‌های خارق‌العاده‌ای را می‌دهند و انتخاب از بین آنها سخت است. ولی در هر صورت بدیهی است که هیچ کدام از کنسول‌های نسل نهم به سرنوشتی مانند ایکس باکس وان من دچار نخواهند داشت، و مزیت و کاربری بالاتری در درازمدت خواهند داشت.
نظر شما در این رابطه چیست؟ در حال حاضر بازیکن کدام یک از پلتفرم‌ها هستید و برای نسل بعد چه نقشه‌ای کشیده‌اید؟ دیدگاه‌ها و تجربیات خود را با ویجیاتو در میان بگذارید.
وای از روزی که ادم بزرگ میشه وگرفتار زندگی . یه شانس رو داشتم . ازدواج کردم و همسرم هم گیمره . ولی بچه رو نمیدونم چه بلایی سرم بیاره
شخصا به طور وحشتناکی آدم گرفتاری هستم. گاهی در طول هفته بیشتر از یک یا دو ساعت کنسول رو روشن نمی کنم، و همین هم باعث می شه برای من پلی استیشن بهترین باشه. بازی های آفلاین فوق العاده، که مجبورم نمی کنه بهشون بچسبم و می گذاره بین زندیگی، کار و تفریح توازن برقرار کنم و از سوی دیگه همان دقایق محدود رو با بازی های بسیار هیجان انگیزی سر می کنم که داستانشون (تا جایی که پیشرفت کردم) توی ذهنم می مونه. البته با موبایل گوچا بازی می کنم (بازی Azur lane و Marvel future fight رو سالهاست بازی می کنم) و توی محیط کار و درس بدون بازی گیر نمی افتم? اما به نظر من خرید پلی استیشن بهترین انتخاب هست. و صد البته صرفا نظر شخصی من هست به عنوان کسی که از آخرین بازی آنلاینش روی کنسول سالها می گذره.
یعنی اگه ps بخریم تا ابد جوون میمونیم؟?
من pc گیمرم ۳۵ سالمه منم تقریبا با همه دوستای گیمریم دیگه اون رابطه قدیم رو ندارم بجز یکی اما نمیدونم چه ربطی به xbox داشت این قضیه تقریبا واسه همه اتفاق میوفته پلتفرم خاصی هم نمیشه گفت چون xbox داشتی اینجوری شده !!!!یعنی اونی که ps داشته دوستاش بزرگ نمیشن دنبال کار زندگی نیستن خیلی بی ربط ربط دادین به xbox
دوستان فن بوی سونی و مایکروسافت این داستان شاید برای شما هم اتفاق بیفتد از روی عقلتون تصمیم بگیرید
با این که می‌دونم بی طرفانه مقاله رو نوشتی
ولی از سونی متنفرم
عشق فقط اکس باکس و بس
مرسی برا مقاله..
و مطمئنم برا نسل بعد اکس باکس بازیای بزرگی داره