بررسی بازی Towa and the Guardians of the Sacred Tree

حمایت ناشران بزرگ از پروژه‌های کوچک‌تر همیشه ارزشمند است و این بارBandai Namco با بازی Towa and the Guardians of the Sacred Tree، ساخته استودیو Brownies، سراغ تجربه‌ای متفاوت و نسبتا جسورانه رفته است. Towa یک اکشن نقش‌آفرینی روگ‌لایک با ساختار Run-based است. بازیکنان کنترل یکی از هشت نگهبان یا خود Towa را بر عهده می‌گیرند و باید از میان اتاق‌های نیمه‌تصادفی با موانع مختلف عبور کنند تا به نبرد با باس اصلی برسند. در طول مسیر، آیتم‌هایی به نام Graces جمع‌آوری می‌شود که نقش پاورآپ و تقویت‌کننده‌ را ایفا می‌کنند. در ادامه با بررسی این بازی با ویجیاتو همراه باشید.

داستان بازی در دهکده ژاپنی Shinju و در یک آشفتگی خط زمانی آغاز می‌شود؛ جایی که حملات خدای اهریمنی Magatsu آغازگر این اتفاق بوده است. برای حل این مشکل، باید فرزندان Magatsu را یکی پس از دیگری شکست دهید تا هر بار چند دهه زمان در دهکده به جلو پرش کند. Towa و نگهبانانش جاویدان می‌مانند اما اهالی دهکده به زندگی خود ادامه می‌دهند و در این گذر زمان، نسل‌ها تغییر می‌کند.

در فاصله بین مرحله‌ها به دهکده بازمی‌گردید و با ساکنان تعامل می‌کنید و می‌توانید دهکده را گسترش دهید و شخصیت‌های خود را برای مرحله بعد تقویت کنید. یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی، تماشای تحول دهکده و اهالی آن طی دهه‌هاست. با این روند، هر بار که مرحله‌ای را کامل می‌کنید، زمان در Shinju Village دهه‌ها جلو می‌رود. در حالی که سن و ظاهر Towa و نگهبانان بدون تغییر باقی می‌ماند، ساکنان دهکده زندگی عادی‌ خود را دنبال می‌کنند و Towa همچنان به عنوان روح نگهبان در کنار آن‌هاست.

تمرکز بازی روی محل زندگی و روابط روستایی، نکته‌ای بود که توجه من را جلب کرد. بیشتر اتفاقات و داستان‌های کوچک درون بازی حول خانواده‌ها، ساکنان و روابط نزدیک آن‌ها در Shinju می‌چرخد و این حس نزدیکی و انسانی روستا، بخش مورد علاقه‌ام بود.

اما در مقابل، داستان کلی بازی چندان جذاب نبود و شخصیت منفی، یعنی شیطان Magatsu، ناامیدکننده است. او بیشتر شبیه یک نیروی شیطانی بی‌پایه و اساس است که باید نابود شود، بدون هیچ جذابیت‌هایی در شخصیت یا انگیزه. Magatsu صرفا نماد شر است و داستان او چندان عمق ندارد. البته نمی‌توانم بدون لو دادن داستان جزئیات بیشتری بگویم، اما پایان بازی هم چندان رضایت‌بخش نبود و احساس می‌کردم کمی ناقص باقی‌مانده است.

در زمینه هنری و گرافیک، بازی با طراحی شخصیت‌ها، محیط‌های رنگارنگ و موسیقی سنتی Hitoshi Sakimoto، فضایی دلنشین دارد. گرافیک بازی Towa and the Guardians of the Sacred Tree تا حدی قابل قبول است. شاید کاراکترها یا محیط‌ها در بالاترین سطح جزئیات نیست، اما طراحی هنری کاراکترها، رنگ‌بندی شاداب محیط و موسیقی سنتی، فضای ویژه‌ای به بازی بخشیده است. تنها ایرادی که می‌توانم بگیرم این است که برخی میدان‌های نبرد فقط پالت‌‌های رنگی‌شان عوض می‌شود و جز این مورد، تغییر دیگری نمی‌کنند.

دوربین بازی ایزومتریک است و با سیستم دو کاراکتری Tsurugi (شمشیر) و Kagura (چوب جادویی) جلو می‌رود. بازیکن هر لحظه یکی از این دو را کنترل می‌کند اما Kagura معمولا به طور خودکار پیرو Tsurugi است و اغلب آسیب‌پذیرتر از کاراکتر اصلی به نظر می‌رسد. حملات محدود به مبارزه با شمشیر است و با عوض کردن بین دو شمشیر، هم تنوع حرکات و هم دوام سلاح‌ها کنترل می‌شود. با این حال، این ویژگی چندان عمیق یا استراتژیک پیاده نشده و می‌توان این تاکتیک را خیلی آسان تکرار کرد.

با حضور هشت نگهبان متفاوت، معمولا بازیکن بعد از مدتی یکی از آن‌ها را انتخاب کرده و با او بازی را پیش می‌برد که در راستای همین موضوع بسیاری از مکالمات بین شخصیت‌ها فقط درباره همان کاراکترها یعنی Tsurugi و Kagura باقی می‌ماند و باقی شخصیت‌ها، کمتر فرصت دیده شدن پیدا می‌کنند. با وجود تلاش‌های سازندگان برای ایجاد طراحی منحصربه‌فرد در سیستم مبارزه تووا، من شخصا نتوانستم این قسمت‌ها را به شکل خوبی ببینم.

در حین مراحل، کاغورا بیشتر اوقات در پشت تووا قرار می‌گیرد و اغلب در معرض حمله‌های دشمنان باقی می‌ماند؛ در حالی که کنترل مستقیم روی توورگی (کاراکتر اصلی) دارید. در این نوع بازی‌ها، کنترل دقیق در مبارزه و حرکت اهمیت زیادی دارد؛ باید بین دشمنان، AoE و خطرات در حال حرکت با مهارت عبور کنید و همزمان امیدوار باشید کاغورا در آن نزدیکی بماند و آسیب نبیند.

قدرت Spells و توانایی‌های کاغورا هم به اندازه توانایی‌های شمشیری توورگی مفید و کاربردی نبودند و نتیجه این شد که بیشتر احساس کردم کاغورا، بیشتر یک بار منفی و اضافی است و نه یک یار استراتژیک و مفید در مبارزه. در مجموع، سیستم مبارزه‌ای که طراحی شده، بیشتر شبیه تلاش کردن استودیو سازنده برای تنوع و افزودن لایه‌های جدید به بازی بود، اما در عمل، تجربه من در بازی آنچنان تاثیرگذار نبود. این بخش‌ها در ازای ارائه راهکار‌های موثر و خوب در مبارزات، بیشتر باعث پیچیدگی شده بودند و تاثیر چندانی در تجربه کلی نداشتند.

سیستم ارتقا بازی، ارتقای سلاح‌ها، بهبود قابلیت‌ها در Dojo و ساخت‌وساز در دهکده باعث می‌شود حتی اگر یک مرحله را کامل نکنید، باز هم پیشرفت را حس کنید. شخصی‌سازی ظاهر شمشیرها هم ممکن است، اما به‌خاطر زاویه دوربین، چندان به چشم نمی‌آید. زمانی که Magatsu در طول اجرای بازی ظاهر نمی‌شود، شما زمان خود را در دهکده Shinju سپری می‌کنید و فعالیت‌های مختلفی انجام می‌دهید.

یکی از مهم‌ترین این فعالیت‌ها، ساخت شمشیرهای جدید است که با جمع‌آوری آیتم‌های مختلف می‌توانید انجام دهید. فرآیند ساخت شمشیر شباهت زیادی به مینی‌گیم‌ها دارد، مثل پیدا کردن زمان درست برای ضربه‌های چکش و خنک‌سازی در کوره. هر چقدر در این مینی‌گیم‌ها بهتر عمل کنید، ویژگی‌های شمشیرتان بهتر خواهد شد. 

علاوه بر این در بازی راه‌‌های زیادی برای ارتقای شخصیت‌ها وجود دارد. با خرج کردن پول داخل بازی در دهکده، می‌توانید ویژگی‌های شخصیت‌تان را در دوجو (Dojo) به صورت دائمی افزایش دهید؛ مثل قدرت حمله، سرعت حمله و قدرت ضربه‌ زدن. همچنین، می‌توانید جواهراتی روی Kagura قرار دهید که درصدی از قدرت و بقیه ویژگی‌ها را تقویت می‌کنند و بر هر دو عضو تیم، یعنی Tsurugi و Kagura، تاثیر دارند.

ساخت ساختمان‌های جدید در شهر هم به صورت کلی روی توانایی‌های شخصیت‌ها تاثیر می‌گذارد. در کنار این‌ها، گزینه‌های زیادی برای شخصی‌سازی ظاهر شمشیر وجود دارد، مثل طرح دسته و غلاف، اما با توجه به زاویه دید ایزومتریک و درگیری‌های سریع، خیلی کمتر می‌توان این شخصی‌سازی‌ها را دید و در نتیجه سریع تصمیم گرفتم که سراغشان نروم.

در مجموع، این بازی هیچوقت فراتر از یک اکشن روگ‌لایک قابل قبول نرفت. بخش‌های خاص و منحصربه‌فرد در مبارزه و ساختار بازی، بیشتر احساس بی‌اهمیت بودن می‌دادند. طراحی هنری و روایت‌های شخصیت‌های دهکده Shinju واقعا عالی و دلنشین است، اما ضعف در عمق سیستم مبارزه، باعث شد این بازی جایگاه خاصی در ذهنم نداشته باشد و نتواند تاثیر عمیقی بر من بگذارد.‌

بازی Towa and the Guardians of the Sacred Tree عنوانی با گرافیک خوب و سبک هنری دلنشین است که تجربه آن برای علاقه‌مندان به پیشرفت دهکده و قصه‌های کوچک جذاب خواهد بود. با این حال ضعف در سیستم مبارزه، تکراری بودن بعضی سیستم‌ها و روایت کلی متوسط باعث شده بازی نتواند تاثیر عمیقی بر مخاطب بگذارد.

می‌خرمش...

قسمتی که بیش از هر چیزی در بازی Towa دوست داشتم، دیدن تحول و توسعه دهکده Shinju در گذر زمان است. در طول بازی، می‌بینید که این روستا چگونه طی دهه‌ها تغییر می‌کند و این واقعا لذت بخش و آرامش‌دهنده است.

نمی‌خرمش...

نکات منفی بازی برای من این بود که شخصیت پردازی درست و عمیقی برای شخصیت‌ها و مهم‌تر از همه شرور اصلی داستان بازی وجود نداشت و نمی‌توانستم با آن‌ها ارتباطی برقرار کنم. اما مهم‌تر از این نمی‌توانم از سیستم مبارزه بازی هم چشم‌پوشی کنم و اگر خلاصه بگویم، ممکن است بعد از چند ساعت بازی کاملا برای شما تکراری شود.

70

امتیاز ویجیاتو

بازی Towa and the Guardians of the Sacred Tree با طراحی هنری و روایت زندگی شخصیت‌های دهکده Shinju بسیار دلنشین است و دیدن تحول نسل‌ها در این روستا، از شاگردی که استاد می‌شود تا خانواده‌هایی که سنت‌هایشان را ادامه می‌دهند، حس گرمی به بازی می‌دهد. با این حال، ضعف در تنوع و عمق مبارزات، تکرار بعضی سیستم‌ها و روایتی کلی که چندان تأثیرگذار نیست، باعث شده بازی نتواند جایگاه ماندگاری در ذهنم پیدا کند. در نهایت، این عنوان بیشتر برای علاقه‌مندان به داستان‌های انسانی و فضای هنری آرامش‌بخش ارزشمند است تا کسانی که به دنبال یک تجربه اکشن و عمیق و متفاوت‌اند.