نگاهی به ساعات ابتدایی The Last of Us Part 2؛ غیرمنتظره از همه نظر
در این مطلب هیچ بخشی از داستان بازی اسپویل نشده و تصاویر هم مربوط به اسکرینشاتهایی هستند که پیش از این از The Last of Us Part 2 منتشر شده بود. بالاخره انتظاری طولانی به ...
در این مطلب هیچ بخشی از داستان بازی اسپویل نشده و تصاویر هم مربوط به اسکرینشاتهایی هستند که پیش از این از The Last of Us Part 2 منتشر شده بود.
بالاخره انتظاری طولانی به پایان رسید و توانستم ساعات ابتدایی The Last of Us Part 2 را تجربه کنم؛ ساعاتی که به خوبی نشان میدهند باید چه توقعی از ساخته جدید ناتی داگ داشته باشیم و بهتر است با چه پیشفرضی سراغ تجربه این بازی برویم.
کند اما لذت بخش
ریتم روایت داستان و گیمپلی بازی در ۲ ساعت ابتدایی کمی کند است و سکانس ابتدایی هم به هیچ عنوان مانند نسخه گذشته طوفانی و هیجانانگیز نیست. بزرگ شدن الی و زندگی تازهای که به عنوان یک جوان دارد اولین موضوعاتی است که نیل دراکمن به عنوان نویسنده و کارگردان The Last of Us Part 2 به آنها پرداخته است.
این ریتم کند کمک میکند ما راحتتر با یک الی ۵ سال بزرگتر نسبت به نسخه قبلی ارتباط برقرار کنیم، عادتهای رفتاری او و روحیهای که دارد را بشناسیم و از سطح صمیمت رابطهاش با جوئل بعد از گذشت اتفاقات نسخه آگاه شویم. بعد از آن داستان برای مدتی کنار میرود و ناتی داگ سعی میکند تغییرات بهوجود آمده در گیمپلی را برای گیمر بازگو کند.
برای مثال در مرحله شیرین برفبازی متوجه چابکی و سرعت بالای الی در جابجایی و بالا رفتن از اجسام میشوید. در بخشی که رانرها به کاراکتری که کنترلش را برعهده دارید حمله میکنند هم عبور از شیارهای بین دیوارها، پرش بین ارتفاعات و فرار از دست گروه بزرگی از زامبیها را یاد خواهید گرفت. انواع مختلف افراد مبتلا شده به ویروس را ملاقات خواهید کرد و نحوه ساخت کیتهای سلامتی و استفاده از کوکتل مولتوف را هم مرور میکنید.
همه اینها در کنار چالشهایی که در داستان بازی رخ میدهند به شما آموزش داده خواهند شد. مثلا در همان ابتدای بازی، بهخوبی متوجه خواهید شد که یکی از بزرگترین ترسهایی که الی قرار است آن را تجربه کند، گم کردن همراه خود و تنها ماندن با گروه بزرگی از دشمنان است. به عبارتی ناتی داگ از همان ابتدا به شما میگوید که میخواهد یک تجربه سخت از نظر احساسی را به کاربر ارائه دهد.
داستان متفاوت است اما ناامیدکننده نیست
داستان بازی با آنچه که انتظار داشتیم متفاوت است و اتفاقات غیرمنتظرهای که برای الی رخ میدهد اما ممکن است بیسیاری را کاملا شوکه کند. The Last of Us Part 2 کاملا خشن است اما به هیچ عنوان خشونت را هیجانانگیز و جالب نشان نمیدهد. در واقع نیل دراکمن حداقل تا جایی که من بازی را تجربه کردهام سعی کرده خشمی که در وجود الی هست را در گیمر هم به وجود آورد و در انجام این اتفاق هم کاملا موفق بوده.
مثلا، بازی به شما یادآور میشود که الی خفنترین و مهمترین کاراکتری که در کلونی وجود دارد نیست و خود او دوستانی دارد که سرنوشت سختتری نسبت به الی را تجربه کردهاند. مثلا وقتی که الی به یکی از کاراکترها که نامش را فاش نمیکنم میگوید که اولین قتل خود را در ۱۴ سالگی انجام داده، کاراکتر ذکر شده به الی جواب میدهد که او مجبور شده در ۱۰ سالگی یک انسان عادی را برای حفاظت از مادرش بکشد.
The Last of Us Part 2 میخواهد شرایط خشن و بیروح یک دنیای درگیر شده با ویروسی خطرناک و مرگبار را نشان دهد و این قضیه را با جدیت و صراحت خیلی بیشتری نسبت به نسخه قبل انجام میدهد؛ قضیهای که احتمالا باعث شده بسیاری از کاربران نتوانند با بازی ارتباط برقرار کنند.
مثلا در جایی که خشم تمام وجود الی را فرا گرفته و او برای قتلهای بیشماری آماده میشود، کارگردان بازی شما را مجبور به تجربه بخش کاملا آرام و بدون اکشنی از بازی میکند تا به ما ثابت شود که قرار نیست به این راحتیها آن حسی که به آن اعتیاد داریم (گرفتن انتقام و کشتن همه) به ما داده شود.
توقع یک انقلاب در گیمپلی را نداشته باشید
حداقل در سه ساعت ابتدایی گیمپلی بازی، شاهد تغییری بنیادی در گیمپلی بازی نسبت به قسمت قبلی نبودم. شلیک کردن با سلاحها حس طبیعیتری دارد و جزییات آنها هم به شدت بیشتر شده است. کارگردانی سینمایی صحنههای اکشن پیشرفت شگرفی نسبت به The Last of Us داشته و مکانیکهای جدیدی مثل شکستن شیشه یا محیطهای بازتر برای گشت و گذار هم جالب هستند. همه این موارد به خوبی حداقل من را تا اینجای کار سرگرم کرده اما بازی یک عنوان انقلابی محسوب نمیشود.
همانچیزهایی که پیش از این از The Last of Us گرفته بودیم حالا با کیفیت و جزییات بیشتر برگشتهاند و المانهای جدیدی مثل استفاده از طناب و بالا رفتن از موانع هم به سرعت گیمپلی افزودهاند؛ اتفاقی که تجربه The Last of Us Part 2 را به شدت روان کرده و این اجازه را میدهد تا برای ساعاتی طولانی و به صورت پشتسرهم آن را تجربه کنید.
به همین دلیل نباید انتظار اختلافی که بین Red Dead Redemption 2 و نسخه قبلی بود را با اختلافی که بین دو نسخه The Last of Us وجود دارد مقایسه کنید. بازی بیشتر از آن که انقلابی در زمینه گیمپلی رقم زده باشد، نوع بسیار متفاوتی از داستانگویی و روایت را پیش گرفته که پیشنهاد میکنم بدون توجه به نظرات منفی کاربران در سایتهایی مثل Metacritic، خودتان آن را تجربه کنید.
بیشتر بخوانید:
- قیمت The Last of Us Part 2 در ایران چقدر است؟
- چرا نمرات کاربران به The Last of Us Part 2 بسیار پایین است؟
- چرا ایونت EA Play بدترین رویداد سال بود؟
ویجی لاگ: ظاهر پلی استیشن ۵ و بازیهای جدید انحصاری
تماشای ویدیو با بالاترین کیفیت در یوتوب ویجیاتو
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
من خواستم از آمازون پیش خرید کنم اما یاد گوهی که کوجیما تو دث استرندینگ زد افتادم و پیش خرید نکردم. خداروشکر که نخریدم و منتظر Demon Souls میمونم.
والا از نظر گرافیکی خیلی خفنه بنظرم اول شکستن طبیعی شیشه ها توجه من رو جلب کرد بعدش نور پردازی فوق العاده که وقتی مثلا چراغ قوه رو روی یه بخش از دیوار می ندازید در مرکز نور چراغ قوه رنگ دیوار با قسمتی که نور کم تر به اون میرسه خیلی طبیعی هست نمی دونم منظورم را متوجه شدید یا نه یا مثلا انعکاس تصویر الی روی کامیون ها یا لوله های اب واقعا جالب هست سایه ها فوق العاده هست و پیشرفت خوبی تو گرافیک هست جزییات داخل استورها واقعا عالی کار شده اما خوب می رسیم به داستان: شاید اغلب گیمرها داستان بازی را دوست نداشته باشند اما نیل دراکمن می خواد نشان بده که انسان در شرایط بد چقدر می تونه به یه حیوان تبدیل شود چقدر می تونه برای زنده موندن خود جون بقیه ادم ها رو بگیره و خودش رو قانع کنه ،اینکه ما انسانها چقدر می تونیم بد باشیم این واقعیت بشریت هست و واقعیت همیشه تلخه ...تلخ و تاریک مثل last of us 2 به نظر من همین که نیل دراکمن این ریسک رو پذیرفت که ادامه بازی رو بسازه و مثل بچه از ساخت ادامه بازی نترسید خودش جای تحسین داره و بنظرم نمرات پایین یوزرها کم لطفی هست که حق دراکمن نبود .
سلام
حقیقتا من خودم چون مطمئن بودم نمیتونم بازی رو بخرم داستانشو خوندم و دنبالش بودماسپویل نمیکنم اما برعکس نسخه اول یه تلخی سنگینی تو بازی هست جدا از ایرادات داستان، من خیلی وقته کنسول فن نیستم که برچسب بهم بخوره ??♂️َ
اما به نظرم بار روانی این قسمت منفی شده،من که فقط میتونم استریم کنم، امیدوارم دوستان که حالا تونستن تجربه کنن بعد بیان نظر واقعیشونو بگن، چون اگه رو لج بازی و هایپ ازش دفاع کنین وقتی تمومش کنین احتمالا براتون سنگین باشه هضم داستان. گرافیک و گیم پلی بازی همچنان خوبه و کیفیت خوبی داره
اگر هم نسبت به بازی دودل هستین و از نظر احساسی حساسین دست کم بدونین چه اثری داره تحویلتون داده میشه، به تجربه خودم بودن عناوینی چه فیلم چه سریال چه بازی که ابتدا خوب پیش رفتن اما بعد از مسیرشون منحرف شدن، خصوصا عناوینی که امیدو از ادم میگیره، وقتی بازیرو تموم کنین حس پوچی میکنید(برای من این چند بار اتفاق افتاده) من خیلی tlou 1 رو دوست داشتم اما خب...
ادامه بازی تلخ شده، حداقل بنظرم دلیل اینکه تو خاورمیانه عرضه بازی مورد داشت متوجه میشم، داستان با باورهای ما(گرایش رو نمیگم) نمیخونه
سلام به دوستان عزیز
خواستم اینجا بنویسم حواستون به سایت game-store باشه من یک هفته پیش بازی the last of us 2 ظرفیت یک رو خریداری کردم من بهشون زنگ زدم همون روز چنتا سوال داشتم برنداشتند رفتم پشتیبانی سایتشون گفتم کی برام ارسال میکنید اکانت رو گفت دو روز قبل انتشار خوب گفتم باشه دیگه بعد چند روز بعد برام ایمیل فرستاده شد که "ما کار پردازش سفارش شما را با پایان رساندیم." اما ایمیل پسوردی به من داده نشد هم تو ایمیل هم تو تلگرام در حالی که من هم ایمیل رو به سایت داده بودم هم یوزر تلگرامم رو
بعد خود پشتیبانی سایتشون میگه من اکانت رو هم به ایمیل و هم به گوشیتون ارسال کردم در حالی که نه به ایمیل ام نه به گوشیم اکانتی ارسال شده و من انتظار داشتم اکانت به ایمیل ام ارسال بشه اما گفته شده که اکانت به پنلتون توی سایت ارسال شده و من اصلا روحمم خبر نداشته که اکانت رو 2 روز پیش برام ارسال کرده.
یک جورهایی کلاه برداری آشکار که به صورت گنگ میگند "اره کار تموم شده برید توی پنل اکانت رو بر دارید"
درحالی که من انتظار دارم اکانت رو برام یا ایمیل کنند یا پیامک کنند خیلی مراقب باشید سایت ها خیلی زرنگ اند
بر عکس تجربه شما من چندین خرید داشتم که از پیشتیبانی و خریدام راضیم قیمتاشونم خیلی پایین تر از بقیه درکل چیزی که شما میگین هم کلاه برداری نیست چون حجم سفارشات زیاده باید بیشتر دقت. میکردید
من راستش یه بار خرید کردم سریع هم تحویل دادن ولی من از کانال تلگرامشون خدیدم
مثله قبله چیز معزه اسایی نداره بیشتر از یکی دوبار ارزش پلی دادن نداره
چن بار بازیش کردی؟
همه بازی رو داخل یوتیوب دیدم. قرار هم نیست اینجا چیزی رو اسپویل کنم ولی، از لحاظ روانی گاهی اوقات بعضی از آدمها سعی میکنند به شیوه معکوس و منفی به شهرت برسند. دقیقا انگار این اتفاق برای این بازی هم افتاده. خیلی سخت میشه با کاراکتر دینا ارتباط برقرار کرد. خیلی سخت میشه اتفاقهای داخل بازی رو هضم کرد. به نوعی سازنده بازی میدونه داره چه حس بدی رو ایجاد میکنه ولی همچنان اصرار به ایجاد این حس داره. گیم پلی خوب بود و همچنین گرافیک بازی، ولی در بازی داستان محور اگر روایت بدی داشته باشی، باقی مسائل هم تحت الشعاع خودش قرار میده.
خیلی از جاها خوندم که بعضی اشخاص گفتند که باید منطقی به بازی نگاه کرد. به عنوان یک گیمر سعی میکنم زندگی واقعی رو منطقی ببینم نه بازی رو که دقیقا برای لذت بردن که این هم بخشی از احساسات هست.
به شخصه با اینکه طرفدار این بازی بودم ولی خیلی خوشحالم که ۶۹ یورو برای همچین افتضاحی پرداخت نکردم. خیلی متاسف شدم.
بازی واقعاعالیه. درسته اتفاقایی میفته که باعث میشه روح روانمون بهم بریزه. وداستان بازیم عالی روایت میشه. گرافیک گیم پلی. عالین. واین بازی افتضاح اصلانیست. نیایدبانظربدتون. نظرمردمم نسبت به بازی بدکنید. شایدبراشماافتضاح هست ولی براخیلیاشاهکاره. من فقط ازلحاظ روحی روانی اعصابم خورد شد
شاهکار؟ نمیدونم شما در مورد شاهکار چه عقیدهای دارید. مشکل از جایی شروع میشه که من دست شما رو میگیریم میبرم بهترین کازینوی شهر و بعدش میگم شما حق نداری وارد بشی چون قمار کردن بده. به چه حقی یک سازنده بازی برای من از ابتدا مسئله انتقام رو بزرگ میکنه و داخل بازی که مدام خشونت در جریان هست، در آخر تصمیم میگیره که کاری نکنم. این حق انتخاب من بود به عنوان گیمر که چه کاری رو انجام بدم. مثل این میمونه شما وسط جنگ بری شیرینی پخش کنی. چقدر میتونه اینکار احمقانه باشه که آخر این بازی احمقانه بود.
در مورد بخش دیگه فرمایش شما اینکه ممکن هست نظر من روی بقیه تاثیر بذاره باید عرض کنم که شما ناخواسته شعور دیگران رو با این جمله زیر سوال بردید. بقیه هم درک دارند و هم قدرت انتخاب. پس نظر من کاملا نمیتونه دیگران رو مجاب به نخریدن این بازی کنه. لازم یاد آوری کنم که در دنیای آزاد زندگی میکنیم یا حداقل من در دنیای آزاد زندگی میکنم و حق گفتن نظر خودم رو دارم و از شما خواهش میکنم، نه من و نه هیچ کس دیگه رو ترغیب به خود سانسوری نکنید.
خیلی خوشحالم که شما لذت بردید.
به نوعی سازنده بازی میدونه داره چه حس بدی رو ایجاد میکنه ولی همچنان اصرار به ایجاد این حس داره
شدیدا موافقم.
نیل دراکمن بدون بروس استرلی هیچی نیست
یه جو زده که بازی و واسه عقده گشاییهاش انتخاب کرده.بازی بیشتر القا کننده و عادی نشون دادن یه بحث دیگه بود.
دقیقا. من اصلا اشاره ای نکردم که برچسب رائفی پور نخورم یا چیزهای دیگه. ولی این بازی داشت موارد دیگه ای رو القا میکرد. کاملا موافقم.
دراکمن هم فعلا الاغ درونش رو مثل کوجیما فعال کرده. اینا فراموش کردند که بازی با فیلم فرق می کنه. کسی که یک کاراکتر رو کنترل می کنه در اون لحظه داره باهاش زندگی و همزاد پنداری می کنه. من و خیلی از آدم های دیگه همجنس گرا نیستیم. خب چه جوری با این بازی میشه ارتباط برقرار کرد؟ جز اینه که شما با این کار ناخودآگاه عده زیادی رو از همون ابتدا امر منفی می کنی. یا بزرگترین اتفاق بازی رو رقم میزنی که حس انتقام و ناراحتی و خشم ایجاد کنی و در آخر کاری می کنی که گیمر سرخورده بشه.