نقد بازی Disney Classic Games: Aladdin and The Lion King – یاد باد آن روزگاران

شاید ندانید ولی عنوان شیرشاه هنوز هم در لیست برخی از سایت‌های معروف به عنوان یکی از سخت‌ترین بازی‌های تاریخ به چشم می‌خورد و بازی علاءالدین هم که چند ده میلیون نسخه از آن در ینگه دنیا فروش رفته است. در پکیج جدید Disney Classic Games: Aladdin and The Lion King پنج ورژن از بازی مرتبط با دزد هزار و یک‌شب را داریم و ۵ ورژن هم از بازی مربوط به سلطان جنگل. این یک نامه عاشقانه تمام عیار است که تیم سازنده هر دو بازی بعد از گذشت بیش از بیست و پنج سال دوباره نوشته و سعی کرده که پکیجینگ زیبایی به این بسته عاشقانه اعطا کند. درست مانند کالکشن‌هایی همچون سری کنترا که برای طرفداران عرضه شدند، Disney Classic Games: Aladdin and The Lion King هم برای بچه‌های ریش دار علاقه‌مند به این دو بازی تاریخی عرضه شده و البته که می‌تواند گیمرهای جدید را نیز به سمت خود جلب کند.

در دنیای بازی‌های مستقل، وجود عناوینی چون علاءالدین و شیرشاه چندان عجیب نیست، حتی اگر گرافیک‌شان بسیار قدیمی باشد. این روزها دیگر بسیاری از گیمرها می‌دانند که همه چیز در گروی گرافیک نیست و عناوینی هستند که گیم‌پلی و طراحی مراحل جذابشان آنها را خواستنی می‌کند. با نگاهی دوباره به دو بازی علاءالدین و شیرشاه تازه می‌توان پی برد که چه شاهکارهایی در ربع قرن پیش عرضه شدند و به راستی که باید برای تیم سازنده آنها، ایستاده کف مرتب زد.

حال از خود بازی سیمبا شروع کنیم، بازی که بی‌رحمانه با گیمر رفتار می‌کند و بدون تعارف او را وارد مهلکه‌ای از مراحل مختلف اقتباسی از داستان انیمیشن می‌کند. شما با سیمبا کوچولو بازی را شروع می‌کنید و تا بزرگسالی او بازی را پیش می‌برید. در این بین گاهی با تیمون و پومبا، دو یار و یاور دوست‌داشتنی سیمبا، بازی را در یک سری مینی‌گیم پیش می‌برید. طراحی مراحل بازی طوریست که برای رد کردن صد در صدی آنها، نیاز به تفکر و تعمق دارید و برای به دست آوردن تمامی آیتم‌ها در هر مرحله (برخی از آیتم‌ها هستند که قفل بازی‌های مینی‌گیم را می‌شکنند) نیاز به گشت و گذار بیشتری دارید.

برخی معماها در بازی شیرشاه (مانند مرحله دوم که سیمبا توسط میمون‌ها به اینور و آنور پرتاب می‌شود) پیچیدگی خاصی دارند و با آزمون و خطاهای متعدد می‌توان از آن گذر کرد. کنترل بازی با اینکه سعی شده در ورژن جدید بهبود بیابد اما همچنان کمی نافرم است و با شخصی‌سازی کنترل هم بهبود نمی‌یابد. در واقع می‌توان گفت شیرشاه همچنان حس و حال یک بازی قدیمی و کلاسیک را دارد و سازندگان روی بهبود آن تلاش خاصی نکرده‌اند چرا که از اساس با یک بازی خوب طرف هستیم و دست بردن به جزییات آن، ریسک بالایی می‌خواهد؛ ریسکی که دیزنی معمولا حاضر نیست در عناوین قدیمی خود آن را مرتکب شود.