ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از ویجیاتو انتخاب کنید.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
اصلا راضی نیستم
واقعا راضی‌ام
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر ویجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

بررسی بازی Ghost Recon Breakpoint – گوست بی‌روح

انتشار در ۲۲ مهر ۱۳۹۸
پدرام بهادری
نوشته شده توسط پدرام بهادری | ۲۲ مهر ۱۳۹۸ | ۲۳:۰۰
پدرام بهادری
پدرام بهادری

منتشر‌ شده در 5 سال قبل
اشتراک گذاری:

تنها توجیه منطقی پشت دنیای شلخته و پر از ایراد Ghost Recon Breakpoint این است که یوبیسافت در حیاط پشتی استودیو دیگ بزرگی روی آتش گذاشته باشد و کارمندانش یک به یک هر ایده، المان و مکانیزمی را که در دیگر بازی‌های این ناشر فرانسوی دیده بودیم، به درون دیگ ریخته باشند.

مشکل اینجاست که حداقل این معجون عجیب و ناسازگار تا آخر هم نجوشیده و به هر دلیلی یوبیسافت تصمیم گرفته زودتر آتش زیر دیگ را خاموش کند. اشتباه نکنید، من مشکلی با این ناشر یا بازی‌هایش ندارم، حتی از تجربه Wildlands لذت بردم، آن هم قبل از آنکه به لطف پشتیبانی خوب یوبیسافت بازی روز به روز بهتر شود. حتی برای اطمینان دوباره بازی را نصب کردم تا مطمئن شوم خاطرات خوبم از بازی به خاطر اثر نوستالژی نیست. به جرات باید اقرار کرد بریک‌پوینت یک فاجعه تمام عیار است. با ویجیاتو همراه باشید.

برای تهیه جدیدترین بازی‌های پلی استیشن 4 به فروشگاه GameSys مراجعه کنید.

بررسی بازی Ghost Recon Breakpoint
امتیاز متاکریتیک: 56 امتیاز
امتیاز دهید:
  • عالی
  • خوب
  • متوسط
  • خوب نیست!
  • ضعیف!
میانگین امتیاز کاربران 4.9
در دسترس برای:
4 تصویر
بیشتر
ناشر بازی: یوبیسافت
سازنده بازی: یوبیسافت, یوبیسافت پاریس

گوست ریکان بریک‌پوینت یکی از آن بازی‌هایی است که داستانش در آینده نزدیک روایت می‌شود و دنیایش مملو از پهپاد‌ها و سلاح‌های فوق پیشرفته است. اما شما را مجبور می‌کند برای مکالمه‌ای ساده و خلاصه با یکی از شخصیت‌ها در دنیای بزرگ و سردرگم بازی کیلومترها جا‌به‌جا شوید، انگار که در این دنیای مدرن بی‌سیم و مکالمات رادیویی جایی نداشته باشند.

صحبت با این کاراکترها هم به لطف دیالوگ‌های مصنوعی، گویندگی خطی و بی‌احساس صداپیشه‌ها و طراحی چهره نه‌چندان زیبا به بدترین شکل ممکن پیش می‌رود و بارها شما را تشویق می‌کند تا ریسک نفهمیدن داستان را پذیرفته و هر چه زودتر این مکالمات و میان‌پرده‌ها را رد کنید. تنها استثنا، صحنه‌هایی است که واکر (با بازی جان برنثال) در آن حضور دارند که جز بهترین لحظات بازی به شمار می‌رود.

آروئا به عنوان منطقه‌ای خیالی و غیرواقعی واقعا دیدنی و چشم‌نواز از آب درآمده اما طراحی ساختارش به قدری افتضاح است که گشت و گذار در آن یک شکنجه بی‌وقفه احساس می‌شود. استفاده از هر وسیله نقلیه‌ای به جز هلیکوپتر را فراموش کنید، جای‌جای آروئا پر از صخره‌ها و کوهستان‌های مرتفع است که هیچ جاده مشخصی به بسیاری از آن‌ها ختم نمی‌شود و خود بازی هم نمی داند چطور شما را به سمت آن‌ها راهنمایی کند. البته کنترل ماشین‌ها و موتورها هم همان هندلینگ افراطی و عجیب وایلدلندز را دارد تا در هر صورت ترجیح دهید سوار هیچ وسیله نقلیه‌ای نشوید.

باگ‌های Ghost Recon Breakpoint
به هر حال پیش میاد، گاهی آدم فکر میکنه هنوز سلاحش دستشه.
تمام این مشکلات کم و بیش در وایلدلندز هم وجود داشتند و باعث نمی‌شدند تجربه بازی تا این حد آزار دهنده شود. چرا؟ چون این تغییرات و ویژگی‌های جدید Ghost Recon Breakpoint هستند که آن را به هرج و مرج کشانده‌اند، همان دیگ بزرگی که در موردش صحبت کردم.

بریک‌پوینت به تقلید از سری معروف The Division، سیستم سطح‌بندی و لوت دارد. اینکه این سیستم به دنیای نسبتا واقع‌گرایانه سری گوست ریکان می‌آید یا نه، مسئله اصلی نیست. مشکل، اجرا و پیاده‌سازی ناقص و افتضاح آن است. در طول بازی بارها نسخه مختلفی از یک سلاح آزاد می‌کنید که ظاهرا قدرت متفاوتی دارد اما هیچ‌وقت تفاوتش را احساس نخواهید کرد چرا که تقریبا تمام اوقات دشمنان را هدشات خواهید کرد.

همین ویژگی مردن دشمنان با یک تیر به سر ویژگی خوب بازی به حساب می‌آید. تصور کنید ۱۰‌ها سلاح پیشرفته HK417 دارید که از کلت ۱۹۱۱‌ جدیدی که آزاد کردید، ضعیف‌تر هستند و باید برای کشتن هر دشمن یک خشاب کامل کنار بگذارید. لباس‌ها و تجهیزات نظامی هم دقیقا وضعیت مشابهی دارند. به غیر از آنکه مضحک و خنده‌دار است که یک کلاه زمستانی از کلاهخود کولار مخصوص ارتش، محافظت بیشتری از سر شما کند؛ تقریبا هیچ‌وقت متوجه تاثیر این وسایل در گیم‌پلی و درگیری‌ها نمی‌شوید.

این خام و ناقص بودن سیستم‌ها به همه بخش‌های دیگر بازی هم سرایت می‌کند. انتخاب دیالوگ هیچ تاثیری در مکالمات و داستان ندارد. مکانیزم‌های ساخت و ساز (Craft) و آپگریدها در سطحی‌ترین حالت ممکن طراحی شدند. حالت Exploration و Guided یکراست و بدون هیچ هدفی از اساسین کرید آدیسه کپی و در بریک‌پوینت پیست شده است و این لیست ادامه دارد.

المان‌های بقا که سازندگان مانور بی‌شماری روی آن می‌دادند، هم ایده‌ای جالب اما کاملا ناقص است. سر خوردن از سراشیبی‌ها، پر کردن آب قمقمه از هر جایی (حتی استخر) و بستن باند به دور زخم‌ها شاید در یکی دو بار ابتدایی جالب باشد اما هیچ چالش خاصی به بازی اضافه نمی‌کنند. کافیست در یک گوشه لحظه‌ای پناه بگیرید تا سربازتان با منبع بی‌انتهای پانسمانش، زخم‌هایش را باندپیچی کند و کاملا آماده نبرد شود.

خیالتان از دشمنان هم راحت باشد. درست است که متاسفانه تا چند ماه آینده خبری از هم‌تیمی‌های کنترل شده توسط هوش‌مصنوعی نیست و در جنگل‌های آروئا تنها هستید، اما در عوض دشمنان با هوش مصنوعی نسل پیشی خود به شما اطمینان خاطر می‌دهند که با چالشی مواجه نمی‌شوید.

می‌پرسید هوش مصنوعی مگر چطوری است؟ پشت یک دیوار پناه بگیرید - البته اگر با وجود سیستم افتضاح کاورگیری اتوماتیک بازی موفق شوید - تا ببینید چطور دشمنان پشت سر هم و دقیقا در یک خط به سمت شما یورش می‌برند و نگه داشتن دست‌تان روی ماشه آن هم روی یک نقطه کفایت می‌کند. در مواقع دیگر نیز دشمنان هر چقدر در شنیدن صدای شما یا یافتن جنازه هم‌رزم‌هایشان باهوش هستند، در عوض به محض شروع درگیری از راه دور تنها کاری که بلدند، پنهان شدن پشت پناه تا ابد است.

هوش مصنوعی گوست ریکان بریک‌پوینت
بیاید خوش‌بین باشیم، شاید یکی داره ازشون عکس می‌گیره.
مراحل بازی نیز دیگر نهایت تنبلی یوبیسافت در پر کردن نقشه‌های بزرگش با فعالیت‌های تکراری را نشان می‌دهد. نفوذ کردن به پایگاه‌های دشمن از طریق مخفی‌کاری همچنان لذت‌بخش و سرگرم‌کننده است به خصوص اگر به صورت کوآپ با دوستان‌تان بازی کنید. اما هر مرحله از بریک‌پوینت، از اصلی گرفته تا فرعی چنین روندی دارد:

به یک پایگاه بزرگ دشمن می‌رسید. با کمک پهپاد کل منطقه را می‌گردید تا از موقعیت دقیق دشمنان و تعدادشان اطلاع پیدا کنید. با مخفی‌کاری یا آتش مستقیم سلاح‌‌های سنگین به داخل پایگاه راه می‌یابید. حالا باید دکمه مربع را نگه دارید تا با کسی صحبت یا وسیله‌ای را هک کنید و این روند صدها بار تکرار می‌شود. گاهی هم پیش می‌آید باید کسی را اسکورت کنید که مثل بازی‌های نسل قبل باید چند دقیقه‌ای منتظر بمانید تا خودش را به شما برساند.

مدت زمان بازی

داستان اصلی: ۱۹ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۴۰ ساعت
صد در صد کردن بازی: بیش از ۴۰ ساعت

بزرگترین ایراد Ghost Recon Breakpoint، بحران هویت آن است. ساخته جدید یوبیسافت نمی‌داند از کجا آمده، آمدنش بهر چه است و به کجا می‌خواهد برود. از گوست ریکانی که پیش‌تر می‌شناختیم، فقط یک روح باقی مانده.

می‌توان امید داشت که باگ‌ها و گلیچ‌های متعدد بازی، از غیب شدن سلاح گرفته تا بسته شدن مسیر، با بروزرسانی‌های بعدی برطرف شوند اما طراحی هسته اصلی گیم‌پلی و محیط بریک‌پوینت انقدر ناقص و خراب است که احتمالا هیچ بسته الحاقی و آپدیتی نتواند بازی را از چنگ مشکلاتش رها کند.

امیدوارم دیگر این همان درسی باشد که یوبیسافت باید خیلی زودتر فرا می‌گرفت. ترکیب کردن المان‌های آماده و دم دستی با هم، پر کردن دنیایی پوچ و توخالی با ماموریت‌های تکراری و خسته‌کننده و استفاده افراطی از پرداخت‌های درون برنامه‌ای دیگر جواب نمی‌دهد. بخش رقابتی Ghost War می‌تواند هر از چند گاهی سرگرم‌کننده و جالب باشد و جلو بردن بازی با دوستان بدون شک لذت بیشتری دارد اما هیچ کدام به قدری کافی نیستند تا خرید بازی آن هم برچسب قیمت ۶۰ دلاری را توجیه کنند.

خلاصه بگم که...

گوست ریکان بریک پوینت به عنوان یک دنباله ثابت می‌کند نه تنها نتوانسته از عهده مشکلات وایدلندز برآید، بلکه حالا با اضافه شدن ده‌ها المان ناقص و اشتباه از بازی‌های دیگر، تبدیل به معجونی عجیب و آشفته شده که تحمل آن به خصوص به تنهایی سخت است. لزوم وصل بودن به اینترنت حتی برای بخش تک نفره هم یکی دیگر از مشکلاتی است که می‌تواند به خصوص برای ما آزاردهنده باشد. یک قطعی کوتاه کافی است تا مجبور شوید مرحله را از ابتدا آغاز کنید.

بازی گوست ریکان بریک‌پوینت
می‎خرمش

راستش دلیلی پیدا نمی‌کنم که خرید بازی را به کسی توصیه کنم. درست است که تجربه بازی به صورت چندنفره با دوستان و پاکسازی پایگاه‌های دشمنان می‌تواند تا حدودی لذت‌بخش باشد اما واقعا برای خرید و تجربه گوست ریکان بریک‌پوینت کافی نیستند. اگر علاقه خیلی زیادی به جان برنثال، بازیگر نقش پانیشر دارید و بازی هم تخفیف بسیار خوبی خورد، شاید در آن صورت بتوان تجربه آن را تا حدودی توصیه کرد. همچنین اگر مراحل تکراری و پوچ برایتان اهمیتی ندارد و از آنجا که با گذشت زمان به بهبود مشکلات فنی بازی حداقل می‌توان امید داشت، شاید در این صورت هم تجربه بریک‌ پوینت به مذاقتان خوش آید.

نمی‎خرمش

همانطور که در بررسی هم اشاره کردم، گوست ریکان بریک‌پوینت هویت جذاب و خاص خودش را از دست داده است و حالا تبدیل به عنوانی نصفه و نیمه از دیویژن، اساسین کرید و فارکرای شده که به اندازه هیچ کدام از آن‌ها هم لذت‌بخش نیست. المان‌های بقا اضافه شده انقدر ساده و سطحی هستند که چالش خاصی به بازی اضافه نمی‌کنند، مراحل خیلی زود تکراری می‌شوند و دنبال کردن داستان هم به خاطر میان پرده‌های درجه ۲ کار آسانی نیست. تمام این‌ها باید دلایل کافی باشد تا از خرید گوست ریکان بریک‌پوینت خودداری کنید.

بازی Ghost Recon
  • امتیاز ویجیاتو45
  • امتیاز
    • عالی
    • خوب
    • متوسط
    • خوب نیست!
    • ضعیف!
    میانگین امتیاز کاربران 4.9
  • امتیاز متاکریتیک56
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مجموع نظرات ثبت شده (3 مورد)
  • فربد
    فربد | ۵ دی ۱۳۹۸

    من خیلی راضیم ✌

  • Vahid
    Vahid | ۲۴ مهر ۱۳۹۸

    چرا باید ساخت یه بازی رو ادامه بدن وقتی ایده و انگیره ای ندارن ؟ شاید بگید پول ولی در طولانی مدت شرکت اعتبارشو از دست میده بازیاش دیگه فروش نمیره

  • Reza Dark
    Reza Dark | ۲۴ مهر ۱۳۹۸

    یوبیسافت گند زده دیگه. فقط ب فکر پوله. این گوست کجا و اون قدیمیا کجا...

مطالب پیشنهادی