نگاه نخست به بازی Ghost Recon Breakpoint – بحران هویت

کمی پیش‌تر در مقاله‌ای از این نوشتم که چرا بازی‌های یوبیسافت اینقدر شبیه هم شده‌اند، مقاله‌ای که دیدن نمایش‌های گوست ریکان جدید ایده‌اش را در ذهنم روشن کرده بود. حالا از پنجشنبه هفته پیش تا همین امروز فرصتی فراهم آمد تا بتوانیم بتا Ghost Recon Breakpoint را تجربه کنیم؛ نسخه بتایی که به اندازه یک بازی کامل محتوا و البته حجم دارد و دیگر تقریبا تکلیف‌مان را با ساخته جدید یوبیسافت مشخص می‌کند. پس با ویجیاتو همراه شوید.

باگ‌ها (برای مثال می‌توانید اصلی‌ترین شخصیت منفی را در همان ابتدای بازی بکشید)‌ و مشکلات تکنیکی را که از نسخه بتا هر عنوانی انتظار می‌رود، کنار بگذاریم؛ بریکپوینت در هر قسمت و بخش خود همزمان نکته‌ای برای شگفت‌زده کردن و ناامید کردن دارد که باعث می‌شود در انتها حس متناقضی به آن داشته باشم. گوست‌ ریکان بریک‌پوینت شروع قوی و کوبنده‌ای دارد و در همان چند دقیقه ابتدایی ثابت می‌کند که بازی چقدر از لحاظ جلوه‌های بصری و گرافیک فوق‌العاده و چشم‌نواز است.

انیمیشن‌های حرکت کاراکتر مانند نسخه قبلی گاهی کمی عجیب و تا حدی یادآور MGS V است اما در عوض انیمیشن‌های خزیدن روی زمین، چرخیدن و بالا و پایین رفتن از موانع همگی عالی از آب در آمدند و به واقع‌گرایانه شدن بیشتر بازی حسابی کمک می‌کنند. اما از طرف دیگر، طراحی صورت و انیمیشن‌های حرکت چهره کاراکترها به هیچ‌وجه در حد و اندازه سال ۲۰۱۹ نیست و بدتر آنکه دیالوگ‌ها هم تعریفی چندانی ندارند. تمام این‌ها باعث می‌شود مکالمات بازی به عجیب‌ترین شکل ممکن تمام شوند.

گوست‌ ریکان بریک‌پوینت سیستم انتخاب دیالوگ نیمه‌کاره و حتی ناقص‌تری از اساسین کرید آدیسه دارد که هیچ تاثیری هم در روند داستان نمی‌گذارد و تنها گاهی اطلاعات شما را کامل‌تر و توهم داشتن نقشی مهم را القا می‌کند. اما انگار صداگذاری و دیالوگ‌نویسی برخی از مردم شهر فدای اضافه کردن این سیستم انتخاب دیالوگ شده است. به بیان بهتر، فرض کنید به دنبال شخص خاصی می‌گردید و از مردم محلی شهر در مورد آن سوال می‌پرسید. کاراکتر شما می‌پرسد و دوست محلی ما در جواب می‌گوید «این تمام چیزی بود که می‌دونستم» و اطلاعاتی که قرار بوده، به زبان آورده شوند همه به صورت متن به منو ماموریت‌ها اضافه می‌شود.

می‌دانم، حذف شدن چند خط دیالوگ اصلا موضوع مهمی نیست اما استفاده بی‌مورد از ویژگی‌های فرانچایزهای دیگر یوبیسافت است که گوست ریکان جدید را کمی دچار بحران هویت کرده. مثال بهتر، المان‌های متعدد دیویژن است که بیشتر از هر چیزی دیگر به چشم می‌آیند و تناقض غریبی با نسخه قبلی گوست ریکان ایجاد می‌کنند.

بریک‌پوینت روی واقع‌گرایی اصرار زیادی دارد و قابلیت‌ها و ویژگی‌های جدید آن چون استتار، زخمی شدن، خستگی و تشنگی هم همگی در همین راستا هستند اما از طرفی دشمنانی را داریم که سطوح (Level)‌های مختلف دارند و بارها هم در بازی سلاح‌ها و تجهیزات یکسانی پیدا خواهید کرد که قدرت و سطح آن‌ها با هم فرق می‌کند. بله، چندین M4A1 کاملا یکسان از لحاظ ظاهری داریم که ویژگی‌های متفاوتی دارند.

خوشبختانه ولی بریک‌پوینت همچنان ویژگی‌های اصلی و مهمی که وایلدلندز را به خاطرشان دوست داشتیم، به همراه دارد و ترکیب آن‌ها با المان‌های بقا اضافه شده به نتیجه خوبی منجر شده. تنوع تجهیزات، سلاح‌ها و شخصی‌سازی آن‌ها بسیار بالاست و وسایل نقلیه هم کنترلی تقریبا یکسان با نسخه قبل دارند و هر چند استفاده از آن‌ها لذت‌بخش نیست اما کارتان را در جا‌به‌جایی در نقشه بزرگ بازی راه می‌اندازند.

صحبت از نقشه شد، آروئا بدون هیچ شک و شبهه‌ای، عظیم و زیبا است. جنگل‌های سرسبز که برای استتار بی‌نظیر هستند، باتلاق‌های عمیق که گذشتن از آن‌ها با ماشین ممکن نیست و مناطق سفید پوش برفی آروئا که جای پای شما را به یادگار نگه می‌دارند، همگی به جهان بریک‌پوینت تنوع بصری خوبی می‌دهند اما محتویات نقشه و کارهایی که می‌توان در آن انجام داد، حداقل در نسخه بتا با بزرگی و عظمت نقشه تناسب ندارد.

اما در هر صورت رفتن بازی به آینده نزدیک، اضافه شدن تجهیزات مدرن و طراحی کلی نقشه همه از ویژگی‌هایی به شمار می‌روند که خوب یا بد بودن ‌آن‌ها فقط به سلیقه خودتان بستگی دارد. به شخصه روستاها و جاده‌های خاکی بولیوی و مبارزه با کارتل در نسخه پیش را به اتمسفر بارانی و جنگل‌های انبوه بریک‌پوینت ترجیح می‌دهم.

کمتر از یک هفته تا عرضه Ghost Recon Breakpoint باقی مانده و شاید بتا بازی هم عظیم و کامل باشد اما همچنان قضاوت در مورد ساخته جدید یوبیسافت زود است. به غیر از اینکه ایرادات مهم تا زمان عرضه به احتمال بسیار زیاد برطرف می‌شوند، هنوز شناخت و اطلاعات کافی از داستان بریک‌پوینت و روایت آن نداریم. تنها چیزی که در مورد آن مطمئن هستیم، گیم‌پلی بازی است.

به صورت خلاصه اگر بخواهم بگویم، گیم‌‌پلی گست ریکان جدید ترکیبی از ویژگی‌های درست و خوب نسخه قبلی، ورود المان‌هایی اشتباه و اضافه شدن ویژگی‌هایی جذاب و سرگرم کننده است که باعث می‌شود بازی همزمان لذت‌بخش و نامتعارف باشد. Ghost Recon Breakpoint کمی در تعریف هویت خاص خود مشکل دارد، بحرانی که امیدوارم در نسخه بعدی تکرار نشود.