- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک 54
- ژانر اکشنشوتر سوم شخص
- تاریخ انتشار ۲ مهر ۱۳۹۸
- پلتفرم‌ها ایکس‌باکس وانپلی‌استیشن 4پی‌سینینتندو سوییچ
- ناشر بازی کونامی
- سازنده توی‌لاجیککونامی
- حالت بازی تک نفرهچند نفره
- درجه سنی بازی مناسب برای ۱۷ سال به بالا
نوشتن درباره سری جدید کنترا مانند اینست که یکی روی زخم عمیق بازویتان نمک بپاشد و از شما بخواهد که در عین حال بلند بلند بخندید؛ همینقدر عذاب آور. اگر بخواهم صادقانه صحبت کنم، نیم ساعت ابتدایی بازی آنقدرها بد نیست و می‌توان با اجحاف از آن گذشت. من در این نیم ساعت پذیرفتم که شاهد یک کنترا سه‌بعدی هستم که حالا به هر روی نقطه ضعف‌هایی دارد و از قضا گرافیک چندان جالبی هم ندارد. با گذشت زمان و بیشتر بازی کردن این اثر اما، بر خودم و دودمان کونامی لعن و نفرین می‌فرستادم. باور کنید من خیلی به کنترا جدید فرصت دادم که خودش را نشان دهد ولی او دائما به من دهن کجی کرد.
آخرین باری که این کماندوها را دیدیم، به کالکشن سری کونترا برمی‌گردد که چندی پیش توسط کونامی عرضه شد و بهتر است همین حالا هم به جای رفتن به سراغ این بازی جدید، به همان آرشیو غنی کلکسیون Contra سر بزنید. پیش از آن اما کنسول دستی Nintendo DS بود که میزبان چهارمین کونترا بود و همان بازی آخرین تلاش درست و حسابی کونامی برای احیای این سری بود.
Damned City آخرین بازمانده از تکنولوژی آدم فضایی‌ها است و تبدیل به یک آفت برای کره زمین شده و در نتیجه چهار کماندوی قهار می‌روند که ساکنین این شهر را از پای در بیاورند و بفهمند که پشت ماجرای این شهر نفرین شده فضایی چه خبر است. قهرمان این کماندوها Kaiser (یا همان قیصر خودمان) نام دارد که به نوعی یک کلون از قهرمان پیشین بازی است. شباهت ظاهری و ادا و اصول Kaiser به دوک ناکم مثال زدنی است و سازندگان هیچ خلاقیتی در خلق این شخصیت از خود نشان نداده‌اند.
سه شخصیت دیگر اما نسبتا در این بازی جدید هستند. Ms. Harakiri زنی است عجیب الخلقه که یک هیولا در شکمش دارد و The Gentleman یک حشره فضایی عجیب و غرب است و نامانوس‌ترین شخصیت بازی نیز کاراکتری به نام Hungry Beast نام دارد که ربات خونخوار به شکل پاندا است. جنون و دیوانه‌واری که در طراحی شخصیت‌ها وجود دارد برخلاف آنچه روی کاغذ به نظر جذاب می‌آید، در عمل بسیار احمقانه شده و هیچ‌یک از کاراکترها تبدیل به شخصیتی دل‌نشین نمی‌شوند. در این بین طراحی ضعیف و گرافیک از پیش پا افتاده نیز باعث شده که این کاراکترها بیشتر و بیشتر نچسب باشند.
گرافیک بازی بسیار ضعیف است و حتی شبیه به یک بازی مستقل خوب در سال ۲۰۱۹ نیست. تکسچرهای بی‌کیفیت و رنگ‌بندی خشک و بی‌حال بازی چشمان هر گیمری را خسته می‌کند و طراحی دشمنان هم بیشتر شبیه به یک کپی پیست همگانی بوده. سه بعدی کردن برخی المان‌های این سری به زمخت‌ترین شکل ممکن انجام شده و شلیک گلوله‌ها در بازی نیز صرفا یک حس نوستالژیک رو بیدار می‌کند که خیلی زود دوباره به خواب ابدی فرو می‌رود.
در این بین یک موضوع ضد کنترا وجود دارد و آن همانا داغ کردن لوله تفنگتان است! این درست که در بازی چیزی به نام تعداد گلوله و خشاب وجود ندارد ولی متاسفانه شما نمی‌توانید به صورت رگباری هم شلیک کنید و لااقل از این حیث حالش را ببرید! بازی دائما در هر دو سه ثانیه دچار یک وقفه می‌شود که نشات گرفته از شارژ شدن تفنگتان است. این موضوع به جریان و سرعت بازی ضربه بدی وارد کرده و باعث شده که با یک اثر عاری از المان‌های کونترا روبرو باشیم.
در بین گیم‌پلی بازی سری کونترا همیشه نبرد با باس‌فایت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده که در اینجا به این مساله هم هیچ رحمی نشده و سازندگان بازی با بی‌ذوقی تمام، باس فایت‌هایی طراحی کرده‌اند که بیشتر شبیه به بازی‌های کراش باندیکوت می‌ماند تا یک اثر شوتر.
مدت زمان بازی
داستان اصلی: ۷ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۱۰ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۱۶ ساعت
در کنار این مشکلات گیم‌پلی، باید به کنترل ضعیف و مسخره بازی اشاره کرد و صرفا از دوربین ایزومتریک بازی تشکر کرد که خوب ظاهر شده و گاهی که دچار چرخش‌های خفیفی می‌شود و پشت کاراکتر می‌آید، کارش را درست انجام می‌دهد. در واقع تنها موضوع قابل تحمل در برابر این حجم از بدسلیقگی و زشتی، چه در گیم‌پلی و چه در صدا و موسیقی، همین دوربین بازی است.
متاسفانه سری کونترا بازگشت ناجوری را برای خود رقم زد و این خیانت Konami نسبت به این فرنچایز دوست داشتنی به هیچ وجه قابل بخشش نیست. به جرات می‌توانم بگویم اگر طرفداران قدیمی این سری که امروزه تبدیل به بچه‌های ریش‌داری شده‌اند، یک نسخه رترو مانند از این سری را تدارک می‌دیدند، به طور قطع به یقین با اثر به مراتب جذاب‌تری روبرو بودیم.
شاید دقایق ابتدایی بازی بتواند شما را مجذوب خود کند و کاری کند که فکر کنید «خب با یک نسخه سه بعدی از سری نوستالژیک روبرو هستم و باید به ان فرصت بدهم تا خودی نشان دهد» ولی با گذشت مدت زمانی، تحمل کردن بازی سخت می‌شود. به جای خریدن این نسخه و عذاب دادن به روحتان، بهتر است بروید سراغ همان کنترا کالکشنی که چندی پیش عرضه شد و تجدید دیداری با بازی‌های قدیمی این سری کنید که در حال حاضر هم یک سر و گردن بالاتر از عنوان قرن بیست‌ویکمی آن هستند
فقط اگر از طرفداران دو آتشه این سری هستید شاید بتوانید به سراغ این بازی بروید؛ من بودم و رفتم ولی پشیمان برگشتم. شما را نمی‌دانم.
بازی دلایل متعددی دارد که بتوان به نخریدن آن توصیه‌شان کرد. گرافیک قدیمی و گیم‌پلی ضعیف و داستان بی‌معنا و کنترل مزخرف، تنها چند مورد از این لیست است.
- امتیاز ویجیاتو20
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک54