نقد فیلم New Mutants – خداحافظ جهش یافته‌ها

فیلم New Mutants یک حماسه است، نه از این نظر که خود فیلم حماسی عمل می‌کند و یک شاهکار به یاد ماندنی باشد، نه، بلکه روند ساخت این فیلم و قهرمانانه جنگیدنش برای رسیدن به دست مخاطبینش در تاریخ سینما جاودان خواهد شد. فیلمی که پس از ۴ سال کش و قوس‌های فراوان، علی رغم آنکه مالک جدیدش (دیزنی) نمی‌خواهد ریختش را هم ببیند در بدترین شرایط اکران شد و حسن ختامی بر مردان ایکس متعلق به کمپانی فاکس شد.

همانطور که احتمالا می‌دانید، چندی پیش دیزنی در یک قرارداد تاریخی، کمپانی فاکس قرن بیستم را خرید و در نتیجه بسیار از زیرمجموعه‌های فاکس به چنگ این غول قصه‌گوی آمریکایی افتاد. خیلی از برندها و ipها بود که حالا متعلق به دیزنی شده و در این بین برای طرفداران فیلم‌های ابرقهرمانانه، شخصیت‌های مارول مهم بود.

مردان ایکس از جمله کاراکترهای مارول بودند که حق و حقوق ساخت فیلم از روی آنها برای کمپانی فاکس قرن بیستم بود و از همین رو هم تاکنون هیچ ردی از این انسان‌های جهش یافته در فیلم‌های مارولی نبوده است. فیلم New Mutants قبل از خرید دیزنی وارد مرحله تولید شده بود و بعد از این معامله، دیزنی تلاش زیادی کرد تا این فیلم را له کند.

فیلم New Mutants اما در نهایت بعد از تغییرات چندین باره به مرحله نهایی رسید و دیزنی در آخرین حرکت خود، فیلم را در بدترین شرایط دنیای سینما اکران کرد و در اقدامی دیگر اعلام کرد که فیلم را برای منتقدین نمی‌فرستد و آنها برای دیدنش باید به سینما بروند! در واقع دیزنی تمام تلاش خود را کرد تا فیلم New Mutants دیده نشود؛ اما فارغ از این تلاش‌های ناجوانمردانه، خود فیلم در نهایت چگونه از آب در آمده است؟

باید اعتراف کرد که بعد از این همه جنجال و بلایی که بر سر این فیلم نازل شد، خیلی‌ها اعتقاد داشتند که فیلم New Mutants اثر سینمایی بسیار بدی باشد، اما اینطور نیست. انسان‌های جهش یافته جدید فاکس که اولین و آخرین ملاقات با آنها در این فیلم صورت گرفته، شخصیت‌های جالبی دارند و شاید اگر این فشارها روی تیم سازنده نبود، با اثر به مراتب بهتری روبرو بودیم.

سوژه فیلم New Mutants واقعا سوژه بکری در سبک و سیاق فیلم‌های ابرقهرمانانه است. فاکس همانطور که با ددپول یک حال اساسی به این دست از فیلمها داد و سنت‌شکنی بزرگی را در آنها ایجاد کرد، در فیلم New Mutants نیز به دنبال حضور المان‌های وحشت و ساخت یک اثر مستقل در این نوع فیلمها بوده است.

در واقع فیلم New Mutants با شعار تبلیغاتی اولین فیلم ابرقهرمانانه ترسناک وارد مرحله ساخت شد و حالا که اکران شده باید گفت فیلم چندان ترسناک عمل نمی‌کند و اینکه درجه بندی سنی فیلم نیز به خاطر سیاست‌های مدیران جدید عوض شده احتمالا در این موضوع بی‌تاثیر نیست.

داستان فیلم درباره ۵ نوجوان جهش یافته است که در بیمارستانی تحت نظر یک خانم دکتر هستند که به آنها می‌گوید می‌خواهد مراقبشان باشد تا به خودشان یا دنیای اطرافشان آسیب نزنند. در واقع بر اساس گفته‌های این خانم، موجودات جهش یافته (که قدرت‌هایشان در سنین نوجوانی آشکار می‌شود) در سالهای اولیه آشنایی با قدرت‌شان، امکان کنترل آن را ندارند و ممکن است به دیگران آسیب بزنند.

ما در ابتدای فیلم متوجه می‌شویم که بیشتر شخصیت‌های حاضر در این بیمارستان دچار این چالش شده‌اند، آنها در هنگام ظهور قدرت‌هایشان باعث کشته شدن فرد یا افرادی شده‌اند و در واقع همه‌شان گناهکار هستند و با این عذاب زندگی می‌کنند. برخی از آنها نزدیکان خود را کشتند و برخی یک عده‌ای را نابود کرده‌اند، بی‌آنکه بخواهند.

ماجرا از حضور نفر جدیدی در این بیمارستان آغاز می‌شود، شخصی که جهش یافته است اما هنوز دقیقا مشخص نیست چه قدرتی دارد و قرار است با کمک دکتر، نوع قدرت خود را کشف کند. در همین احوالات یک سری اتفاق‌های شیطانی در داخل بیمارستان رخ می‌دهد....

متاسفانه کارگردان به این سوژه ناب خود به درستی نپرداخته است. او فیلمی مستقل و کم بودجه ساخته که بیشتر شبیه به یک پایلوت جذاب برای یک سریال ابرقهرمانی است. نیمه اول فیلم او حوصله سربر است و بازی نه چندان خوب بازیگران نوجوان فیلم باعث می‌شود که نتوانیم با این کاراکترها انس بگیریم.

کاراکترهای ابرقهرمان اسیر شده در یک بیمارستان که هر یک مشکلات روحی و روانی دارند و متهم به قتل عزیزان خود هستند، باید کاراکترهای به شدت جذابی باشند. این شخصیت‌های خاکستری می‌توانستند با پردازشی مناسب از حالت مقوایی خود خارج شده و شاید اگر بازیگران بهتری نیز در این نقشها فرو می‌رفتند، ماجرا عوض می‌شد.

متاسفانه فیلمنامه قصد ندارد به این شخصیت‌ها جان بدهد و ترجیح می‌دهد که ابرقهرمانان کمیک بوکی فیلم، مانند همان صفحات داستان‌های مصور باشند. حتی رابطه عاشقانه جسورانه‌ای که بین دو کاراکتر زن داخل فیلم وجود دارد، حس و حال عاطفه‌ای از خود نشان نمی‌دهد و تنها یک عبور از خط قرمز و سنت شکنی ناشیانه به نظر می‌رسد و بس.

عدم وجود یک شخصیت منفی درست و حسابی و نبود نبرد بین خیر و شر در یک فیلم ابرقهرمانانه، هم موضوع جالبی است و هم می‌تواند تبدیل به پاشنه آشیل (نقطه صعف) فیلم بشود. در فیلم New Mutants اتفاق اول رخ داده و عدم حضور آنتاگونیست در آن باعث جذابیت دوچندان داستان به ویژه در نیمه دوم شده است.

قهرمانان در فیلم New Mutants با ترس‌های خودشان می‌جنگند و می‌خواهند از عذابی که دائما به آنها تزریق می‌شده فرار کنند. آنها در برابر هیچ ابرقهرمان دیگری قرار نمی‌گیرند و قرار نیست که نبردی بین یک تیم و تیم دیگری صورت بگیرد (اساسا فیلم‌های اکس من به خاطر وجود یک گروه مثبت، همیشه یک «گروه منفی» در پیش روی خود دارد، اما در اینجا در برابر این گروه، حتی یک شخص منفی هم قد علم نمی‌کند.)

می‌توان گفت فیلم New Mutants در نیمه ابتدایی خود بسیار ضعیف عمل می‌کند و با رسیدن به اواسط فیلم، تازه کمی جان می‌گیرد. بعد از معرفی خسته‌کننده کاراکترها و بازی‌های نه‌چندان خوب آنها، داستان کمی وارد پیچش شده و کارگردان یادش میفتد که باید کمی هیجان به این قصه درام خود تزریق کند. فیلم در بیست دقیقه پایانی بهترین عملکرد را از خود نشان می‌دهد اما رخ دادن این اتفاق... خیلی دیر است و البته، خیلی کم.

المان‌های ترسناک فیلم در همان دقایق پایانی بیشتر شده و فیلم لحظات اکشن مفرح و سرگرم‌کننده‌ای را نشانمان می‌دهد. با اینکه ویژگی برخی ابرقهرمان‌های گروه تا آخر فیلم هم درست و حسابی استفاده نمی‌شود اما شخصیت «مجیک» (که در کمیک‌بوک‌ها خواهر است، همان مرد آهنین فیلم‌های ددپول) به تنهایی برای نمایش ابرقهرمانانه کفایت می‌کند.

جهان فانتزی پایانی فیلم یک حالت سورئال دارد و با اینکه رنگ و بوی دیگر آثار ابرقهرمانانه را به خود می‌گیرد اما کماکان اصالت خودش را حفظ می‌کند. فیلم‌ در این دقایق کوتاه هم که تاجش را بر سر می‌گذارد و پادشاهی می‌کند، بکر و ناب عمل کرده و خودش را کاملا متمایز با آثار همرده قرار می‌دهد. نبرد مجیک و خرس غول آسا (که در واقع یک ترس است) و جانسوزی دوستان برای یکدیگر، در کمتر فیلمی از این ژانر دیده شده است.

متاسفانه فیلمنامه در بسط دادن قصه خود خساست به خرج می‌دهد و از آنجایی که قرار نبوده دنباله‌ای برای این فیلم ساخته شود، تیم سازنده به خود زحمت نداده تا فیلمنامه را قرص و محکم‌تر جلو ببرد. فیلمنامه همانقدر که در پردازش شخصیت‌ها درست عمل نمی‌کند، در باقی موارد ضعیف عمل می‌کند و سرنخ‌هایی که می‌دهد شبیه کلاف سردرگم هستند. ریتم ناهماهنگ را نیز باید این نقصان اضافه کرد تا بفهمیم فیلمنامه بد می‌تواند چه کارهای بدی با یک فیلم پر از پتانسیل بکند!

اشاره‌های ریزی به دنیای مارول و ایکس‌من در طول فیلم می‌شود که برای هواداران بیشتر یک حسرت است تا دلخوشی. همه می‌دانیم که قرار نیست این ایستراگ‌ها را در دنیای مردان ایکس فاکس ببینیم؛ دنیایی که انصافا کار خود را خیلی خوب شروع کرد و اگر چند فیلم از جمله «دارک فینیکس» را از آن فاکتور بگیریم، با آثار درخور توجهی روبرو بودیم.

جلوه‌های ویژه فیلم بالانس نامناسبی دارند و احتمالا بودجه اندک در این موضوع نقش داشته است. به نظر می‌رسد نود درصد این بودجه برای همان بیست دقیقه پایانی صرف شده و پیش از آن، کارها به بچه‌های عوامل فیلم سپرده شده است! فیلم New Mutants در دنیایی که اونجرزها ساخته می‌شوند و فیلم‌های مستقلی چون جوکر اکران می‌شوند، حرف خاصی برای گفتن ندارد اما اینطور هم نیست که لال باشد و نتواند هیچ‌کاری کند.

جهش‌یافته‌های جدید سینما می‌توانستند مانند سریالهایی چون تایتان‌ها و آکادمی آمبرلا، قهرمانان یک سریال بسیار خوش ساخت و متفاوت با دیگر آثار ابرقهرمانانه باشند. فیلمی که آنها در آن حضور پیدا کرده‌اند، با چالش‌های متفاوتی روبرو شده و کارگردان هم نتوانسته ایده اولیه خود را درست پرورش دهد. فیلم تا می‌خواهد شروع بشود وارد فاز پایانی خود می‌شود و این کوتاه بودن لحظات خوش، بیشتر از آنکه دلچسب باشد یک ضدحال تمام عیار است.

فیلم New Mutants حقش نبود که پایان بندی برای فرنچایز مردان اکس در سینما باشد و یک اثر بهتر سزاوار طرفداران بود اما همه می‌دانیم که این موضوع دیگر شدنی نیست. دیزنی حالا مالک کاراکترهای مردان اکس است و احتمالا با وجود سیاست‌های این کمپانی، ساخت فیلم‌هایی چون ددپول و لوگان بعید به نظر می‌رسد. این یک تیغه دولبه است که باید دید نهایتش در فاز جدید آثار مارول به کجا می‌رسد.