تاریخ بر پایه جنگ شکل گرفته است. آیا تا به حال در دنیای بازی‌های سبک استراتژی، فرانچایزی بوده که بتواند از نظر وسعت و حماسی بودن میدان جنگ، در حد و اندازه‌های توتال وار ظاهر شود؟ درست است که عناوینی مانند Company of Heroes و The Kings’ Crusade (که در ایران با نام جنگ‌های صلیبی شناخته می‌شود) از نظر گیم پلی تجربه تقریبا مشابهی را برای بازیکن به ارمغان می‌آورند، ولی ایده کنترل ده‌ها هزار واحد نظامی در عین قدرتمند ساختن فرمانروایی از لحاظ اقتصادی و سیاسی، اولین بار توسط استودیوی Creative Assembly به واقعیت تبدیل شد و هنوز هم از این لحاظ، ساخته این استودیو، زبانزد است.

Total War: Three Kingdoms آخرین ساخته Creative Assembly است که تنها چند روز از عرضه آن می‌گذرد و در این مدت با بازخورد خوبی از سوی بازیکنان و منقدان رو‌به‌رو شده. به بهانه انتشار این بازی، در این مقاله نگاهی می‌اندازیم به تاریخچه سری توتال وار، از اوایل قرن 21 تا امروز. با ویجیاتو همراه باشید.

Shogun: Total War

سری توتال وار با عرضه شوگان در سال 2000 پا به عرصه وجود گذاشت. تا آن موقع در سبک استراتژی هم زمان شاهد کنترل انبوهی از سربازان در غالب ارتش‌های پر جمعیت، نبودیم. گرافیک سه بعدی و با کیفیت بازی در آن سال یکی از وجوه تمایزش از رقیبان محسوب می‌شد. البته نباید در تله نستالژی گرفتار و از واقعیات دور شویم. شوگان مشکلاتی هم داشت. سیستم دیپلماسی از ایرادهای اساسی بازی به حساب می‌آمد و باعث می‌شد بازیکن گاها خود را درگیر جنگ با دیگر جناح‌ها (Factions) ببیند آن هم بی هیچ دلیلی! بناهای ساخته شده هم در اکثر مواقع در معرض هجوم دشمن قرار می‌گرفت، بی آن که امکان دفاع از آن‌ها میسر باشد. بیرون از میدان جنگ هم کار زیادی برای انجام وجود نداشت جز کشاورزی و به همین دلیل، هنگامی که بازیکن درگیر جنگ نبود، بازی به یک شبیه ساز کشاورزی تبدیل می‌شد!

شوگان با تمام نقاط ضعف و قوتش، مورد توجه بازیکنان و منتقدین قرار گرفت و پایه گذار فرانچایزی شد که در سبک استراتژی سردمدار است. بازی برای کسانی هم که چندان با سبک آشنایی نداشتند لذت بخش بود و همین امر باعث شد اولین عنوان توتال وار برای بسیاری از افراد که در آینده از حرفه‌ای‌های استراتژی به حساب می‌آمدند، شروعی جذاب باشد. تجربه فتح کردن سرزمین‌های مختلف به عنوان یکی از Daimyo‌ها (اربابان ژاپن فئودال) برای علاقه مندان به تاریخ در دنیای بازی‌های ویدیویی (من جمله خودم) لذتی وصف نشدنی داشت.

Shogun: Total War – The Mongol Invasion

یک سال پس از عرضه نسخه اول بازی، انتشار محتوای اضافه آن با نام The Mongol Invastion رقم خورد. در این محتوای اضافه به حمله‌ مغول‌ها علیه Daimyoها پرداخته می‌شد. بازیکنان در نقش Kublai Khan می‌توانستند فرماندهی سپاه عظیم مغول‌ها را بر عهده بگیرند یا در قالب Hojo Clan که کنترل جزایر ژاپنی را به عهده داشتند، در مقابل حملات دشمنان مغولی مقاومت کنند. اگر بازی به عنوان نیروهای مهاجم پیش برده می‌شد، بازیکن توانایی ساخت بناهای جدید و تربیت نیرو‌های تازه نفس را نداشت و فقط با تصرف سرزمین‌های ژاپنی و تحت تاثیر قرار دادن Kublai Khan می‌توانست سربازان کمکی به ارتش خود اضافه کند.

همان طور که از یک محتوای اضافه انتظار داریم، The Mongol Invasion از لحاظ گیم پلی و گرافیک تغییرات چشم گیری نسبت به شوگان نداشت. پیشرفت‌های بصری بازی چندان قابل توجه نبودند که با توجه به زمان یک ساله سازندگان برای عرضه بازی، عادی به نظر می‌رسد. ولی چیزی که این عنوان را ارزشمند می‌کند، تحولی است که در بخش چند نفره شوگان ایجاد کرد. مُدها و نقشه‌های جدید، باعث شدند تجربه بازی به همراه دوستان، برخلاف نسخه قبلی، هیجان انگیز شود. از ایرادات مربوط به این نسخه اضافه، می‌توان به زوایای دوربین عجیب و غریب آن اشاره کرد که گاها کار با مکانیزم‌های گیم پلی را غیرممکن می‌کنند.

Medieval: Total War

دومین نسخه اصلی سری در سال 2002 توسط همان تیم که ساخت عنوان قبلی را برعهده داشت، یعنی Creative Assembly ساخته شد اما انتشار آن را برخلاف قبل (ناشر قبلی الکترونیک آرتز بود) اکتیویژن بر عهده گرفت. در این نسخه، تعداد جناح‌ها از 8 به 12 افزایش پیدا کرد. از پیشرفت‌های قابل توجه این بازی نسبت به شوگان، تعادل بیشتر گیم پلی و قدرت تقریبا برابر جناح‌های مختلف را می‌توان نام برد. گستردگی ارتش‌ها و تعداد یونیت‌های حاضر در یک صحنه برای یک عنوان نسل ششمی، شگفت انگیز محسوب می‌شد. شاید بتوان گفت اولین نسخه در سری که حس و حال توتال وار را به بازیکن القا می‌کرد، Medieval بود. سربازانی با زره‌های درخشان، سپاهیانی که با هزاران سرباز به سمت یکدیگر هجوم می‌آورند، موسیقی حماسی و ویژگی‌های بصری قابل قبول، همان حس و حال توتال وار هستند که راجع به آن صحبت می‌کنم.

بازنویسی تاریخ 400 ساله قرون وسطی، از زمان اولین جنگ صلیبی در سال 1095 تا فتح قسطنطنیه توسط ارتش عثمانی در 1453، چیزی است که بازیکن در Medieval با آن رو به رو می‌شد. صلاح‌الدین ایوبی، ریچارد شیردل و دیگر بزرگان این دوره از تاریخ کسانی هستند که می‌توانستید در قالب آن‌ها به فتح اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا بپردازید. میدان‌های نبرد بازی از جزئیات خوبی برخورددار بودند و طیفی گسترده، از زمین‌های سرسبز گرفته تا مناطق خشک و بی آب و علف را شامل می‌شدند. البته از سوی دیگر، هنوز هم ایرادات شوگان در بازی مشهود بود. برخی از این ایرادها، مانند دوربین غیراستاندارد، عملکرد سازندگان را با وجود گذشتن دو سال از عرضه نسخه اول، زیرسوال می‌برد. اما در کل، اگر بخواهیم تعریفی کلی از سری توتال وار داشته باشیم، این است که فرانچایز با شوگان آغاز شد، با روم به کمال رسید و با Medieval، گسترش پیدا کرد.

Medieval Total War: Viking Invasion

سازندگان همان مسیر قبلی را در پیش و تصمیم به عرضه محتوای اضافه، یک سال پس از انتشار نسخه دوم، گرفتند. بازی، فاصله زمانی 300 ساله‌ای را به نمایش می‌گذارد که در آن، بی ثباتی سیاسی ناشی از جنگ قدرت بین سربازان اسکاندیناوی (وایکینگ‌ها) و پادشاهی بریتانیا به اوج خود رسیده بود. این محتوای اضافه، جناح‌ها، واحدهای نظامی، اسلحه‌ها و شخصیت‌های تاریخی جدیدی را به Medieval اضافه می‌کرد. کمپین اصلی بازی در جزایر بریتانیا و اسکاندیناوی دنبال می‌شد و بازیکن می‌توانست از میان جناح تهاجمی وایکینگ‌ها و گروه‌های دفاعی در جزایر بریتانیا، یکی را انتخاب کرده و به صف آرایی در مقابل دشمن بپردازد.

سیستم جدید ذخیره سریع در این نسخه باعث شد بازیکنان بتوانند بلافاصله پس از شکست در یک نبرد، به همان نقطه قبل از آغاز مبارزه بازگردند که این موضوع به طور موثری از اتلاف وقت جلوگیری می‌کرد. همچنین، اضافه شدن نقشه‌های کوچک‌تر، مبارزات را قابل کنترل‌تر از گذشته می‌کرد و این برای بازیکنان جدید نکته قابل توجهی محسوب می‌شد. البته برخلاف نسخه اضافه قبلی که بخش چند نفره عنوان اصلی را به کلی دگرگون کرد، Viking Invasion چندان محتوای جدیدی را به Medieval اضافه نکرد.

Rome Total War

صادقانه بگویم، اولین بار که در یک بازی استراتژی احساس سردرگم بودن به من دست داد، زمانی بود که با جنگ‌های مقیاس بزرگِ روم مواجه شدم. این بازی روایت ظهور جمهوری و پادشاهی روم را روایت می‌کرد که در آن، بازیکنان به عنوان یکی از سه جناح رومی، در تلاشی 300 ساله برای تشکیل امپراطوری، با یکدیگر به مبارزه می‌پرداختند. البته تعداد گروه‌های قابل بازی به این سه جناح محدود نمی‌شد و دیگر حکومت‌های آن زمان نیز قابل دسترس بودند. به عنوان یکی از علاقه مندان به این بازه تاریخی، پیشنهاد می‌کنم اگر به تاریخ تشکیل امپراطوری روم علاقه دارید، با اینکه از عرضه بازی 15 سال می‌گذرد، آن را تجربه کنید.

صداگذاری گوینده‌ها در روم برای اولین بار در سری انجام شد و همین موضوع، دنیای آن را نسبت به نسخه‌های قبلی زنده‌تر کرد. پس از خرید بازی و نصبش، طولی نکشید که روشن کردن سیستم، کلیک کردن روی آیکون و ساعت‌ها وقت گذاشتن پای آن، به برنامه روزانه‌ام هنگام رسیدن به خانه از مدرسه، تبدیل شد. روم از آن دسته بازی‌هایی بود که هرگاه جلوی مانیتور نبودم هم به آن و به ایده‌هایی که می‌توانستم در میدان مبارزه پیاده کنم فکر می‌کردم. ناگفته نماند Rome Total War تنها نسخه در سری است که بیش از یک میلیون نسخه آن فروش رفته که این میزان فروش برای یک بازی در این سبک فوق العاده به شمار می‌رود.

Rome: Total War – Anthology

Anthology در واقع پکی محسوب می‌شد که دو محتوای اضافی عرضه شده برای Rome، یعنی Barbarian Invasion و Alexander را همراه خود داشت. Barbarian Invasion روایت سقوط امپراطوری روم و Alexander، داستان کشورگشایی‌های اسکندر مقدونی را روایت می‌کرد. هر کدام از این عناوین، علاوه بر کمپین و جناح‌های جدید، ویژگی‌های نوآورانه را نیز به فرانچایز اضافه کردند. مبارزه در شب که تجربه جالبی به حساب می‌آمد و امکان شبیخون زدن را به بازیکن می‌داد، هوش مصنوعیِ به کلی اصلاح شده، امکانات مربوط به جناح بندی‌های مختلف در بخش چند نفره و غیره، چند نمونه از این ویژگی‌ها بودند.

Barbarian Invasion به خودی خود المان‌های جدیدی را نیز به گیم پلی اضافه کرد. بازیکن دیگر برای پیروزی در رقابت‌ها مجبور نبود به تسخیر همه قلمروها بپردازد و تنها با انجام وظایفی خاص که برای هر جناح متفاوت بود، می‌توانست پیروزی را از آنِ خود کند. همچنین، امکان پشت کردن اعضای امپراطوری روم و ملحق شدن‌شان به شورشی‌ها و بالعکس، در طول جریان بازی و حیات امپراطوری، وجود داشت. در کل، این پک باعث شد تجربه نسخه Rome برای طرفداران، بیش از پیش خاطره انگیز و لذت بخش شود.

Medieval II Total War

شاید به عقیده برخی، چهارمین عنوان اصلی در سری توتال وار، تنها یک نسخه ارتقا یافته از عنوان قبلی قرون وسطایی باشد، اما هیچ یک از طرفداران سری نمی‌توانند کتمان کنند که Medieval 2 در لیست بهترین عناوین استراتژی تاریخ، جای دارد. من به عنوان یکی از طرفداران توتال وار، در ابتدا چندان مجذوب بازی نشدم. ولی با گذشت زمان و چشیدن طعم لذت بخش گیم پلی آن، دوباره شاهد به دام افتادن خودم در تله اعتیاد به این فرانچایز، بودم. وسواس به خرج دادن سازندگان در طراحی واحدهای نظامی و کیفیت خیره کننده ده‌ها هزار سرباز در یک صحنه، چیزی است که باعث می‌شود Medieval 2 هنوز هم پس از گذشت 13 سال از عرضه، برای طرفداران سبک استراتژی قابل بازی باشد.

انتخاب هر یک از جناح‌ها، چالش مخصوص به خود را داشت و بازیکن طی تجربه هر 17 تای آن‌ها، چالش‌های جدیدی که مختص همان جناح بودند را تجربه می‌کرد. صداگذاری Medieval 2 به طور قابل ملاحظه‌ای نسبت به عناوین قبلی پیشرفت کرد. از نقاط منفی بازی، می‌توان به تبعیض هوش مصنوعی به نفع جناح‌های مسیحی نام برد که این موضوع باعث می‌شد بازی کردن در قالب آنان، آسان‌تر شود. همچنین، در برخی از کمپین‌ها، سادگی بیش از حد نبرد‌ها، فاکتور چالش برانگیز بودن را به طور کامل محو می‌کرد.

Medieval II Total War: Kingdoms

یک سال پس از عرضه نسخه اصلی، رویداد‌های تاریخی جدیدی در قالب این محتوای اضافه، به Medieval 2 افزوده شد. هر 4 کمپین جدید با جزئیاتی مثال زدنی طراحی و همچنین سیستم تبعیض آمیز دین و مذهب به طور کلی اصلاح شده بود. 13 جناح مختلف که چند تای آن‌ها بومی‌های قاره آمریکا بودند به همراه 150 واحد نظامی جدید و تعداد قابل توجهی نقشه، از دیگر اضافات Kingdoms بودند.

کمپین The Crusades،  داستان منازعه بر سر تحت کنترل گرفتن سرزمین مقدس را، با وجود گذشت 70 سال از اولین جنگ صلیبی، روایت می‌کرد و بازیکن از میان 5 جناح مختلف حق انتخاب داشت تا وارد این درگیری شود و تاریخ را عوض کند. The New World زمان بعد از کشف قاره آمریکا توسط کریستف کلمب و جنگ میان اسپانیایی‌ها و آزتک‌ها را به نمایش می‌گذاشت. The Britannia مبارزه فرمانروایان مختلف در جزایر بریتانیا در قالب جناح‌های انگلیسی، اسکاتلندی، ایرلندی، نروژی و ولزی و در نهایت کمپین The Teutonic، داستان جنگ‌های مذهبی شرق اروپا را روایت می‌کرد.

Empire Total War

به جرات می‌توان گفت Empire، عجیب‌ترین بازی در سری توتال وار محسوب می‌شود. از طرفی، سازندگان به جاه‌طلبانه‌ترین شکل ممکن تصمیم به تغییر بازه تاریخی، تمرکز روی نبردهای از راه دور با سلاح‌های گرم دوربرد و دادن اختیارات بیشتر در مبارزات دریایی به بازیکن، گرفتند که البته عملکردشان در اغلب این موارد هم تحسین برانگیز بود. اما از سوی دیگر، بازی با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کرد که بر تمام تلاش‌های جاه‌طلبانه استودیوی Creative Assembly سایه می‌انداخت. Empire در کل سری توتال وار، ضعیف‌ترین هوش مصنوعی را داشت و این یک قانون نانوشته است که هوش مصنوعی ضعیف برای یک عنوان استراتژی، حکم به غیر قابل بازی بودن آن می‌دهد. همین مشکل باعث می‌شود که یک بازیکن در سال 2019 از Medieval 2 لذت ببرد ولی Empire برایش غیر قابل تحمل شود.

گستردگی بازی با 50 جناح قابل انتخاب و دارا بودن نقشه‌هایی در مناطق متنوع مانند آمریکا، اروپا و شمال آفریقا، مثال زدنی و در نوع خود بی‌نظیر بود ولی در کنار این، باگ‌های آزار دهنده هم وجود داشتند که باعث می‌شدند علاوه بر مبارزه با دشمنان از یک جبهه، در جبهه‌ای دیگر با مشکلات فنی بازی گلاویز شوید. در آخر، یک ویژگی مثبت که دلم نیامد به آن اشاره نکنم، موسیقی فوق العاده صفحه اصلی بازی است که باعث می‌شود با وجود تمام این مشکلات، به عنوان یک طرفدار سری توتال وار، از Empire متنفر نباشم.

Napoleon Total War

ساخته شده با همان موتور جدید مربوط به نسخه قبلی، نسخه برگرفته از نام یکی از بزرگ‌ترین ژنرال‌های تاریخ یعنی ناپلئون، در ابتدا قرار بود به عنوان یک محتوای اضافه برای Empire عرضه شود. به همین دلیل، در این بازی تغییرات زیادی را نسبت به عنوان قبلی شاهد نبودیم. بازیکن در نقش ناپلئون و یا فرماندهان واقعی که در مقابل او می جنگیدند، پا یه میدان نبرد می‌گذاشت و با تسخیر سرزمین‌های مختلف، بر وسعت قلمروی خود می‌افزود. بخش داستانی بازی متشکل از 3 کمپین بود که هر کدام به لشکرکشی‌های ناپلئون در اروپا، ایتالیا و مصر می‌پرداختند.

کمپین‌های بخش چند نفره هم از تنوع خوبی برخوردار بودند و این باعث می‌شد بازیکن بتواند تجربه خوبی را همراه دوستانش داشته باشد. همچنین، شرایط جدید آب و هوایی و اقلیمی بر نبردها تاثیر می‌گذاشتند و مبارزات را هیجان انگیز‌تر می‌کردند. اگرچه ناپلئون در زمینه اشکالات فنی، هوش مصنوعی و باگ نسبت به Empire بهبود پیدا کرده بود اما ایرادات جدیدی هم داشت. برای مثال، اکثر جنگ‌ها را می‌شد تنها با وقت کشی به اتمام رساند و سرزمین‌ها را تصرف کرد. اما با تمام این‌ها، شاید بهترین تعریف برای Napoleon این باشد: نسخه ارتقا یافته Empire.

Total War: Shogun 2

نسخه دوم شوگان برای سری توتال وار، حکم یک رنسانس را داشت. این عنوان که در سال 2010 عرضه شد، توانست بر روند نزولی سری پایان ببخشد و روحی تازه در پیکر آن بدمد. شاید در این لیست عناوینی وجود داشته باشند که از لحاظ وسعت بزرگ‌تر و دارای واحدهای نظامی بیشتر و نبردهایی حماسی‌تر هستند اما شوگان 2 خوش ساخت‌ترین و منسجم‌ترین عنوان در سری و حتی از نظر برخی، در میان تمام عناوین استراتژی تاریخ است. این بار بازیکنان به ژاپن قرن 17 سفر می‌کردند تا شاهد نفوذ رو به گسترش اروپا و ورود سلاح‌های گرم به این کشور باشند. تلاش برای متحد کردن ژاپن، جای تصرف دنیا در نسخه‌های قبلی را گرفته بود و این نه تنها باعث نشد شوگان 2 به یک بازی محدود تبدیل شود، بلکه به سازندگان اجازه داد با کار روی وسعت کمتر، به کیفیت بخش داستانی بیفزایند و آن را از لحاظ جزئیات غنی‌تر سازند.

نکته مهم این است که دیگر از مشکلات چند عنوان قبلی، خبری نبود. هوش مصنوعی به طور قابل توجهی بهبود پیدا کرده و تمامی جناح‌ها از تعادل خوبی برخوردار بودند. اگرچه تمام عناوین توتال وار از لحاظ گرافیک، از بهترین‌های نسل خود به حساب می‌آمدند، ولی شوگان 2 چنان ویژگی‌های بصری فوق‌العاده‌ای دارد که اگر همین الان هم آن را روی سیستم خود نصب و بازی کنید احساس نخواهید کرد با یک بازی تاریخ مصرف گذشته روبه‌رو شده‌اید. برای کسانی که تا به حال سری توتال وار را تجربه نکرده‌اند، این بازی بهترین پیشنهادی است که می‌توان به آنان داد چرا که تمام ویژگی‌های مثبت سری را مانند یک پکیج در خود دارد.

Total War: Rome II

نسخه دوم روم با دو مشخصه شناخته می‌شود. یکی باگ‌های بی‌شمار آن در سال اول عرضه و دیگری نسخه قابل دانلودش یعنی Blood and Gore. با انتشار خبر عرضه دنباله یکی از بهترین‌های سری، طرفداران انتظارات زیادی از آن پیدا کردند که هرچند بسیاری از آن‌ها توسط تیم سازنده پاسخ داده شد اما آنان نتوانستند به تمامی این انتظارات جامه عمل بپوشانند. حجم زیاد نقایص فنی و باگ‌ها در هنگام عرضه جز چیزهایی نبودند که هواداران آرزویش را می‌کردند. اشتباهات Creative Assembly در این زمینه، زمانی غیر قابل بخشش می‌شوند که بدانیم بیشتر از یک سال طول کشید تا این نقایص برطرف شوند. برای عنوانی در این سبک و استودیویی با این سابقه، یک سال و خرده‌ای زمان زیادی محسوب می‌شود.

ولی اگر به Total War: Rome 2 بعد از رفع ایرادها نگاه کنیم، با یکی از بهترین توتال وارها مواجه می‌شویم. رابط کاربری جدید به بازیکن این امکان را می‌داد که کنترل بهتری بر اوضاع داشته باشد (هرچند که عادت کردن به آن کمی زمان‌بر بود) و لشکرکشی به عنوان ارتش عظیم روم، به بازیکن تجربه خاطره انگیزی را القا کرد که در کل سری توتال وار، منحصر به فرد است. حواستان باشد اگر به سراغ این بازی می‌روید، تمام پچ‌ها و آپدیت‌های آن را روی سیستم خود نصب کنید.

Total War: Atilla

تا اینجا تمام عناوین سری توتال وار خلاصه می‌شد به فتح کردن، تسخیر سرزمین‌ها و یا متحد کردن چندین فرمانروایی با هم. اما در آتیلا با یک بازی استراتژی عمیق‌تر رو‌به‌رو هستیم. آتیلا فقط محدود به جنگیدن و لکشرکشی نمی‌شود، این بازی یعنی دست و پنجه نرم کردن با سیاست، قحطی، شورش و مهاجرت، در یکی از شکننده‌ترین، پر حادثه‌ترین و در عین حال شگفت انگیزترین برهه‌های تاریخ، یعنی عصر تاریکی و متزلزل شدن پایه‌های امپراطوری روم. در آتیلا شهرها غرق آتش و مناطق تحت کنترل با خاک یکسان می‌شوند و این‌ها باعث می‌شود با تمام وجود سختی‌های بقا به عنوان یک امپراطور و یک جامعه در سده چهارم میلادی را درک کنید.

جنبه‌های مختلف سری مانند مذهب، درخت فناوری و ذخیره سازی آذوقه، این بار نه فقط در خدمت تصرف سرزمین‌های دیگر و گسترش مرزهای فرمانروایی، بلکه جلوگیری از بروز شورش و جنگ داخلی، هستند. برای کسانی که به بردهای آسان در نسخه‌های قبلی عادت کرده‌اند، آتیلا یک تجربه جدید و چالش برانگیز واقعی به حساب می‌آید.

Total War: Warhammer

زمانی، سری Kingdom Hearts با حضور قهرمانان پیکسار و دیزنی در دنیای بازی‌های ویدیویی به عنوان عجیب‌ترین ترکیب شناخته می‌شد، اما در سال 2016 و با عرضه Warhammer بود که Creative Assembly نشان داد ترکیب عجیب‌تری هم می‌تواند وجود داشته باشد! این بازی اولین نسخه در سری است که بر پایه وقایع تاریخی واقعی شکل نگرفته و جناح‌های آن را نژادهای انسان، خون آشام، دیوها و … تشکیل می‌دهند. از زمان عرضه تا به امروز، محتواهای قابل دانلود زیادی برای Warhammer منتشر شده‌اند که می‌توانند تجربه آن را برای بازیکن جالب‌تر از پیش کنند.

از نقاط مثبت این عنوان می‌توان به انتخاب‌های با معنای بازیکن که تاثیر زیادی در روند بازی می‌گذارند و طراحی متنوع و فوق‌العاده زیبای نقشه‌ها اشاره کرد. البته در سوی دیگر، مشکلاتی هم در Warhammer مشاهده می‌شود. تعداد جناح‌ها در بخش چند نفره بسیار کم است و امکان دور کردن دوربین به اندازه کافی در جریان بازی، وجود ندارد.

Total War: Warhammer II

نسخه دوم Warhammer نسبت به عنوان قبلی پیشرفت‌های زیادی دارد. وسعت نقشه‌ها و تعداد جناح‌ها به طور چشم‌گیری افزایش پیدا کرده‌اند اما هسته اصلی گیم پلی چندان تغییری نکرده است. البته نیازی هم به تغییر در این زمینه دیده نمی‌شود چرا که توتال وار با دنیای تخیلی جدید خود به خوبی توانسته مکانیزم‌های پیچیده‌ای را که در عناوین تاریخی خود قادر به پیاده سازی آن‌ها نبود، در بازی جای دهد.

اگر به دنبال تجربه جدیدی در دنیای Warhammer 2 می‌گردید، محتوای قابل دانلود آن را که کمپین Mortal Empires را به بازی اضافه می‌کند، از دست ندهید. با داشتن این محتوا، از میان 75 جناح مختلف توانایی انتخاب دارید که عدد قابل توجهی برای یک عنوان استراتژی به شمار می‌رود.

Total War: Three Kingdoms

با این بازی، سری توتال وار برای اولین بار به دنیای چین باستان می‌رود تا بازیکن را در برهه‌ای از تاریخ آن سرزمین قرار دهد که در آن، هر فرمانده، ژنرال و فرمانروایی با در اختیار داشتن تعداد اندکی سرباز، رویای پادشاهی در آن خاک پهناور را در سر می‌پروراند. این جاه‌طلبی‌ها باعث شد که فضای سیاسی حاکم به شدت آشفته شود و امپراطوری در معرض فروپاشی قرار بگیرد. نقشه بازی از وسعت زیادی برخوردار است و بازیکن مسیر زیادی برای رسیدن به اهداف خود، دارد. با توجه به اینکه Three Kingdoms در نظر منتقدان و طرفداران با اقبال خوبی رو‌به‌رو شده، می‌توان چنین اذعان کرد که استودیوی سازنده دوباره موفق به ساخت عنوانی با استاندارهای بالا شده است.