امروزه «سی سال» از اکران تنها در خانه می‌گذرد

فیلم محبوب “تنها در خانه” 16 نوامبر سی ساله شد. سی سال که چیزی نیست، باید بگویم شخص مکالی کالکین، همان پسربچه شیرین تنها در خانه یعنی «کوین» هم چند روز پیش شمع ۴۰ سالگی را فوت کرد. اگر گفتن این صحبت‌ها باعث شده که احساس پیری کنید، شخصاً عذر می‌خواهم ولی از قدیم گفته‌اند که حقیقت معمولاً تلخ است.

از جانب دیگر این فیلم، بازیگر کودک خود را یک شبه به یک مِگاستاره تبدیل کرد و در کوتاه مدت نیز حضور او در فیلم‌های تکراری، باعث فرسودگی شغلی‌اش شد. در همین حال، موفقیت چشمگیر “تنها در خانه” باعث ایجاد تعدادی از دنباله‌ها برای این نسخه اورجینال شد، یکی با کالکین، و سه فیلم دیگر با چند بچه جوان تازه و کمی ناخوشایند، که همه آنها از خانه خود در برابر دزدان محافظت می‌کردند. البته دو قسمت آخر بیشتر آثار تلویزیونی بودند که تنها از نام این برند بهره تبلیغاتی گرفتند و در عمل چیز خاصی نبودند.

البته فیلم اورجینال و اصلی کماکان بعد از گذشت سی سال حکم یک اثر کلاسیک و تاپ را دارد که در فصل تعطیلات کریسمس بارها و بارها تماشا می‌شود. از نظر موضوعی، تنها در خانه یک فیلم خانوادگی است که محور آن یک کودک جوان عمیقاً شیطان است، که به طور تصادفی توسط والدین مهربانش رها شده. همین ماجرای ساده در ادامه به جنگی در میان خانه تبدیل می‌شود، چرا که کودک مجبور است تنها از خانه خود در برابر سارقین محافظت کند.

اما اگر بخواهیم با یک دید جدید این اثر را بازنگری کنیم متوجه می‌شویم که تنها در خانه چیز بسیار تاریکی است، چرا که اساساً فیلم در مورد یک روانی در حال رُشد است که توسط یک خانواده بی‌عاطفه و گروتسک که مدام او را کوچک جلوه می‌دهند، بزرگ می‌شود، تا اینکه بالاخره غرورش ترک می‌خورد و به هیولایی کُشنده تبدیل می‌شود.

مطمئناً افراد به ظاهر شرور فیلم، دو دزد بیچاره و قانون شکن هستند که دست روزگار آنها را سمت این خانه کشانده، اما آنها از روی بدشانسی در مواجهه با دیوانه‌ای چون کوین مک کالیستر دچار یک شوک عظیم می‌شوند. اساساً سلاح‌های کوین سادیستی و روشهای او برای مقابله با دزدان بی‌رحمانه است.

در یک واقعیت متناوب، اگر فیلمی با تمرکز بر کوین در ۴۰ سالگی وجود داشت، بدون شک او با این توانایی‌های وحشتناکش یک بازجوی مزدور و سرکش می‌شد. چنین بچه‌ای در بزرگسالی یا مزدور می‌شود یا ریزه‌خوار جنگ‌سالاران ثروتمند! در واقع چیزی شبیه به شخصیت پاتریک بتمن در روانی آمریکایی.

وقتی این داستان جنایی تاریک را دوباره تماشا می‌کنید، ممکن است به طور فزاینده‌ای از این که خانواده کوین اینگونه عجیب هستند، ناامید و عصبی شوید. برای یادآوری، مادر و پدر او را تصور کنید. مادری که تنها به دنبال رفتن به تعطیلاتی رویایی است و پدری که اساساً فاقد هرگونه احساس و همدلی انسانی است.

در واقع این پدر فقط علاقه دارد به پول نقد خود چشمک بزند. البته کُل خانواده کوین مستحق عنوان عجیب هستند. برای مثال عمو فرانک او، دونالد ترامپ را منطقی جلوه می‌دهد. اما با نگاهی عمیق متوجه می‌شویم این بدترین تصویر از مصرف گرایی در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی است.

منزل شخصی پا مک کالیستر نیز به عنوان مقصد سفر این خانواده جای علامت سوال دارد. این شخص باید با توجه به وسعت خانه‌اش کاملاً فاسد باشد، و این واقعیت که او می‌تواند با همه هزینه‌های بالا در کریسمس از همه اقوام عجیبش مراقبت و پذیرایی کند، کاملاً وحشتناک است.

در واقع بعید نیست این شخص والتر وایت یا هایزنبرگ واقعی باشد. ثروت این مک کالیستر احتمالاً باعث دفن شدن افراد زیادی از مردم کشور‌های جهان سوم شده است. کشاورز متواضعی را تصور کنید که با ناامیدی، مقداری از محصول خشخاش را به خانه قاچاقچیان برده تا کمی پول بدست آورد، اما از دست ثروتمندانی چون همین مک کالیستر دستگیر، اسیر، اعدام و سپس دفن شده است.

شاید آن پیرمرد ترسناکی که شبانه در سطل آشغال نمک می‌پاشید، سرنوشت آینده کوین باشد. چرا که چنین پسری با این روحیه، قطعاً در سالهای آخر زندگی خود قربانیان را خواهد کشت و آنها را در سطل‌های زباله دفن کرده و روی بدن‌هایشان نمک می‌ریزد. با این حال، بازهم می‌توانید تنها در خانه را به عنوان یک بازی سرگرم‌کننده قدیمی در زمان کریسمس تماشا کنید. (احتمالاً بزودی از شبکه نمایش برای بار هزارم پخش خواهد شد)

ممکن است این ته رنگهای تاریکی که من در این مطلب ساخته‌ام (توجه داشته باشید، اگر می‌خواهید یک فیلم ترسناک در مورد بزرگسالی کوین بسازید یک تماس با من بگیرید) شما را متعجب کرده باشد، اما شما هنوز هم می‌توانید از تماشای انبوه شکم‌های در مرز پاره شدن، کشاله ران‌های در مرز نابودی، افتادن‌های وحشتناک و ضربه‌های مغزی ملایم این فیلم نهایت لذت را ببرید.