بررسی بازی Spider-Man: Miles Morales – دوست‌ داشتنی اما کوتاه

بازی Spider-Man: Miles Morales دقیقا از همان فرمول موفق بازی پیشین اسپایدرمن استفاده می‌کند. اما سوال اینجاست که آیا تکرار این فرمول باز هم باعث ایجاد تجربه‌ای دلنشین و لذت بخش شده یا نه؟ در بررسی بازی Spider-Man: Miles Morales به این سوال پاسخ خواهم داد.

از طرف دیگر، قصه بازی هم با اینکه مدام به کلیشه‌های داستان قسمت قبلی چنگ می‌زند اما باز هم شنیدنی است و تا آخرین لحظه می‌تواند شما را پای Spider-Man: Miles Morales نگه دارد. مهم‌ترین جذابیت بخش داستانی نیز به شخصیت پردازی کاراکترهای بازی مربوط می‌شود. اینسومنیاک مثل نسخه قبلی، پرداخت خوبی روی تک تک کاراکترهای بازی Spider-Man: Miles Morales دارد و سعی کرده تا حد امکان برای آن‌ها فرصت کافی برای نمایش جنبه‌های مختلف شخصیتیشان ایجاد کند.

تنها باگ این قضیه، مربوط می‌شود به شخصیت کریگر یا به عبارتی آنتاگونیست اصلی بازی. شخصیتی که به نظرم توانایی این را داشت که به لطف صداپیشگی خوب تروی بیکر، به یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های منفی سال ۲۰۲۰ تبدیل شود. اما احتمالا به دلیل اینکه نویسندگان اینسومنیاک وقت کافی برای پرداخت درست این کاراکتر را نداشته‌اند، از یک جایی به بعد از پر و بال دادن به او صرف نظر کرده‌اند.

نتیجه این کار، باعث شده تا آنتاگونیست اصلی بازی، به یک کاراکتر معمولی در جریان وقایع Spider-Man: Miles Morales تبدیل شود که هیچکس او را جدی نمی‌گیرد. در سوی دیگر اما اینسومنیاک خیلی خوب به شخصیت مایلز پرداخته و تمام سعیش را کرده که اسپایدرمن جدیدش مثل پیتر پارکر جذاب به نظر برسد. این اتفاقی است که در نهایت رخ داده و حالا با کاراکتر تازه‌ای همراه هستیم که هم از نظر شخصیتی کاریزمای خوبی دارد و هم کنترل کردنش لذت بخش است.

شاید باورتان نشود اما کنترل و استفاده از توانایی‌های منحصر به فرد مایلز، گیم‌پلی بخش اکشن بازی را به شدت جذاب‌تر از قبل کرده. به لطف توانایی غیب شدن و همچنین ونوم اتک‌های مایلز، می‌شود کمبوهای متفاوت‌‌تری را روی دشمنان بازی پیاده کرد. از طرفی چون قصه این نسخه نیز در مورد شناسایی توانایی‌های مایلز است، بازی مدام توانایی‌ها و ویژگی‌های جدیدی به شما معرفی می‌کند که به معنی واقعی کلمه می‌توان با استفاده از آن‌ها، مبارزات جذاب‌تری را تجربه کرد.

این‌ها مسائلی هستند که اینسومنیاک به خاطر فرصت محدودش، روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده و توانسته خروجی خوبی هم از آن‌ها بیرون بکشد. با این حال، نمی‌شود گفت که بازی از همین فرصت محدود و پروسه ساخت سریعش ضربه نخورده. اتفاقا هر نقطه ضعفی که در Spider-Man: Miles Morales دیده می‌شود به خاطر این است که سونی قصد داشته تا بازی برای روز عرضه پلی استیشن 5 آماده شود.

اینسومنیاک نیز عملا نمی‌توانسته در چنین شرایطی معجزه کند و مجبور شده از سر و ته بازی جدیدش بزند تا به ددلاین مد نظر سونی برسد. این موضوع را به خوبی می‌توان از کوتاه بودن مدت زمان بازی متوجه شد. تمام کردن خط اصلی داستان Spider-Man: Miles Morales چیزی در حدود ۶ الی ۷ ساعت طول می‌کشد که این رقم اصلا برای یک بازی انحصاری داستان محور ۵۰ دلاری کافی نیست.

متاسفانه، ماموریت‌های جانبی بازی هم مثل خود Marvel’s Spider Man آنقدر معمولی و تکراری هستند که اصلا نمی‌توان با آن‌ها کوتاهی خط داستانی را توجیه کرد. البته همین کوتاه بودن بیش از حد، باعث شده تا اینسومنیاک نتواند دشمنان و باس‌های بیشتری در Spider-Man: Miles Morales جای دهد که همین موضوع نیز از یک سوی دیگر به بازی ضربه زده.

کلا در بازی چهار آنتاگونیست داریم که از بین این‌ها فقط با سه نفرشان مبارزه می‌کنیم. بدتر اینکه از بین این چهار شخصیت منفی، دوتای آ‌ن‌ها نیز اصلا پرداخت خوب و جالبی ندارند و متاسفانه دلیلی به مخاطب نمی‌دهند که برایشان اهمیت قائل شود. از طرف دیگر، بازی برعکس Marvel’s Spider Man اصلا پولیش نیست و مشخص است که تیم سازنده فرصت این را نداشته تا باگ‌های بازی را شناسایی کند.

Spider-Man: Miles Morales پر است از باگ‌های عجیب و غریب و مشکلات فنی. برای مثال، یک دفعه بازی وارد کات‌سین می‌شود اما شما شخصیت‌های اصلی قصه را در آن نمی‌بینید و فقط مجبورید به در و دیوار نگاه کنید و با گوش دادن به صدایشان متوجه اتفاقات آن لحظه شوید. با این حال، اگر فکر می‌کنید که باگ‌های بازی فقط به چنین مسائل پیش پا افتاده‌ای خلاصه می‌شود سخت در اشتباهید.

یک سری از باگ‌های Spider-Man: Miles Morales به قدری مخربند که عملا به واسطه‌شان بازی قفل می‌شود و مخاطب را مجبور می‌کنند که قید پیشرفتی که در مراحل داشته را بزند و به چک پوینت قبلی باز گردد. باز جای شکرش باقیست که اینسومنیاک چک‌پوینت‌های خوب و پر تعدادی برای بازی در نظر گرفته وگرنه چنین باگ‌هایی می‌توانستند آسیب جدی‌تری به تجربه Spider-Man: Miles Morales بزنند.

به عنوان کلام پایانی باید بگویم که Spider-Man: Miles Morales، آن بازی کامل و بی‌نقصی که خیلی‌ها فکرش را می‌کردند نیست. اما کامل نبودن به معنی این هم نیست که بازی کیفیت قابل قبولی ندارد و نمی‌توان از آن لذت برد. اتفاقا کاملا برعکس؛ بازی با اینکه ایرادات خاص خودش را دارد اما می‌تواند برای مدت کوتاهی به معنی واقعی کلمه سرگرمتان کند.

اما پیشنهاد من این است که Spider-Man: Miles Morales را با قیمت کامل خریداری نکنید و بگذارید که بازی تخفیف بخورد. چراکه به نظرم Spider-Man: Miles Morales ارزش قیمت ۵۰ دلاریش را ندارد و با این وضعیت دلار اگر تجربه‌اش هم نکنید، چیز خاصی از را از دست نمی‌دهید.

برای تهیه این بازی می‌توانید به وبسایت p4game.ir مراجعه کنید.

خلاصه بگم که …

خلاصه‌اش اینکه Spider-Man: Miles Morales بازی خوب و جذابی است اما به خاطر داشتن بخش داستانی کوتاه مدت، باگ‌های فراوان، دشمنان کم و باس‌ فایت‌های معمولی نمی‌تواند ارزش قیمت ۵۰ دلاری خودش را توجیه کند. برای همین پیشنهادم این است که بازی را با قیمت کامل خریداری نکنید و بگذارید که تخفیف بخورد.

میخرمش

اگر از تجربه بازی قبلی Marvel’s Spider Man لذت برده‌اید، قطع به یقین نسبت به Spider-Man: Miles Morales نیز همین حس را خواهید داشت. بازی با سیستم مبارزات خوب، داستانی گیرا، موسیقی‌هایی دلنشین و طراحی مراحلی درگیر کننده‌اش به معنی واقعی کلمه می‌تواند برای ۶ الی ۷ ساعت درگیرتان کند و ساعات خوشی را برایتان رقم بزند.

نمیخرمش

اگر Marvel’s Spider Man را تجربه کرده‌اید و از آن خوشتان نیامده، اصلا نباید سراغ Spider-Man: Miles Morales بروید. چراکه این دو بازی نه تنها از همه نظر شبیه به هم هستند، بلکه Spider-Man: Miles Morales از نظر کیفیت به پای نسخه قبلی هم نمی‌رسد و بیشتر ناامیدتان می‌کند.