۵ بازی که شما را به خاطر خوب بازی کردن مجازات می‌کردند

مدتی پیش، مقاله‌ای برایتان نوشتم در مورد بازی‌هایی که شما را به خاطر بد بازی کردن مجازات می‌کردند. اما گفتم که هر رفتی، باید یک آمدی هم داشته باشد. برای همین در این مقاله سراغ عکس این موضوع رفتم و در ادامه از ۵ بازی برایتان گفتم که شما را به خاطر خوب بازی کردن مجازات می‌کردند. با ویجیاتو همراه باشید.

5) Super Street Fighter 2 Turbo

Super Street Fighter 2 Turbo یک روش خیلی جالب برای عذاب دادن افرادی داشت که حسابی به مکانیک‌های گیم‌پلی و کمبوهای کاراکترهای مختلف بازی مسلط شده بودند. در اصل اکثر ما وقتی که از پس تمام حریف‌های بخش آرکید بازی برمی‌آمدیم، بازی کاراکتر ام‌بایسون را در نقش باس فایت نهایی در مقابلمان قرار می‌داد که مبارزه با او واقعا یک چالش اساسی بود. با این حال، افرادی که Super Street Fighter 2 Turbo را به صورت حرفه‌ای بازی می‌کردند، هیچ وقت با ام‌بایسون مبارزه نکرده‌اند. چراکه کافی بود شما زیر ۲۵ دقیقه و بدون حتی یک بار مردن، تمام حریف‌های خودتان را شکست می‌دادید تا در لحظه آخر کاراکتر آکوما جایگزین ام‌بایسون می‌شد و دمار از روزگار افرادی که خودشان را حرفه‌ای می‌خواندند در می‌آورد. آکوما نه تنها اکثر ضربات گیمر را پری می‌کرد بلکه آنقدر ضرباتش دمیج بالایی داشتند که کافی بود یک لحظه غافل شوید تا در کسری از ثانیه نوار سلامتی کاراکترتان را خالی ببینید.

4) Stalker Shadow of Chernobyl

استاکر یک بازی شوتر ترسناک ساده نبود که شما بتوانید راحت آن را تمام کنید. نه، بازی به خاطر سیستم بقای جذابش، گیمر را ترغیب می‌کرد که به شکلی هوشمندانه، تجهیزات و پول‌هایش را در جریان مراحل بازی خرج کند. اما یک سری از گیمرها دیگر بیش از حد این موضوع را جدی می‌گرفتند. طوری که برخی از آن‌ها قبل از رسیدن به نقطه پایانی بازی، بیشتر از ۵۰ هزار روبل در کوله پشتی‌شان داشتند. بازی هم به خاطر عملکرد بی‌نقص آن‌ها در مدیریت منابع، پایان طمع را از بین ۷ پایان بازی برایشان نمایش می‌داد. پایانی که کاراکتر تحت کنترل ما به خاطر بارش طلا از آسمان، زیر سقف ساختمانی در حال ریزش می‌ایستاد و زیر آوار له می‌شد.

3) Mario Kart

سری بازی‌های ماریو کارت عموما با افرادی که عالی بازی می‌کنند و همیشه در جایگاه اول لیست مسابقه‌دهندگان قرار می‌گیرند، مشکل دارند. چراکه هر وقت شما در جایگاه اول قرار می‌گیرید، بازی یا مدام بازیکنان پشت سرتان را بوست می‌کند که به شما برسند، یا در اختیارشان سلاح بلو شل را می‌گذارد که فقط نفر اول را مورد هدف قرار می‌دهند. این یعنی فردی که در جایگاه نخست قرار می‌گیرد باید تا رسیدن به خط پایان، همیشه حواسش به بلاهایی که بازی می‌تواند سرش بیاورد باشد و استرس این موضوع را ثانیه به ثانیه در قلبش حس کند.

2) Cave Story

گیمرهای حرفه‌ای همیشه حواسشان به تجهیزاتشان هست و هر وقت یک آیتم یا سلاح خوب به دستشان برسد، سریع آن را آپگرید می‌کنند. با این حال به نظر می‌رسد سازندگان Cave Story با این اصول حرفه‌ای مشکل داشتند. در اواخر خط داستانی Cave Story، بازی در اختیار شما یک سلاح به نام Nemesis قرار می‌داد. سلاحی که عملا با لول اول آن هم می‌توانستید به راحتی هر دشمنی را با یک شلیک نقش بر زمین کنید. خب طبیعتا عقل سالم حکم می‌کرد قدر چنین سلاحی را بیشتر بدانیم و برای بالا بردن دمیجش هم که شده آن را زود‌تر آپگرید کنیم. اما نکته اینجا بود که نمسیس به جای آپگرید، مدام داون‌گرید می‌شد و هر بار که شما هزینه لول‌آپ کردنش را می‌پرداختید، عملا باعث کاهش قدرت آن می‌شدید. طوری که آخرین لول این سلاح، به جای شلیک لیزر، اردک به سمت دشمنان پرتاب می‌کرد و به جای آسیب زدن به آن‌ها، باعث شادی‌شان می‌شد.

1) Hellblade: Senua’s Sacrifice

اولین مبارزه‌ای که ما در جریان خط داستانی Hellblade تجربه می‌کردیم، مبارزه‌ای بود که نمی‌شد در آن به پیروزی رسید. بازی در این لحظه کلی دشمن روی سر مخاطب می‌ریخت و این کار را تا جایی ادامه می‌داد که او خودش خسته شود. اما نکته اینجا بود که بازی در جریان این نبرد داشت سطح مهارت شما را محک می‌زد. این یعنی شما هر چه بیشتر برای زنده ماندن در این مبارزه تلاش می‌کردید و تعداد دشمنان بیشتری را از پا در می‌آوردید، سطح درجه سختی بازی نیز بالا و بالاتر می‌رفت و در ادامه مسیر، باید دشواری‌های بیشتری را تحمل می‌کردید.