۵ بازی که شما را مجبور به مبارزه با خودتان می‌کردند

در دنیای بازی‌های ویدیویی ما با غول‌ها، اهریمن‌ها، فرشته‌ها و بسیاری موجودات عجیب و غریب دیگر مبارزه کردیم. اما هیچکدام از آن‌ها به اندازه وقتی که بازی‌ها مجبورمان می‌کردند با خودمان مبارزه کنیم ترسناک نبودند. مقاله امروز در مورد همین موضوع است و در ادامه از ۵ اثری برایتان گفتم که به شکل‌های مختلف ما را در مقابل خودمان گذاشتند. با ویجیاتو همراه باشید.

5) Tomb Raider

سری توم ریدر همیشه به خاطر ویژگی‌های جالبی که در دل مراحل آن‌ها مخفی شده بود، شهرت داشتند. برای مثال در مرحله آتلانتیس اولین نسخه سری، ما با یک کلون لارا رو به رو می‌شدیم. کلونی که هر کاری شما انجام می‌دادید را عینا کپی می‌کرد. بنابراین، اگر تصمیم می‌گرفتید به سمتش شلیک کنید، این خودتان بودید که کشته می‌شدید و همین موضوع قضیه را خیلی پیچیده می‌کرد. تنها راه این بود که به حرکت آینه‌وار خود در مقابل این کلون عجیب و غریب ادامه می‌دادید و آرام آرام او را به سمت مواد مذاب هدایت می‌کردید. البته اگر فکر می‌کنید این تنها باری است که لارا با یک کلون از خودش مبارزه کرده سخت در اشتباهید. چراکه در نسخه Underworld نیز لارا با یک کلون تاریک‌تر و قدرتمندتر نسبت خودش رو به رو می‌شد که مبارزه با او هم از حق نگذریم جذابیت خاصی داشت.

4) Bayonetta

در فصل ششم نسخه اول بایونتا ما به باس عجیبی می‌رسیدیم که طرفداران مجموعه اسمش را گذاشته جویونتا. باسی که از نظر ظاهری دقیقا کپی برابر اصل خود بایونتا بود و با توانایی‌ها و مهارت‌ها خود او به سمتش حمله می‌کرد. البته بعد از خوردن چند مشت و لگد اساسی، جویونتا، آن روی خودش را نشان می‌داد و ما می‌فهمیدیم که این باس سرسخت، در اصل فرشته‌ای است به نام جوی که قابلیت تغییر چهره دارد و به دنبال این بوده که بایونتا را با روش خودش شکست دهد.

3) God Hand

بازی گاد هند یکی از پروژه‌هایی است که خیلی‌ها باورشان نمی‌شود توسط شینجی میکامی، خالق سری رزیدنت ایول ساخته شده. یک بیتم آپ سه بعدی به شدت جذاب که در زمان خودش توانست به یکی از موفق‌ترین بازی‌های این سبک تبدیل شود و حسابی طرفدار پیدا کند. ما در این بازی عملا با هر چیزی که فکر را بکنید، وارد مبارزه تن به تن شدیم. اما مبارزه با هیچکدامشان به اندازه باس مخفی بازی یعنی دابل گادهند جین پیچیده و سخت نبود. دابل گادهند جین در اصل یک کلون پیشرفته‌تر از کاراکتر اصلی بازی یعنی جین به حساب می‌آمد که هم نوار سلامتی عجیب و غریبی داشت و هم می‌توانست از تمام مهارت‌ها و فنون ارتقا یافته جین در مقابل خودش استفاده کند. همین مسئله باعث شده بود که خیلی از طرفداران بازی تا ماه‌ها برای شکست دادن دابل گاد هند جین تلاش کنند و باز هم به در بسته بخورند.

2) Control

به نظر من بهترین بخش‌های بازی کنترل، مربوط به ماموریت‌های جانبی آن می‌شد. از بین همه این‌ ماموریت‌‌های جانبی، ساید میشنی که در آن جسی متوجه تفاوت‌های کمی در حرکات بازتابش در آینه می‌شد را بیشتر از همه دوست داشتم. چراکه در نهایت این مراحل ما را به باس‌ فایتی به نام اِسِج می‌رساندند. باسی که دقیقا ما را با بازتاب خودمان رو به رو می‌کرد و باعث می‌شد تا مزه آسیب‌هایی را که به دیگران با توانایی‌هایمان زده‌ایم را به شکلی ویژه حس کنیم.

1) Legend of Zelda: Ocarina of Time

در قسمت دوم از مجموعه Legend of Zelda، پیش از آنکه لینک قدرت ترای‌فورث را به دست بگیرد، یک دفعه سایه‌اش از بدن او جدا می‌شد و ما به عنوان کنترل کننده جریان، عملا با خودمان مبارزه می‌کردیم. چراکه این سایه پلید، عملا هر کاری که ما انجام می‌دادیم را تکرار می‌کرد و همین موضوع باعث می‌شد تا یکی از پیچیده‌ترین مبارزات کل بازی را در همین نقطه تجربه کنیم. البته این آخرین رویارویی ما با سایه لینک نبود. سر و کله این سایه تحت عنوان دارک لینک در بسیاری از نسخه‌های سری هم پیدا شد. اما مهمترین حضورش در مجموعه به نسخه Ocarina of Time برمی‌گشت. چراکه ورژن Ocarina of Time دارک لینک به شدت باهوش بود و عملا دستمان را قبل از انجام هر کاری می‌خواند و به ما از جایی ضربه می‌زد که خودمان هم باورمان نمی‌شد.