۵ بازی متوسطی که توسط یک ویژگی جالبشان نجات یافتند

در این روزها، کمتر ویدیو گیمی پیدا می‌شود که از همه نظر در جایگاه عالی و درستی قرار داشته باشد. تیم‌های بازی‌سازی کوچک‌تر طبیعتا توان کار همزمان روی گیم‌پلی، طراحی مراحل، قصه، موسیقی و هزار و یک چیز دیگر را ندارند. برای همین سعی می‌کنند از داشته‌هایشان استفاده کنند و بهترین کاری که می‌توانند را برای مخاطبشان انجام دهند. با این حال، داستان این جاست که این «بهترین کار» معمولا در یک گیمیک یا یک ویژگی فوق‌ جذاب خلاصه می‌شوند و همین‌ها هستند که این بازی‌های متوسط را نجات می‌دهند. اما برای اینکه بیشتر متوجه منظورم شوید، بهتر است تا انتهای این مقاله با ویجیاتو همراه باشید.

5) Sniper Elite: V2

سری بازی‌های اسنایپر الیت در بهترین شرایط یک سری بازی خطی به شدت ساده‌اند که نه گیم‌پلی عجیب و غرینی دارد و نه داستانی شنیدنی برای گفتن. تازه این وسط هزار و یک ایراد هم وجود دارد که هیچ وقت در نسخه‌های مختلف سری برطرف نشده‌اند و تیم سازنده اصلا قصدی برای این کار هم ندارد. چراکه آن‌ها حسابی دارند روی جذابیت ویژگی Bullet Cam بازی موج سواری می‌کنند و با اضافه کردن المان‌های گرافیکی بیشتر به آن، کاری می‌کنند که مخاطب حس جذاب‌تری را موقع به دست گرفتن یک اسنایپر رایفل تجربه کند. ولی در حقیقت سری اسنایپر الیت چیزی به جز همین سکانس‌های اسلوموشنی که گلوله شما را تا بدن دشمن و پاره کردن اندامش نشان می‌دهد، ندارد و اگر آن را از بازی بگیریم طبیعتا دیگر هیچکس حاضر نیست برای یک ساعت هم پای این آثار بنشیند.

4) Dark Sector

دارک سکتور یکی از بازی‌های متوسطی بود که در زمان خودش به شکل عجیبی یک دفعه به محبوبیت رسید. در اصل دارک سکتور چیزی فراتر از یک نسخه ضعیف‌تر از بازی‌هایی همچون Gears of War نبود و برخی اوقات آنقدر باگ‌ها و ایرادات عجیب و غریبی در آن می‌دیدید که اصلا حالتان از آن به هم می‌خورد. ولی دارک سکتور یک سلاح جذاب داشت به اسم Glaive که با آن شما را برای ساعت‌ها پای بازی نگه می‌داشت. گلیو مثل بترنگ‌های بتمن بود. البته با این تفاوت که به جای دو لبه تیز، سه لبه داشت و آنقدر برنده بود که می‌توانست با اصابت به بدن هر جنبده‌ای، آن را از وسط به دو نیم تقسیم کند. تازه مثل بترنگ‌های سری بازی‌های آرکام می‌توانستید در میانه راه آن را کنترل هم بکنید که واقعا انجام این کار حس جذابی داشت.

3) Dark Void

دارک وید یکی از معمولی‌ترین بازی‌هایی بود که من در طول عمرم بازی کردم. طراحی مراحل تکراری، گرافیک معمولی، موسیقی‌های نه چندان جذاب همه از مسائلی بودند که نمی‌گذاشتند از بازی به شکلی ویژه لذت ببرم. اما با تمام این اوصاف، بازی به ما اجازه می‌داد که به لطف جت پک در آسمان پرواز کنیم و با دشمنانمان بجنگیم. هر چه از جذابیت این ویژگی برایتان بگویم، کم گفته‌ام و همین سیستم مبارزات متفاوت بازی کاری کرد که روی مابقی ایرادات بازی چشم ببندم تا انتها تجربه‌اش کنم.

2) Vampyr

ومپایر از آن بازی‌های پر ایرادی بود که واقعا از تجربه‌اش لذت بردم. بزرگترین نقد بازی هم متوجه سیستم مبارزات ضعیفش بود که به شکل عجیبی نمی‌توانست آنطور که باید و شاید مخاطب را به خودش درگیر کند. اما داستان خوب بازی و شیوه‌ای که سازندگان برای متصل کردن مخاطب به جریان روایت اتخاذ کرده بودند به قدری هوشمندانه و جذاب بود که شما از یک جایی به بعد یادتان می‌رفت که بازی یک سیستم اکشن هم دارد. در ومپایر شما علاوه بر کشتن و مکیدن خون کاراکترهای بازی می‌توانستید با هر کدامشان مکالمه کنید، ماموریت‌هایشان را انجام دهید و در کل با آن‌ها مثل یک شخص رفتار کنید. چراکه قصه همه کاراکترهای بازی به یک دیگر مرتبط است و آن‌ها عملا در کنار یک دیگر یک جامعه را شکل داده‌اند. جالب‌تر اینکه رفتار این جامعه روی محیط بازی هم تاثیر گذار است و شما می‌توانید با تصمیمات مختلف، دنیای بازی را برای خودتان مهربان‌تر یا ترسناک‌تر بکنید. ومپایر به لطف همین ویژگی جذاب، فاصله خودش را با دیگر بازی‌های متوسط بیشتر می‌کرد و به مخاطبش اجازه می‌داد تا از تجربه یک بازی متفاوت کاملا لذت ببرد.

1) Split Second

اسپلیت سکند از نظر کیفیت‌ با اکثر بازی‌های ریسینگ هم دوره خودش نیز فاصله‌های زیادی داشت. اما تقریبا هر کسی که پای تجربه‌اش می‌نشست از آن لذت می‌برد. چراکه محیط بازی به شکل عجیبی در جریان گیم‌پلی تاثیر می‌گذاشت و کاری می‌کرد که رقابت‌های بازی، هیجان‌انگیز و پر زد و خرد دنبال شوند. در اصل شما می‌توانستید در جریان رقابت‌ها، حریفان خودتان را با یک سری ترفند جالب از گردونه رقابت خارج کنید. برای مثال می‌توانستید با انجام یک سری کار به خصوص، یک هواپیمای مسافربری را روی سر رقبای خود بیندازید. یا می‌شد یک جرثقیل را فعال کرد و با یک بتن سیمانی به ماشین طرف جلویی ضربه زد. این‌ها ویژگی‌هایی بودند که فقط در اسپلیت سکند می‌شد پیدا کرد و همین باعث شد تا بازی کم‌تر به خاطر ایراداتش مورد نقد قرار بگیرد.