فصل دوم سریال Love, Death & Robots در شرایطی مشابه با همه فصل‌های سریال Black Mirror در تکرار جذابیت یک فرمول موفق، پیروز ظاهر می‌شود. با این حال این سریال متمایز و خاص برای قرارگرفتن در لیست بهترین سریال‌های انحصاری نتفلیکس با ضعف‌های ریز و درشتی مواجه است که در نهایت کیفیت آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با ویجیاتو برای نقد و بررسی فصل دوم سریال Love, Death & Robots همراه باشید.
متفاوت‌ترین سریال نتفلیکس
سرویس استریم نتفلیکس در تاریخ پانزده مارس ۲۰۱۹ از فصل نخست سریالی رونمایی کرد که با همه عناوین سریالی قبلی یکی از بزرگترین سرویس‌های استریم فیلم و سریال در جهان متفاوت بود. سریال Love, Death & Robots به عنوان ویرایش پویانمایی‌محور و کوتاه‌تر سریال Black Mirror به حدی خاص و متمایز به نظر می‌رسید که انتشار از آن سوی سرویس استریم شناخته‌شده‌ای مانند نتفلیکس هم اندکی عجیب بود. با این حال اپیزودهای کوتاه و جذاب سریال Love, Death & Robots به حدی در تحت تاثیر قراردادن منتقدان و میخکوب‌کردن تماشاگران امیدوارکننده ظاهر شد که نتفلیکس آن برای فصل دوم هم تمدید کرد.
اما مدیران نتفلیکس که از سرنوشت غم‌انگیز سریال Black Mirror آگاه شده بودند [افت محسوس این سریال با انصراف تهیه‌کنندگان از ساخت فصل ششم آن در روزهای کرونایی همراه شد] تصمیم گرفتند عجله‌ای برای انتشار فصل دوم سریال Love, Death & Robots نداشته باشند. بنابراین فصل دوم این سریال محبوب با فاصله‌ای بیشتر از دو سال از فصل نخست منتشر شد.
فصل دوم سریال Love, Death & Robots هم مسیر فصل اول را می‌دهد. تماشاگر با عنوانی آنتولوژی مواجه می‌شود که نه‌تنها داستان و شخصیت‌های هر اپیزود را منحصربه‌فرد نشان می‌دهد بلکه سبک تصویرسازی هر عنوان هم متمایز است. شاید استقلال داستانی بیش از حد اپیزودهای این سریال آن را به متفاوت‌ترین سریال سرویس استریم نتفلیکس تبدیل کرده اما دلایل جذاب‌تری برای موفقیت سریالی وجود دارد که دیوید فینچر را در مقام تهیه‌کننده اجرایی می‌بیند.
تمایز بی‌بدیل اپیزودهای سریال Love, Death & Robots به تیم تولید آن کمک کرده تا ایده‌های جذاب و متمایزی که در ذهن پرورانده‌اند را به بهترین شکل ممکن اجرایی کنند. طیف گسترده‌ای از داستان‌ها، روایت‌ها و شخصیت‌ها در هر اپیزود سریال به تماشاگر معرفی می‌شوند و به همین دلیل هر اپیزود به واسطه اتمسفر بیش از حد متمایزی که دارد، تماشاگرش را به شکل خاص خودش تحت تاثیر قرار می‌دهد.
همه سیاست‌های موفق نتفلیکس در تولید فصل اول سریال در فصل دوم سریال Love, Death & Robots هم اجرایی شده است. به عبارت دیگر، نتفلیکس برای موفقیت فصل جدید یکی از متمایزترین سریال‌هایش هیچ ریسکی نکرده و با همان ترکیب موفق به زمین مسابقه بازگشته تا تماشاگر را در میدان عناوین انحصاری‌اش حفظ کند. اگرچه نتفلیکس در رسیدن به این هدف موفق ظاهر شده اما باید پذیرفت که فصل دوم سریال Love, Death & Robots نه‌تنها از نظر کمّی بلکه از نظر کیفی هم در سطحی به مراتب پایین‌تر از فصل اول قرار می‌گیرد.
دشواری‌های یک عنوان آنتولوژی
نتفلیکس سابقه‌ای طولانی در ساخت عناوین آنتولوژی دارد. اما سریال Love, Death & Robots پس از سریال Black Mirror دومین سریال آنتولوژی-اپیزودیک این سرویس استریم است. تولید سریال‌های آنتولوژی برخلاف آن‌چه به نظر می‌رسد به شدت دشوار است. این دشواری‌ها برای ساخت سریال Love, Death & Robots بیشتر هم می‌شود. چراکه نویسندگان سریال باید ایده کلی خود را در زمانی محدودتر به نمایش بگذارند و اگرچه پویانمایی‌محوربودن سریال به آن‌ها کمک می‌کند تا خلاقیت بیشتری به خرج دهند اما در نهایت ماموریت دشواری را برعهده گرفته‌اند.
حقیقت ماجرا آن است که فصل دوم سریال Love, Death & Robots در شرایطی مشابه با فصل نخست در داستان‌سرایی و پردازش روایت‌های خاص به بن‌بست نمی‌خورد. اگرچه داستان‌های فصل دوم سریال در مقایسه با فصل اول جذابیت کم‌تری دارند اما هم‌چنان در حفظ هویت مستقل خود موفق ظاهر می‌شوند. بنابراین باید پذیرفت که مشکل اساسی فصل دوم سریال Love, Death & Robots در فصل اول هم وجود داشت؛ نوسان باورنکردنی جذابیت هر اپیزود.
فصل اول سریال Love, Death & Robots با ۱۸ اپیزود متمایز جهان‌های متفاوتی را در برابر تماشاگر می‌داد. تعدادی از آن‌ها به شدت جذاب و خیره‌کننده بودند و تعدادی هم حتی در سرگرم‌کردن تماشاگر ناتوان ظاهر می‌شدند. اما فصل دوم سریال Love, Death & Robots این نقطه ضعف قابل چشم‌پوشی فصل اول را به یک ایراد بزرگ تبدیل کرده است. به عبارت دیگر، تعداد اپیزودهای تماشایی فصل دوم سریال Love, Death & Robots [که تعداد اپیزودهای آن در مقایسه با فصل اول تقریبا نصف شده] حتی به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.
اگر فصل اول سریال Love, Death & Robots در نمایش بهتر ایده‌های بکری که داشت با شکست مواجه می‌شد، ایده‌های نسبتا تکراری فصل دوم سریال Love, Death & Robots حتی در همان سطح حسرت‌برانگیز هم موفق نمی‌شوند. برخلاف فصل نخست در فصل دوم داستان‌هایی روایت می‌شوند که اقتباسی به نظر می‌رسند. مانند اپیزود پنجم که با نام The Tall Grass منتشر شده و نه‌تنها نام آن که داستان و شخصیت‌هایش هم یادآور رمان In the Tall Grass نوشته استفن کینگ جلوه می‌کند. این رمان استفن کینگ تنها در اپیزود پنجم فصل دوم سریال Love, Death & Robots میزبان عناوین انحصاری نتفلیکس نشده و این سرویس استریم در سال ۲۰۱۹ فیلمی هم براساس آن ساخته بود.
بکر و دست‌نخورده‌بودن ایده‌های فصل اول سریال متمایز نتفیلکس به هیچ‌وجه در فصل دوم سریال Love, Death & Robots تکرار نمی‌شود. اگر تماشاگر پس از تماشای هر اپیزود فصل نخست سریال به تفکری طولانی پناه می‌برد تا داستانی مشابه با آن‌چه دیده را در حافظه تصویری‌اش جستجو کند، فصل دوم سریال Love, Death & Robots خیلی صادقانه‌تر و رفتار می‌کند و شاید به همین دلیل باشد که اپیزود هفتم فصل دوم که با نام Life Hutch منتشر شده به شکل عجیبی یاد و خاطره فرانچایز Alien را در خاطره‌ها زندگی می‌کند.
سایر اپیزودهای سریال هم شرایط مشابهی دارند. اپیزود اول فصل دوم که با نام Automated Customer Service منتشر شده شبیه به اقتباسی علمی تخیلی از انیمیشن The Secret Life of Pets ظاهر می‌شود. اپیزود دوم هم که با نام Ice منتشر شده با وجود شباهت‌های گرافیکی جذابی که با اپیزود Zima Blue، یکی از تاثیرگذارترین اپیزودهای فصل اول، دارد در نهایت در رسیدن به اهدافی که تعیین کرده هم شکست می‌خورد.
نجنگیدن و شکست‌خوردن
اگرچه ایده‌های بکر فصل اول سریال آنتولوژی متفاوت نتفلیکس در مسیر رسیدن به هدف‌های اساسی‌شان شکست می‌خوردند اما در نهایت آثاری تماشایی بودند که نه‌تنها تماشاگر را در فکر فرو می‌بردند بلکه او را تحت تاثیر هم قرار می‌دادند. فصل دوم سریال Love, Death & Robots ناامیدکننده ظاهر می‌شود چون برنامه‌ای برای جنگیدن و به تصویرکشیدن روایت‌هایش ندارد و تنها تصمیم گرفته هر داستانی که شکل گرفته را به تماشاگرش نشان دهد. همین نجنگیدن و شکست‌خوردن است که فصل دوم سریال تاثیرگذار نتفلیکس را ویران می‌کند.
بهترین فیلم‌های اکشن از نگاه ویجیاتو را بشناسید:
- 10 فیلم اکشن بی‌نظیر که هواداران John Wick باید تماشا کنند
- معرفی بهترین فیلم‌های اکشن غیر ابرقهرمانی یک دهه اخیر
- برترین فیلم‌های زامبی محور که احتمالاً با آن‌ها آشنا نیستید
- بهترین فیلم‌های مهیج روان‌شناختی تمام دوران کدام است؟
- بهترین فیلم‌های اکشن بین‌المللی یک دهه اخیر کدام است؟
- ۱۵ مورد از بهترین فیلم‌های ابرقهرمانی غیر هالیوودی
فصل دوم سریال Love, Death & Robots در تحت تاثیر قراردادن مخاطب ناتوان ظاهر می‌شود، روایت‌هایش را به بدترین شکل ممکن پردازش می‌کند و تنها تلاش می‌کند به واسطه فرم جذاب [که آن را هم مدیون فصل اول است] اپیزودهایش تلنگری به تماشاگر بزند.
خالقی که ویران می‌کند
ناامیدکننده‌بودن فصل دوم این سریال را باید در استراتژی‌های خاص نتفلیکس جستجو کرد. این سرویس استریم که می‌دانست برای موفقیت در برابر استودیوهای هالیوودی به سیاست‌های متمایزی نیاز دارد، تصمیم گرفت با آغوش باز و سرمایه‌های کلان به دیدار هنرمندانی برود که شانس موفقیت زیادی در استودیوهای هالیوودی ندارند. سریال Love, Death & Robots نتیجه یکی از همین مهربانی‌های نتفلیکس لقب می‌گیرد. اما سریالی که پخش فصل نخست آن از هیچ شبکه تلویزیونی‌ای ممکن نبود در فصل دوم به شکلی سقوط می‌کند که باورکردنی به نظر نمی‌رسد.
بنابراین نتفلیکس به عنوان خالق سریال Love, Death & Robots نقش مهمی در ویران‌شدن آن دارد. این سرویس استریم با امید واهی‌بستن به موفقیت دوباره سریالی که در فصل نخست خیره‌کننده ظاهر شده، دست‌های تیم تولید را باز گذاشته تا هر آن‌چه در ذهن و توان دارند را به کار بگیرند و شاهکاری دیگر را خلق کنند. اما واقعیت ماجرا آن است که خلاقیت هر گروهی در نهایت به پایان می‌رسد و متاسفانه تیم تولید سریال Love, Death & Robots تنها پس از یک فصل با این بحران مواجه شده‌اند.
ادامه‌دادن ناراحت‌کننده سریال‌هایی که خلاقیت‌شان را تا آخرین قطره موجود مصرف کرده‌اند بارها در سریال‌های انحصاری نتفلیکس دیده شده‌اند. به همان میزان که فصل اول سریال Thirteen Reasons Why یک مجموعه داستانی خیره‌کننده و باورنکردنی بود، فصل نهایی آن به یک زباله تصویری تبدیل شد. همین مسیر را می‌توان در یکی دیگر از عناوین آنتولوژی نتفلیکس هم پیدا کرد. فصل‌های ابتدایی سریال Black Mirror آن‌چنان غرق در خلاقیت بودند که حتی ساده‌لوح‌ترین تماشاگر را هم به تحسین وامی‌داشتند اما فصل نهایی آن که تکرار خسته‌کننده ایده‌های فصل‌های قبلی بود، سریال را به سمت یک پایان آخرالزمانی هدایت کرد؛ تهیه‌کنندگان سریال مدعی شدند در دنیایی که ویروس کرونا و فناوری‌های نوظهور زندگی انسانی را بیشتر از همیشه تحت تاثیر قرار داده‌اند، نیازی به ادامه‌دادن چنین سریالی وجود ندارد!
خیاط در کوزه افتاد
فصل اول سریال آنتولوژی انیمیشنی نتفلیکس تلاش‌های تحسین‌برانگیزی برای ساختارشکنی داشت. همه آن ۱۸ اپیزود براساس میزان استعداد و توانایی‌هایی که داشتند در تلاش بودند تا متفاوت و تاثیرگذار باشند. برخی از این اپیزودها به هدف نهایی دشوارشان می‌رسیدند و گروهی هم در منجلاب داستان‌گویی غرق می‌شدند. اما تماشاگر در نهایت با یکی از ساختارشکن‌ترین سریال‌های علمی تخیلی تاریخ مواجه می‌شد که در چارچوب انیمیشن حتی عجیب‌تر هم به نظر می‌رسید.
اما فصل دوم سریال Love, Death & Robots همین کلیشه‌ستیزی را به یک کلیشه کلی تبدیل می‌کند و ساخترشکنی‌اش را در چارچوب یک ساختار غیرقابل تغییر می‌پذیرد. تکرار مکررات باعث شده تا فصل دوم سریال آنتولوژی انیمیشنی نتفلیکس به حدی تکراری ظاهر شود که کنارآمدن با حقیقت تلخ آن برای هواداران فصل اول باورکردنی نباشد. ایده‌های افراطی، داستان‌های جنون‌آمیز و شخصیت‌های دیوانه‌کننده فصل اول سریال در فصل دوم آن‌چنان تکراری می‌شوند که هیج تماشاگری باور نمی‌کند به تماشای فصل دوم سریالی نشسته که در فصل اول یک تمایز تاریخ‌ساز را جشن گرفته بود.
کپسول ادای دین نتفلیکس به داستان‌های عملی تخیلی عامه‌پسندانه‌ای که رویا و شیرین‌عقلی خواننده را به یکدیگر پیوند می‌دادند، تنها پس از یک فصل به انتها رسیده است. بنابراین ایده‌های وحشت‌زده فصل دوم سریال Love, Death & Robots مانند غواص‌هایی که با کمبود اکسیژن مواجه شده‌اند در دریای سیاه داستان‌های تکان‌دهنده غرق می‌شوند. سریالی که در ابتدای فصل اول یکی از متمایزترین عناوین سریالی قرن بیست و یکم لقب می‌گرفت در انتهای فصل دوم مانند خیاطی که به کوزه افتاده، ناامیدکننده و اسفناک ظاهر می‌شود.
بهترین فیلم‌های ترسناک از نگاه ویجیاتو را بشناسید:
اسپم:
زومجی و گیمفا هر دو نقد مس افکت را گذاشته اند. شما نمی گذارید ؟