اکثر گیمرهای جهان راکستار را با بازی‌های بزرگی مثل Bully سری GTA و فرنچایز Red Dead می‌شناسند. بطوری که این عناوین تبدیل به نمادی برای این کمپانی بزرگ شده‌اند. اما راکستار عناوین دیگری نیز در کارنامه خود دارد که متاسفانه مورد بی‌لطفی مخاطبان دنیای ویدیوگیم قرار گرفته‌اند. شاید وقت آن رسیده باشد که نگاهی به این عناوین کمتر شناخته شده داشته و جانی تازه به آن‌ها بدهیم. عناوینی که در کنار کیفیت بسیار بالای خود المان‌های جذابی را نیز به همراه دارند و تجربه مجددشان بسیار جذاب خواهد بود.
سال ۲۰۱۱، سالی عجیب برای هوادارن دنیای ویدیوگیم بود. از طرفی به انتهای نسل هفتم کنسول‌ها رسیده بودیم و هوادارن به شدت منتظر شروع طوفانی استودیو‌های بازی‌سازی برای نسل جدید بودند. اما راکستار عقیده‌ای کاملا متفاوت داشت. سال ۲۰۱۱، سالی بود که یکی از عجیب‌ترین و در عین حال جذاب‌ترین بازی‌های راکستار برای کنسول‌های نسل هفتمی عرضه شد. بنظر می‌رسید که راکستار استراتژی خود را در قبال پلیس‌ها تغییر داده است و این‌بار طرف پلیس‌های خوب را گرفته. L.A. Noire عنوانی بود که تمامی تصورات ما را از راکستار بهم ریخت و نشان داد که راکستار هرگز نمی‌تواند قابل پیش‌بینی باشد.
عنوان L.A. Noire یکی از متفاوت‌ترین بازی‌هایی است که توسط راکستار ساخته شده. در این بازی خبری از باندهای خلافکار و سرقت‌های کلان نیست. در واقع اتمسفر داستان بازی، روایتگر داستانی آرام و ساده است. این‌بار شما به جای کشتن و سرقت اموال دیگر باید تلاش کنید که یک پلیس خوب باشد. پلیسی که تلاش می‌کند تا آرامش را به خیابان‌های لس آنجلس دهه ۴۰ میلادی بازگرداند.
شما باید قدرت استدلال داشته باشید! یعنی اینکه بتوانید خوب و بد را از هم تشخیص داده و کاراگاهی قانون مدار باشید. قدرت استدلال شما در بازی به شما کمک می‌کند تا بفهمید چه کسی راست می‌گوید چه کسی دروغ! چیزی که سبب خاص‌تر شدن بازی L.A. Noire می‌شود، این است که مرز بین واقعیت و دروغ در بازی، از یک تاره مو نیز نازک‌تر است. درکل کمپانی راکستار برخلاف جهت آب حرکت کرده است و عنوانی کاملا متفاوتی را ساخته. عنوانی که با گذشت سال‌ها همچنان جذاب است و داستان آن می‌تواند ساعت‌ها شما را مشغول به خود سازد و تجربهای فوق العاده را برای شما رغم بزند.
در طی سال‌های اخیر استودیو راکستار ثابت کرده است که هرگز نمی‌تواند قابل پیش بینی باشد. با این حال سال ۲۰۰۹، سالی بسیار متفاوت بود. یکسال پیش استودیو راکستار عنوان GTA IV را در سال ۲۰۰۸ برای کنسول‌های نسل هفتمی عرضه کرده بود و حالا یکسال پس از عرضه GTA IV به سراغی فرنچایزی دیگر رفته بود. در سال ۲۰۰۷ بود که شایعاتی مبنی بر ساخت فرنچایزی جدید توسط راکستار دنیای ویدیوگیم را تکان داد و سکوت‌های راکستار نیز سبب می‌شد تا این شایعات رنگ واقعیت به خود بگیرند.
در نهایت سال ۲۰۰۹ بود که راکستار به صورت رسمی از فرنچایز جدید خود با نام Agent پرده برداری کرد. عنوانی که قرار بود روایتگر جنگ سرد و در دهه ۷۰ میلادی جریان داشته باشد. راکستار در آن سال تصمیم به انتشار بازی بر روی کنسول پلی استیشن ۳ داشت و هیچ حرفی از انتشار بازی برای ایکس باکس نبود. شایعه سازی‌ها درباره بازی تا سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۷ همچنان با قدرت ادامه داشت تا اینکه در نهایت در سال ۲۰۱۸ دیگر هیچ خبری از بازی Agent نشد.
سال ۲۰۰۵ بود که راکستار یکی از جذاب‌ترین فرنچایز‌های خود را راهی بازار ویدیوگیم کرد. بازی The Warriors عنوانی بود که شما را تبدیل به یک تبهکار خیابانی می‌کرد. داستان بازی از فیلمی به همین نام که در سال ۱۹۷۹ ساخته شده بود، الهام گرفته است و همین موضوع باعث جذابیت هرچه بیشتر این عنوان می‌شود. عنوان The Warriors در سال ۲۰۰۵ برای پلی استیشن و ایکس باکس و در نهایت در سال ۲۰۰۷ برای پی‌اس‌پی پورت شد.
داستان در سال ۱۹۷۰ در شهر نیویورک را جریان دارد. داستانی که شما را بدون هیچ توضیحی در جریان باندهای خلافکاری رها می‌کند. اگرچه عنوان The Warriors نقدهای بسیار مثبتی از منتقدات و هوادارن دریافت کرد، اما ناگهان راکستار از ادامه ساخت فرنچایز دست کشید و این فرنچایز به خوابی عمیق فرو رفت.
اجازه دهید کمی از دنیای باندهای خلافکاری و پلیس بازی‌های جذاب دور شویم. در سال ۲۰۰۳ بود که راکستار عنوانی بسیار دیوانه‌وار را عرضه کرد. نسخه اول فرنچایز Manhunt همان سال در بسیاری از کشورها ممنوع اعلام شد. دلیل این موضوع، خشونت بسیار بالایی بود که راکستار با جزئیات هرچه تمام‌تر آن‌ها را به مخاطب نشان می‌داد. Manhunt عنوانی بود که صحنه‌های آن مو به تنتان سیخ می‌کرد! مهم نبود که شخصیتی آرام دارید یا فردی عصبی هستید، به هرحال در Manhunt باید بکشید بدون هیچ استثنایی!
هیچ چیزی به اندازه یک بازی ویدیویی نمی‌تواند خود واقعی انسان‌ها را به آن‌ها نشان دهد. Manhunt صرفا یک بازی ویدیویی خشن نیست، این بازی تمامی کنش‌های شما را به چالش می‌کشد و شما را در موقعیت‌های بسیار حساسی قرار می‌دهد. رویکرد Manhunt مشخص است. سلاح پیدا کنید و آدم بکشید به همین راحتی. مهم نیست که چقدر سنگ‌دل هستید این بازی شما را چالش می‌کشد.
بازی Manhunt روایتگر داستان مجرمی دیوانه به نام جیمز ارل کش است، که بخاطر فعالیت‌های مجرمانه به اعدام محکوم شده است. اما ناگهان همه‌چیز برای این فرد تغییر می‌کند. او در شهری زندانی شده که همه‌چیز توسط دوربین‌های مدار بسته کنترل می‌شود. ناگهان فردی از طریق یک تلفن همراه با جیمز تماس می‌گیرد به او وعده آزادی می‌دهد اما در قبال آن ماموریت‌هایی را پیش‌روی شما قرار می‌دهد. ماموریت‌هایی که اصلا جذاب بنظر نمی‌رسند اما جیمز برای زنده ماندن چاره‌ای جز کشتن آدم‌ها ندارد.
عنوان Manhunt بقدری خشن است که رتبه‌بندی سنی M را گرفته. کشته شدن توسط اره برقی، سلاخی انسان‌ها با داس و در نهایت قطع کردن اعضای بدن انسان‌ها با ساطور، چیزهایی هستند حجم خشونت بازی را نشان می‌دهند. اگرچه ممکن است که این صحنه‌های خشن را در آثار سینمایی دیده باشید، اما Manhunt اولین بازی ویدیویی بود که این حجم از خشونت را در قالب یک بازی ویدیویی ارائه می‌کرد. نسخه دوم این بازی با عنوان Manhunt 2 در سال ۲۰۰۷ انتشار یافت و از آن سال به بعد دیگر خبری از فرنچایز Manhunt در دسترس نیست. بنظر می‌رسد که خود راکستار هم برنامه چندانی برای ساخت نسخه جدید فرنچایز نسبتا محبوب خود ندارد.
یکی از عجیب‌ترین عناوین راکستار مربوط به فرنچایز Smuggler’s Run می‌شود. سری Smuggler’s Run در واقع یکی از معدود بازی‌هایی بود که راکستار در سال ۲۰۰۲ برای کنسول گیم کیوب نینتندو عرضه کرد. بازی داستان چندانی ندارد و آخرین نسخه آن یعنی Smuggler’s Run: Warzones که برای کنسول گیم کیوب عرضه شد و ترکیبی از سبک‌های اکشن و ریسینگ بود.
در این نسخه از بازی نیز همانند دیگر نسخه‌ها وظیفه شما حمل و جا به جایی مواد غیرمجاز است. بازی با بهره‌گیری از محیط‌ها و مراحل متنوع توانسته بود که تجربهای جذاب را به مخاطب ارائه دهد. اگرچه سری Smuggler’s Run: Warzones آنچنان موفق ظاهر نشد، اما عدم تمایل راکستار به ادامه ساخت بازی همچنان بدون دلیل باقی مانده است.
اگر فکر می‌کنید که دیوانگی راکستار و ماجراجویش در همین عناوین بالا خلاصه می‌شود، سخت در اشتباهید. سال ۲۰۰۲ بود که راکستار فرنچایزی را عرضه کرد که بسیار جذاب بود. فرنچایزی اکشن با المان‌های مبارزه‌ای که معیارهای عمده بازی‌سازی آن دوره بودند. بازی برای کنسول‌های پلی استیشن ۲، ایکس باکس و کامپیوترهای شخصی عرضه شد و توانست که انتظارات بسیاری از هوادارن را پاسخ دهد. همانطور که از راکستار انتظار می‌رفت، بازی State of Emergency یک عنوان بسیار خوش ساخت بود.
در سال ۲۰۰۶ شایعات بسیاری درباره نسخه دوم مجموعه به گوش می‌رسید. مدتی بعد مشخص شد که راکستار قصدی جدی برای ساخت نسخه دوم سری را دارد و این خبری خوب بود. اما ناگهان به جای راکستار، استودیو SouthPeak Interactive و DC Studios مسئول ساخت نسخه دوم بازی شدند و دیگر خبری از راکستار نبود. عنوان جذاب State of Emergency نیز همانند دیگر بازی‌های این لیست به زباله‌دان فراموشی راکستار انداخته شد و سال‌هاست که دیگر خبری از این مجموعه نیست.
یک بازی ریسینگ آن هم توسط راکستار؟ به جرات می‌توان گفت که اکثر ما قبول داریم که راکستار استاد ساخت بازی‌های جهان-باز و عناوین اکشن است اما تجربه یک بازی ریسینگ با دست‌پخت راکستار چگونه است؟ سال ۲۰۰۸ بود که راکستار عنوانی بسیار جذاب و خلاقانه‌ای را راهی بازار کرد. یک بازی ریسینگ جذاب که حرف‌های بسیاری برای گفتن داشت.
راکستار عنوان ریسینگ خود را برای کنسول‌های نسل هفتمی عرضه کرد و توانست مخاطبان بسیاری را به سوی خودش جذب کند. Midnight Club یک بازی ریسینگ کاملا سریع بود. نکته جذاب دیگر Midnight Club نقشه بازی بود که محیطی بسیار بزرگ از شهر سن دیگو را فراهم کرده بود. اگرچه محیط بازی عینا شهر سن دیگو نبود اما توسعه دهندگان تلاش کرده بودند که محیط بازی را حتی‌الامکان شبیه به آن بسازند.
متاسفانه Midnight Club نیز همانند دیگر بازی‌های این لیست ناگهان کنار گذاشته شد. شاید اگر این فرنچایز ادامه پیدا می‌کرد، الان Midnight Club یکی از بزرگ‌ترین فرنچایز‌های ریسینگ به شمار می‌رفت. اما متاسفانه این بازی جذاب علی‌رغم تمامی پتانسیل‌ها، آخرتی جز فراموشی نداشت. هرچند که کیفیت بازی با گذشت سال‌ها حفظ شده است اما شاید بهتر باشد که راکستار حداقل ریمیک یا ریمستری از بازی ارائه دهد.
اوایل سال ۲۰۰۱ بود که راکستار جدید‌ترین عنوان خود را با نام The Italian Job را در اختیار مخاطبان قرار داد. The Italian Job یک عنوان خوش ساخت بود که الهام گرفته از فیلمی با همین نام که در سال ۱۹۶۹ بود. بازی در ابتدا در سال ۲۰۰۱ برای کنسول پلی استیشن و تنها برای بازار اروپا طراحی شده بود تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۰۲ در دسترس کاربران بازار آمریکای شمالی قرار گرفت و در همان سالی پورتی از این بازی برای ویندوز نیز در دسترس قرار گرفت.
بازی در شهرهای تورین و لندن جریان داشت و درکنار مراحل داستانی که روایتگر ماجرای جذابی بودند، یازی از حالت چندین نفره نیز پشتیانی می‌کرد که در آن زمان امتیازی بسیار مثبت به شمار می‌رفت. وجود طیف گسترده‌ای از خودروها سبب شده تا جذابیت بازی بیشتر شود اما متاسفانه این بازی هرگز نتوانست که نور چشم راکستار باشد و خیلی زود از دنیای بازی‌های ویدیویی خیلی زود خداحافظی کرد.
در طی سال‌های اخیر کارنامه راکستار صرفا به عناوین جهان-باز و اکشن اختصاص پیدا کرده است اما در سال‌های اولیه دهه ۲۰۰۰ همه‌چیز برای راکستار رنگ و بویی جدید داشت. مانند بچه‌ای که دوست دارد تمامی خوراکی‌های دنیا را در ظرف غذایش داشته باشد، راکستار نیز می‌خواست در هر سبکی حضوری پر رنگ داشته باشد و عناوینی خوب معرفی کند.
بازی Thrasher: Skate and Destroy یکی از همین عناوین است که تجربهای فوق‌العاده را از یک بازی ورزشی در اختیار شما قرار می‌دهد. بازی ابتدا در سال ۱۹۹۹ برای کنسول پلی استیشن انتشار یافت و توانست با استقبال خوب هوادارن رو به رو شود. نسخه کنسول گیم بوی بازی نیز مدتی بعد در دست ساخت قرار گرفت اما همانطور که قبل‌تر حدس زدید، بازی و پروژه Thrasher: Skate and Destroy برای همیشه کنسل شد و راکستار هرگز جوابی درست به این تصمیم نداد.
درست در زمانی که مکس پین داشت لایه‌ها و ابعاد بازی‌های ویدیویی را جا به جا می‌کرد، اتفاقی بسیار عجیب افتاد. برای بازگو کردن این اتفاق باید به سال‌ها قبل برگردیم. تابستان سال ۲۰۰۲، سالی عجیب برای صنعت ویدیو گیم بود استودیو Take-Two تمام ارزش ای پی مکس پین را به ارزشی حدود ۳۴ میلیون دلار از استودیوی رمدی خرید. آن‌هم درست زمانی که استودیو رمدی در اواسط کار ساخت و توسعه مکس پین ۲ بود. اما معامله صورت گرفته بود و از این به بعد تمامی ای پی‌های مکس پین برای استودیو Take-Two بود. اما این پایان راه فرنچایز مکس پین نبود! استودیو Take-Two، راکستار را مامور ساخت و انتشار نسخه‌های بعدی مکس پین کرد. شنیدن اسم راکستار، اتفاقی خوب بود، از طرفی استودیویی پرانگیزه مامور ساخت بازی شده بود و از طرفی دیگر، راکستار بازی‌های درخشانی در کارنامه خود داشت که گواهی بر توانایی‌های این استودیو به شمار می‌رفت.
متاسفانه فروش بد نسخه دوم سبب شد که احتمال عرضه نسخه سوم بازی در سایه‌ای از ابهام قرار بگیرد. در تابستان سال ۲۰۱۲ مکس پین ۳ بعد از مدت‌ها صبر و تاخیر، انتشار پیدا کرد. اما بازی آ‌ن‌چیزی نبود که هوادارن منتظرش بودند. با همه این توضیحات می‌توان گفت که سری مکس پین پتانسیل‌های بالایی دارد و اما راکستار سال‌هاست که هیچ خبری از مکس پین بعدی به ما نداده. هرچه باشد امیدواریم که راکستار با استراتژی درست بازی مکس پین را دوباره احیا کند.
برای عنوان آخر این لیست اجازه دهید به سراغ یکی از قدیمی ترین بازی‌های اکشن راکستار برویم. عنوان Wild Metal را می‌توان یکی از تلاش‌های اولیه راکستار برای ساخت و پای گذاشتان در سبک اکشن را نام برد. گیم‌پلی خوب و محیطی جذاب المان‌هایی بودند که راکستار به خوبی در این سری آن‌ها را رعایت کرده بود. بازی برای اولین بار در سال ۱۹۹۹ برای ویندوز و در نهایت در سال ۲۰۰۰ برای سگا Dreamcast عرضه کرد. علی‌رغم تلاش‌های راکستار و پتانسیل‌های بازی Wild Metal، این عنوان هرگز نتوانست که دل هوادارن را مجذوب خودش کند و برای همیشه در تاریکی باقی ماند.
این lemmings چیه؟ اونم باید قشنگ باشه
خسته نباشید مقاله ی مفیدی بود
سلام به همه
به نظرتون Midnight club بهتر است یا driver2 ؟
“اما بازی آ‌ن‌چیزی نبود که هوادارن منتظرش بودند”
به نظر من Max Payne 3 یکی از بهترین شوتر های سوم شخص تاریخ هست. به نظر من از TLOU 2 هم بهتر و جذاب تره گیمپلیش.
نمیدونم چرا هواداران اینجوری گفتن
—————–
من عاشق این جمله تو مکس پین ۳ بودم: excuse me you max payne
https://www.youtube.com/watch?v=JaJjHy4nIcg
—————–
L.A. Noire هم فوق العاده بود. مخصوصا انمیشن های صورت
طبق شایعات که تو این چندساله پخش شده تو این نسل باید منتظر این بازی ها از راک استار باشیم
gta 6 . gta trilogt remastered . agent . bully remake or bully 2 . l.a noire part 2 . red dead 1 remake
چندتا بازی دیگه هم هست که شایعات خیلی کمتر راجبشون مثل
manhunt 3 . midnight club
طبق این شایعات دلیل اینکه داره اینقدر ساخت بازی ها توسط راک استار طول میکشه اینکه قرار نیست فقط شاهد یک بازی باشیم
agent مگه پروژش لغو نشده بود. چجوری دلت تنگ شده براش؟?
agent اصلا مگه اومده بود که بخواد دلت تنگ بشه؟
L.A.Noire شناخته نشده؟
“Doubt “X
این همه بازی این همه پتانسیل دریق از ساخت ۱ نسخه ازشون اونوقت میاد gta v رو ۳ بار عرضه میکنه واقعا داره پول پرستانه عمل میکنه از این لحاظ کل نسل ۸ هم فقط رددد ۲ رو داد در صورتی که نسل ۷رددد ۱ la noire gta v max payne 3 gta iv من هانت ۲ رو داد
مقاله‌ی خوبی بود فکرشم نمیکردم راکستار بزنه تو کار بازی ورزشی
درست است بازی max payne 3 آن چیزی نیست که طرفداران می خواستند ولی از نظر کیفی و داستان سرایی فوق العاده خوب عمل می کند، اینکه برخی با دامن زدن به این موضوع که بازی از نظر داستان گویی به مانند دو مکس پین قبلی عمل نمی کند، بخاطر این است که بازی فرمی متفاوت از داستان بازی های رمدی رو دنبال می کند و به همین دلیل، ما به مشاهده برداشت مکس پین نه از دیدگاه رمدی بلکه از دیدگاه راکستار هستیم و همین باعث ارتباط برقرار نکردن طرفداران از بازی راکستار می شود، اما از آن سو طرفداران پر و پا قرص راکستار شدیداً از نحوه داستان سرایی لذت می برند. دقیقاً این موضوع مصداق بارز برداشت استنلی کوبریک از رمان Shining هست، که به طرز بی رحمانه ای تمام عناصر موجود در کتاب را با فرم خود تغییر می دهد، اما در نهایت فیلم همان حس و حال کتاب را به مخاطب منتقل می کند، max payne 3 هم عنوانی است که نه از نظر ظاهری بلکه در باطن تمامی چیز های موجود در دو نسخه قبلی ام از شخصیت پردازی و داستان سرایی را به گیمر منتقل می کند، به شرط اینکه گیمر نه از لحاظ ظاهری بلکه به طرزی عمیق به تجربه بازی بپردازد آنگه است که انگار به طرز گربه‌ی شرودینگر واری می بیند که بازی نه در تضاد با دو نسخه قبلی بلکه کاملاً در راستای آنه قرار می گیرد و دنباله شایسته ای برای فرانچایز max payne است. البته این مشکل جدیدی در مدیوم های مختلف بخصوص بازی های ویدئویی نیست بلکه اخیرأ هم طرفداران همین مشکل را به طرز متفاوتی با عنوان جنجالی the last of us part 2 داشتند.
سری مکس پین و سری من هانت خیییییلی خفن بودن، پرچمدارای این لیستن
“در تابستان سال ۲۰۱۳ مکس پین ۳ بعد از مدت‌ها صبر و تاخیر، انتشار پیدا کرد.“.
اشتباه کردید آقای حسین خواه ۲۰۱۲ درستش هست.
من که فقط برای l.a noir و مکس پین و میدنایت کلوب هایپم???
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
راستی چقدر بازی ساخته راکستار!
دوستان به کسانی که به در اوردن دل و روده و بریدن سر علاقه دارند Manhunt رو پیشنهاد میکنم?
(روی اندروید هم با شبیه ساز ppsspp اجرا میشه)
جیگساوا و داعشی ها دستا بالا????
اصلا وقتی میبینم اسم مکس کنار رمدی نمیاد و کنار راک میاد غم بدی وجودمو میگیره ، هیچ امیدی ؛ تاکید میکنم هیچ امیدی هم به احیای مکس پین توسط راک نداشته باشید اگرم احیا شد اسمشو مکس پین نذارید یه چی دیگه بذارید چون کلاااا یه بازی دیگس
هیچ کس نمیتونه بازی های رمدی رو کپی کنه
مگه اینکه سم لیک بالا سر پروژه باشه