فیلم قهرمان تلخترین فیلم اصغر فرهادی است. فیلمهای قبلی فرهادی هم تلخ بود اما این یکی بدبینانه هم هست. فرهادی هیچکدام از آدمهای فیلمش را دوست ندارد و به تمام ساختارهای جامعه ایران بدبین است. جامعهای که نه تنها تمایلی به ساخت قهرمان که حتی عرضه ساخت آن را هم ندارد. جامعهای به شدت خشن و در آستانه انفجار که آماده است همه چیز از جمله قهرمانی که خودش ساخته را لجن مال کند. رحیم این فیلم اتفاقاً آدم چندان بدی نیست. هرچند او هم ریاکاری و دوروییهای خودش را دارد اما حداقل او درباره اصل موضوع و اتفاقی که باعث تمام این مصیبتها شده است صادقانه رفتار کرده.
اگر قرار باشد کسی به زندان برود، تک تک آدمهای این فیلم بیشتر از رحیم استحقاق زندان رفتن را دارند. هرکس به شکلی رحیم را بازی میدهد و او را تحت فشار میگذارد. هیچکس به فکر اینکه با رفتارش چه بلایی سر رحیم میآورد نیست. همه دنبال این هستند که پای خود را از مخمصهای که رحیم را وسط آن پرتاب کردهاند نجات دهند. فقط فرخنده و آن راننده تاکسی هستند که تا لحظه آخر پای امیر میایستدند. دو بازنده و شکستخورده که میدانند آن همه فشار میتواند چه بلایی سر رحیم بیاورد.
فیلم قهرمان حقیقت جامعه ایران است. جامعهای چندپاره و آشفته که هر کس میکوشد گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و هرجور که میتواند برای نقع خودش به صورت دیگری زخم بزند. ریاکاری از در و دیوار شهر بالا میرود و حتی خیریهای که باید نماد صداقت باشد رفتاری ریاکارانه دارد. قهرمان فیلمی نااُمیدکننده است. اما قسمت تلخ ماجرا اینجاست که این نااُمیدی حقیقت جامعه ایران است. اگر کسی مدتی در جامعه امروز ایران زندگی کرده باشد متوجه این از هم گسیختگی میشود. فیلم قهرمان بازتاب این از هم گسیختگی اجتماعی است. جامعهای که خودش قهرمان میسازد و آن را به لجن میکشد، جامعه منسجمی نیست. فرهادی بر روی این میل به ویرانگری دست میگذارد و از دل آن داستان تلخی بیرون میکشد که تمام حقیقت جامعه امروز ایران را بازتاب میدهد.
فیلم قهرمان را به لحاظ ساختار فیلمنامه باید در کنار بهترین آثار این کارگردان یعنی جدایی نادر از سیمین و درباره الی قرار داد. فیلم با ظرافتی مینیاتوری روند سقوط رحیم را از یک قهرمان به یک بازنده تمام عیار به تصویر میکشد. به سیاق آثار فرهادی نکات کوچک و گذرایی در ابتدای فیلم کاشته میشود که در ادامه از آنها استفاده دراماتیک به عمل میآید. تماشای قهرمان صبر و حوصله میخواهد. کارگردان ذره ذره و به آرامی داستانش را تعریف میکند و اجازه میدهد اتمسفر فیلم به تدریج درون تماشاگر نفوذ کند.
بعد از مدتی اتمسفر فیلم تماشاگر را چنان درگیر میکند، که نمیتواند برای لحظهای از پرده چشم بردارد. فیلم قهرمان یقیناً میتواند در رقابتهای اُسکار امسال موفقیتهای زیادی کسب کند. فیلم پتانسیل دیده شدن را دارد و میتواند با آثار بزرگ سینمای جهان رقابت کند. روایت تلخ، گزنده و مستندگونه فرهادی از جامعه ایران که با چربدستی و جادوگری یک کارگردان کارکشته ساخته شده میتواند نظر اعضای آکادمی را جلب کند و شاید اُسکار سوم را هم برای فرهادی و سینمای ایران به ارمغان بیاورد.
قهرمان حقیقت جامعه ایران است
شما منتقد نیستی
بیمار روانی هستی
اگر دنیای اطرافت اینطوری میبینی حتما خودت رو به دکتر نشون بده
نگاه ای بزرگی گفته(فکر کنم هیتلر بود)
.
.
.
.
مردمی که کلاه برداری از هموطن و همنوع خودشون رو زرنگی به حساب بیارن باید نسل کشی شن چون این بیماری فرهنگی هرگز قابل درمان نیست و تنها راه نابودیش در یک مملکت جایگزین کردن نسله
فساد فرهنگی به فیلمای بوق و عادی شدن روابط نامشروع نمیگن بلکه به تبدیل شدن کلاه برداری به نماد هوش و زرگی میگن و الان هم اگه تو جامعه بری اگه یه بچه پول رو اضافه تر از حقش برداره والدینش میخندن و میگن چقدر زرنگه این ریشه تمام فساد های جامعه است
نگاه فیلم های اقای فرهادی واقعا خوبن اما زیادی دارن شبیه هم میشن بهتره یکم تنوع بده حداقل این دفعه اجتماعی سیاسی نباشه
همینه که این فیلم های سیاه نمایی درون ایران اینقدر در خارج جوایز را درو می کنند
هر چقدر سیاه نمایی بیشتر داشته باشند و تلخ تر و سیاه تر باشند جایزه هم بهتر میگیرند البته این قضیه فقط برای ایران و کلا دشمنان آمریکا محسوب میشه وگرنه یک فیلم ضد آمریکایی اصلا دیده نمیشه
به نظر من اینا خیانت می کنند به کشور چون برای جایزه بیشتر هر روز فیلم های سیاه تری می سازند و آبرو ایران رو در جوامع بین الملل میبرند
وقتی یک خارجی این فیلم رو ببینه چه فکری راجب مردم ایران میکنه
اینا ها برای جایزه بیشتر دست به خیانت به کشورشون میزنند و هر روز سیاه نمایی بیشتری رو نشان می دهند و راه چاه این قضیه رو فهمیدن که برای جایزه باید دست به چه کثافت کاری های بندازند
من یه سوال دارم چندتا فیلم ایرانی که مثلا توش یک خونه بزرگ با زندگی شاد و خوب تاحالا ساخته شده و در جوامع بین الملل دیده شده و جایزه هم گرفته
ولی حالا از آن طرف هرچی فیلم بدبختی راجب ایران ساخته شده میبینید که در جشنواره های مختلف راه پیدا می کنند و حداقل چند جایزه میگیرند و این قضیه هم زیر زبون کارگردان خوش میاد هم زیر زبون طرفدار های سینمای ایران که دوست دارند فیلم های ایرانی جایزه بگیرند و تازه اینطوری کارگردان هم به بهانه این جوایز سیاه و دروغین تو دهن مردم عادی کارگردان قوی و مطرح و خوب شناخته میشه و برای طرف یک احترامی هم میزاره
واسه همین و چند چیز دیگه دست به همچین خیانت های میزنند
از این که این مطلب را تا آخر خواندید از شما متشکرم?
مقاله ی نه چندان روشنی بود حقیقتا اقای وکیلی دقیقا نفهمیدیم شما از فرهادی و اثرش خوشت میاد نمیاد یا چی
ولی حرف حقیو زدی حقیقت زندگی و طرز افکار مارو به درستی نشون داد
حقیقتا روایت بی نظیری داشت مثل همیشه و بازی بازیگرا همه سطح بالا بود ولی در مجموع خود فیلم نمیدونم به اندازه اثار قبلی به دلم ننشست و اگه بخوام لیستی از برترین اثار جناب فرهادی بدم این فیلم تو سه تای اول(در مجموع) نیست
خب جامعه همینه برادر باید واقیت ها رو دید
جامعه واقعا همینه مردم مثل گرگ گشنه شدن برادر به برادر خنجر میزنه اوضاع بدیه باید واقعیت ها رو دید
قسمتی از نقد مسعود فراستی که به زودی منتشر خواهد شد .
” در این فیلم شاهد سیاهنمایی غلوآمیزی هستیم .
بازیگرها همه ادایی هستند و امیر جدیدی چیزی جز یک مترسک نیست . محسن تنابنده هم چنگی به دل نمیزنه و با اون نقشی که حتی تیپ هم نیست میخواد سعی میکنه خودنمایی کنه که خوشبختانه موفق نمیشه و تو پوزی میخوره .
بقیه بازیگرا هم همگی از بالا تا پایین باسمه ای و ادایی و اون بازیگر خانوم که اسمش هم یادم نیست مثل اکسسوار صحنه فقط اونجاست که بخشی از میزانسن رو پر کرده باشه . به نظرم اون آباژور به مراتب نقشش رو بهتر بازی کرده . دیالوگ ها فاجعه، کلیشه و خسته کننده. البته یه دیالوگ که بهترین دیالوگ کل فیلم بود، و تونست بیشترین حس رو به من بیننده توی سالن منتقل بکنه، اونجا بود که امیر جدیدی به پسرش گفت : باشه .
اما تدوین که در واقع فیلم رو کُشت . این خانوم که احتمالأ تدوین رو با گوشی موبایلش انجام داده هیچ وجه چیزی از هیچی نمیدونه . به نظرم اگر همون نسخه راش رو میدادن بیرون بهتر بود چون این به اصطلاح تدوین گر *یده تو فیلم و آخ هم نگفته “
یک سوال
اینا نباید تو ویجی سینما باشه ؟
فیلم جدایی نادر از سیمین رو دیده بودم واقعاً زیبا بود اما این فیلم رو به واسطه داستانش و بازیگر مورد علاقم امیر جدیدی خیلی دوست دارم واقعا نقش آفرینی خوبی کرده بود امیدوارم در آینده فیلم های زیبا و بهتری از آقای اصغر فرهادی ببینیم و إن شالله فیلم به لیست نهایی اسکار بره و جایزه اسکار ۲۰۲۲ کسب کنه.
در جمله {تهدید ها را به فرصت تبدیل کردیم}نویسنده قشنگ به این فیلم اشاره میکنه?(مشکلات رو به فیلم تبدیل کرد)
????
واقعا دمش گرم پس از مدت ها یه فیلم خوب تحویل سینمای ایران میده