سال 2021 در واقع سال خوبی از نظر کیفیت برای فیلم‌های نمایش داده شده نبود؛ اما چرا؟ چون به نظر می‌رسد که اکثر فیلم‌های اکران شده برای دوره‌های بزرگی از سال فاقد زمان مناسب یا حتی معمولی برای دیده شدن بودند، و برخی از فیلم‌های بزرگ نیز آنطور که باید عالی نبوده‌اند. البته شگفتی‌های واقعی وجود داشته است و فیلم‌هایی بودند که نشان داده‌اند اصالت می‌تواند منجر به سینمای عالی شود. اما در پس پرده این آثار فیلم‌های دیگری وجود دارند، فیلم‌هایی که احساس می‌کنند نیازی برای تلاش نیست، زیرا می‌دانند مخاطب دارند. اما این آثار سینمایی، فیلم‌هایی تنبل هستند و صرفاً از یک نام و ارزش سود می‌برند. این آثار همان ناامید کننده‌ترین دنباله‌ها و بازسازی‌های سینمایی در سال 2021
قبل از ادامه، شایان ذکر است که این مقاله پیرامون «من از این فیلم‌ها متنفرم» نیست. برخی از آنها واقعاً وحشتناک هستند، بدون شک، اما برخی دیگر اینجا هستند فقط به این دلیل که شکاف در کیفیت بین دنباله و نسخه اصلی آنقدر زیاد بود که نادیده گرفتن آن غیرممکن است. در واقع این‌ها همان آثاری هستند که با دیدنشان عصبانی نمی‌شوید، فقط ناامید می‌شوید. فیلم‌هایی که توهم «من اولی را دوست داشتم، مطمئنم از این یکی هم لذت خواهم برد» را در هم می‌شکند! در ادامه با معرفی این آثار با ویجیاتو همراه باشید.
Spiral: From The Book Of Saw
فیلم Spiral یکی دیگر از دنباله‌های ضعیف فرنچایزی است که اساسا دنباله‌های ضعیف زیادی دارد. اما مشکل بزرگ این فیلم آن است که شبیه به یک راه‌اندازی مجدد برای این مجموعه فیلم است، بنابراین، بیشتر اتفاقات قبلی را نادیده می‌گیرد. به ظاهر این فرنچایز مجبور بود در نهایت از زیر سایه شخصیت جان کرامر خارج شود، اما به نظر می‌رسد این فیلم حاوی بهترین راه برای انجام آن نیست. این اثر سینمایی به ظاهر جنایی در بخش‌هایی به طرز عجیبی یک کمدی است و همین باعث می‌شود هیچ جوره شبیه به یک فیلم از فرنچایز «اره» نباشد. در واقع این کار به سختی شبیه یک فیلم ترسناک است.، بنابراین اگر کمی تله‌ها را کم کنید، اساساً یک فیلم جنایی پلیسی تکراری است.
فیلم‌های Saw به دو چیز معروف هستند: تله‌ها، و پیچش‌های فوق‌العاده، آن هم با تقلید از خود. اما در این فیلم پیچ و تاب کار آنقدر بد مدیریت می‌شود که می‌دانید یک نکته جعلی و قابل پیش‌بینی است. پس بدون تردید این اثر یکی از ناامیدکننده ترین کارهای سال است.
Space Jam 2
به نظر من Space Jam: A New Legacy یک فیلم نیست، بلکه تمرینی برای بازاریابی در عصر جدید است. این چیزی نیست که شما تماشا کنید و از آن لذت ببرید یا با آن سرگرم شوید، بلکه در عوض تمرینی برای هویت یک برند است که استودیو می‌خواهد برای آن از مخاطب هزینه بگیرد. بنابراین این یک «محصول» است، نه سرگرمی. وقتی مردم درباره بخش‌هایی از این فیلم سر و صدا می‌کنند، در مورد خنده‌دار بودن یا خوب بودن آن صحبت نمی‌کنند، چیزی که ذکر می‌کنند ارجاعات درون آن است. این فیلم اساساً شامل یک نگرش خاص است، نگرشی که می‌گوید «هی، این چیزهایی دارد که من می‌شناسم، پس این خوب است»؛ این دیدگاه چیزی است که منجر به تولید مواردی مانند «Epic Movie» شد.
شاید کمی عجیب باشد که از دنباله‌ای برای Space Jam به دلیل اینکه بیش از حد مبتنی بر بازاریابی است، انتقاد کنید، اما نسخه اصلی در مورد اهدافش کمی ظریف‌تر و منطقی‌تر بود. در واقع نسخه اورجینال کاری که این اثر انجام داد را نکرد، یعنی تعداد زیادی شخصیت مختلف را از املاک فیلمی که استودیو در اختیار داشت، بیرون نکشید تا آنها را در پس‌زمینه صحنه شلوغی قرار دهد. بنابراین نسخه دنباله یا بازسازی بدون شک اثری ناامیدکننده است.
Snake Eyes
اسنیک آیز: منشأ جی.آی. جو یا به اختصار اسنیک آیز یک فیلم ابرقهرمانی آمریکایی به کارگردانی روبرت شونتکه است. این اثر سینمایی سومین قسمت از سری فیلم‌های جی. آی. جو است که ژوئیه ۲۰۲۱ منتشر شد. به عبارتی این اثر اولین قسمت فرعی از مجموعه فیلم‌های جی. آی. جو بود که براساس شخصیت اسنیک آیز ساخته شده‌است. شخصیتی که برگرفته از شرکت امریکایی هاسبرو یکی از دو غول صنعت اسباب بازی سازی جهان است.
از اساس تولید فیلم بر پایه اسباب بازی کار ریسک پذیری است، اما در طول این سال‌ها با تولید مجموعه فیلم‌های تبدیل‌شوندگان و البته جی.آی. جو معلوم شد ریسک پُر سودی است؛ اما این اثر مذکور یکی از بدترین و البته ناامیدکننده ترین آثار سال 2021 است. اما چرا؟ چون داستان فیلم فوق‌العاده ضعیف است و شخصیت‌ها تاثیر زیادی برجای نمی‌گذارند، حتی اکشن‌های درون فیلم نیز سرگرم‌کننده نیستند، در واقع سازندگان این اثر Snake Eyes را به یک ماجراجویی منفعلانه برای یکی از قهرمانان مورد علاقه طرفداران این فرنچایز تبدیل کرده‌اند.
Home Sweet Home Alone
دیدن یک دنباله یا بازسازی برای تنها در خانه کلاسیک؟! واقعا چنین چیزی خواسته هیچکس نبود. مجموعه فیلم Home Alone فرنچایزی است که مردم دوست داشتند، اما فقط نسخه اصلی و دنباله مستقیم آن را؛ بنابراین اگر کسی بگوید باید این فرنچایز با چنین فرمولی ادامه پیدا کند، من فکر می‌کنم شما از نظر قانونی مجاز هستید به سمت او هر چیزی را پرتاب کنید. با این حال، امیدی برای این بازسازی عجیب وجود داشت. چرا که این فیلم توسط یکی از نویسندگان بورات کارگردانی شده است، بنابراین حداقل باید منحصر به فرد باشد.
جدا از این بازیگران فیلم شامل گروهی با کیفیت بالا هستند، راب دیلینی و آیسلینگ بی در چند سال اخیر در چند سریال کمدی عالی حضور داشته‌اند، الی کمپر همیشه دوست داشتنی است، و حضور کوتاهی از بازیگران کمدی باتجربه‌ای مانند کنان تامپسون، کریس پارنل و جیم راش در آن دیده می‌شود. پس چگونه فیلم به چیزی به این بدی ختم شد؟ این تا حدودی به نویسندگان فیلمنامه برمی‌گردد. چون شخصیت‌های کمپر و دیلینی سعی در سرقت پول یا الماس یا هر چیز بزرگی مانند آن ندارند. تنها چیزی که آنها می‌خواهند عروسکی است که معتقدند از آنها دزدیده شده است. بنابراین آنها شرور نیستند.
بنابراین وقتی آنها در نهایت به آتش کشیده می‌شوند یا توپ‌های بیلیارد به سمت سرشان پرتاب می‌شود، واقعاً خنده دار نیست. اما چرا؟ چون آن شخصیت‌هایی که سعی می‌کنند بی‌خانمان نباشند، اکنون در درد بسیار زیادی هستند که برای پشت سر گذاشتن آن به سال‌ها فیزیوتراپی نیاز است. در نتیجه آنها با فروش عروسک مد نظرشان بازهم با قبض‌های پزشکی ورشکسته می‌شوند. این خنده دار است!؟
Venom: Let There Be Carnage
چیزهای زیادی وجود دارد که می‌تواند زنگ هشدار «اوه این ممکن است خوب نباشد» را برای کسی به صدا درآورد. گاهی اوقات این تریلر است، برای مثال در مورد آرتمیس فاول، از تریلر معلوم بود با چه فاجعه‌ای روبرو هستیم. اما برای ونوم این مدت زمان اجرای آن بود. فیلم از ابتدا تا انتها 97 دقیقه است. اما موارد داستانی که این نسخه از ونوم به سراغ آن می‌رود، 97 دقیقه برای آن، زمان بسیار ناچیزی است. از این رو به تنهایی، بدیهی بود که زمان کافی برای گفتن داستان و نمایش شخصیت‌ها نخواهد داشت. محتویات فیلم حتی با عنوان آن نیز همخوانی ندارد، چرا که این نسخه باید اثری خشونت آمیز از هرج و مرج و قتل عام باشد. در عوض، مانند یک سگ عقیم شده بدون دندان است. هیچ نیش و تاریکی در آن وجود ندارد.
برای مثال آن را چیزهای زیادی وجود دارد که می تواند زنگ هشدار “اوه این ممکن است خوب نباشد” را برای کسی به صدا درآورد. گاهی اوقات این تریلر است، در مورد آرتمیس فاول، زمانی بود که آگهی بازیگران او را «خونگرم» توصیف کردند. برای این، زمان اجرا بود. 97 دقیقه. بازی SNES بر اساس رمان گرافیکی که از آن الهام گرفته شده است بیشتر از آن زمان نیاز دارد. خود رمان گرافیکی اصلی نیز بسیار طولانی است (به ضرر آن).
از این رو به تنهایی، بدیهی بود که زمان کافی برای گفتن داستان و نمایش شخصیت ها نخواهد داشت. امتیاز به فیلم کمک نمی کند. این باید قطعه ای خشونت آمیز از هرج و مرج و، خوب، قتل عام باشد. در عوض، مانند یک سگ عقیم شده بدون دندان است. هیچ نیش و تاریکی در آن وجود ندارد.
برای درک بهتر، آن را با The Suicide Squad مقایسه کنید، که یک اتفاق شگفت انگیز از خشونت و نیهیلیسم ابرقهرمانی بود. در این فیلم مطمئناً لحظات خنده‌داری وجود دارد، اما به طور کلی، فیلمی درباره شخصیتی مانند ونوم نباید به این اندازه ساکن و سرد باشد. البته گفتنی است، سکانس پس از پایان که در آن داستان ونوم به همان دنیای مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه ختم می‌شود، واقعاً جالب است.
Escape Room: Tournament Of Champions
ایده یک فیلم ترسناک که در یک اتاق فرار اتفاق می‌افتد، ایده‌ای خارق‌العاده است، اما چنین فیلمی باید به خوبی نوشته شود. این نوع داستان‌ها باید به طور پیچیده برنامه ریزی شوند. شما باید بتوانید دوباره آنها را تماشا کنید و به تمام نکات مهم داستانی که اولین بار از دست داده‌اید، دسترسی پیدا کنید. در واقع این مدل فیلم باید آنقدر از منظر فیلمنامه باهوش باشد که در واقع به شما احساسی شکست خوردن از نویسنده فیلم را بدهد. در این مورد، دنباله فیلم اتاق فرار هم احمقانه به نظر می‌رسد، و هم از سبقت گرفتن از مخاطبش جای می‌ماند.
فیلم اول «Escape Room» یا همان اتاق فرار به کارگردانی آدام روبیتل، یک تعریف مشخص از آثار ترسناکِ فرمولی و سرگرم‌کننده چون «اره» و «مقصد نهایی» بود. در واقع آن فیلم هیچ کار فوق‌العاده بدی انجام نداد، اما هیچ کار خارق‌العاده‌ای هم نکرد. قسمت اول اتاق فرار فقط یک وحشت ملایم و سرگرم‌کننده بود که از یک سکانس به سکانس بعدی منتقل می‌شد و به تدریج تعداد انسان‌های کشته شده را در هر پازل ترسناک اضافه می‌کرد. حالا دنباله این فیلم تحت عنوان مسابقات قهرمانان، اثری یکسان اما بزرگتر از قسمت قبل است که گاهی بهتر عمل می‌کند و گاهی بدتر؛ آیا چنین برداشتی از این فیلم برای مخاطب کافی است؟! قطعا خیر.
Coming 2 America
فیلم اصلی Coming To America در سال 1988 اکران شد و یک موفقیت تجاری و منتقد پسند بود. در واقع آن اثر یکی از آن فیلم‌هایی بود که حتی اگر همه آن را دوست نداشته باشند، افراد کمی نیز واقعاً از آن متنفرند. اما دنباله فیلم اتفاق بسیار متفاوتی است. فاصله بیش از 30 سال بین فیلم‌ها ممکن است باعث شود فکر کنید که سازندگان منتظر داستان مناسبی برای روایت یک دنباله بودند، اما شوربختانه Coming 2 America به مراتب اثری ضعیف‌تر و ناامیدکننده‌تر است. قسمت جدید اساساً دوباره بازآوری اولین فیلم است، با داستانی مشابه، شخصیت‌های تکراری و حتی برخی از شوخی‌های مشابه.
جدای از این، ادی مورفی نیز در این فیلم حتی به اندازه فیلم اول دوست داشتنی یا شیرین نیست. فیلم هیچ ایده‌ای برای رفتار با او ندارد. شخصیت او پادشاه است، اما هرگز احساس نمی‌کند که مسئول است، او فقط یک ادی مورفی است که سریع صحبت می‌کند، و هر چند وقت یک‌بار تبدیل به مردی با اصول اجرایی کمدی می‌شود. این به طرز عجیبی ناسازگار است و به لذت شما از فیلم آسیب می‌رساند.
نظر شما در مورد ناامیدکننده ترین دنباله‌ها و بازسازی‌های سینمایی در سال 2021 چیست، آن را در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.
ونوم ۲: یک فیلم بسیار نا امید کننده و مزخرف و بی خود !
ماتریکس ۴ رو یادتون رفته…
ونوم ۲ بشدت گند بود.ناامید هم اون ور تر
اشکال نداره همه اینا رو میشه با انجیل خشک حل و فصل کرد????
ولی بیاید رو راست باشیم
ونوم برای بعضیا که فن مارولن و انتظار دارن فیلم و کمیک هاش مث هم باشن خب طبیعتا ی فاجعه تاریخی بود
ولی به عنوان ی فیلم فان سرگرم کننده بهش نگاه کنید،اینطوری آدمو جذب میکنه…پس میشه گفت همش بستگی به دید آدم ها نسبت به فیلم داره و اونقدر هم که میگین بد نبود?
به نظرم ماتریکس هم باید میبود
لعنت به هرچی ریمیک و ریمستر و ری شت و… اصالت و خلاقیت کجا رفته آشغال بسازین ولی آشغال خودتون باشه
اسپویل ونوم دو
ونوم دو می تونست فیلم خوبی باشه ولی به دلیل زمان کم شخصیت پردازی بد و خشونت کم نا امید کننده بود و البته حضور نداشتن مرد عنکبوتی تو کامیک مرد عنکبوتی با کمک ونوم کارنیج شکست می دن نه به دلیل سازگار نبودن سینبیوت که به نظرم مرد عنکبوتی به فیلم کمک می کرد
فیلم ونوم دو رو من تا وسطاش دیدم حوصله ام سر رفت زدم بیرون دیگه هم نگاش نکردم
تنها در خانه هم فاجعه بود ، واقعا چرا همچین چیزی درست کردن ؟؟؟؟
کاری به نمره این چیزا نداشته باشیم اما ونوم ۲ واقعا سرگرم کننده بود و یه چن تا از صحنه هاش واقعا آدم از خنده میمیره . شما انتظار دارین ونوم یه فیلم مثه میان ستاره ایی بشه!؟ خب نه چون ونوم برای طرفداری خودش واقعا عالی بود
از همشون بهتر گزینه اخری بود
فکر کنم اونایی که ونوم دو رو دیدن مرد عبکوتی ۳ رو به چشم بکشن (استیکر لبخند)
ونوم دو بد بود
هوم الون جدیده رو حاضر نشدم نگاش کنم?
اسپیس جم دو خیلی چرند بود
درکل امسال هم فیلم و هم بازی بدرد نخور زیاد بود
سلام آقا محسن امیدوارم خودت جوابم رو بدی هنوز وقت دارم پلی استیشن ۴ بخرم یا نه؟
همون دوستان شاد درختی خیلی بهتر از ونومه
اسپم: یک خسته نباشید ویژه خدمت همه ی دوستانی که امتحان ترم دارن من که دارم می پوکم امروز امتحان ریاضی دارم و فردا هم میخوان ادبیات از ما بگیرن واقعا ۳ روز رو میخوام بشینم استراحت کنم
همه دارن در مورد ونوم ۲ صحبت میکنن
من دلم پیش coming 2 america است…
البته طبیعی چون coming to america خیلی قدیمی‌تره، قسمت دوم تقریبا نابودی همه خاطرات بود، من گلبم شکشت.
ونوم شاهکار بود ?
فقط رنگ صورتی کم داشت
معلوم شد سایت پر فن بوی ونومه
Home sweet home aloneیک لکه روی سری دوست داشتی تنها در خانه هستش
*چرا که این نسخه باید اثری خشونت آمیز از هرج و مرج و قتل عام باشد*
مگ فقط فیلمای پر از خون خوبن؟
ونوم ۲ و هوم الون سوییت مضخرف بودن
اسپیس جم هم برا بچه ها سرگرم کننده ولی در کل داغون
هوم الون هم برا بچه بامزه بود ولی نه زیاد
نسخه اول و دوم عالی بودن فقط
مزخرفتینشون home alone چقدر بازیگر بچه اش بده بهش میخوره سوسول باشه نه یه بچه فضول
ونوم۲ خیلی بد نبود
اسپیش جم ۲ چی بودش خیلی تو دیوار بود
ونوم خیلی نا امید کننده بود واقعا تو ذوق ادم زد ?من که بعد دیدنش رفتم کمیک absolute carnage رو خوندم تا سم فیلمو بشوره ببره
ونوم که خوب بود!
اسپس جم ۲ واقعا مزخرف بود
انقدر که من Space jam 1 رو دیدم
تلویزیون نگاه نکردم???