نقد سریال All of Us Are Dead – اپیدمی مردگان متحرک

اگر دو کلمه وجود داشته باشد که ما به عنوان انسان مطلقاً از آن متنفر شده‌ایم، این ویروس و بیماری همه‌گیر است (با تشکر از دو سال گذشته که با کووید زندگی کرده‌ایم). چرا این را می‌گویم؟ چون جدیدترین سریال کره‌ای نتفلیکس دست روی چنین مضمونی گذاشته است. نتفلیکس در یکی دیگر از اقتباس‌های خود از «وب‌تون‌های» کره‌ای، جذابیتِ ذاتی ژانر زامبی و درام‌های شخصیت محور دبیرستانی و دوران بلوغ را در یک مجموعه ۱۲ قسمتی باهم ترکیب می‌کند؛ آیا این اثر انتظارات مخاطب را برآورده خواهد کرد؟ برای یافتن پاسخ با نقد سریال All of Us Are Dead همراه ویجیاتو باشید.

بعد از نمایش سریال وحشتناک Hellbound و البته سریال به شدت محبوب «Squid Game»، حالا یک سریال کره‌ای جدید با عنوان «ما همه مرده‌ایم» اینجا است که با زامبی‌ها و اثرات بعدی آن سروکار دارد. اگر «عازم جهنم» درباره سایه‌هایی از ایمان، فرقه گرایی و خشونت کورکورانه بود و بازی مرکب با سرمایه‌داری خشونت را به نمایش می‌گذاشت، سریال جدید نتفلیکس به ماجرای آخرالزمان مردگان متحرک در یک دبیرستان می‌پردازد. نکته مهم اینجاست که آخرالزمان نمایش داده شده در سریال، ساخته دست بشر است. بدون شک این اثر یک سریال ترسناک با رویکرد به همه‌گیری ویروس کرونا است که در چارچوب آخرالزمان زامبی‌ها زامبی‌ها روایت می‌شود.

برای آشنایی بیشتر با فضای سریال این توضیح را برای لحظه‌ای تصور کنید: اگر سریال «چیزهای عجیب» با خلاقیت‌های کارگردانان جوان کره‌ای ساخته می‌شد و کل بازیگران و گروه در کره مستقر می‌شدند و البته فردی با بینش «M. Night Shyamalan» کارگردان آن بود چه اتفاقی رخ می‌داد…؟! سریال «ما همه مرده‌ایم» به طور خلاصه حاوی چنین ساختاری است.

در تلاش برای تقویت اراده پسری که قربانی قلدری شده بود، یک دانشمند نابغه سعی می‌کند با دست‌کاری ژن‌ها قربانی را نجات دهد. اما چیزی که او به عنوان یک معجون جادویی در نظر می‌گیرد، بسیار فاجعه بار است. این ویروس انسان‌ها را به زامبی‌هایی تبدیل می‌کند که پس از گاز گرفتن تمام حواس و انسانیت خود را از دست می‌دهند. همه چیز به همین جا ختم نمی‌شود، در حالی که ویروس همچنان در حال تکامل است، انواع آن را نیز می‌بینیم. به نظر من اگر این دو سال گذشته را شاهد نبودیم، همه اینها لذت بخش‌تر بود. البته، کووید یک آخرالزمان زامبی نبود، اما اگر به آن فکر کنیم، کمتر از آن هم نبود.

در یک مدرسه شلوغ آرامش یک روز عادی موجود در دبیرستان برقرار است تا اینکه یک دانش آموز معمولی به ویروسی وحشتناک آلوده شده و تبدیل به یک زامبی می‌شود. در ادامه مدرسه به سرعت دچار هرج و مرج شده و همه سعی می‌کنند فرار کنند؛ اما لحظاتی بعد تمام دانش آموزان و تیم مدیریت و آموزش در مدرسه خودشان به دام خیل عظیم زامبی‌ها می‌افتند. این افراد برای زنده ماندن باید با یکدیگر همراه شوند و با هر آنچه که دارند از خود دفاع کنند!

به طور کلی طرح داستانی پایه این سریال تفاوت چندانی با فرمول کلاسیک با مضمون آثار زامبی محور ندارد. در یک دبیرستان کره‌ای، به نظر می‌رسد که زندگی دانش آموزی بدون هیچ چیز جدیدی در حال گذشتن است. درس‌ها دنبال می‌شوند، دوستی‌ها برقرارند، عشق‌های پنهانی بین دانش آموزان دیده می‌شود و برخی نیز سعی می‌کنند با قلدری به «بقا» خود در مدرسه ادامه دهند. با این حال، چیزی در شرف وقوع است که زندگی همه دانش‌آموزان و کل شهر را به طور اساسی تغییر می‌دهد. در آزمایشگاه علمی دبیرستان، پروفسور لی به عنوان معلم علوم، بدون اطلاع همه، سرم نوآورانه‌ای را آزمایش می‌کند که به نظر نمی‌رسد نتایج دلخواه را بدهد.

در این بین دانش آموزی که قصد تمیز کردن آزمایشگاه را دارد، توسط موشِ حبس شده در یک قفس گاز گرفته می‌شود و کمی بعد احساس بیماری می‌کند. در یک فعل و انفعالات جنایی گونه یک آمبولانس با سرعت از راه می‌رسد، اما در این بین دانش آموز بیمار در حالت عصبانیت، دانش آموز دیگر و پرستار مدرسه را نیز گاز می‌گیرد. در عرض چند دقیقه، این ویروس خستگی ناپذیر با یک عفونت بسیار سریع گسترش می‌یابد و دانشجویان و اساتید داخل ساختمان را به زامبی‌های درنده، عصبانی، خشن و خطرناک تبدیل می‌کند. اینجاست که گروهی از دانش‌آموزان، با شخصیت‌های مختلف، باید متحد شوند و برای زنده ماندن در پشت دیوارها بجنگند.

با نگاه اجتماعی و منتقدانه به داستان سریال باید گفت: من رویکردی را که نتفلیکس با All of Us Are Dead در پیش گرفت را دوست داشتم؛ اما چرا؟ چون آنها از جذابیت چند بازیگر جوان اما قوی استفاده می‌کنند تا موضوعات دشواری مانند قلدری، باج‌گیری هرزه‌نگاری و سایر مسائلی را که دانش‌آموزان در این دوران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند را مورد توجه قرار دهد و سپس به سراغ درگیری با ویروس زامبی برود. بنابراین نکته داستانی و مهم سریال «ما همه مرده‌ایم» این است که نه تنها اثری درباره زامبی‌ها است، بلکه از جنبه اجتماعی نیز به خوبی بهره‌برداری می‌کند، که در اینجا این جنبه اجتماعی جامعه مینیاتوری در یک مدرسه است.

اگر بخواهم «ما همه مرده‌ایم» را خلاصه کنم، باید بگویم کلیت سریال درباره ظلم‌های زندگی روزمره است که مردم را در موقعیت‌های سخت یا خانه‌ها آزار می‌دهد. می‌بینید که شخصیت‌ها چیزهای بسیار وحشتناکی را پشت سر می‌گذارند که نمی‌توانند آن‌ها را کنترل کنند، اما آنچه واقعاً مهم است حفظ انسانیت خود است. در این سریال نمونه‌هایی از واکنش‌های مردم به شیوه‌های مختلف، خوب و افتضاح را مشاهده می‌کنید، اما این نشان می‌دهد که افرادی که می‌توانند با هم همکاری کنند و با هم کار کنند، اغلب کسانی هستند که زنده می‌مانند.

گاهی اوقات، زندگی دست واقعاً بدی به شما می‌دهد، اما این به خود شخص بستگی دارد که تصمیم بگیرد تسلیم شر شود یا راهی برای زنده ماندن پیدا کند. این سریال با توجه به چنین مضمونی همچنین به این نکته اشاره می‌کند که گاهی اوقات، هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید، اما همچنان می‌توانید کار درستی را انتخاب کنید که ممکن است شخص دیگری را نجات دهد یا به دیگری امیدواری دهد. همه ما با هر انتخابی که می‌کنیم به هم متصل هستیم و همه نیز در چارچوب قصه زندگی مهم هستیم؛ این چکیده زیربنای داستان این سریال است.

یکی دیگر از چیزهایی که در مورد داستان All of Us Are Dead دوست داشتم، نحوه پیشرفت سریال بود. در واقع احساس می‌شد که بازماندگان حاضر در یک بازی ویدیویی هستند و هر چالش را به گونه‌ای انجام می‌دهند که گویی مراحلی هستند که باید با دقت انجام شوند. هنگامی که از یک چالش جان سالم به در می‌برند، به چالش بعدی و بعدی می‌روند. البته نقطه ضعف این کار این است که آنها همیشه به هر طریقی به دام کلیشه می‌افتند.

اگر نسبت به داستان سریال منصف باشیم، باید گفت گذر از دو قسمت اول کمی برای مخاطب سخت است. با این حال، زمانی که با زامبی‌هایی که به هر چیزی که بوی گوشت می‌دهد هجوم می‌آورند روبرو می‌شویم، همه چیز در جای خود قرار می‌گیرد. بنابراین داستان از قسمت پنجم برای من جالب می‌شود، زیرا گروهی از دانش آموزان برای بقای خود خطر می‌کنند، آزمایش می‌کنند، از منطق استفاده می‌کنند و گاهی اوقات بر اساس غریزه برنامه ریزی می‌کنند و راه‌هایی را برای فریب دادن زامبی‌ها و یافتن راه فرار اجرا می‌کنند. در این لحظات سوال اساسی مخاطب این است که آیا آنها بالاخره زنده می‌مانند یا بهتر است بگوییم چند نفر واقعا زنده می‌مانند؟

البته فریب ریتم‌های آرام قسمت اول و دوم را نخورید، که به نظر می‌رسد بر روی کلیشه‌های زیادی قرار دارد. اپیزود اول برای ایجاد یک فضای آرام و ارائه درست گروه شخصیت‌های اصلی، تعریف واضح آنها و برجسته کردن ویژگی‌های شخصیتی آنها ضروری است. این تنش زیربنایی باقی می‌ماند، زیرا بیننده بلافاصله (همچنین به دلیل عدم وجود نوآوری در پویایی روایت) از آنچه اتفاق خواهد افتاد آگاه می‌شود. در نتیجه، این یک تعلیق طولانیاست که هر لحظه در انتظار انفجار است. و وقتی سکانس‌های وحشتناک شروع می‌شوند، سریال ثابت می‌کند که سوخت کافی و مناسب را دارد.

اما یکی از مشکلات سریال طولانی بودن بی منطق آن است؛ از اساس ساختار و اندازه قصه اثر به گونه‌ای نیست که نیاز به ۱۲ قسمت شرح وقایع داشته باشد. به نظر داستان سریال به اندازه سه یا چهار قسمت بی‌دلیل کشدار می‌شود و این در پرده پایانی اثر به وضوح خودنمایی می‌کند. بنابراین داستان می‌توانست به راحتی در 8 قسمت کامل شود. البته این ضعف از کیفیت فنی تولید کار چیزی کم نمی‌کند. برای مثال اجراهای روانِ تیم بازیگری جوان کار، تک تک صحنه‌ها را باورپذیر می‌کند زیرا ما اضطراب، سردرگمی و درماندگی را در هنگام تجربه از دست دادن و ترس شخصیت‌های سریال به درستی می‌بینیم.

جدای از این، کارگردانی شخص Lee Jae-kyoo نیز مطمئناً به کل سریال یک لحن منحصر به فرد می‌دهد، زیرا او احساسات ناشی از غریزه طبیعی بقا، انسانیت و عشق را به بهترین شکل ممکن گرد هم می‌آورد. برای مثال برخی از صحنه‌ها به خوبی با دانش آموزانی که راه‌های منحصر به فردی برای شکست دادن زامبی‌ها پیدا می‌کنند، گرفته شده که مستقیم به دید کارگردان اثر بازمی‌گردد. در کنار این موارد اهمیتی که کارگاردان و عوامل تولید به کُرِئوگرافی صحنه‌های مبارزه داشته‌اند، قابل ستایش است و بدون شک تجربه تماشا را به عنوان یک مخاطب برجسته می‌کند.

از طرف دیگر رنگ‌بندی تک‌تک‌ سکانس‌های سریال نیز نقطه قوت قابل مشاهده All Of Us Are Dead است. این اثر دارای کنتراست بالا و رنگ‌های پررنگ است. وقتی صحبت از قسمت‌هایی می‌شود که نیاز به انتقال احساسات دارند، سریال «ما همه مرده‌ایم» بسیار سبز می‌شود و شاهد افزایش تیرگی در پس‌زمینه هستیم، و در طرف دیگر زمانی که نیاز به ایجاد تنش عاطفی باشد، همه چیز بسیار زرد مایل به روشن است. البته در این بین موسیقی سریال نیر خیلی برجسته نیست. برای مثال صحنه‌های دلهره‌آور عمدتاً موسیقی پس‌زمینه آزاردهنده و سریعی را در خود جای می‌دهند تا بر تنش کار بیفزایند. اصولاً موسیقی در این سریال بد نیست، اما اگر یک یا دو قطعه به یاد ماندنی داشت، اثر بسیار تاثیرگذارتری بود.

به طور کلی سریال All Of Us Are Dead اثر بسیار پرتنشی است و این تنش در طول ۱۲ ساعت زمان کل سریال متوقف نمی‌شود. برای مثال وقتی صحبت از زامبی‌های این سریال می‌شود، آنها وحشتناک ترین چیزی هستند که در این مدت طولانی دیده‌ایم. این زامبی‌ها به جای اجساد پوسیده و درهم ریخته معمولی، چشمانی خون آلود دارند و می‌توانند خود را به موقعیت‌های غیرممکن منحرف کنند. آنها همچنین در صحنه‌های ترسناک همچون یوزپلنگ به سمت هدف خود می‌دوند. به همین دلیل، تجربه تماشای این اثر آسان نخواهد بود، پس بهتر است قبل از تماشای آن به خوبی آماده هر اتقاق تلخ و ناامید‌ کننده‌ای شوید.

در پایان باید گفت: سریال All Of Us Are Dead به دلیل نمایشِ مطالب آشنا در ژانر بقا و زامبی اتفاق جدیدی در این گونه‌ نیست، بنابراین جزئیات سریال عمدتاً قابل پیش‌بینی است، و به این واقعیت منجر می‌شود که بیننده بهتر است ابزار مغز خود را کنار بگذارد و تنها جنون موجود در سریال را تماشا کند. با این اوصاف من بررسی خود را با احساسی مثبت درباره سریال کره‌ای جدید نتفلیکس به پایان می‌برم. سریال «ما همه مرده‌ایم» با یک نیمه اول موفقیت آمیزتر، جایی که مهارت دوربین و سرعت بسیار بالا هر علاقه‌مند به زامبی‌ها را سرگرم و خوشحال می‌کند در نهایت به یک پایان صمیمی ختم می‌شود که می‌تواند در آینده ادامه نیز داشته باشد. بنابراین باید گفت سازندگان این سریال به وضوح کلیات مختلف در ژانر زامبی را مطالعه کرده‌اند و به بهترین شکل به آنها ادای احترام کرده‌اند.