بررسی فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase – رمز و راز نوجوانی

در کنار کارآگاهانی مانند شرلوک هلمز و هرکول پوآرو که بریتانیا به جهان معرفی کرد، ایالات متحده نیز همیشه سعی داشته شخصیت‌های نمادینی در این زمینه را وارد دنیای رمز و راز و جنایت کند. «نانسی درو» یکی از شخصیت‌هایی است که سعی داشت در سال‌های اوج ادبیات «آگاتا کریستی» با شخصیت پوآرو، جریان جدیدی را آغاز کند و توانست ادبیات رازآلود ایالات متحده را دگرگون کند. بنابر این منطقی به نظر می‌رسد که هنر هفتم نیز بارها کوشش کند تا نانسی درو را به دنیای تصاویر متحرک بیاورد. آخرین اقتباس صورت گرفته، فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase است. در ادامه با ویجیاتو در بررسی فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase همراه باشد.

• کارگردان: کت شی
• بازیگران: سوفیا لیلیس، زو رنی، مارکنزی گراهام، لارا اسلید ویجینز، سم ترمل، لیندا لاوین و آندره‌آ اندرس
• شرکت‌های تولیدکننده: A Very Good Production و Red 56

شوق کارآگاه بودن

آوردن کارآگاه‌های کلاسیک ادبیات که بارها نیز مورد اقتباس قرار گرفته‌اند به دنیای امروزی، سختی‌ها و چالش‌های زیادی دارد. شرکت Warner Bros که در سال ۱۹۳۷ حقوق نانسی درو را خریداری کرد نیز سعی داشته این شخصیت را با بازسازی و اقتباسی مناسب به دنیای مدرن ما وارد کند.

کارآگاهان نوجوان فیلم و سریال، در دنیای امروزی پیچیدگی‌های عناوین کارآگاهی سطح اول نیز برای محبوبیت مسیر سختی در پیش دارند. به همین دلیل هنگامی که از فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase صحبت می‌کنیم، باید از همان اول این موضوع واضح باشد که مخاطبان اینگونه آثار تعداد محدودتری نسبت به مخاطبان دیگر عناوین هستند.

نانسی مادرش را از دست داده و داستان فیلم با جابجایی نانسی درو و پدرش به شیکاگو آغاز می‌شود. در این بین که پدر به دنبال پیداکردن جایگاه بهتر و مناسب‌تری برای خود در این شهر جدید است، نانسی نیز خود را درگیر مسائل رازآلودی می‌کند. او با «فلورا» آشنا می‌شود. فلورا معتقد است در خانه او روح‌هایی وجود دارند و این موضوع موجب می‌شود کنجکاوی نانسی نمایان شود. نانسی تصمیم می‌گیرد شبی را همراه با «هلن»، برادرزاده فلورا بگذارند. در همان شب، اتفاقات عجیبی شروع به رخ دادن کرده و نانسی اخطار خود را دریافت می‌کند تا پیش از این کنجکاوی نکند. اما این موضوع نه تنها او را دلسرد نمی‌کند، بلکه برای ادامه ماجرا به او روحیه نیز می‌دهند.

ضرباهنگ ابتدایی فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase کمی کند است. سپس با ورود به فاز بعدی داستان، با اثری طرف می‌شویم که بسیار مناسب و خوب از آب درآمده. به طوری که مخاطب از همان ابتدای این فاز خود را آماده ماجراجویی ویژه‌ای می‌کند و منتظر اتفاقات جالب‌تر می‌ماند. با گذشت زمان، این ریتم کلی فیلمنامه نیز افت‌هایی پیدا می‌کند و در نهایت، از این نظر با اثر متوسطی طرف می‌شویم که سعی می‌کند همان اتمسفر همیشگی این سبک را ارائه دهد. اگر کارگردان و نویسندگان می‌توانستند از وجود این روند سینوسی جلوگیری کنند، شاید با یکی از بهترین عناوین این سبک طرف می‌بودیم.

نانسی درویی که سوفیا لیلیس به تصویر کشیده، مدرن، کاریزماتیک و جذاب است و به خوبی پردازش شده. این شخصیت‌پردازی او را به‌یادماندنی‌تر کرده و موجب می‌شود برخی ضعف‌های کوچک فیلم نیز توسط او نادیده گرفته شوند. لیلیس در فیلم It نیز ثابت کرده بود بااستعداد است و در این نقش هم به بهترین نحو ظاهر شده. پیچیدگی‌های داستانی فیلم اما در نقطه مقابل قرار دارند و بیشتر اوقات نمی‌توانند بیننده را غافلگیر کنند.

حسرت یافتن معمایی درگیرکننده

کارگردان به شکل پراشکالی سعی کرده داستان را فقط از یک سمت ادامه دهد و این موضوع باعث شده روند فیلمنامه یکنواخت و از همه مهم‌تر قابل پیش‌بینی شود. خصوصا با توجه به اینکه این فیلم ساب‌پلات‌ها و داستان‌های جانبی کمی دارد، معمای اصلی داستان باید به قدری پیچیده و سؤال‌برانگیز باشد که از سر رفتن حوصله مخاطب جلوگیری کند. «کت شی» و نویسندگان در این زمینه کم‌کاری کرده‌اند و این موضوع با توجه با تأثیر زیادی که در ماهیت کلی عنوان دارد، اصلا قابل چشم‌پوشی نیست.

طی کل داستان این فیلم شاهد پیچش‌های داستانی و اتفاقات متنوعی هستیم که همین کمیت زیاد، موجب کاهش کیفیت آن‌ها شده. تأثیرگذاری این موارد روی مخاطب کم هستند و از نظر معمایی، کمک بسیار کمی به پیچیده‌تر شدن داستان فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase می‌کنند.

شخصیت‌های دیگر داستانی نیز با روند تندی معرفی می‌شوند که موجب می‌شود اصلا در ذهن مخاطب باقی نمانند و در همان روند فیلم نیز نام‌هایشان فراموش شود. شخصیت‌های جانبی در عناوینی که روی یک کارآگاه با ویژگی‌های بارز متمرکزند، از اهمیت زیادی برخوردارند و اصلا نباید فراموش کرد که این شخصیت‌ها موجب می‌شوند ما توانایی‌های شخصیت اصلی یا همان کارآگاهمان را درک کنیم.

سر راست بودن فقط در فیلمنامه این عنوان وجود ندارد، بلکه در دیگر بخش‌های فیلم نیز موج می‌زنند. کلوزآپ‌های فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase در پایان بیشتر صحنه‌ها به کار گرفته شده‌اند و این موضوع باعث شده فیلمبرداری نیز از روند فیلمنامه در کسل‌کنندگی پیروی کند.

نبود خلاقیت در سینماتوگرافی فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase آنچنان به چشم نمی‌آید و در بیشتر سکانس‌ها با توجه به سبک فیلم خوب صورت گرفته. مانند نماهای ترولینگی که به بهترین نحو، حس ماجراجویی در آن‌ها موج می‌زند. همچنین شاهد نماهای تعقیبی خوبی هستیم که ضرباهنگ تعقیب و گریزها را بهتر جلوه داده.

ضعف‌هایی نیز دیده می‌شوند. مانند نماهای نقطه نظری که اصلا با روایت داستان همخوانی ندارند. به عنوان اثری با محوریت نوجوانان، فیلمبرداری همانند دیگر بخش‌ها، سر راست و بی‌آلایش با بیننده ارتباط برقرار کرده و وظیفه خود را از این نظر به خوبی انجام می‌دهد.

این مشکلات پیش آمده به این دلیل وجود دارند که کت شی اخیرا در تلویزیون فعالیت‌های بیشتری داشته. او سعی کرده با این فیلم به جهان سینما بازگردد، اما محصول نهاییْ بی‌هویت شده و جریان مناسبی برای خود ندارد. این موضوع موجب شده فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase بیشتر به سریال‌های تلویزیونی سال‌های پایانی دهه ۱۹۹۰ میلادی شباهت داشته باشد.

از آنجایی که بودجه این فیلم نیز محدودتر است، شاید مخاطبان کمتر سختگیر بتوانند ایرادات بنیادی را کمتر در نظر بگیرند. با یودجه بیشتر، قطعا شاهد محصول بهتری می‌بودیم. به طور کلی نباید از فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase انتظار بکشید ماجراجویی بزرگ و فانتزی مانند هری پاتری یا واقع‌گرایانه و پیچیده شرلوک هلمزی تحویلتان دهد. جایگاه اثر به عنوان ماجراجویی‌های نوجوانانه مشخص است و نه تنها داستان هیچگاه پا را فراتر نمی‌گذارد، بلکه در القای همان حس نیز اشکالاتی دارد.

نوجوانی کم‌تجربه

با توجه به اینکه در آینده احتمالا شاهد دنباله‌های فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase باشیم، روند معرفی شخصیت‌های جانبی سریع این فیلم می‌تواند در عناوین بعدی جبران شود. البته در دنباله‌های این فیلم نیز لزوم حضور لیلیس کاملا حس می‌شود و اگر در نسخه‌های بعدی خبری از او نباشد، اشکالات فیلم بیشتر نمایان می‌شوند.

با بیشتر پرداختن به بخش معمایی فیلم Nancy Drew and the Hidden Staircase، با بهترین عناوین این رده سنی طرف می‌شدیم. این فیلم می‌توانست با تعریف هویت خود برای مخاطب، از همان ابتدا در دل او به عنوان اثری مخصوص رده‌های سنی پایین‌تر جا بگیرد، اما با انجام ندادن اینکار خود را در کنار عناوینی قرار داده که نه تنها از نظر بودجه، بلکه از نظر ماهیت و اتمسفر نیز با آن‌ها همخوانی ندارد. به هر حال، با توجه به پایه‌ریزی کردن شخصیت‌های زیادی در این فیلم حتی با اشکالات متعدد، من شخصا نسبت به دنباله‌های این عنوان امید بیشتری دارم و امیدوارم شاهد آثار بهتری باشیم.